Wij hebben vader Bos in de winter 1961/62 leren kennen als een behulpzame man. Het was die winter heel erg koud en de kachels van toen moesten dag en nacht bijgevuld worden. Vader Bos zei “Ik neem wel een stuk van de nacht over, dan kunnen jullie ook nog even slapen”. Na het bijvullen ging hij naar Van der Helm in Leidschendam toe om te werken.
In februari 1963 is vader Bos —hij was toen 45 jaar— bij ons komen werken. (Hij had te kennen gegeven dat hij graag aan deze kant van de Vliet wilde werken, dan hoefde hij niet meer over te varen). Er werd dat jaar in de kas verwarming aangelegd. Die winter was het opnieuw zeer koud, dus dat was weer afzien, maar in maart ging de verwarming draaien en daarna werd het beter.
We gingen over van groenteteelt naar het kweken van bloemen en er werden daarna volop chrysanten geteeld. Iedere morgen de verduistering open doen —ja alles ging toen nog met de hand— en weer later orchideeën. Dat betekende iedere dag vroeg op —4.30 uur—, naar de veiling Rijnsburg. Vader Bos was in de gelukkige omstandigheid voor die tijd dat hij een rijbewijs had en vond het heerlijk om dan te kunnen rijden. Als hobby ging vader Bos ook op zondag “melk rijden” bij Jaap Verhagen. Zo zie je, er is hard gewerkt. Wat repareren betreft: Vader Bos had altijd een oplossing, alles werd gemaakt.
Bij de fam. Duyvestijn werden kinderen geboren en hij zag ze opgroeien. Ook zijn eigen kinderen werden groter en drie van zijn 5 kinderen hebben korte of lange tijd bij ons gewerkt.
Als er wat te vieren was, dan was vader Bos van de partij. Na afloop vroeg hij vaak het woord en dan wist hij al het lief en leed dat in de afgelopen tijd had plaats gevonden, goed te verwoorden.
Vader Bos ging nooit op vakantie, maar 1 keer hebben wij vader en moeder Bos meegenomen naar mijn broer Nico. Met een vliegtuig naar Zwitserland, dat vonden ze samen prachtig, maar na 3 dagen was het eigenlijk wel genoeg…..
Toen vader Bos met pensioen ging (wat dat voor hem betekende, weet ik nu nog niet), kocht hij een nieuwe auto —rode Peugeot 305– onder de voorwaarde, dat hij die bij mij kon stallen. Daar heeft hij, en velen met hem, vele jaren plezier van gehad. Toen hij vanwege zijn ogen, niet meer kon rijden, heeft hij hem opgeruimd. We wilden nog een foto maken, ter herinnering, maar hij gaf als antwoord: “Je maakt van een begrafenis ook geen foto” zo jammer vond hij het.
Er kwam een nieuwe hobby bij: Fietsen maken. Je wilt niet weten hoeveel fietsen er gemaakt zijn, tot zelfs voor de studenten in Leiden aan toe.
Met zijn 95e is hij bijna gestopt met werken in zijn groentetuin aan de Tuinbouwweg. Bijna heel het dorp had groenten uit de tuin van vader Bos.
Hierbij willen wij als fam. Duyvestijn, onze dank uitspreken voor alles wat hij voor ons betekend heeft.
Vader Bos, hartelijk dank, Rust Zacht
Jan en Toos Duyvestijn
