Het is niet niks als je een nieuwe knie laat plaatsen. Maar wie je dan allemaal op bezoek krijgt……

Groetjes Agnes van Boheemen

Een vleugje lente, geschilderd door Ria Luiten

Pa is geboren op 1 december 1927 in, zoals we dat nu zouden noemen een samengesteld gezin. Zijn vader was getrouwd met een weduwe welke al een zoon had, Pa zijn grote broer Theo Kooter. Later werd zijn broertje Martin geboren en zijn zusje Rietje. Zijn vader was molenaar en had een kleine boerderij. Het was zoals bij de meeste gezinnen in die tijd geen vetpot. Het is voor ons nu moeilijk voor te stellen hoe het leven er toen uit zag. Geen elektrische apparaten, geen stromend water, kleding wassen in de sloot om maar wat te noemen. Nu toch eigenlijk onvoorstelbaar.

Kindersterfte kwam in die tijd ook veel vaker voor dan nu, zo verloor hij zijn kleine broertje Martin aan buikvlies ontsteking en zijn zusje Rietje aan een noodlottig ongeval, zij werd geraakt door de wieken van de molen. Hierna kreeg Pa toch nog een zusje, Riet. Ondanks dit alles had pa een fijne jeugd. Toen hij 13 was en naar de middelbare school ging brak de oorlog uit en werd alles anders.

Na de oorlog probeerde iedereen zijn leven weer zo goed als mogelijk op te pakken. In 1947 kwam er opnieuw een zware tegenslag. Tijdens laswerkzaamheden aan de wieken vatte het rieten dak van de molen vlam. De brand die daarop volgde was niet meer te blussen en de gehele molen brandde af. Alleen de ruim 50cm dikke buiten muren bleven staan.

Het duurde 5 jaar en veel onderhandelen met het polderbestuur voordat op de resten van de molen weer een woning werd gebouwd. In de tussentijd woonde het gezin in een tot woning verbouwde schuur welke nabij de molen stond.

Als 19 jarige jongen kreeg Pa verkering met de liefde van zijn leven, Ina van Rijn. Zoals ook nu nog steeds gebeurt, ontluikte de liefde tijdens de Stompwijkse Kermis. Maar de liefde moest even wachten want Pa moest zijn militaire dienstplicht vervullen. Hij zou voor bijna 2 jaar naar voormalig Ned-Indie, gaan. Na een boottocht van 3 weken kwam hij daar aan. Het enige contact dat hij toen nog met zijn Ina had was via brieven. Telefoneren of even mailen of appen was er toen nog niet bij. Elke dag stuurde Pa een brief naar Ina. Pa was ingedeeld bij de geneeskundige troepen en werkte als timmerman en klusjesman in het plaatselijke ziekenhuis in Palembang. Zijn dienstjaren maakte een enorme indruk op hem. Hoe ouder hij werd hoe vaker hij over zijn diensttijd in Indonesië sprak. Uit alles bleek dat die tijd een onuitwisbare indruk op hem had gemaakt. Weer terug in Nederland werkte Pa bij zijn vader op de boerderij. In 1955 werd er getrouwd en ging hij met Ina, in de tot woning verbouwde schuur naast de molen wonen. En zoals dat toen ging, waren er 8 jaar later 5 kinderen geboren. Stel je het eens voor 5 kinderen opvoeden, het huishouden doen, koeien melken en dat alles in toch wel primitieve omstandigheden. Ik herinner me nog de regenwaterput, stromend water hadden ze nog niet, de houten wasmachine en een fornuis dat gestookt werd op hout voor warm water. Op zaterdag gingen de kinderen in de teil. Ja, het was een heel andere tijd toen, maar u ziet het, we hebben er niets aan over gehouden.

Toen Pa zijn vader overleed verhuisde het gezin naar de molen.

En als een geschenk uit de hemel werd Pa zijn weiland door de provincie gekocht in verband met de aanleg van recreatiegebied Vlietland. Geen land meer betekende dus ook geen koeien en geen koeien betekende dus ook geen boerderij. Hij stortte zich op de recreatie. Er kwam een kleine jachthaven, roeiboten verhuur, een uitspanning en een camping, en na heel lang procederen zelfs een vergunning voor dit alles. In de zomerperiode was het hard werken voor Pa en Ma. Pa hield zich vooral bezig met de bootverhuur en moeders was de baas over het terras. Nu nog wordt zij geroemd om de soep en de gehakballen die werden verkocht. Ook wij als kinderen ontkwamen er niet aan om af en toe mee te helpen. Maar de camping betekende ook vriendjes en vriendinnen om mee te spelen. Omdat het toch vooral een seizoenbedrijf was werkte Pa ook nog als conciërge op de Maarten van de Velde school, dit heeft hij met veel plezier ruim 20 jaar gedaan. Naast het werk had Pa een grote hobby, toneel. Hij was één van de oprichters van de plaatselijke toneel vereniging en met o.a. zijn vriend Rinus van Haaster had hij veel plezier in het toneel spelen, later was hij vooral regisseur. Daarnaast deed hij vrijwilligerswerk en heel veel voor de kerk. Voor dit alles ontving hij zelfs een Koninklijke onderscheiding, iets waar hij zeer trots op was.

Ook werd hij door familie en bekende gevraagd om de feestboekjes te maken bij trouwerijen en jubilea. Pa hield er van om te rijmen en te dichten en heeft voor menig bruidspaar een feestboekje gemaakt en een levensloop geschreven. Ook was Pa een graag geziene gast in de december maand. Op diverse scholen kennen ze hem alleen als Sint-Nicolaas. Ruim 30 jaar heeft hij met veel plezier de rol van Sinterklaas gespeeld.

In 1997 was het tijd om rustiger aan te gaan doen en verkochten pa en ma het bedrijf. Hij was erg blij dat één van zijn kinderen het bedrijf overnam. Pa en Ma gingen wonen aan het Hoefblad, lekker centraal in het dorp en vlak bij de kerk en de winkels. Toen ze er gingen wonen zeiden ze tegen elkaar; als we hier nu toch eens 10 jaar samen kunnen wonen, dat zou toch heel mooi zijn. Het zijn bijna 20 jaren geworden.

Pa bleef heel actief, hij had zijn eigen moestuin en bijna elke week was hij bij mij te vinden om de tuintjes bij te houden. Elke middag gezellig met Ma even op stap en dinsdagmiddag samen naar de soos. Ja, ze hadden het heel gezellig samen. Dit alles in goede gezondheid, tot afgelopen augustus, toen werd werd Pa ziek. Problemen met de darmen maar wat erger was er werd toen ook geconstateerd dat hij kanker had. Tot 3 weken terug had hij eigenlijk nog geen klachten. De laatste weken ging zijn toestand hard achteruit tot hij afgelopen maandagavond rustig insliep.

We herinneren Pa vooral als een zeer actieve man, die heel van zijn vrouw hield en die nog heel veel interesse in het leven had. Hij had graag 100 jaar oud geworden.

Familie van Rijn

Enthousiaste vrijwilligers van de WGNL beschermen samen met de boeren de weidevogels rond Leidschendam en Nootdorp. Op woensdag 8 maart organiseert de WGNL een startbijeenkomst voor het weidevogelseizoen. Deze is bedoeld voor vrijwilligers van de WGNL en voor andere geïnteresseerden.

Weidevogels in Nederland hebben het moeilijk. De aantallen dalen gestaag. Zelfs van de kievit en de de grutto, de icoon van het weidelandschap. Langzaam wordt het stil in de polder. Kunt u zich een polder voorstellen zonder buitelende kievits en roepende grutto’s?

Bescherming van weidevogels is daarom hard nodig. Speciaal opgeleide vrijwilligers, de zgn. “weide-wachters”, van de Werkgroep Groenbeheer Nootdorp-Leidschendam (WGNL) doen dat al meer dan 25 jaar. Samen met de boeren. Ook u kunt meewerken onze weidevogels te beschermen. Heeft u interesse? Kom dan langs op de startbijeenkomst of neem contact op met de WGNL. E-mail: secreta ris@wgnl.nl.

De startbijeenkomst vindt plaats op woensdag 8 maart bij loonwerkbedrijf van Leeuwen, Westeinderweg 6 in Stompwijk. U bent welkom vanaf 19.30 uur en we sluiten af om ca 22.00 uur.

Foto Wout v.d. Slikke

Het eerste interessante, leerzame en fantastische jaar van De Bles zit er inmiddels op en dus hebben wij de balans opgemaakt en nieuwe plannen gemaakt voor de toekomst. Zoals ik het hele jaar gedaan heb maak ik u ook nu graag deelgenoot van mijn ervaringen tot nu toe en van de nabije ontwikkelingen. Bent u geïnteresseerd in de Bles dan wens ik u veel leesplezier. Bent u dat niet, dan adviseer ik u nu te stoppen met lezen en een paar bladzijdes om te slaan. Het is namelijk een heel verhaal geworden.

Terugblik 2016

Terugdenken aan 2016 levert mij ambivalente gevoelens op, maar gelukkig staat de balans positief uit en ben ik er erg trots op wat we met elkaar gerealiseerd en neergezet hebben. We hebben ons eerste jaar kunnen afsluiten met een forse groei ten opzichte van voorgaande jaren, goed passend in het meerjarenplan. Vanzelfsprekend ging niet alles vlekkeloos, maar dat is niet meer dan normaal. Tijdens de fusie van Casema, Multikabel en @home in 2008 naar Ziggo (waarbij ik eindverantwoordelijk was voor de klanttevredenheid) heb ik al ervaren dat verandering hand in hand samengaan met leren en ervaren en dat het tijd nodig heeft om al het stof neer te laten dwarrelen voordat iedereen gewend is aan de nieuwe werkelijkheid. Ook al probeer ik het uiteraard altijd te voorkomen, tijdens zo’n veranderingstraject gaat er nou eenmaal weleens iets mis.

Bij de start van De Bles was dat niet anders. We gaan ook niet zomaar verder waar Wim en Annie eind vorige eeuw gestopt zijn en hebben onze complete identiteit, positionering en bedrijfsvoering aangepast. Dat is samengegaan met veel nieuwe enthousiaste, spontane en betrokken medewerkers die – inderdaad dat klopt – soms nog iets minder ervaren zijn en hier en daar een foutje maken. Toch gaan bij mij houding en gedrag altijd boven ervaring. Als medewerkers de intentie hebben om er iets van te maken, positief in het leven staan en het leuk vinden om het andere mensen naar hun zin te maken, dan kan je de rest van het horeca vak wel leren. Om er een Engelstalige managementkreet tegenaan te gooien: hire for attitude train for skills! (neem aan op attitude, leer de vaardigheden!). Hier ben ik volledig van overtuigd. Spreekt dit je toevallig aan? We zoeken nog bedienend personeel (jeroen@debleshoreca.nl).

Er is enorm veel gebeurd in 2016. Van een theater-diner tot live-muziek en van een paasbrunch tot BBQ-workshops. En natuurlijk ‘gewoon’ alle Stompwijkse activiteiten zoals carnaval, toneel, concert van de fanfare, kerstklaverjassen en het kerstdiner van het KBO. Ook mochten wij sinds afgelopen jaar maandelijks Vrouwactief ontvangen en – zoals al jaren – wekelijks de Rotary van Zoeterwoude e.o. Tegelijkertijd zijn het aantal feesten en partijen exceptioneel toegenomen en hebben wij erg veel mensen mogen ontvangen in De Brasserie en natuurlijk ook in de Sportsbar. We zijn gestart met ijsverkoop, zijn gaan thuisbezorgen en ook de cateringaanvragen zijn toegenomen. En niet te vergeten is het nu een horecalocatie die 7 dagen in de week, 12 uur per dag geopend is met een zonnig terras en een mooie binnentuin. Dat klinkt allemaal positief, maar we zijn er nog zeker niet. Dat was ook niet mijn verwachting. Het bouwen van een financieel gezond bedrijf lukt nu eenmaal niet van de een op de andere dag. De groei van 2016 was wel een eerste belangrijke stap in de goede richting.

Er zijn in 2016 ook dagen geweest dat het huilen me nader stond dan het lachen. Dagen waarop het gebrek aan ervaring ons net de das om deed. Of dagen waarop in mensen zich mijn optiek ten onrechte en te negatief uitlieten over De Bles. Heel veel verbetersuggesties of kritieken waren terecht en heel veel daarvan heb ik ter harte genomen en hebben we gebruikt om het bedrijf beter te maken. Zolang het glas half vol is en de kritieken constructief en dus opbouwend zijn, staan we daar altijd voor open en ontvangen we uw feedback graag. Heel graag zelfs.

Toch staan enkele mensen klaarblijkelijk bij voorbaat wat minder positief tegenover alle veranderingen de nieuwe koers van De Bles. Het bekende halflege glas. Dat kost veel energie en kan ook frustreren. Laat bijvoorbeeld bij voorkeur voortaan maar weg hoeveel jaar horeca-ervaring u heeft om uw gelijk kracht bij te zetten. 2 jaar, 15 jaar, 28 jaar, mijn hele leven….. Het is allemaal al voorbijgekomen en voor mij compleet irrelevant. Alsof je met horecaervaring ineens andere eisen zou moeten stellen? En is het ook niet zo dat eigenlijk iedereen horeca-ervaring heeft? We zijn allemaal weleens ergens te gast en weten prima wat we wel of niet belangrijk vinden. Waar het bij De Bles om draait is dat we het al onze gasten continu en altijd naar hun zin willen maken. Dat kan op meerdere manieren en de medewerkers van de Bles staan dagelijks voor alle gasten klaar met dit als voornaamste doel. En heel vaak slagen we daar ook uitstekend in. Tegelijkertijd zijn we zoals gezegd een lerende organisatie en kan het altijd beter. Daarom zijn we ook zo blij met alle suggesties die we ontvangen. Om onszelf verder te verbeteren hebben we versterking gezocht en ga ik ons team vanaf maart verder uitbreiden met Tyscha Waaijer. Met de komst van Tyscha halen we een organisatietalent in huis waardoor we onze activiteiten nog beter kunnen gaan voorbereiden.

Nieuwe plannen in 2017

Ik hecht er veel waarde aan om jullie, de Stompwijkers, als eerste te informeren over de aanstaande veranderingen bij de Bles. Het afgelopen jaar is gebleken dat ons restaurant ons op meerdere manieren wat in de weg heeft gezeten. Dat heeft me ertoe doen besluiten om het restaurant te gaan sluiten. Niet omdat we er niet in geloven, maar omdat ik ervan overtuigd ben dat het met een andere invulling beter past bij ons nog jonge bedrijf. Na een jaar weten we beter wie we zijn, wat we zijn en waar we goed in zijn. Een andere invulling past ons beter. Tot deze conclusie ben ik gekomen omdat 2016 heeft laten zien dat:

-de combinatie met de Brasserie enorm lastig is. Het komt allemaal in de keuken bij elkaar en het bedienen van twee restaurants met verschillende concepten en daarnaast ook nog de Sportsbar vanuit één keuken is erg complex. Zeker als iedereen rond zeven uur komt eten. Dat gaat net iets te vaak ten kosten van de kwaliteit of snelheid.

-het restaurant, dat al draait vanaf 2012, met over het algemeen erg goede recensies, niet heel veel gasten trekt. Het restaurant heeft behoorlijk lang de tijd gekregen, maar er komen – behalve met bijvoorbeeld een Albert Heijn-actie waarbij we de helft van ons eten weggeven – onvoldoende gasten op het restaurant af. Wel hebben we enkele vaste gasten in het restaurant uit Stompwijk en wij zullen ons uiterste best doen om deze gasten niet teleur te stellen met het nieuwe concept.

-het restaurant soms van ons niet de aandacht krijgt die het verdient. Niet dat we minder goede service of eten leveren, maar bijvoorbeeld wel door te lang dezelfde menukaart te voeren.

-gasten met zonnig weer ons terras erg weten te waarderen. In de mooie maanden van afgelopen jaar (augustus en september) heeft er daadwerkelijk ieder moment van iedere dag wel iemand op het terras gezeten. Het restaurant past in de huidige opzet slecht bij het zomerse terrasgevoel.

-de feesten en partijen aantrekken en dat mensen erg gecharmeerd zijn van de uitstraling van onze Brasserie. Het aantal kleinere feesten en partijen groeit tegelijkertijd ook flink en voor dit soort partijen is de Brasserie eigenlijk te groot. Het restaurant vinden de meeste mensen nu geen bespreekbaar alternatief voor de Brasserie omdat het een totaal andere stijl heeft en daardoor minder aanspreekt.

Al met al voldoende aanleiding voor de volgende stap voor het bedrijf en dat betekent niet alleen dat we het restaurant gaan verbouwen en in lijn met de Brasserie gaan brengen, maar ook dat we het concept van de Brasserie een klein beetje gaan wijzigen. Zo kunt u straks zeven dagen in de week genieten van één complete menukaart die niet alleen de nu al legendarische Blesschotels bevat, maar ook mooie á la carte producten. Ook nemen we in de Brasserie afscheid van de knijpflessen saus (tenzij u er specifiek om vraagt natuurlijk) en gaan we een kaart voeren in plaats van de placemats. Even laagdrempelig en betaalbaar, maar net iets meer klasse.

 De Brasseriebar

Met de wijzigingen die we voor ogen hebben wordt het huidige restaurant weer meer een bar. Geen aparte bar, geen café, maar de bar van de Brasserie. Straks zal op normale dagen de tussenwand (nu tussen Brasserie en restaurant) geopend zijn. Gasten kunnen dan een drankje doen in de nieuwe Brasseriebar en vervolgens in de Brasserie eten. Of alleen even komen borrelen. Ook kunnen we deze ruimte dan beter benutten voor kleinere partijen en past het veel beter bij het terras. Het contrast met een zonnig en kleurrijk terras is nu simpelweg te groot met de formele en statige uitstraling van het huidige restaurant. Direct na de carnaval start de verbouwing en we hopen eind maart open te kunnen. Tussentijds zijn we uiteraard gewoon geopend met de Brasserie.

Andere veranderingen

Onze bovenzaal op de 1e verdieping (’t Woonhuys) is een prachtige zaal, maar de akoestiek is onprettig. Ook dit gaan we aanpassen. Volgende week komt er een akoestisch plafond in wat de akoestiek met 2/3 zal moeten gaan verbeteren. Dan kunnen we ook deze zaal weer veel beter in gaan zetten voor feesten en vergaderingen. Daarnaast willen wij onze thuisbezorgservice op een hoger niveau tillen. Er is op dit vlak zeker nog ruimte voor verbetering.

Tot slot

Via deze weg wil ik u allen hartelijk bedanken voor de kansen die u ons massaal gegeven heeft en het groeiende enthousiasme over de gekozen richting en invulling. Ik realiseer me dat niet elke verandering iedereen even veel heeft aangesproken en zal aanspreken, maar wij geloven erin dat ons doel: het creëren van een fantastische en onmisbare ontmoetingsplek in Stompwijk, veel toegevoegde waarde heeft. We willen een plek creëren waar mensen graag komen en waar het erg leuk is. Zo zijn wij ook altijd op zoek naar bijzondere dingen om dat kracht bij te zetten. Of dat nu een loempia van krokodil is, zonnebrandcrème op het terras of onze pizzaschaar. We doen het allemaal omdat we hopen dat het bijdraagt aan een kleine glimlach op uw gezicht. Ik hoop ook in 2017 weer op uw steun en vertrouwen te mogen rekenen en u te mogen ontvangen in De Bles.

Jeroen de Gier