Vorige week zaterdag, een klein intiem kerstconcert op het parkeerterrein van onze buren. Een paar dagen eerder kwam de vraag of de band Love Bells een klein optreden bij ons in de buurt mocht verzorgen, om sfeer te brengen en om in deze moeilijke tijd nog iets te kunnen verdienen.
Samenspraak met de buren om te kijken hoeveel mensen we kunnen herbergen en afspraken met de overburen om op hun eigen terrein te blijven. Maar het is gelukt.
Prachtig zoals live muziek, een buitenkachel, warme chocolade en mensen die rustig staan te luisteren terwijl de kinderen rondlopen een saamhorigheid kan brengen. Het is onvermijdelijk dat passanten bleven staan en moeilijk om te vragen door te lopen. Na een mooi optreden waarna Petra met de pet rondging namen we afscheid van de band maar door de prettige sfeer bleven de mensen nog een tijdje napraten. We hebben dit met elkaar als klein cadeautje ervaren.
Het jaar 2020, een jaar waarvan je van te voren nooit had kunnen bedenken dat er zo’n jaar zou kunnen ontstaan. Alles wat dit virus het jaar gemaakt heeft tot wat het geweest is, is al eens gezegd en geschreven. Een herhaling is dan ook niet zo nodig, we weten het allemaal wel. De nare gevolgen maar toch ook de mooie saamhorigheid, het is allemaal al eens besproken. En nu zit Nederland op slot.
Op slot? Waar is dan de deur waar we de sleutel in kunnen steken om die deur weer te openen?
Die deur zijn wij zelf en de sleutel hebben we in ons eigen bezit!!! Als we ons goed aan de regels houden, geen uitzonderingen maken, geen illegale feesten, kattenkwaad of doen waar we zelf zin in hebben dan hebben we kans dat we op 19 januari die sleutel in het slot kunnen steken om de deur weer te openen. Misschien niet meteen helemaal, misschien eerst op een kier, maar die kier geeft ons de hoop waar we zo wanhopig naar verlangen. Want die kier kan groter worden. Daar is echter wel iets voor nodig en ook dat hebben we zelf weer in de hand.
Het jaar 2020 komt in de geschiedenis boeken. Maar is dat slechts een uitspraak want waar zijn die boeken dan? Ik heb ze nog nooit gezien, maar misschien ben ik daar nog te jong voor. In elk geval kunnen we met elkaar concluderen dat het een bewogen jaar was.
En dan komen de kerstdagen en de jaarwisseling in zicht. Oh we mogen het gewoon vieren, echter wel met wat aanpassingen. Maar is dat zo erg? Dat je maar met 4 mensen aan tafel mag zitten in plaats van met 14? Misschien staat er wat anders op het menu dan gourmet of kalkoen, maar is dat zo erg? Als we maar wat te eten hebben en of dat nou een varkenshaas met champignonsaus is of een kop soep met een afbakbroodje, wat maakt het uit? Zo denk ik er tenminste over. Er zijn zoveel mensen die niet eens die keuze hebben omdat ze het niet kunnen betalen. Omdat de vader zijn baan is kwijtgeraakt door het virus, de moeder niet kan werken en ze 4 kleine kinderen hebben. Maar ook voor hen is het kerst.
Het was een bewogen jaar, 2020, maar ook dit jaar is toch weer voorbij gegaan. Net als het vorige jaar en het komende jaar. De tijd gaat door, wat er ook gebeurt, wel of geen virus. Laten we met elkaar een extra kaarsje opsteken en even stil staan bij onze dierbaren die we verloren zijn aan dit virus. Ze zitten in ons hart en ook zij gaan mee de geschiedenis boeken in.
En toch hebben we iets geleerd dit jaar, namelijk dat we elkaar nodig hebben. We kunnen niet zonder elkaar, ook al denken we soms van wel. En dat heb ik zien gebeuren, mensen die normaal eigenlijk niet naar elkaar omkeken, kwamen dagelijks even horen hoe het ging, hielpen met kleine klusjes en dronken een kopje koffie met elkaar, natuurlijk op anderhalve meter afstand. En als we dit vast kunnen houden dan is dit hele ellendige jaar niet voor niets geweest. Dan gaan we 2021 in met zicht op een vaccin, met zicht op verbetering en met zicht op het onder controle krijgen van het virus. Maar wel met alle gebeurtenissen van 2020 in ons achterhoofd en zolang die daar maar blijven zitten dan ziet mijn bijdrage voor de Kerstketting er volgend jaar heel anders uit!!
Ondanks alles wensen wij alle lezers van de Dorpsketting, leden van de Ouderensoos, inwoners en oud inwoners van Stompwijk hele fijne, warme kerstdagen toe en een fijne jaarwisseling.
Het zal U niet ontgaan zijn! Plots is de leefbaarheid in Stompwijk in de regionale en nationale pers onderwerp van gesprek. Met name dat er al 25 jaar niet gebouwd is en waardoor de natuurlijke samenstelling en dus de leefbaarheid ontwricht wordt. Helemaal terecht! Natuurlijk begrijp ik dat het allemaal niet eenvoudig is, maar vindt u zelf ook niet dat Stompwijk – na 25 jaar geen bouw – prioriteit moet krijgen boven alle andere bouwplannen!
De politiek in Leidschendam moet wakker geschud worden, lijkt het. Erg druk maken ze zich er niet over. Misschien terecht. Ze worstelen zelf ook met allerlei grootstedelijke problemen. Daar zijn wij maar een nietig procentje bij.
Als voorbeeld: Wanneer er in Stompwijk 25 huizen gebouwd zouden worden is dat maar 1% van het aantal inwoners in Stompwijk. Echter 1 % op 70000 inwoners in Leidschendam-Voorburg = 700 woningen. Het is voor beide maar 1 %. 3x raden waar de prioriteit komt te liggen. Alleen de impact op Stompwijk is desastreus. De middenstand loopt weg, de scholen lopen leeg, de verenigingen krijgen geen aanwas, de vrijwilligers drogen op en onderhoud wordt achterstallig. Als er in Leidschendam of Voorburg een voorziening wegvalt, wordt dat wel opgevangen door anderen, maar als dat in Stompwijk gebeurt is er geen vervanging. Er moet dus een einde komen aan deze negatieve spiraal, als we het hier nog een beetje leefbaar willen houden. Maar waarom lukt het dan steeds maar niet?
Het lijkt dat er zoveel regels en wetjes en afspraken zijn, dat het bijna onmogelijk is geworden om ergens een vergunning voor te krijgen. Hierdoor is al een aantal ideeën van initiatiefrijke Stompwijkers in de kiem gesmoord en murw geslagen. De loop naar het gemeentehuis is er een met loodzware schoenen. Wel goede ideeën over burgerparticipatie en toejuichen van initiatieven. Maar even zo vaak met een doekje voor het bloeden en derhalve met niets weer naar huis.
De gemeente beweert ook met handen en voeten gebonden te zijn, maar hoe kan het dan, dat nog geen 3 km verderop in Zoeterwoude het ene na het andere bouwplan gereed komt? Hebben ze daar andere wetten en regels? Of ontbreekt de politieke wil in Leidschendam-Voorburg?
Toch maar eens met de buren praten, daar is Stompwijk misschien beter af. De meeste karakteristieken (recreatief, agrarisch, landelijk, dorps, groen, klein, overzichtelijk, gemoedelijk, slagvaardig) pleitten al voor een overgang naar Zoeterwoude. Maar ja, we zijn ooit eind jaren 80 met de belofte van een sporthal op het verkeerde been gezet en het huwelijk met Voorburg is voor Stompwijk al evenmin gunstig verlopen. Toen hadden we nog een beetje inbreng met 6% van het aantal inwoners, nu met net 3% is het zo goed als niets. Maar als ik in het dorp rondvraag hoor ik het gemor en vinden de meesten dat we in Zoeterwoude beter af zouden zijn. Maar als je echt wat wil, moet je er ook voor vechten, met gemor kom je er niet.
Het is misschien eerst tijd dat de Stompwijkers opstaan! Er moeten meerjarenplannen op tafel komen van zowel de sociale woningbouw, als van projectontwikkelaars en gesteund door de gemeente. Die plannen moeten transparant zijn, een focus hebben en een einddatum. Wellicht kunnen we in het kader van burgerparticipatie zelf het initiatief nemen en een werk/actiegroep oprichten en samen aan een plan werken.
Ik ben benieuwd wie dat ook wil?
Misschien een goed discussieonderwerp tijdens het kerstdiner tussen de hoofdmaaltijd en het toetje.
Ondertussen blijf ik persoonlijk wel hopen op snelle woningbouw in Stompwijk, maar ook op Stexit!
Prettige dagen en een corona-vrij en bouwrijk 2021!
Er is al € 3000 opgehaald met Stompwijk In Actie voor Support Casper!! Wow. Op verschillende plekken ontstaan eigen initiatieven. Dat is toch fantastisch. Of het nu Iris is die met haar Alpaca’s in actie is gekomen, Isa die sieraden maakt voor het goede doel, Ria die overspoeld wordt met knutsel en kunst voorwerpen voor de veiling, Mariska die een sponsorloop organiseert, Wendy en Ingrid die een loterij voor hun rekening nemen…. Stuk voor stuk fantastische initiatieven die nu al veel geld opgeleverd hebben. En dan zijn we eigenlijk pas net begonnen. Heb jij ook nog zo’n mooi idee om geld op te halen voor het goede doel? Kom van de bank af en kom in actie. Grote of kleine initiatieven, alles is welkom. We hebben dagelijks contact met de Stichting Overleven met Alvleesklierkanker en ze zijn uiteraard erg enthousiast over wat we aan het doen zijn, maar ze zijn ook verrast en verbaasd wat er nu al allemaal in beweging komt. Dat hebben ze nog niet eerder meegemaakt. Wel grote acties, maar nooit zo’n bonte verzameling aan initiatieven.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
We sluiten de maand af met een 72-urige, non-stop, marathonuitzending uit De Kas. Dat wordt het sluitstuk van de actiemaand met als doel zoveel mogelijk geld op te halen. We realiseren ons dat geen dorpsgenoot 72 uur gaat kijken en luisteren, maar dat hoeft ook niet. Via de facebookpagina Stompwijk In Actie houden we iedereen op de hoogte van de programmering. Die is nu al veelbelovend met verschillende bands, DJ’s, gastpresentatoren, Bingo, Loterij, Veiling en wat dacht je van “Goedemorgen Stompwijk?” Even een half uurtje meebewegen om wakker te worden. Ook is het fantastisch dat verschillende docenten van de Maerten vd Veldeschool komen voorlezen zodat de kinderen ook wat leuks hebben.
Heb je nog ideeën over verdere invulling van de uitzending, laat het ons weten.
Met de expositie 75 jaar platteland Zuid Holland in de oude mestsilo zou op 30 april een kunstzinnig seizoen van start gaan op Molenwei. Volop activiteiten en programma’s zouden worden neergezet. Senioren, klassen met kinderen, cultuur- en landbouwliefhebbers zouden in grote getale een kijkje komen nemen. De viering van 75 jaar Vrijheid betekende dat alleen zo’n 10 stadse kunstschilders van maart tot juni op gepaste afstand heerlijk vrij konden schilderen, in de grote loods.
De expositie gaat er komen hoe dan ook. Met het komende themajaar Ode aan het Landschap en veel meer uren schilderwerk wordt het 40 meter kunstwerk zelfs nog boeiender. We sluiten af met 2020 en 3 meter conornakunst.
Maar wat doe je dan in een overbruggingsjaar waarin we wilden ervaren? Wat kan wel is al 9,5 maand het motto, op een verpauperde locatie met volop ruimte. Tenslotte brengen alleen voetjes over de vloer inzicht in de mogelijkheden om stappen te maken naar een toekomstbestendig erfprofiel.
In maart liepen al de eerste contacten met sport-, spel- en cultuurorganisaties en verhuurbedrijven. Met het gedreven team van De PLECK werd een programma opgestart om ouders te ontzorgen onder schooltijd, maar de scholen gingen weer open. In mei werd afhaalpunt Rechtsreex gestart om boeren en tuinders te steunen en in te spelen op lokaal, veilig en makkelijk boodschappen doen. De grote silotent en tipi werden toch maar opgebouwd want tja wie weet kwamen ze van pas.
Juni, de logeertenten rezen op, succes komt te voet en gaat te paard. Met gasten uit eigen gemeente tot uit heel Europa brachten ‘s nachts schreeuwende schoolklassen, coffeeshop toerisme, fietsvakantiegangers en boeiende logees verrassende en leerzame verhalen mee. De start van de fiets- en stepverhuur kwam letterlijk sneller op gang, dat was ook duidelijk zichtbaar aan de nieuwe stroom recreanten naar ons weidse buitengebied. Heel wat ijsjes zijn er dan ook verkocht dit seizoen aan passanten en zelfs aan buren die even een rondje erf kwamen wandelen.
Door samen te werken met ondernemers die ook kansen zagen rolden we van het een in het ander. Het Springkussenfestival was een hit in de wei, als mijn vadertje dat eens zou zien. Maar ook teambuildings, sportdagen en vergaderingen in de buitenlucht, van overheden tot scholen, van kids in wetsuit tot mannen in pak, op het platteland was ruimte voor iedereen.
Met Bram van der Vlugt op het toneel, Bach op het Boerenerf en lokale koren in de silotent, teveel om op te noemen wat zich allemaal heeft afgespeeld tussen al die oude en vervallen schuren. De verbindende atelierroute met de Stompwijkers clan was toch wel de afsluiter in september. Hierna is meer gecanceld dan doorgegaan. Na pieken en dalen, vele malen aanpassingen, nachten piekeren, een lege bankrekening en kaal terrein gaat nu het licht even uit.
Heerlijk even in lockdown, campergasten melden zich niet en de drive thru met nieuwjaarstheater wordt ‘m ook niet. Lasergamen wordt nog even afwachten en het tiny forest planten is vorig jaar al gebeurd. Rest mij om lekker te gaan dromen over wat komend jaar staat te gebeuren, heel veel of juist helemaal niets. Ondernemen is overleven, voor de meeste boeren bekend terrein.
Eén geluk! Molenwei biedt ruimte en de anderhalve meter samenleving gaat het platteland hard nodig hebben. Volgend jaar is iedereen weer welkom.
Alweer enige tijd geleden hebben we een oproep geplaatst in de Dorpsketting naar aanleiding van een brief van de gemeente t.a.v. snippergroen. De oproep was om te vragen wie er gezamenlijk wilden optrekken in de communicatie richting de gemeente. Een aantal bewoners hebben hierop gereageerd waarna er brieven vanuit deze bewoners en gemeente over en weer zijn gegaan zonder het gewenste resultaat te bereiken. Sterker nog, de verwarring is alleen maar groter geworden. De gemeente heeft niet alleen deze briefschrijvende bewoners beantwoord, maar ook bewoners die niet gereageerd hadden en in het voortraject al een andere keuze gemaakt hadden. Dit riep vooral bij de laatste groep veel vragen op.
Vorige week heeft Maarten van der Meer, de heer Maarten Drost, aanspreekpunt van de gemeente, gesproken om eens van gedachten te wisselen over het ontstaan van het snippergroen in Stompwijk aan de Dr. van Noortstraat, de communicatie vanuit de gemeente en de hierna ontstane misverstanden en onduidelijkheden. Dit omdat er, ons inziens, vanuit de gemeente is gekozen voor een bepaalde manier van communiceren, wat geen positief gevoel veroorzaakte bij de mensen die aangeschreven werden.
Uit dit gesprek bleek dat er een vorm van miscommunicatie is ontstaan. Met name over de kadastrale gegevens en het gebruik hiervan. De gemeente heeft bijvoorbeeld aangegeven dat zij wel degelijk gebruik maakt van gegevens uit het kadasterregister en dat zij welwillend zijn om de kadastrale grenzen uit te laten zetten door een landmeter, zodat er geen discussie kan zijn over de grenzen. In de brieven sprak de gemeente over een schatting. De gemeente heeft aangegeven om met een aantal afgevaardigden van de bewoners het gesprek aan te willen gaan om een en ander mondeling te verduidelijken. Dit lijkt ons een goed idee en hebben hiermee ingestemd.
Voorafgaand aan dit gesprek willen we graag inventariseren wat de wensen, behoeften en/of standpunten zijn van de bewoners die aangeschreven zijn door de gemeente ten aanzien van snippergroen.
Dit kunnen uiteraard verschillende standpunten/wensen zijn. De inventarisatie is met name bedoeld om aan te kunnen geven bij de gemeente wat nodig is om de communicatie weer open met elkaar te kunnen voeren. En misschien ook om duidelijk te maken dat dit per adres, persoon verschillend kan zijn.
Wij denken dat het voor iedereen, voor zowel de bewoners en de gemeente, fijn is om op een constructieve manier met elkaar het gesprek aan te gaan. En er voor beide partijen een eind komt aan de onduidelijke situatie en vragen die er zijn naar aanleiding van de ontvangen brieven van de gemeente.
We willen u dan vragen om aan te geven of u, als u aangeschreven bent, welke oplossing uw voorkeur heeft en/of welke mening u heeft.
1. Meer info nodig om keuze te maken, zo ja, welke info wenst u?
2. Gedogen; evt. voorwaarden nog te bespreken, zoals bijvoorbeeld; Snippergroen stuk niet ontrui men, maar gebruiken zoals huidige situatie.
3. Verjaring;
4. Koop;
5. Huur;
6. Anders, namelijk…………
Mocht u uw mening willen delen met ons, dan vernemen we dit graag via mailadres:
snippergroen@hotmail.com Mochten er nog vragen zijn neem gerust contact op.
Vanaf 2 januari komt er iedere eerste en derde zaterdag een KCA-wagen naar de gemeente. KCA staat voor Klein Chemisch Afval. Zaken die bij de KCA wagen ingeleverd kunnen worden zijn batterijen, spaarlampen, accu’s, verf, frituurvet en medicijnen. Wethouder Astrid van Eekelen: “Deze producten bevatten stoffen die schadelijk zijn voor het milieu en de gezondheid. We willen daarom voorkomen dat deze bij het huisvuil terecht komen. Voorheen kon KCA alleen ingeleverd worden bij het afvalbrengstation van Avalex. Door de KCA-wagen naar onze gemeente te laten komen maken we het voor inwoners makkelijker om hun KCA in te leveren.”
Verschillende routes
De KCA-wagen doet per keer drie locaties aan. Iedere eerste zaterdag van de maand komt de KCA-wagen naar de volgende halteplaatsen:
9.30 tot 11.00 uur Stationsplein, Voorburg
11.30 tot 13.00 uur Mall of The Netherlands (parkeerterrein bij Lavendel), Leidschendam
14.00 tot 15.30 uur Damlaan/ Damcentrum, Leidschendam
Iedere derde zaterdag van de maand komt de KCA-wagen naar de volgende halteplaatsen:
9.30 tot 11.00 uur Winkelcentrum Julianabaan, Voorburg
11.30 tot 13.00 uur Prins Frederiklaan, Leidschendam
