ERWIN OUDSHOORN: “IK VOEL MIJ HAAST WEL JARIG NA ZO’N SENSATIONELE ZEGE TEGEN DOCOS”

Stompwijk ’92 heeft het bereiken van minimaal promotie degradatieduels in 3A voor lijfsbehoud weer volledig in eigen hand. De grijszwarten ontdeden zich op werkelijk sensationele wijze met 4*3 van DoCoS, terwijl naaste belager ESTO tegen Voorschoten ’97 een flink pak slaag kreeg). Hans Beukema
De spelers en de supporters waren dan ook uitzinnig van vreugde na de zwaar bevochten overwinning tegen de gasten uit Leiden. Want Stompwijk ’92 schotelde het eigen publiek werkelijk een spektakelstuk van. Weinig duels zullen waarschijnlijk zo’n vreemd scoreverloop en zoveel treffers en bloedstollende momenten in korte tijd hebben gekend als de confrontatie tussen Stompwijk ’92 en DoCoS. Alleen het herrijzen van de paus uit de dood zou afgelopen zondag waarschijnlijk op sportpark De Meerhorst tot meer hilariteit hebben geleid. Aanvankelijk leek niets op zo’n thriller uit te draaien. Stompwijk ’92 en DoCos klooiden voor rust maar wat aan. De Leidenaren waren daarbij de minst slechte ploeg met tenminste nog één gevaarlijke kopbal in de 9e minuut op doel. Danny Mooijman voorkwam met een even katachtige reflex een snelle achterstand. Maar vanaf de 40e minuut sloeg de vlam ineens in de pan. Een Leidenaar redde toen fraai met het hoofd op een kopbal van Martijn Droog. DoCoS plaatste daarop direct een razendsnelle counter die Vincent Romijn heel simpel onschadelijk maakte. De verdediger speelde de bal daarna echter dusdanig kort terug op zijn doelman dat Tom Henzing simpel kon scoren. DoCoS kon amper 80 seconden van de 1*0 voorsprong genieten. Erwin Oudshoorn punterde de bal na een enorm inschattingsfout van de Leidse defensie op een hoge bal zomaar achter Jorrit Hermans. Stompwijk ’92 leek de rust dus niet geheel verdiend met 1*1 te halen, maar de spelers juichten te vroeg. In de 44e minuut leed een verdediger knullig balverlies in zijn eigen strafschopgebied bij een onschuldig ogende voorzet. Patrick Winckens accepteerde het presentje dankbaar en schoof de bal in de verre hoek. Een minuut later schoot Jeffrey Trauerbach de bal op werkelijk magistrale wijze van twintig meter afstand in de kruising. Volgens diverse Stompwijkers had deze treffer vanwege vermeend gevaarlijk spel nooit mogen tellen.
DoCos leek met deze 3*1 wel in veilige haven. Ook de supporters dachten met vier knotsgekke goals wel voldoende te hebben meegemaakt. Maar na de pauze ging het spektakelstuk vrolijk verder. Martijn Droog bracht Stompwijk ’92 haast vrijwel vanaf de aftrap al koppend op 3*2. De Leidse goalie verkeek zich mede vanwege de felle zon op een pass van Rob de Jong. Vijf treffers in zes minuten dus. Zelfs voor korfbalbegrippen is dat een hoog gemiddelde. Deze goal was duidelijk het breekpunt in het duel. DoCoS werd vanaf dat moment zowel fysiek als voetballend werkelijk overklast. Het zingen van schlagers in de kantine ging diverse spelers na afloop beter af. Jorrit Hermans zag dus de ene na de andere Stompwijker voor zich opduiken. Erwin Oudshoorn kreeg daarbij de beste mogelijkheden. Vooral de kans in de 49e minuut mocht er wezen. De middenvelder kopte de paal voor een vrijwel leeg doel op de paal. Iets later dwong hij de fantastisch keepende Hermans tot een geweldige snoekduik. Vanaf de 65e minuut werd de belegering van het Leidse doel nog heviger, want DoCos moest met tien man verder. Frits Röling kreeg een rode kaart wegens fel commentaar op een beslissing van de warrig en arrogant fluitende scheidsrechter Plugge. Stompwijk ’92 profiteerde daar dankbaar van en kwam een kwartier voor tijd via een penalty van Erwin Oudshoorn op 3*3. Een Leidenaar maakte opzichtig hands in het strafschopgebied. Ron de Roode stuurde direct na deze verdiende gelijkmaker nog meer troepen naar het front. De dood of de gladiolen, zo moet hij gedacht hebben. “Aan een gelijkspel hebben we immers helemaal niets, zeker niet tegen een Leids tiental”. DoCoS kraakte in al zijn voegen, maar leek stand te houden. Maar tegen Erwin Oudshoorn was afgelopen zondag geen kruid gewassen. In de 89e minuut bezorgde hij Stompwijk ’92 met een gave kopbal toch de niet meer verwachte 4*3, een echte hattrick dus. Maar nog was het spektakelstuk niet afgelopen. De Leidenaren gooiden alle ballen vanaf dat moment voor de pot. En dat leverde zowaar nog twee opgelegde kansen op die miraculeus geen 4*4 opleverden. De grijszwarten sleepten de zege dus voor de poorten van de hel weg. Met nog vier duels voor de boeg staat de formatie van Ron de Roode weer boven de rode streep. En gezien de redelijk gunstige uitslagen op andere velden mag Stompwijk ’92 zelfs weer stiekem dromen van rechtstreeks handhaven in de ongemeen spannende Leids/Goudse derde klasse. Negen ploegen kunnen daarin nog kampioen worden.