Sommige mensen doe je echt te kort om ze een KerstSter te noemen. Want dit zijn de mensen die hun licht het hele jaar bij anderen laten schijnen.
Eén van hen is Petra Oliehoek. Het hele jaar was zij druk met het organiseren van vele
activiteiten: buurtconcerten, andere soorten van entertainment, soep rondbrengen, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is nauwelijks te bevatten hoeveel licht zij hiermee heeft laten schijnen bij vele ouderen, alleenstaanden
Met deze tekst probeer een spiegeltje te zijn zodat van het vele licht dat Petra uitstraalt, een beetje op haarzelf zal schijnen.
Daarom hierbij een paar teksten uit de EMS-viering die niet gehouden wordt.
Lezing: Het Kerstkind
Als het Kerstkind nu op aarde kwam, waar zou dat kunnen zijn? Misschien dichtbij in Rotterdam, of ver weg in Bahrein? Is Het dan blank of zwart, hoe wordt Het dan herkend? Schijnt op die plaats een ster als toen, hoog aan het firmament?
Als het Kerstkind nu op aarde kwam, wie ligt dan in het veld? Is dat die vredesdemonstrant die strijdt tegen ’t geweld? Of is het die soldaat, die voor de vrijheid vecht? Aan wie wordt door de engelen het Blijde Nieuws gezegd?
Als het Kerstkind nu op aarde kwam, wie zijn de wijzen dan? Zijn dat de wereldleiders soms uit o zo verre land? Wat is dan hun geschenk, waar ’t Kind mee wordt verblijd? Zou dat een vredesboodschap zijn, of oproep tot de strijd?
Als het Kerstkind nu op aarde kwam, of is dat Kind er al? Is het misschien nooit weggeweest, ligt Het nog in die stal? Kom ga dan mee op zoek, naar waar die stal dan staat. Dan komt de vrede toch misschien en is ’t nog niet te laat.
Hans Cieremans
Slotgedachte: Kijk naar het kind in de stal
Kijk naar het kind in de kribbe. Zie je hem ook in jezelf? Die vraag stelt kerstmis ons. Kijk naar het kind in de kribbe. Maak zijn ogen tot jouw ogen, opdat je naar mensen leert kijken zoals hij deed. Maak zijn oren tot jouw oren, opdat je kunt luisteren naar mensen zoals hij deed. Maak zijn mond tot jouw mond, opdat je, juist als hij, woorden van vrede kunt spreken. Maak zijn handen tot jouw handen, opdat je, juist als hij, een helpende hand kunt toesteken aan allen die in het donker zitten. Dan is hij ook in jou en door jou een licht in de duisternis.
Zondag 20 september was de ontknoping van de jaarlijkse pompoenwedstrijd tussen de bewoners van de Dr v Noortstraat 74 – 58 + 57 & 55. Onder toeziend oog van slechts 6 genodigden werden 7 officiële en 1 onofficiële inzending gewogen en beoordeeld.
De strijd om de 2e (#68) en 3e plaats (#62) was zeer spannend, want het verschil bleek slechts 4 ons. De onbetwiste winner van dit jaar was de pompoen van Iris en Jeroen (#74) en woog maar liefst 28,8 kg.
De poedelprijs ging naar Harold en Astrid voor de vervanger van de wedstrijdplant, die helaas voor de 3e keer op rij vroegtijdig aan zijn einde kwam.
Op een kleurrijke buitenplaats arriveerden tegen vieren de eerste gasten al, die van heinde en verre kwamen voor een bezoek aan De Les. De openluchtvoorstelling met o.a. Bram van der Vlugt maakte dat de eerste toneelmiddag bij Molenwei als succes mag worden beschouwd.
Nog geen vier weken geleden werd het toneel initiatief gelanceerd en dankzij Vlietwensen en Van Ravesteynfonds werd alles vlot geregeld.
Initiatiefneemster Lyanne de Laat, die al eerder verlichte boerderijenroutes heeft georganiseerd in Land van Wijk en Wouden ziet beslist nog meer kansen om in deze regio stad en land te verbinden.
Het idee speelt om komende winter de ‘Verlichte Boerderijen tussen Steden’ fietstocht uit te zetten. ‘Het kan een fietstocht worden langs agrarisch, cultureel erfgoed met de mogelijkheid om een kijkje te nemen op een boerderij of om op een activiteit aan te haken’, laat Lyanne weten. Agrariërs en ook particuliere bezitters van karakteristieke hoeves die geïnteresseerd zijn kunnen contact opnemen met Lyanne via info@verlichteproeverijen.nl
Op de agenda van Buitenplaats Molenwei wordt komende maanden nog een aantal activiteiten geprogrammeerd. Het doel is te gaan ervaren waar de behoefte liggen van omwonenden en bezoekers uit de stad. Parallel aan de ontwikkeling van de omgevingsvisie voor het gebied gaan Bert en Vicky samen met belanghebbenden werken naar een bestemmingswijziging. Het streven is een cultureel erfgoed locatie die meervoudige waarde creëert voor een gebied wat o.a. door de verstedelijking onder druk staat.
Reeds geprogrammeerde activiteiten
1 augustus van 12.00 – 16.00 uur Springkussendag voor jonge gezinnen 3-6 augustus van 9.30 – 17.00 uur PLECK Zomervakantieweek
4 september Cantate van J.S. Bach op het Boerenerf en diner 12 en 13 september Molenwei Open monumentenweek
12 en 13 september Borrel- en ontbijtconcert Vocaal Ensemble Muze 26 en 27 september Open Atelierroute
Het is zover! Vanaf vandaag, 1 juli, kan een groot deel van de Nieuwe Driemanspolder bezocht worden. Nadine Stemerdink, wethouder water en groen in Leidschendam-Voorburg: “Fietsen, skaten, wandelen, paardrijden, kanovaren, vogels kijken; het kan er allemaal. De voorheen agrarische polder is veranderd in een prachtig gebied waar iedereen heerlijk kan ontspannen en volop genieten van water en natuur. Daarnaast zorgt de polder dat we droge voeten houden.” In de Nieuwe Driemanspolder -tussen Leidschendam-Voorburg, Zoetermeer en Den Haag- is afgelopen drie jaar hard gewerkt aan de aanleg van een natuur- en recreatiegebied, dat ook dienst doet als piekberging. Sjaak Langeslag, hoogheemraad van Rijnland: “Het klimaat verandert en hierdoor krijgen we steeds vaker te maken met weersextremen, droge zomers en natte winters. In deze regio is behoefte aan een gebied waar een overschot aan water tijdelijk opgevangen kan worden. Dat kan nu in de Nieuwe Driemanspolder.”
Genoeg te zien en doen In de Nieuwe Driemanspolder is voor iedereen wel iets moois te zien en te doen. Zo is meer dan 7 kilometer wandelpad aangelegd en 4,5 kilometer aan ruiterpaden. Nadine Stemerdink: “De fietspaden in het gebied -maar liefst 12 kilometer- sluiten goed aan op andere fietsroutes in onze gemeente en op bestaande paden in de omgeving. Daarnaast is de polder een van de weinige plekken in de omgeving met mooie menroutes, waar met paard en wagen gereden kan worden. Zeker voor onze gemeente, met zoveel liefhebbers van de paarden- en mensport, een welkome aanvulling. Ik ben trots dat onze gemeente de Nieuwe Driemanspolder straks samen met gemeente Zoetermeer beheert. Het is een uniek gebied en een grote aanwinst in de regio. Ik heet iedereen dan ook van harte welkom in de Nieuwe Driemanspolder!”
Wandel mee met boswachter Arjan Postma Niet direct in de gelegenheid om het gebied te bezoeken? Vanaf de website van de Nieuwe Driemanspolder www.n3mp.nl is een podcast van boswachter Arjan Postma te beluisteren. Ook staan daar een routekaart en korte filmpjes. Daarmee kan iedereen thuis op ieder moment en zo vaak als hij/zij wil, al luisterend met Arjan mee op wandeltocht en de polder ontdekken. Arjan vertelt in geuren en kleuren over al het moois dat hij onderweg in het prachtige gebied tegenkomt.
Nog niet helemaal af Het natuur- en recreatiegebied is nog niet helemaal af. Zeker rondom het aanvoertracé vanuit Stompwijk moet nog werk worden verzet. Daarom is alleen het grote middendeel rondom de plas nu te bezoeken. Als alles volgens planning verloopt, zijn de werkzaamheden eind 2020 volledig afgerond en gaat het gehele gebied open. De Nieuwe Driemanspolder is gerealiseerd door het hoogheemraadschap van Rijnland in samenwerking met de provincie Zuid-Holland, de gemeenten Leidschendam-Voorburg, Zoetermeer en Den Haag, Landschapstafel Duin, Horst & Weide en de Metropoolregio Rotterdam Den Haag. Kijk voor meer informatie over het gebied op www.n3mp.nl
Riet groeide op in Sassenheim samen met nog 2 zussen: Jo en Lotta Na haar schoolperiode ging ze werken bij Hygia een naaiatelier aldaar. Toen ze wat ouder werd, ging ze dansen bij Evert Castelein en daar ontmoette ze Joop Olijhoek. Ze trouwden met elkaar en kregen 5 kinderen: Marian, Jos, Annemiek, Marco en Peter.
Joop en Riet waren altijd samen op pad. Verjaardagen, hondenrennen, kermis en zeker voetbal kijken of als er weer eens iets opgehaald moest worden ergens (want pa had geen rijbewijs). Thuis ging het altijd over voetbal en al was het alleen maar om te sarren moeder was voor PSV en oh wat had ze een lol als PSV van Ajax won of als ze kampioen werden.
Zo gingen de jaren voort al viel het niet altijd mee. Ze konden soms niet met elkaar maar zeker niet zonder elkaar! Terwijl ik altijd maar denk dat Olijhoeken zo makkelijk zijn. Maar goed, in 2004 overleed vaders en moeder stond er alleen voor. Ze kon moeilijk haar draai vinden, maar met buurtjes ging dat wel goed. Ze ging kaarten en bingoën, overal naar toe in haar autootje die ze 2 jaar geleden pas weg deed omdat ze niet meer durfde.
2 Jaar geleden werd ze ziek en al had ze soms meer last dan ze liet merken, klagen deed ze echt nooit en de mensen van thuiszorg kwamen dan ook graag langs waarvoor nog heel veel dank van ons. En dat geldt ook voor alle andere mensen die haar af en toe een hart onder de riem staken. Ze vond ieder bezoek altijd leuk. Totdat het allemaal niet meer ging en ze pas zei: “Laat mij maar slapen, ik heb iedereen gezien en alles is wel gezegd. Vrijdag 29 mei is ze rustig ingeslapen. Ze vond het wel mooi zo….
5 weken geleden nog zei ma dat ze flink kleiner was geworden de laatste jaren. Dus Marco pakte even een rolmaat want ma wou gemeten worden. Met looprek naar de deur, latje op hoogte en ze bleek van 161cm vroeger nog maar 146cm lang te zijn. En dat terwijl we als kinderen altijd meer opkeken naar ma dan naar pa. Zeker als zij je boos aankeek. En als er één is die weet dat je iemand van 146 niet moet onderschatten dan ben ik dan wel, maar dat terzijde.
Welke muziek vind je mooi vroegen we eens en ma zei: “Only you” van The Platters.” Want hoewel ze goed was in schrijven en rekenen, Engels ging haar minder goed af. En ze dacht dat ze op de radio zongen: “Olyhooooek i.p.v. Only you of had ze toch gelijk…
Stichting Amigos steunt al sinds 2003 diverse projecten in voornamelijk Bolivia op het gebied van educatie en gezondheid. Wij willen u graag op de hoogte houden hoe het een en ander verloopt in deze coronatijd.
In tegenstelling tot Nederland, waar de quarantaine maatregelen nu langzaamaan worden versoepeld, moet het overgrote deel van de bevolking in Bolivia nog steeds binnenshuis blijven.De bevolking heeft het economisch en mentaal enorm moeilijk.
Eind vorig jaar had Bolivia na de verkiezingen te kampen met hevige politieke onrust. De president Evo Morales is afgetreden en met de interim-regering keerde de rust min of meer weer terug en toen dook COVID-19 op. De slechte toestand van de gezondheidszorg verklaart waarschijnlijk de snelle reactie van de regering. De staatsziekenhuizen hebben veel te weinig middelen, waardoor dokters en verpleegsters in meerdere ziekenhuizen weigeren om patiënten met het coronavirus te verzorgen.
Nadat op dinsdag 10 maart de eerste persoon met COVID-19 in Bolivia werd gediagnosticeerd, gingen op donderdag 12 maart de scholen en universiteiten dicht en kwam er een verbod op samenscholing. Sinds 26 maart mogen de Bolivianen één ochtend per week naar buiten om lopend inkopen te doen afhankelijk van het laatste cijfer van je identiteitskaartnummer. Het is niet bekend tot wanneer de maatregelen nog gelden.
Ondanks de strenge lockdown zijn de cijfers niet hoopgevend. Het aantal gediagnosticeerde patiënten blijft stijgen, net zoals het aantal overlijdens. De mortaliteit ligt relatief hoog, omdat er zeer weinig testcapaciteit is in Bolivia.
In Bolivia werkt 83 procent van de Boliviaanse bevolking in de informele economie: zonder contract, zonder ziekteverzekering, zonder vangnet. Ze leven van dag tot dag: wat op één werkdag in het laatje komt, wordt de volgende dag uitgegeven aan eten en noodzakelijk transport.
De impact van de genomen maatregelen is dus niet te overzien. Ook omdat er geen statistieken worden bijgehouden van het aantal huishoudens, waar de schulden zich opstapelen, die geen eten meer kunnen kopen, die hun geneesmiddelen niet meer kunnen aanschaffen bij chronische ziekte en waar er sprake is van geweld of mishandeling. Het psychosociale effect op kinderen en jongeren is enorm, vooral in de steden, waar slechts een handvol mensen over een tuintje of een terras beschikken. Leven tussen vier muren, vaak met verschillende generaties families samen, zorgt voor heel wat spanningen en mentale onrust. Er is onrust en protest in bepaalde regio’s van het land: “We sterven liever aan corona, dan van honger.”
Doet de regering dan helemaal niets? Toch wel. Sinds het begin van de quarantaine maatregelen werden economische pakketten in de vorm van voedselmanden en bonussen beloofd. In eerste instantie gingen deze bonussen naar ouderen en families met schoolgaande kinderen. Na het meermaals opvoeren van deze pakketten, heeft op dit moment bijna elke volwassen Boliviaan recht op één bonuspakket. Althans in theorie, want de verdeling ervan verloopt chaotisch. Mensen moeten hun bonus opvragen bij de bank en dat zorgt voor trieste taferelen: ellenlange rijen overdag en (vaak oudere) mensen die ’s nachts onder een deken kamperen voor de bank. Diegenen die op het platteland wonen en het aankunnen, lopen urenlang naar de dichtstbijzijnde bank.
De organisaties waarmee Stichting Amigos werkt, hebben door de lockdown maatregelen de werkzaamheden moeten aanpassen. De werknemers van het weeshuis worden elke dag opgehaald en weer thuisgebracht. De mobiele school en Yanapasayku/Sol in Casa hebben via het internet en de telefoon contact met de kinderen. De organisaties doen wat ze kunnen maar hebben het zwaar. De saamhorigheid onder de bevolking is gelukkig groot. De mensen helpen elkaar in deze moeilijke en bizarre tijden. De steun vanuit Stichting Amigos is nu meer dan ooit goed besteed.
Wordt vervolgd … en hopelijk de volgende keer met betere berichten.
