Vandaag is Ellie begraven en als groep van de Toerclub lopen we achter de feiten aan. Het is voor het eerst dat een dergelijk jong iemand, die altijd actief in het leven heeft gestaan, het tijdelijke voor het eeuwige heeft geruild. We kennen haar als een frisse meid, gek op bloemen, en dat is te merken wat ze heeft het fleurigste tuintje van alle ‘twaalfjes”. Een tevreden iemand die voor gezondheid gaat.
We hebben gisteren tijdens de pauze voor de Rabosponsortocht met elkaar de koppen bij elkaar gestoken en leuke herinneringen borrelden naar boven. “Petra (Oliehoek)” zei ze, toen ik voor de eerste keer met de fietsclub mee fietste, “je moet veel drinken onderweg en dat moet binnen handbereik zijn, want je verliest veel vocht en dat moet op peil gehouden worden, anders verzuren je spieren.” “Trees (van Velzen), als het onder de 15 graden buiten is, dan is het goed om met beenwarmers te fietsen, anders is het veel te koud voor je spieren.” In de begin jaren, weet Wil van Es hebben ze met elkaar en met Wim Vergeer een paar keer de Mergellandroute gefietst. Mooie tijden!
In 1997 werd door de Toerclub een prijs gewonnen omdat ze de snelst groeiende vereniging waren. Annie van Rijn weet nog dat ze als gevolg daarvan met een grote groep naar de Alpe d’Huez zijn geweest. Kees en Ellie maar ook dochter Sascha en schoonzoon Aad waren erbij. Dat was zo goed bevallen dat ze een aantal keren met elkaar naar de 4 daagse van Nijmegen en Denekamp geweest. Ze verbleven met een groep in een boerderij vlakbij een schuur waar dieren in gestald stonden. De overlast van vliegen en muggen was legendarisch.
Ook Alie van Veen heeft herinneringen aan een fietsvierdaagse in Nijmegen. De tocht was gefeietst en het was heel slecht weer. Ellie was zuinig op haar fietsje en zij ging tot grote hilariteit met fiets en al onder de douche en schoon waren ze allebei. De volgende dag werd gestart met een mooie schone, glimmende fiets.
Hoe zuinig je ook op je lijf en (familie)leden bent, het is geen garantie. Ellie is veel te vroeg uit het leven gehaald en we hadden haar nog extra jaren gegund. Het troost ons dat ze veel vertrouwen vindt in haar geloof. Dat zij moge rusten in vrede, maar liever nog ook keihard in het hiernamaals mag fietsen en dat haar lijf geen belemmeringen meer ondervindt.
Petra Oliehoek– van Es