Alle vazen die naar bloemen snakken

Staan lang te wachten in de kast

Hoe gezellig zou het op tafel staan

Als er vaker een bloemetje past

Mooiste rozen hebben dorens

Het is de liefde waar voor u koopt

Laat u verrassen door uw „partner”

Die op een liefelijk kusje hoopt

0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0

Moederdag is wat vader denkt

Wat moeder koopt

En vader schenkt

0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0

Wie bloemen koopt met Moederdag

En daar een jaar op zou willen teren

Weet ook dat het niet aan moeder lag

Je kan ze beter vaker eren.

Wybo Suijten

Sinds woensdag 1 juli, wordt onze poes Saartje vermist. Zij is een witte poes, met donkere cyperse vlekken. Zij woont aan de Dr. v. Noortstraat 87 en wordt vreselijk gemist door Tommie, haar kattenbroertje en natuurlijk ook door haar mensen familie.

Misschien is zij met het mooie weer in een of ander schuurtje gelopen, wilt u alstublieft eens kijken? In het ergste geval, ziet u haar ergens dood liggen, wilt u mij dan alstublieft bellen? Dan weten we in ieder geval iets! Nu weten we helemaal niets, en dat is vreselijk.

Trees van Velzen, 06—42 33 21 51

• 

Is opgelost! Ten eerste wil ik iedereen bedanken, die gereageerd heeft op mijn oproepje. Jullie waren met velen……. Maar… uiteindelijk kwam de juiste oplossing bij degene vandaan, die mij de stekkies had geschonken: Ida van Vliet! Het zijn namelijk: wonderbomen!!! De Latijnse naam weet ik helaas niet, maar: wonderboom dus! De stekkies hebben inmiddels een mooi plaatsje gekregen in de tuin en nu maar hopen dat ze wat gaan doen……….

Nogmaals hartstikke bedankt, Trees van Velzen

Hoera, Hoera. Hoera………… Ja Hoera…………! Waarom Hoera……..? Dat hoef ik natuurlijk niet aan jullie te vragen, want het  antwoord weten jullie vast wel! Ja, daarom zeg ik het toch maar! Hoera, jullie mogen na de meivakantie weer lekker  naar school terug! Geweldig toch!
Alles moet natuurlijk nog goed geregeld worden, maar dat geeft niet! Het fijnste is dat jullie weer heerlijk naar school kunnen, samen met de  juffen en meesters! Hoera! De draad weer oppakken en zo goed als het kan, weer lezen, rekenen, schrijven, maar ook doorgaan met het vertellen of voorlezen van de verhalen uit de Bijbel! Daar wordt je toch blij en dankbaar van, dat het allemaal weer kan?!

Eigenlijk zou ik vandaag willen praten over die twee leerlingen van Jezus, die naar het stadje Emmaus gingen. Ze spraken heel druk met elkaar. Ze waren verdrietig omdat Jezus uit het graf was opgestaan en helemaal verdwenen was! Ze hadden Hem ook niet meer gezien. Toch kwam er opeens iemand bij hun die mee begon te praten. Die leerlingen van Jezus hadden niet eens in de gaten, dat het Jezus zelf was! Deze vrienden van Jezus  hadden Hem, toen het avond werd, uit genodigd om samen te eten. Pas bij het breken van het brood, herkenden ze Jezus! Maar toen verdween Jezus ook meteen! Toch waren ze heel blij, dankten God  en vertelden aan iedereen, dat ze Jezus hadden gezien! Vraag aan Papa, mama, oma, opa, om dit verhaal voor te lezen, of te vertellen, want eigenlijk wil ik met jullie praten over DANKBAARHEID.

Ja, net zoals die leerlingen van Jezus die zo blij en dankbaar waren, mogen wij nu ook zijn! Kijk maar hoe ik dit praatje met jullie ben begonnen!  Dat was met Hoera! Nou, dat je weer naar school mag, is toch iets om heel dankbaar en blij voor te zijn?! Alles van dat virus is nog niet voorbij, maar beetje bij beetje blij en dankbaar zijn, is ook heel fijn! Ook al ben je verdrietig omdat er misschien mensen waarvan je houdt er niet meer zijn. Daar kan je
nu eenmaal niets meer aan doen! Daarom is het goed van alle kleine leuke dingen te genieten en daar erkentelijk voor te zijn! De doktoren, verplegers, de vuilnismannen, de  mensen die proberen een medicijn tegen dit virus te vinden, maar ook mama, papa die zo goed voor jullie zorgen, broers, opa en oma, alle mensen die elkaar helpen, noem maar op! Ook de vogels, de bloemen, het mooie weer, Koningsdag (Woningsdag) die alweer voorbij is, maar ook dat God altijd bij ons is. We hoeven niet bang te zijn! Laten wij allemaal blij en dankbaar zijn, al gaat het een beetje moeilijk! Laten wij ook blijven bidden en praten met God, net zo als het mooie gedicht van E. Dobbelaere, ingezonden door Agnes van Boheemen (Dorpsketting 13-4-2020) Daar leren wij veel van!

Knutselen: Maak een fotolijstje van karton. Versier het zoals je het mooi vindt. Hier ze je alvast twee voorbeelden.
Maak een dankgebedje op papier. Plak die achter jouw fotolijstje. Hang die op in jouw kamer of waar je dat leuk vindt en … klaar!
Zo kan je jouw zelf gemaakt dankgebedje nooit vergeten!
Was het hartje van de  vorige keer, maar ook het geheimpje nog gelukt? Ja Toch! SUPER!

Nou,  dat was het weer. Daag, Gods zegen, succes en…. tot de volgende keer!
Denken jullie nog aan iets leuks voor Moederdag op 10 mei aanstaande?

Veel liefs van, Olivia, (voorleesjuf)

Ik hoop dat het met jullie en jullie mensen goed gaat en dat iedereen ook goed gezond is! Intussen is dit nu alweer  ons derde Bijbelpraatje geworden!
Ja dat gaat snel, maar toch hoop ik ook dat jullie dit allemaal nog steeds leuk vinden! Zo kan je, juist nu er geen school is, naast alle andere manieren ook op deze wijze zoals een Bijbelpraatje, met God in contact blijven en dat is goed!

Zondag 19 april, heb ik weer mee gebeden en gezongen tijdens de Heilige Mis via de TV. Knap zeg , dat twee mensen zo gewoon staan te zingen en ook nog zo mooi! Zo goed kan ik het niet hoor! Nou en de priester had ook een heel mooi verhaal, dat ging over “Niet zien en toch geloven!”
Dat lijkt wel  heel moeilijk, maar het valt wel mee hoor!

In dat verhaal gaat het om Thomas, die ook  een leerling van Jezus was. Alleen was hij er niet bij toen de andere leerlingen Jezus hadden gezien. Nadat zij aan Thomas hadden verteld dat zij Jezus hadden gezien, geloofde Thomas dat niet en zei: “Dat kan niet, want Jezus leeft toch niet meer?! Pas  als ik Jezus zelf zie en mijn vinger in die plekken kan steken waar de wonden waren van zijn hand en in zijn zij, dan zal ik pas geloven!” Opeens was Jezus daar en zei: ” Vrede zij U” Thomas wist niet wat hij zag! “Kom maar” zei Jezus, ” Je mag mijn wonden controleren” Dus kijken of alles wel zo is. Dat deed Thomas en het klopte allemaal! Toen pas zei Thomas : “Ja Heer, U bent het echt, dat geloof ik nu wel!” Daarna zei Jezus,” Omdat je mij hebt gezien, geloof je, maar je moet ook kunnen geloven. al zie je mij niet!”

Ja, tot zover het verhaal van Thomas, maar wat moeilijk voor Thomas en ook voor sommige mensen! Toch is het goed te blijven geloven in God, want Jezus is ook God, dat Hij altijd bij ons is en ons ook door  deze moeilijke Corona-tijd heen zal helpen! Wij weten niet wanneer dit is afgelopen, maar we moeten erin geloven dat wij samen met Jezus, deze virus vlug zullen overwinnen! Blijf daarom bidden en vragen dat iedereen de kracht krijgt van God, om vol te kunnen houden, om binnen te blijven en alle regels na te leven!

Nu nog even knutselen!
Zeg, is jullie mobieltje van de vorige keer nog gelukt? Vast wel! Nu mogen jullie van gekleurd karton een hartje maken en erop schrijven:
“BLIJF VOLHOUDEN!”
Doe er dan een leuk lintje aan en doe dit in de postbus van jouw buurman of iemand anders die dit steuntje in de rug wel harder nodig heeft! Het hartjes voorbeeld, mag je ook gebruiken hoor!
Nog een vraagje: Op bladzijde 13 van de Dorpsketting, datum 13-4-2020, lezen jullie een geheimpje. Doen jullie ook mee? Dat is niet voor mij hoor, maar zo maken jullie nog meer mensen blij!

Nou, dat was ’t!
Gods zegen voor de komende week, veel succes, en ook volhouden hoor!

Groetjes en veel liefs, Olivia, (Voorleesjuf)

In de middag waren de schoolkinderen al geweest, om een steen in de lichtkring te leggen. Om alle Stompwijkers en andere Nederlanders die (in de oorlog gesneuveld zijn) te gedenken.

Tegen 5 uur kwamen de ouderen binnen, we begonnen met een kopje koffie en al snel kwamen er verhalen los. Om half zes begon het officiële gedeelte, geleid door de Hr. Johan van Gestel. Na het noemen van een naam kwam er een bekende of familielid naar voren om een steen in de kring neer te leggen.

Daarna konden ook wij, daar een steentje aan bijdragen. Het monument werd verlicht en Stefan Turk speelde het taptoesignaal. De 85 jarige Jan van Santen vertelde het verhaal over zijn vader. Ook werd door Leo Oliehoek een samenvatting voorgelezen over een bezoek aan concentratiekamp Auschwitz, vergezeld van enkele foto’s. Daarna nog even naar de kerk gewaaid om een kaarsje aan te steken.

Wat ik zelf als 8 jarige nog weet van de oorlog? Ik woonde in Den Haag en zag daar een razzia. Mijn moeder trok ons bij het raam vandaan. Dat was natuurlijk levensgevaarlijk. Ik ging bij de buurvrouw een baby kijken. Zij was tulpenbollen aan het koken. Die hebben we nooit zei ik in mijn kinderlijke onschuld. Moeder weer boos, dat had ik nooit mogen zeggen. Wist ik veel.
Ook had ik na de oorlog ineens 2 grote broers, Die zaten ondergedoken bij familie in Zoeterwoude. Maar dat wist ik natuurlijk niet. Als op school de sirene ging, moesten we met alle klassen in de schuilkelders. Toen ik eens op de Miening logeerde zag ik daar vliegtuigen over komen, die blikken voedsel dropten. Later werd de school door de Duitsers gevorderd, evenals de blauwe tram. We moesten eruit bij de zilverfabriek in Voorschoten en moesten de laatste halte lopen naar de Lammerbrug in Zoeterwoude.
Ik vond het een mooie herdenking en hoop nooit meer zoiets als de oorlog mee te maken.

Ria van Dijk