Tijdens de Hartweek van 17 t/m 23 april 2016 is er gecollecteerd in Stompwijk. Hierbij is in totaal een bedrag van € 388,- opgehaald voor de Hartstichting. Dit bedrag maakt onderdeel uit van de bijna € 5000,- opgehaald in heel Leidschendam.

Namens de collectanten, hartelijk bedankt!

Met vriendelijke groeten,

Nienke Thierry

Op donderdag 12 mei vertrekt er weer een busje naar Leidsenhage er kunnen 7 personen mee. Jong en oud mag mee en ook de boodschappenkar en /of rollator.

Vertrek om   10.00 uur Akkermunt

10.05 uur Pinksterbloem, retour Stompwijk 14.00 uur

Opgeven bij Coby v.d. Geest tel.: 0715801561

Wie wil onze tennisploeg compleet maken? Man of vrouw, maakt niet uit. Elke maandagavond van 21.00—22.00 uur, in Zoetermeer, in het Racket-Center.

Je kan altijd meerijden.

Voor info: 071—580 16 18, Coerd Janson

Hoe gezellig het was………..

Patty van der Arend krijgt een behandeling voetreflexzonetherapie van Maartje van Dijk.

Agnes v. Boheemen

De locatie bij De Stal was dit jaar voor het eerst in gebruik voor de Moederdagfair en dat was zeker geen verkeerde zet van de organisatie. De diversiteit van de kraampjes was goed en het geheel was prima in orde. Stichting Oud Stompwijk heeft zich tijdens deze fair voor het eerst voorgesteld aan de Stompwijkse gemeenschap. De dag begon met prachtig weer, de tent was door de mensen van De Stal al opgezet en langzaamaan kwamen alle standhouders binnen. Wij stonden klaar met documentatie, een scanner, 2 beeldschermen en een proefdruk van ons kwartaalblad Stompwiic met het prachtige verhaal van de geschiedenis van de Meeslouwermolen geschreven door Dhr. Jan van Rijn. Om precies 9 uur kwamen de eerste bezoekers al langs en vanaf die tijd is het de hele dag door druk tot zeer druk geweest. De eerste 40 leden hebben zich aangemeld en we hebben heel veel respons gekregen van mensen die in Stompwijk wonen, maar ook heel wat leuke reacties van Oud-Stompwijkers. Er is beloofd eens op zolder te kijken of in schoenendozen bij vader of moeder, daarna kunnen wij dat inscannen en kunnen jullie meegenieten van de historie van Stompwijk. We hebben al mooie dingen voorbij zien komen, maar er kan altijd meer bij. Dus heb je nog een foto van vroeger, neem dan contact met ons op. Met elkaar gaan wij er mooie beeldbank van maken.

Wil je al een voorproefje, kijk dan op de website: www.oudstompwijk.nl, daar staat op hoe je lid kunt worden van ons kwartaalblad of hoe jij ons op een andere manier kan steunen. Op Facebook staat informatie op de site Foto’s van Weleer en Herinneringen van Stompwijk. Kijk hier eens naar en probeer de mensen of de plekken te herkennen.

Al met al een bijzonder leuke dag, met bezoekers van jong tot oud. Alfons Belt verzorgde de muziek en er waren een aantal super goede optredens van jonge dames met een prachtige stem, er werden schapen geschoren door Theo Koot, er werd gefilmd door Jaques Herten voor Midvliet, er werd koffie geschonken en hamburgers en poffertjes gebakken.

In de middag stond de ijskar van de Jong buiten en kon je heerlijk genieten op het terras in een stoel van De Stal.

Wat zullen de moeders/oma’s verwend zijn op deze Moederdag, met een mooi versierde koek, een eigengemaakt vaasje, een prachtige foto reportage of een heerlijke verzorging van geest, huid of teen, een mooie plant of een bloemetje, een pyjama of een jurk, wat leuks voor in huis of tuin, een, lekker luchtje of nagellak, een nieuwe Tupperware schaal, een hartjeskaas of een heerlijk vruchtenwijntje.

Het was er allemaal en hopelijk is het ook voor hen allen een geslaagde dag geweest.

Ria Luiten

Het Heilig hart beeld staat weer op zijn oude plek. Het was verplaatst voor de restauratie van de kerk. De tuin naast de pastorie stond vol werkketen en containers. Men was toen bang dat het beschadigd zou raken.

Er was nu al een mooi plateau gemaakt en dinsdagavond moest het gebeuren. Drie man sterk: Kees Bergen, Adrie van Santen en Jos van Santen en een tractor.

Die tractor paste maar net tussen de kerk en het kerkhof. En dan nog laveren tussen de nieuwe verlichtingspalen.

Een vakkundige chauffeur mogen we wel zeggen. Het leek wel trekker trek. Hier en daar moesten de schoppen er aan te pas komen.

De achterlader kreunde onder het gewicht, maar het lukte.

Er was weinig ruchtbaarheid aan gegeven. Dus weinig publiek.

Vandaar hier nog wat foto’s!

Agnes van Boheemen- Vollebregt

Vorig jaar stond er een uitnodiging van de bibliotheek voor een cursus korte verhalen schrijven. Een gevarieerd gezelschap schreef zich in waaronder Pietrika uit Voorburg. Een bijzondere vrouw van 85+ schreef een verhaal over de oorlog. Ze heeft dit als kind in Friesland zelf meegemaakt. Er werd destijds niet gesproken maar over moffen en dat doet ze om die reden ook in onderstaand verhaal. Ik heb haar gevraagd of wij dit, in de week waarin vrijheid nog hoger in ons vaandel staat, mogen publiceren. Dat mag en ze heeft het verhaal nog iets uitgebreid. Red. Petra

In het begin van de 2^e wereldoorlog reden de autobussen op een houtgenerator. Toen ik in de bus stapte zei klasgenoot Eric meteen: ‘Zie je wie die moffenmeid is, dat is A.J. van onze christelijke school. Wat heeft ze mooie kleren aan hè? ‘Met de wijsheid van een 15 jarige riep ik luid zodat iedereen het kon horen :’k Zou nooit mezelf aan de vijand verkopen voor mooie kleren‘. We gingen nog even door in deze stijl.

Tegenover het moffen paar zat een moeder met een kind op schoot. Achter de rug van het kind zei ze: ‘Je moet je stil houden want die meid vertelt alles aan die mof.’ Dat hoorde Peter (wiens vader net gefusilleerd is). Hij werd bang, liep naar de chauffeur (de busondernemer) vertelde iets, waarna de ondernemer over de hoofden van alle passagiers zei: ‘ Pietie je moet naar die andere bus daar, want ik stop vandaag niet voor jullie huis’. Ik vond dat vreemd maar Peter werkte me de bus uit. Terwijl ik snel weg liep voelde ik plotseling een ruk aan mijn schouders. Daar stond de mof: ‘Pietie Keulen, ik weet hoe je heet en ik weet waar je woont. Ik zal je nauwkeurig laten volgen en als er ook maar iets is wat me niet bevalt dan zal ik er persoonlijk voor zorgen dat jij in een Concentratiekamp terecht komt. Wat denk je wel dat je alles maar over nette meisjes kunt zeggen.’

Ondertussen riepen Eric en Peter: ’Chauffeur rijden, weg, weg.’ Die snapte het meteen, drukte het gaspedaal flink in en spoot weg de mof achter latende.

De chauffeur van de 2e bus vloog achter het stuur vandaan , ging in de deuropening staan en zei: ‘Jij komt er niet in . Jij bent de laatste waarvan ik dacht die gaat nooit met moffen mee en nu doe je het toch. Bah wat val jij me tegen!’. Ik kon niet reageren want de mof stond nu vlak achter me, maar de gedachte dat iemand een moffenmeid in me zag, was niet te verdragen. Toen de bus in een flink tempo reed, liep ik naar de chauffeur en zei: ‘Hoe komt u erbij dat ik een afspraak met een mof maakte?’

‘Nou ik zag het toch voor mijn ogen gebeuren?’ ‘ Helemaal niet, ik kreeg juist een streng verbod opgelegd en als ik me er niet aan houd zet hij me in de gevangenis’.

Een passagier schoot me te hulp : ‘ Man hoe kom je erbij, je kon toch aan het gezicht van die vent zien dat hij erg boos was. Nee hoor Pietie ik geloof je wel. Dan zal ik het ook maar doen’ zei de chauffeur waardoor een last van me af ‘viel. De chauffeur – een verzetsman – heeft de oorlog niet overleefd. Hij werd ook gefusilleerd en heeft de vrijheid waarvoor hij zo hard gevochten heeft niet ervaren .

Enige tijd later kreeg de bus ondernemer (B) bezoek van de moffen en ze vroegen hem: ‘Wie is het meisje dat er zo en zo uitziet, hoe heet ze en waar woont ze ?’

‘Oei’ dacht B dat is Pietie en hij zei: ‘Hoe kan ik dat nu weten, ik vervoer de mensen maar ik praat niet met ze en ik weet al helemaal niet waar ze wonen’. Toen de moffen weg waren stapte hij op de fiets en waarschuwde mijn ouders, vertelde het bovenstaande. Wat was er gebeurd ?

De op een houtgenerator rijdende autobus was weer te laat en op het plein van vertrek stonden de passagiers en scholieren te wachten. Ach kijk, ook weer allemaal moffen, kunnen wij scholieren, weer niet met z’n allen op de achterbank zitten, maar dat gaan we wel doen: afgesproken!

Na het instappen zat er maar één scholier op de achterbank. ‘Ga weg ‘ zei een mof . ‘Nee zei ik, ik zit hier eerst’. De officier kwam erbij en zei nog dringender, ‘Ga weg’. ‘Nein’ zei ik weer. Toen pakte hij zijn geweer om mij daar een klap mee te geven, maar daar heb ik niet op gewacht. Gelukkig was er een plaats vrij naast een leuke jongen (P) die meteen zei: ‘ je hebt groot gelijk hoor , jij zat daar eerst, wat denken die kerels wel, dat ze alles maar naar hun wil kunnen zetten.’

Verstond de officier ons ? ‘ Ga opstaan jij en snel ‘schreeuwde hij tegen P en hij wees een soldaat die een staanplaats had aan om naast mij te gaan zitten. Gelukkig deed die dat niet.

P studeerde in Leeuwarden en om ons land te dienen hebben de studenten iets gedaan wat niet goed in moffenaarde viel. P werd ook gefusilleerd .

Dit is de atmosfeer waarin we toen leefden, ieder ogenblik hoorden we weer van een goed werk uitvoerende Nederlander die gestorven was.

P.T. Okma- Keulen