Langs deze weg willen wij Wim de Groot en het District Sassenheim bedanken voor de onvergetelijke schaatsdag in Heereveen.

De schaatsers Marleen, Robert, Tim, Nicky, Femke, Jimmy, Ilse, Nathalie en Kees.

Sterk optreden Stompwijkse schaatsers bij optreden in Thialf

In alle vroegte vertrok dinsdag jl. een volle bus met schaatsers vanuit Leiden richting de ijstempel Thialf in Heerenveen. Organisator van deze trip was het District Sassenheim. Zij wilden de beste schaatsers van het district de kans geven om op snel ijs hun persoonlijke records aan te laten scherpen. Tevens gaf dit sommigen een goede mogelijkheid te voldoen aan de limiet voor deelname aan de regioselectie voor het NK Junioren. De 9 Stompwijkse schaatsers, die aan dit evenement deelnamen, konden over het algemeen zeer tevreden terugkijken. Er werden 9 persoonlijke records verbeterd en een aantal snelste seizoens tijden aangescherpt. Nicky de Winter en Ilse Hilgersom wisten op zowel 500 als 1500 meter hun beste tijden aan te scherpen. Nicky, die de laatste weken op de Uithof al een goede vorm liet zien, legde de 500 meter af in 42.01 en de 1500 meter in 2.12.02, hetgeen een verbetering van zijn oude pr was met bijna 7 seconden. Ilse benaderde op de 500 meter de 45 seconden grens (45.22) en haalde op de 1500 meter met 2.22.60 ruim 2 seconden van haar beste tijd af. Marleen de Haas maakte na een mislukte 500 meter (45.97) indruk op de 1500 meter met haar tijd van 2.16.97. Ze voldeed meteen aan de kwalificatie voor de regioselectie NK Junioren. Tim Gareman benaderde op de 500 meter zijn beste tijd tot op vierhonderdste (40.24) en dook vervolgens op de 1500 meter voor het eerst onder de 2.10 (2.08.63). Cees Bergman verbeterde zich op de 500 meter, ondanks een zeer moeizame laatste binnenbocht, tot 42.49. Op de 1500 meter had hij in de laatste ronde zeer zwaar, waardoor een pr er niet in zat: 2.16.67. Nathalie van Rijn was wat teleurgesteld na haar 500 meter in 47.70. Op de 1500 meter dook ze echter voor het eerst onder de 2.30 (2.29.19). Jimmy de Winter benaderde op de 500 meter zijn beste tijd (42.75) en haalde vervolgens op de 1500 meter enkele tienden van zijn beste tijd af (2.22.39).Femke Hilgersom, al lang verzekerd van haar punten voor het NK, benaderde op zowel 500 (42.54) als 1500 meter (2.14.45) haar beste tijden tot op enkele tienden. Haar score op 1500 meter was wel haar beste seizoensprestatie. Robert de Groot had gehoopt tijdens deze wedstrijden ook kwalificatie voor het NK af te dwingen, maar slaagde hierin niet. Hij wilde op geen enkele afstand echt lukken. Zijn scores over 500/1500/3000 meter waren resp. 41.64/2.08.48/4.35.08. Hopelijk slaagt hij de komende weken nog wel in zijn missie.

	500 meter	1500 meter	3000 meter
Femke Hilgersom	42.54	2.14.45
Marleen de Haas	45.97	2.16.97 pr
Ilse Hilgersom	45.22 pr	2.22.60 pr
Nathalie van Rijn	47.70	2.29.19 pr
Jimmy de Winter	42.75	2.22.39 pr
Tim Gareman	40.24	2.08.63 pr
Nicky de Winter	42.01 pr	2.12.02 pr
Cees Bergman	42.49 pr	2.16.67
Robert de Groot	41.64	2.08.48	4.35.08

Tom de Haas

NIEUWJAARSWEDSTRIJDEN IN LEIDEN

Ook dit jaar zijn er weer nieuwjaarswedstrijden in Leiden. Deze vinden plaats op vrijdag 2 januari en beginnen om 17.00 uur. De volgende schaatsers zijn daar voor uitgenodigd: Emma van Wissen, Lola de Winter, Marijn Suyten, Chelsea Disseldorp, Sandy van der Salm, Zoey van den Bosch, Nick van den Bosch, Phinney Disseldorp, Jordi Bennis, Mike Lansbergen, Cynthia van den Bosch, Kim van der Salm, Eline Bennis, Thom van Beek, Frank Rotteveel, Jip de Winter, Marjolijn Rotteveel, Sanne van Beek, Anne van Veen, Hidde Hilgersom, Bruno van Rijn, Max van den Bosch, Ilse Hilgersom, Marleen de Haas, en Rick van Boheemen. Het is wel belangrijk dat je jezelf op tijd afmeld als je niet kunt. Dus wacht daar niet te lang mee.

Annelies van Beek

De omstandigheden voor goede prestaties leken afgelopen weekend door de stormachtige wind en harde regen verre van ideaal. Tot viel dit uiteindelijk heel erg mee. Mede door de zeer lage luchtdruk werden er nog veel snelle tijden gescoord. In het ochtendprogramma verschenen 4 Stompwijkse schaatsers aan de start. Op de 500 meter bleven ze alle 4 net iets boven hun beste tijd steken, maar op de 1000 meter gingen alle remmen los. Marjolijn Rotteveel was niet helemaal tevreden over haar 53.67 op de 500 meter, maar haar 1000 meter mocht er zijn. Met 1.48.64 was ze 1 sec. sneller dan haar oude p.r. Donny van Marwijk lijkt een abonnement te hebben dit seizoen op 500 meter van rond de 46.5. Nu bleef de klok weer staan op 46.50 (een honderdste boven zijn pr). Op de 1000 meter, zijn eerste van het seizoen, liet hij met 1.35.24 een nieuwe toptijd noteren. Thom van Beek kon op de 500 meter door enkele misslagen geen nieuwe pr scoren (52.04). In zijn allereerste 1000 meter noteerde hij daarna een keurige 1.44.58. Bruno van Rijn liet een redelijk goede 500 meter (49.29) volgen door eveneens een nieuwe toptijd op de 1000 meter. Zijn 1.42.02 was ruim 10 seconden sneller dan zijn beste tijd van vorig jaar. Op zaterdagavond kwam Mariska Scholtes in actie op de 3000 meter. Dat het met haar conditie heel goed zit, bewees ze wederom. Ondanks zwaar ijs wist ze een nieuwe toptijd te scoren: 5.14.07. Hiermee was ze ruim 1 seconde sneller dan haar oude p.r. Omdat een deel van de gewestelijke selecties naar Inzell vertrokken is, was het avondprogramma op zondagavond wat aangepast. Alleen Robert de Groot en Jimmy de Winter kwamen van onze club in actie. Robert reed zijn 2de 3000 meter in 5 dagen en scoorde een tijd van 4.35.65. Jimmy opende op de 500 meter flitsend, maar kwam vervolgens in de eerste bocht ten val. Hierbij bezeerde hij zich zodanig dat een start op de 1500 meter er niet meer in zat.

	500 meter	1000 meter	1500 meter	3000 meter
Marjolijn Rotteveel	53.67	1.48.64 pr
Donny van Marwijk	46.50	1.35.24 pr
Thom van Beek	52.04	1.44.58 pr
Bruno van Rijn	49.29	1.42.06 pr
Jimmy de Winter	val		Niet gestart
Mariska Scholtes				5.14.07 pr
Robert de Groot				4.35.65

Op 9 december 2003 is de ‘Stichting Amgos’ officieel geworden. Linda de Jong heeft deze Stichting samen met 4 andere enthousiastelingen opgezet. Linda heeft ruim 9 maanden gewerkt in Bolivia en Argentinië, met het oprichten van deze stichting hoopt zij zich te kunnen blijven zetten voor de gezinnen daar. We hebben haar belevenissen allemaal in de Dorpsketting kunnen volgen. De stichting steunt het straatkinderenproject Ñanta te Sucre in Bolivia en het familieproject Ñandé Roga te Posadas in Argentinië.

Op de foto notaris Schils, Linda de Jong, Ilonka Prins, Lia de Jong Zwetsloot en Lidia Dijon en Theo Duijvestein. Als het goed is kunt u over haar activiteiten op de volgende pagina’s lezen.

Met de oprichting van Stichting Amigos kan ik me blijven inzetten voor de kinderen en gezinnen in Bolivia en Argentinië.
Ruim negen maanden in een andere wereld, een wereld met veel armoede, ondervoeding, corruptie, slechte hygiëne, economische crisis, kortom een schrijnende situatie die mij diep heeft geraakt. Als vrijwilligster heb ik gewerkt in een weeshuis ‘Tata Juan de Dios’ en straatkinderenproject Ñanta in Bolivia. In Argentinië heb ik een steentje bijgedragen bij het opzetten van het gezinsproject Ñandé Roga. Op veel plaatsen kon men wel een steuntje in de rug gebruiken. Het ‘verjaardagspotje’ voor uitjes met de weeskinderen groeide langzaam maar zeker uit tot een ware ‘donatiepot’, waarmee uiteindelijk maar liefst zeven projecten zijn gesteund met eten, kleding, schoolspullen etc.
Terug in Nederland stond mijn besluit vast: ‘Ik wil deze kinderen en gezinnen rechtstreeks blijven steunen. Ik kan ze toch niet in de ‘kou’ laten staan. Natuurlijk kan je niet de wereld verbeteren, maar alle beetjes helpen.’
Op 9 december 2003 is naast de bekendmaking van de naam Catharina Amalia, onze toekomstige koningin ook ‘Stichting Amigos’ geboren, bestaande uit vijf enthousiaste amigos ofwel vrienden, die zich gaan inzetten voor deze kinderen en gezinnen. Stichting Amigos steunt namelijk lokale projecten gericht op primaire levensbehoeften, educatie, medische ondersteuning aan de kansarme gezinnen en kinderen. We beginnen de ondersteuning van de projecten Ñanta en Ñandé Roga.

Geef deze kinderen een kans!
Het straatkinderenproject Ñanta (Centro Educativo ‘Ñanta’ – Educatief Centrum Ñanta) bevindt zich te Sucre in Bolivia, het armste, hoogste, meest geïsoleerde land van Zuid Amerika. In omvang is Bolivia dertig maal Nederland en heeft het 8 miljoen inwoners. Het land is rijk aan grondstoffen maar ondanks deze rijkdom is het merendeel van de bevolking zo arm als een ‘bedelaar op een gouden troon’.
Sucre vertegenwoordigd het Spaanse koloniale Bolivia: deze ‘witte’ stad heeft de koloniale sfeer grotendeels behouden en is nog steeds de officiële hoofdstad van het land.
Schoenen poetsen, auto’s wassen, snoep verkopen en tassen dragen op de markt, dit werk doen de kinderen op straat. Het werk is hun enige manier van overleven.
De vrijwilligers van het project Ñanta zetten zich in voor deze werkende kinderen en jongeren op straat. Zij komen meestal uit een extreem arm boerengezin en zijn naar de stad gekomen om werk te vinden en daarmee hun families te onderhouden. De kinderen zijn vaak het slachtoffer van geweld, misbruik en worden in de steek gelaten door hun ouders. Zij lopen een groot risico van het vervallen in misdaad en het verslaafd raken aan drugs. Ñanta streeft ernaar de kinderen de jeugd terug te geven, die hun wordt onthouden.

Oorspronkelijk is Ñanta opgezet als ‘comedor’ (eetschuur) waar ongeveer 50 kinderen dagelijks hun maaltijd kunnen krijgen voor een symbolisch bedrag. Nu heeft het project een dagvullend programma met allerlei activiteiten als: tekenen, handwerken, huiswerkbegeleiding en muziek. Sinds een aantal maanden wordt er een lokaal in Sucre gehuurd; een veilige plek waar elke nacht een vrijwilliger met een aantal kinderen slaapt. Daarnaast steunt Ñanta de kinderen op gebied van gezondheid, hygiëne en sociale hulp.

Moeilijke tijden in de wijk ‘Aeroclub’, Argentinië!
Argentinië, het land van onze Maxima de ‘mathe’ (soort kruidenthee), ‘asado’s ‘(soort barbecue), tango, wordt nu ook gekenmerkt door een economische crisis. Ongeveer 2 jaar geleden devalueerde de peso van de één op de andere dag enorm. Deze crisis heeft tot op de dag van vandaag veel gevolgen, zoals inflatie, werkloosheid, sluitingen van bedrijven, armoede, ondervoeding etc. De noordelijke provincies Salta, Jujuy, Tucuman en Misiones zijn het zwaarst getroffen door deze crisis. Buitenlandse hulp zie je slechts op kleine schaal, immers Argentinië kon zich altijd zelf wel ‘redden’. Des te meer reden om in deze moeilijke Argentijnse tijden een project op te zetten in de arme buitenwijk ‘Aeroclub’ van Posadas (Misiones, Argentinië).
’s Morgens geen ontbijt, om 11.00 uur wat eten van de staat en dan ’s avonds met een beetje geluk een kopje thee. Voor avondeten is vaak geen geld. Dit is de ‘harde’ werkelijkheid van veel gezinnen in de wijk ‘Aeroclub’. In deze wijk wonen ongeveer 16 families met meer dan 60 kinderen in kleine huisjes,vier houten schotjes met een golfplaten dak.

De vrijwilligers van het project Ñandé Roga hebben hier verandering in gebracht. Voor de kinderen is er in de namiddag melk met iets te eten (vaak versgebakken brood uit de oven) en huiswerkbegeleiding. De moeders krijgen les op de naaimachine en maken van de ingezamelde kleding de mooiste ‘nieuwe’ creaties.
Door middel van een groentetuin en het maken verkoopbare producten willen de vrijwilligers dit project meer zelfvoorzienend maken. In dit project helpen de ouders actief mee, zij maken het brood en de melk of thee voor de kinderen en een aantal ouders hebben hun eigen taken in het project. Gezamenlijk probeert deze wijk te overleven in deze moeilijke tijd en Ñandé Roga helpt hen daarbij.

Stichting Amigos steunt Ñanta en Ñandé Roga!
Ñanta en Ñandé Roga zijn van levensbelang voor de straatkinderen in Sucre en de gezinnen van de wijk ‘Aeroclub’ in Posadas. Om in de kosten van voeding, gezondheid, elektriciteit, opzetten van een groentetuin etc. te kunnen voorzien hebben deze projecten financiële hulp van buitenaf nodig. Stichting Amigos zamelt geld in dat rechtstreeks naar deze projecten gaat.
Elke attentie telt… help ons deze kinderen en gezinnen de kans te bieden die zij verdienen.
Voor meer informatie: Stichting Amigos, Linda de Jong 06 28504447 / 071 5802378, lindadejong10@hotmail.com

Stichting Amigos wenst iedereen ‘Feliz Navidad e próspero año nuevo’ …ofwel fijne kerstdagen en een voorspoedig nieuw jaar’.

Linda de Jong

KERSTMIS 1948 en 1949 IN PALEMBANG (ZUID SUMATRA)

In de dagen rond kerst en oud en nieuw gaan mijn gedachten vaak terug naar de kerstviering in de tropen, in de tijd dat ik als militair in het “Benteng” hospitaal in Palembang werkte. Het valt niet mee om bij een temperatuur van plus 30 graden Celsius, in de echte kerststemming te komen. Toch hebben wij steeds geprobeerd er het beste van te maken. We hadden in de manschappenkamer, waarin we met twintig man lagen, zelfs een echte kerstboom staan, al moest je dat “echte” wel met een grote schep zout nemen. Ergens in het oerwoud kapten we een klein “Tjemara” boompje. Met veel fantasie kon je zeggen dat die wat op een spar leek. Die werd in de kamer neergezet en opgetuigd. Kerstballen of iets dergelijks hadden we natuurlijk niet. Daarom knipten we van stukjes rood en zilver papier zelf maar figuurtjes. Met stukjes watten uit de ziekenzalen maakten wij sneeuwvlokken en verdraaid, het uiteindelijke resultaat was niet eens zo slecht. Ook ons blad “Hospitaal stemmen”( vergelijk dat maar met de “Dorps ketting”) verscheen met een Kerstnummer, waarin kerstartikelen stonden en kerstwensen van o.a onze commandant, van het “Hoofd Hos pitaal” en van vele anderen. Op Kerstavond had den we in de kantine een “Kerstdiner”. Ik heb het menu, (gestencild op een A4 velletje), al die jaren zuinig bewaard en ik heb het nu voor mij liggen. We moesten eerst luisteren naar een toespraak van het “Hoofd Hospitaal”, majoor Gezelschap. Daarna werd het diner opgediend, bestaande uit vermicellisoep, Hollandse aardappelen,(van niet te beste kwaliteit), groenten, vlees en jus, pudding met vruchtensap en koffie toe. Daarna werd een Kerstverhaal voorgelezen en tot slot werden de Kerstpakketten uitgereikt die ons vanuit Holland waren toegestuurd. Die kerstpakketten is een verhaal apart. In Nederland was in die jaren, net na de oorlog, nog niet alles te koop, maar in Indië, zoals het toen nog heette, was nog veel minder van alles. En ook wij hadden gebrek aan veel dingen. Zelfs aan de meest eenvoudige dingen, zoals tandenborstels en scheerzeep. Ook aan sigaretten hadden wij een chronisch gebrek. Nu denkt men anders over roken, maar toen uiteraard nog niet. En we wilden ook wel eens een reep chocola, of iets anders op je brood dan de eeuwige “haring in tomatensaus” Zulke dingen zaten in de kerstpakketten. Ze werden ons toegestuurd door de NIWIN, een vereniging in Nederland. Ze kwamen met de boot en waren zes weken onderweg. Het gebeurde dus wel eens dat de etenswaren die er in zaten bedorven waren. Wat de letters NIWIN betekenden weet ik niet meer. Het had iets te maken met welfare en Indië. ‘s Nachts om 12 uur begon in een kantine in de stad de nachtmis, opgedragen door de Hoofdaalmoezenier van de troepen in Palembang. Het was in die tijd nog de gewoonte dat de priester met Kerstmis drie missen achter elkaar opdroeg, maar na één mis was het gewaad van de aalmoezenier al doorweekt van het zweet. Wat wil je ook, met een nachttemperatuur van 28 graden en met 1000 man in het gebouw. Het bleef dus, heel begrijpelijk, maar bij één mis.‘s Avonds was er een kerstspel in die zelfde kantine. Met Kerstmis 1949 was dat het kerstspel “Waar de ster bleef stille staan” van de Vlaamse schrijver Felix Timmermans. De mannelijke rollen in het stuk werden gespeeld door militairen van alle onderdelen die in Palembang gelegerd waren en de vrouwelijke rollen werden vervuld door verpleegsters uit het hospitaal. De zaal was stampvol. In de pauze werd er gepraat over de kerstvieringen thuis in Holland en hoe het daar nu zou zijn, want natuurlijk was er, vooral in die dagen, een groot verlangen naar thuis. Nu zou je met je mobieltje proberen naar huis te bellen, maar toen was geen enkel contact met thuis moge lijk. Het enige contact wat je met je meisje of met je ouders had, was een brief en die deed er +10 dagen over. Daarbij kwam ook nog de onzekerheid over wat je nog te wachten stond. In ons hospitaal lagen over de honderd zieke en gewonde soldaten, en sommigen waren er heel slecht aan toe. Dat kon ons ook elke dag overkomen. Je had al die tijd, maar zeker in de tijd rond kerst en oud en nieuw, de steun en de vriendschap van je makkers heel hard nodig. Er zijn in die tijd dan ook vriendschappen ontstaan die nu nog steeds voortduren. Kerstmis ‘48 en ‘49. Bijna 55 jaar is dat gele den. Ieder jaar komen wij, net zoals zoveel Indienveteranen, voor een reünie bij elkaar. Daar worden veel herinneringen opgehaald. Minder prettige, maar ook heel fijne. En bijzonder fijne herinneringen bewaren wij aan dié Kerstvieringen. Ze zijn, ondanks alles, onvergetelijk voor ons.

Jan van Rijn

Stoffer Zaal, een bekende verschijning in Zoeterwoude, heeft met zijn rijschool al vele mensen uit de regio rijles gegeven. Per 1 januari 2004 gaat ook zoon Stefan als rij instructeur aan het werk. Dus in 2004 rijden er 2 nieuwe auto’s van autorijschool STOFFER in de rondte. Zo n 30 jaar geleden begon Stoffer zijn carrière bij de rijschool van Piet Stolk. Na anderhalf jaar begon hij voor zichzelf. Aangezien hij toen ook al zijn naam liet gelden, was de naam STOFFER op de auto een goede keuze. `Het ging niet altijd vanzelf, maar met steun van mijn vrouw Sophia, die altijd de administratie heeft gedaan, is het toch een goedlopende zaak geworden´. Hoewel hij niet aan stoppen denkt, lijkt de toekomst van het bedrijf verzekerd. Zoon Stefan, 28 jaar, heeft zijn papieren gehaald om rij instructeur te worden en gaat nu dus ook het vak in. Stefan, voor malig voorman bij een verhuisbedrijf, heeft met zijn vriendin goed nagedacht over deze beslissing. Maar na de voor en nadelen goed afgewogen te hebben, is hij de opleiding gaan volgen. Na een tijdje stage gelopen te hebben bij zijn vader, heeft hij er echt zin in.
Met een extra auto en instructeur staat Autorijschool STOFFER voor kwaliteit. Met twee auto´s kunnen de cursisten twee keer in de week les krijgen, als zij dat willen. Tot nog toe kon dat niet door de drukke agenda. “Een 10 daagse rij cursus doen wij bewust niet, omdat dat in onze ogen weggegooid geld is. In 10 dagen krijgen ze zoveel informatie tot zich, dat kunnen ze alle maal niet verwerken. In onze ogen is het belangrijker dat zij rij ervaring opdoen. Een cursus van 3 maanden is bij ons het minimum, te beginnen met 3 uur les in de week, afbouwend naar 1½ uur. We proberen iedere leerling een cursus op maat te geven, aangezien iedereen verschillend is”. “Mensen, die nog meer informatie willen over de rijschool, kunnen terecht op www.autorijschoolstoffer.nl . We geven ook cadeaubonnen uit. Via telefoonnummer 071 580 26 96 vertellen we er graag meer over. Als extra voor de mensen in Stompwijk willen wij nog melden, dat wij onze leerlingen van huis ophalen en ook weer terug brengen,” aldus Stoffer en Stefan.

Ook dit jaar zijn er weer prachtige foto’s gemaakt van het Sinterklaas feest op de Maerten v.d. Velde school. In het kleutergebouw en in het hoofdgebouw zijn deze foto’s te bezichtigen en te bestellen tot 1 week na de kerstvakantie.

Namens de Sint Commissie, Anja Turk

De vraag: ‘Waar word je gelukkig van’ blijkt niet makkelijk te beantwoorden. Een dergelijke vraag vraagt enig denkwerk en veelal komen gezondheid en welzijn van de kinderen als eerste boven drijven. Want als het met de kinderen goed gaat, gaat het met de ouders ook goed. Onzichtbare lijntjes lopen door familiebanden. Geluk, maar ook verdriet klinkt door. Een open deur, maar ook eeuwenoude wijsheid. Ik open de deur van Party Herberg ‘Het Blesse Paard’ op dinsdagmiddag 16 december en breng een bezoek aan de Katholieke Bond van Ouderen. Gezamenlijk zit men aan een overheerlijk kerstdiner. De zaal is prachtig versierd, er hangt een rustige en tevreden sfeer en men geniet zichtbaar van het hoofdgerecht. Volgens mijn eigen planning zou men rond deze tijd moeten zitten uitbuiken. De tijd wordt genomen om te genieten. Het geserveerde alleen al is een plaatje op zich en er wordt van het hoofdgerecht gesmuld. Ik schuif aan bij tafel een om eens te informeren waar zij nu gelukkig van worden.

Nel Suyten bijt het spits af en zegt volop te genieten van het gezellig samenzijn op deze dag en van de prachtige viering van die ochtend. Alle lof voor Otto Havik die solo het Angelicum heeft gezongen. En wat te denken van een heerlijk advocaatje met slagroom.

Paula van der Arend is nog geheel onder de indruk van de woord en communiedienst van die ochtend en alle eer komt toe aan Riet van der Ham.

Mevrouw Ammerlaan vindt het eerlijk om samen te vieren en samen te delen. Een dergelijke dag is een lichtpuntje in de donkere dagen voor kerst.

Toos Kappetein vindt het een gelukswonder dat de operatie van Sjaak geslaagd is en dat hij er weer bij zit. Ze verheugt zich er op, om in het voorjaar weer samen te kunnen fietsen.

Sjaak Kappetein is vol verwachting voor het komende jaar. In verwachting was het thema van de viering van die ochtend. Hij hoopt dat de soos mag groeien en er maar weinig leden hoeven te vertrekken. Hij streeft naar 200 leden, nu zijn het er 183. Als ik zo de zaal in kijk, kan ik bijna niet wachten. Maar ik voldoe nog niet aan de minimum leeftijd, want die is 55 jaar en ouder. Hij wenst zich na zo’n jaar veel gezondheid toe, maar ook allen die hem dierbaar zijn en dat is eigenlijk de gehele dorpsgemeenschap. Als voorzitter van de club wil hij natuurlijk zijn dank uitspreken voor de drie dames die week in week uit de koffie verzorgen, namelijk An Waayer, Gré Janson en Annie Olyhoek. En natuurlijk alle vrijwilligers die bij de activiteiten ondersteunen en de donateurs zijn natuurlijk ook héél belangrijk.

Piet van der Arend stuurt sinds kort wekelijks de Dorpsketting naar zijn dochter Dorien die in Leimuiden woont. De vader van haar vriend sprak zijn verbazing uit dat er elke week zo’n blad verschijnt in zo’n klein dorp en dat dit elke week weer vol geschreven en zo graag gelezen wordt. Piet krijgt direct bijval. Ja, bij Sjaak en Toos thuis wordt even snel goedendag gezegd, hun dochters duiken gelijk de Dorpsketting in en zijn pas na het lezen weer aanspreekbaar.
Piet en Paula sturen al 10 jaar een Dorpsketting naar hun zoon Hans in Zuid Afrika en nu dus ook naar Pien in Leimuiden.

Gerard Hekkelaar komt de borden ophalen en bijna in koor klinkt het dat Gerard voor het eerst vader is geworden! Dat is nog eens nieuws! Met een glimlach van oor tot oor wordt dit door Gerard bevestigd. Het is een jongen die ‘luistert’ naar de namen Brett Gerardus. Brett is geboren op de 12 van de 12e en weegt 3720 gram en is 47 cm. Van harte gefeliciteerd met dit nieuwe geluk.

Peet Suyten is dolgelukkig met zijn drie kleinkinderen, waarvan afgelopen jaar de tweeling, Iris en Jasmijn, van dochter Astrid is geboren is. Van dit heuglijke feit is melding gemaakt in de Dorpsketting en dat heeft hem veel reacties opgeleverd. Wat nieuwe leden bij het koor zou hem ook onwijs gelukkig maken.

De eerste, relatief kleine, tafel is aan het woord geweest. Er resten mij er nog vier. Dat gaat niet lukken!

Ik schuif aan bij mevrouw Janson van Santen. Zij is gelukkig als haar kinderen dat zijn. Het blijven je kinderen en als zij verdriet ondervinden werkt dat door bij haar. Ze heeft gelukkig goed nieuws gehoord van de artsen, want gezondheid is het hoogste goed.

Mevrouw Baak kan zich geheel vinden bij deze woorden. Geluk is als alles goed gaat met je en dat anderen voor je klaar staan.

Dick Oudshoorn vindt gezond zijn het aller belangrijkste.

Jan van Rijn wenst dat zijn kleinkinderen opgroeien in een betere wereld. Gedachten over geluk vormen zich om mij heen, maar om hier woorden voor te vinden is nog lastig. Ik geef aan dat dit in de ruimste zin van het woord mag, het kan een programma zijn dat je gezien hebt of iets dat je zo aanspreekt dat je er kippenvel van krijgt. Dat doet Jan denken aan die keer, dat hij samen met zijn vrouw bij een protestantse kerstviering is geweest, en daar de preek van die dominee zo verschrikkelijk mooi vond, dat hij er kippenvel van kreeg. Beiden zaten ze op het puntje van hun stoel te luisteren. Nu hij wat ouder wordt is hij zich meer bewust van de natuur geworden en kan hij genieten van prachtige zonsondergangen.

Ina van Rijn kan gewoon gelukkig worden van de zon die ’s ochtends bij het openen van de slaapkamergordijnen schijnt.

Corrie Verhoef geeft aan blij te zijn met het gezond weer wakker worden.

Otto Havik heeft met zijn 50 jaar zangervaring die ochtend een solo gezongen en vooral anderen hebben daar van genoten. Hij blijft er zelf bescheiden onder. Hij zou ontzettend gelukkig worden van doorstroming in het koor. Als alle opa’s en oma’s van het eigentijdse koor nu eens naar het parochiekoor komen?

Wim van Benten heeft tijdens een ongeluk begin dit jaar zijn been op twee plaatsen gebroken en ook nog zijn duim. Hij heeft alles bij elkaar zo’n 5 maanden in het ziekenhuis en verpleegtehuis Wijckersloot gelegen. Het moment van weer thuiskomen en de sleutel in de deur van zijn eigen huis aan de Akkermunt steken was voor hem het hoogtepunt. Bij het terugdenken aan dat moment glundert hij weer helemaal. En hij geeft aan verschrikkelijk blij te zijn dat hij er deze middag weer bij is.

Mevrouw Bolleboom wordt deze maand 82 jaar en wenst al haar kinderen en kleinkinderen een goed jaar toe. In deze tijd van het jaar is ook een tijd voor goede voornemens. Zij neemt zich voor niet meer te vallen.

Mevrouw Zuidgeest is gelukkig als het met haar gezin goed gaat en wat te denken van haar kleindochter, die nu 7 maanden in verwachting is. Zij krijgt volgend jaar een achterkleinkind en is daar erg trots op.

Toos Olsthoorn geeft aan bijzonder gelukkig te worden van haar werk buiten de deur om op die manier iets voor een ander te betekenen.

Ik schuif aan bij de derde tafel en vlij mij naast Jan van den Bos, waar je natuurlijk zo een Dorpsketting mee kan vullen. Op verzoek houdt Jan het kort en kracht. Hij is heel gelukkig als lid van de K.B.O., zij organiseren van alles. Met zijn eigen gezondheid gaat het goed en zijn vrouw mag ook niet mopperen. De kinderen zijn gezond en de kleinkinderen doen het allemaal fantastisch. Hij is al driemaal overgrootvader, zelfs over de grens. Een kleinzoon woont in Spanje en daar woont ook een achterkleinkind. Hij werkt niet meer, maar hobbyt heel wat af, houdt van koffie met een praatje, tuiniert in zijn volkstuin van 400 m² en heeft het eigenlijk veel drukker zonder dan met baan. Ik begrijp van Antoon van Santen dat hij graag het heilige boontje teelt, waarbij na het doppen een piepklein kruisje op het boontje zichtbaar wordt. Ik heb gezegd, ik dank u!

Corry van Santen is blij dat alles lekker goed gaat en zij is blij met Toon, waarvan acte.

Mevrouw van der Helm geniet als het met een ander het goed heeft, als ze haar kleinkinderen ziet lachen . Maar ook als ze voor een ander iets kan betekenen. Ze heeft lang gewacht met het lid worden van de K.B.O. maar nadat ze eenmaal binnen was, heeft ze niet meer overgeslagen. Het fijne is dat iedereen, iedereen kent.

Mevrouw Lena Janson van Wissen vindt dit een geweldig, fantastische dag. Er wordt veel georganiseerd en het is heerlijk om samen te zijn. Ze hoort bij de rummicubploeg die trouwens steeds meer uitbreid. Er wordt nu wekelijks elke middag al met gemiddeld 15 personen dit spelletje gespeeld. De hoofdmoot klaverjast, maar de rummicupgroep is een opkomende groep.

Ien van Geijlswijk is blij van de partij te zijn en dat is te zien aan die pretlichtjes in haar ogen. Ze stralen als sterretjes.

Mevrouw de Groot geeft aan met deze club nog eens ergens te komen. Die afgelopen week hebben in Leidschendam Zuid gekaart en hebben de eerste drie prijzen meegenomen. Misschien dat ‘Leidschendam’ met Pasen naar Stompwijk komt. Leuk, die uitwisselingen. Misschien zelfs met Voorburg, want die horen er nu ook bij!

Naast mevrouw de Groot zit mevrouw Riet van Veen met een glimlach van oor tot oor, want zij was het, die de eerste prijs weghaalde in Leidschendam met een totaal 5445 punten. Bij deze is het vastgelegd voor het nageslacht. Een wijze raad wordt toegevoegd: je moet er zelf wat van maken.

Met mevrouw Wensveen hebben we het ineens over bijnamen en ze denkt terug aan die keer dat ze de groenteboer meneer “Dubbelbes” noemde, in de veronderstelling dat de man zo heette. Wat een flater was dat, nu kan ze er nog steeds smakelijk om lachen. En smakelijk is het die middag, de koffie geurt en de chocolaatjes liggen voor het grijpen.

Tafel vier lonkt.
Ik schuif aan naast Agaath Hoogeveen die zo gelukkig is met Cor en ze is gezond, wat wil je nog meer? Cor Hoogeveen vindt dat een wereld zonder ruzie welkom zou zijn, want bij een oorlog zijn er altijd twee verliezers. Hij zou graag zo gezond blijven, zoals hij nu is.

Wil Suyten hoopt dat ze gezond mag blijven en dat het met de kinderen goed gaat, want dan is zij het ook. Je kinderen blijven je kinderen en je houdt pas op met zorgen als je je hoofd neerlegt. Geluk werkt door, en verdriet ook. Ze is blij er voor haar kinderen te kunnen zijn, dat ze haar bellen en om raad vragen. Geluk doorstroomt haar als haar zoon weer een beetje interesse in zijn omgeving krijgt, weer dingen oppakt na het zware verlies van zijn partner. Haar enige kleinkinderen wonen in Amerika en ze is afgelopen jaar op bezoek geweest, heerlijk. Haar drie kinderen zijn over de grens met deze kerstdagen en ze heeft een heerlijke stapel boeken uit de bibliotheek gehaald en komt de dagen wel door.

Wil van den Brink geniet van haar kleinkinderen en heeft een goede verstandhouding met hen en dát maakt haar nou gelukkig. Maar ook het staren naar mooie luchten, vooral vanuit het huis, de polder in. Laatst merkte ze dat haar zoon eigenlijk ook veel omhoog staat te staren naar jagende wolkenvelden.

Leo van den Brink geeft aan dat zijn vrouw die dag jarig is. Ze hebben het afgelopen weekend gezellig gevierd met de kinderen en kleinkinderen. Hij is blij dat Wil zulke dikke maatjes is met Cor Hagen, daar heeft ze een goede vriendin aan. Hij is blij dat zijn lichaam nog zo meewerkt, hij loopt nog een halve marathon per jaar, traint, sport en schaatst volop. Lekker samen fietsen en wandelen. Hij hoopt dat nog lang te kunnen blijven doen. Het gezin is in harmonie.
Hij is er eigenlijk dit jaar voor het eerst bij, hij was altijd maar te druk, want hij helpt nog vaak bij zijn zoon in het bedrijf. Het bevalt hem prima deze dag en heeft het als erg gezellig ervaren.

Later die dag zie ik Wil rond de klok van zes in de supermarkt, rond de klok van zeven bezorgen ze beiden kerstkaartjes in de Dotterbloem, waar Wil als wijkcontactpersoon actief is. En rond de klok van acht fietsen ze in een rap tempo op de Dr. van Noortstraat. Waar halen ze de energie vandaan?

De zaal begint langzaam leeg te lopen en ik sluit af met Wim Suyten. Wim is blij dat de naam Suyten gered is. Zijn vader Joop bleef na drie overleden zusjes als enige zoon leven. Als Nutricia toen bestaan had, dan hadden ze het mogelijk gered, zei ze vader vroeger altijd. Vader Joop heeft 9 zonen en vier dochters gekregen, zodat de stamboom veilig gesteld is. Hij geniet steeds meer van de natuur, fietst heel wat af en staart regelmatig naar het zwerk, waar zich van die prachtige luchten vormen.

De zaal is inmiddels leeg, een ieder is verrast met een cyclaam in de rode en witte kerstkleuren. Ook ik word verwend, maar ik was al zo verwend met al die openhartige gesprekjes. Dank voor uw bijdrage aan dit kerstnummer.

Petra Oliehoek van Es