Sinds december is Corona de wereld ingeblazen. Want dat is wat ik denk, laat een virusje los, een deel zal sterven een groot deel zal thuis blijven, de wereld en de gehele economie op hun gat, verminderde CO2 uitstoot wat nu zo gaande is, ons klein Nederland helpt daar aan mee door de snelwegen van 120-130 naar 100km te maken. En de ecologie, die zal er gelukkig op vooruit gaan door al het verkeer wat nu plat ligt.

Dan Brown beschreef ooit in een boek, wat ik altijd heb onthouden “als de aarde te vol raakt, zal zij zichzelf reinigen” .
Nou zodoende.. met een beetje hulp van de mensen dus.

Het virus begon in China en is langzaam als een sluipmoordenaar zich gaan verspreiden. China.. klinkt ver weg en veilig voor ons.
Italië.. het volgende land waar vele slachtoffers vallen. Dat komt dichterbij.
Brabant.. het eerste slachtoffer. Dat is praktisch om de hoek.
Heel Europa lijkt zich voor te gaan bereiden. Mensen blijven thuis, in Italië verblijden de mensen elkaar door vanaf balkons muziek met elkaar te maken of een sport les te volgen die iemand op het pleintje geeft en op de balkons kan men mee doen.

Nederland blijft rustig door kabbelen onder leiding van Mark Rutte. We hoeven ons nog geen zorgen te maken, we zijn goed voorbereid en kunnen goed hierop inspelen, aldus Rutte.

Scenario’s van Italië wijzen echter uit dat we toch echt wat meer moeten gaan aanpakken. Blijf zoveel mogelijk thuis, gebruik zo nodig geen OV, beperk sociale contacten tot en met de live uitzending vorige week zondag 15 maart; de scholen, kinderopvang, gastouders gaan voor 3 weken dicht. Men raakt onrustig en gaat volop hamsteren in de supermarkten, gek genoeg vliegt vooral de toilet papier over de toonbank.. lege schappen, mensen die wel nog werken hebben niks meer te kopen na hun dienst.

Ik werk in het Erasmus in Rotterdam, reis met de auto en metro. De metro werd deze dagen steeds rustiger, mensen zijn zich van elkaar bewust, af en toe een mondkapje of iemand met een paarse sok voor der neus.. tot omroepen dat de deur vanzelf open zal gaan, je hoeft geen knopje meer in te drukken.

Mijn werk regelt gelukkig een hele parkeergarage voor hun personeel, we kunnen allemaal gratis parkeren, goed geregeld! Vanaf nu met de auto lekker naar werk, half uurtje langer liggen ook nog.
Op werk krijgen we elke dag een update met cijfers, protocollen, nieuwtjes etc. Eerst nog met zijn allen in de koffiekamer, let op ruimte tussen elkaar maar nu toch maar niet meer en worden de bijzonderheden per kamer of via de app aan een ieder gemeld.

Belangrijk is dat mochten we niet meer gaan opereren dit zal zijn door:
– ic capaciteit te kort, operatiekamers worden beademingsplekken.
– Te kort aan middelen.
– Teveel zieken.
– Hulp nodig op andere afdelingen.
A.k.a : Fase 2

Vandaag een bericht gekregen:
20% minder geplande operaties vanaf maandag, spoedeisende hulp is rustig maar op de IC begint de druk toe te nemen. Anesthesie medewerkers gaan als eerste geschoold worden, bespaar mondkapjes, spatschermen (achter slot en grendel bij leidinggevende af te halen). Er wordt veel gestolen en beveiliging zal steekproefsgewijs nu tassen gaan controleren. Ik ben benieuwd met mijn verpleegkundige achtergrond of ik eerder de frontline ingegooid zal worden. Hoewel de gehele zorg is nu frontline. En het gehele land toont zijn respect uit naar de zorg en het onderwijs. Feitje dat juist zij vorig jaar staakten voor meer salaris..
In ieder geval op de werkvloer zijn er nu ca. 5 mensen besmet, ziekenhuis breed rond de 60 man, de testen zijn schaars dus je wordt alleen getest met ernstige klachten.
Met verkoudheid en koorts blijf gewoon thuis uitzieken. Verder houd afstand van elkaar zeker 1,5 meter, was je handen vaak en nies in je elleboog.

Waar Zoya normaal 2-3x per week naar mijn ouders ging, valt nu ook even een gat. Liever even geen contact. Zoya vraagt elke dag om naar opa of oma te gaan, nee sorry schat, gaan we dan naar Silke? (gastouder), Adelien? (Sportschool crèche), juf Ellen? (peuterspeelzaal), gym?, nee alles is dicht…
Miguel draait zijn avond diensten ook nog gewoon op de heftruck, gelukkig kan of ik soms eerder weg of zal Laura wat bijspringen. Het is wat schipperen, ouders die beide een cruciaal beroep hebben daarvan zouden de kinderen evt wel naar de gastouder mogen.

De saamhorigheid die in deze tijd ontstaat is heel bijzonder. Hoewel er veel grappige plaatjes en

foto: Angelique

video’s over Corona worden verspreid, worden er ook veel harten onder de riem gestoken, men helpt elkaar waar nodig. Tekeningen en knutsels naar de verpleeg- en bejaardenhuizen want ook zij mogen geen bezoek meer ontvangen.
Pizza’s, bloemen, voedsel pakketten worden aan personeel in ziekenhuizen geleverd. Veel restaurants ervaren ook problemen en gaan over op thuisbezorgen, zo ook de Bles hier met korting voor de 65+ ers.

Kwekerijen moeten vrachtwagens vol bloemen weg kieperen, steun dus je lokale kwekerij en blijf bloemen kopen (geen toilet papier). Met 2 vriendinnen zit ik al te brainstormen over hoe kunnen we dit landelijk eens een beetje gaan verhelpen. Een 2e Valentijnsdag? Een verwendag.. bloemetje van de kwekers aan de werkende en ouderen. D.w.z. een stichting, website oid. Eens zien wat we kunnen bekokstoven.

Om af te sluiten met de woorden van mijn leidinggevende: Daar waar mogelijk help elkaar, samen kunnen we deze uitdaging aan. Kortom blijf je hoofd koel houden, niet te veel stressen en gewoon je gezonde verstand gebruiken en dat is wat ik nu gewoon doe. Dus blijf positief en veilig.

‘Only one form of contagion travels faster than a virus, and that’s fear. ‘ Dan Brown. Kort gezegd, angst verspreidt zich sneller dan een virus.

Eva Oliehoek, geschreven voor de familie facebook pagina.

Een laken aan een balkon in Zoetermeer, waarin Sanne van Beek haar dank betuigt aan mensen in de zorg zoals haar moeder Annelies en vader Winfried. Bovengenoemde Eva op de operatiekamer en hun gezamenlijke vriendin Angelique die op de ambulance werkt. Het zijn allemaal Toppers in de zorg.

We kunnen in ons leven kijken, maar soms duurt het even of nog langer om echt te kunnen zien. De blindgeborene in het evangelie van afgelopen zondag heeft moeite met zien. Het duurt nog een tijd voordat hij begrijpt hoe ingrijpend deze genezing is.

Solidariteit — In deze zeer bijzondere tijd, waarin wij allen
geraakt worden door de verspreiding van het Corona-virus gaan onze ogen ook langzaam open. Open voor de solidariteit met de ander, open om elkaar te helpen waar dat kan en nodig is. In ons gezamenlijk
gebed, bij een hulpvraag van de ander, een telefoontje, een appje of een groet op afstand. Zeker voor al die mensen die geen bezoek kunnen ontvangen en daardoor zich eenzaam en verlaten voelen.

Doop — De blindgeborene in het evangelie ging zich wassen in het badhuis van de Siloam, een verwijzing naar de doop. Voor ons mensen die gedoopt zijn en de weg willen gaan van geloof zullen beseffen dat ook deze weg een weg is van groeien en leren zien. Leren zien met de ogen van Jezus.

Duidelijk — Deze week hoorde ik in een talkshow op de televisie iemand zeggen: Ik besef nu pas dat de wereld voor een groot deel mede afhankelijk is van mensen met een verzorgend beroep, de verpleegkundigen, de artsen, mensen in de schoonmaakbranche, de vele ondersteuners op dat vlak. Direct heb ik een aardig appje gestuurd naar de mensen op Vronesteyn die zorgen dat ons huis blinkt en veilig wonen is. Zij verdienen het. Een tip.

Zondag Laetare — We zijn  halverwege de Vasten, zondag Laetare, verheugt u! Waarover kunnen wij ons verheugen? We zitten gevangen in onzekerheid en angst. Hoe lang gaat dit duren? Hoe gaat het met onze zieken? Met de mensen die ons verzorgen? Houden ze het vol? Hebben we genoeg i.c.-bedden? Allemaal vragen, die ik in mijn gebed, ik hoop samen met u, in de handen van de Heer zelf leg. Kijk op zondag naar de tv. Dat alles zal ons troost, bemoediging en vertrouwen geven. Bidden is …… binnentreden in het hart van Jezus om zo zijn gevoelens te begrijpen.
Ondanks alles, alle zegen.

Pastoor Walter Broeders

RijnlandRoute verzamelt veiligheidsbrillen en vuurwerkbrillen voor zorgmedewerkers

De medewerkers van het informatiecentrum van de RijnlandRoute doneren 100 brillen en zijn in samenwerking met Rijkswaterstaat en de provincie Zuid-Holland een inzamelingsactie gestart om veiligheids- en vuurwerkbrillen te verzamelen. De brillen gaan naar het Rode Kruis. Zij verzamelen tussen 23 en 28 maart zoveel mogelijk brillen. Het Rode Kruis reinigt en sorteert de brillen en zorgt voor verzending naar zorginstellingen in Nederland. Met de brillen kunnen zorgmedewerkers betere en veiligere zorg bieden aan coronapatiënten.

Nieuwe en gebruikte brillen snel nodig
Alle veiligheids- en vuurwerkbrillen zijn welkom, nieuwe én gebruikte. U kunt vanaf nu uw bril(len) afgeven; ze zijn namelijk snel nodig. De eerste zending van 100 brillen gaat dinsdag 24 maart al naar het Rode Kruis, de tweede zending wordt op vrijdag 27 maart a.s. gebracht. De actie van het Rode Kruis eindigt op zaterdag 28 maart om 17.00 uur. Wij hopen zoveel mogelijk brillen te verzamelen.

Hoe kunt u helpen?
Bent u een particuliere klusser en heeft u nog een veiligheids- of vuurwerkbril liggen? Wij vragen u om voor donderdag 26 maart 12.00 uur uw bril(len) langs te brengen. U kunt ze deponeren bij het informatiecentrum RijnlandRoute, Rietpolderweg 19 te Leidschendam. Bij de ingang langs de Rietpolderweg staat een container waar u de bril in kunt stoppen. Houd u hierbij wel rekening met een veilige afstand van 1 ½ meter tot andere mensen die brillen doneren? De medewerkers van de RijnlandRoute brengen de brillen vervolgens naar het Rode Kruis. Voor een routebeschrijving ga naar:
www.rijnlandroute.nl/informatiecentrum

Grote aantallen
Heeft u meer dan 50 brillen beschikbaar? Dan verzoeken wij u om contact op te nemen met Cynthia Verloop, via mailadres
informatiecentrum@rijnlandroute.nl om te bespreken hoe deze brillen het beste bij het Rode Kruis kunnen komen.

Vorige week bleek dus dat er in mijn buurtje de mini containers met papier niet meer geleegd werden vanaf januari.. Avalex beloofde mij dit uit te zoeken en mij dan terug te bellen. Uiteindelijk werd ik afgelopen maandag gebeld. Het raadsel van de verdwenen rij route was nog niet op gelost, niemand begreep er dus iets van. Ook de ophalers hadden zich niet afgevraagd waarom ze niet meer bij de Zwanebloem etc de papierbakken moesten legen.
In ieder geval staat onze rijroute weer in het systeem en de afval kalender is aangepast. De bakken zijn weer geleegd.

M. van der Weijden