gemeente

Aanvraag Schoolspullenpas geopend

Van 1 mei tot 1 juli kan de Schoolspullenpas aangevraagd worden. Met deze pas kunnen gezinnen met een laag inkomen spullen kopen voor het schooljaar 2019-2020.

Zo werkt het
Om de Schoolspullenpas aan te vragen moeten de kinderen in het bezit zijn van een geldige Ooievaarspas. Hebben zij deze niet, dan kan de pas aangevraagd worden via www.lv.nl/ooievaarspas.

Na ontvangst kan de Schoolspullenpas aangevraagd worden bij Stichting Leergeld:
1. Ga naar www.leergeld.nl/schoolspullenpas en vraag de pas(en) vóór 1 juli aan.
2. De pas(sen) worden half augustus via de post toegestuurd.
3. Activeer de pas(en) op de website van Stichting Leergeld.
4. Koop de benodigde schoolspullen in de deelnemende winkels en betaal aan de kassa met de Schoolspullenpas.

Voor kinderen op de basisschool is het tegoed op de pas € 50,- voor kinderen op de middelbare school €200 en voor kinderen in de brugklas € 300,-. Met de pas kunnen spullen zoals pennen, schriften, rekenmachines en gymkleding gekocht worden. Meer informatie vindt u op de website van Stichting Leergeld.

Kindpakket
Gezinnen die moeten rondkomen van een laag inkomen kunnen een beroep doen op de gemeente voor financiële steun. De regelingen zijn gebundeld in het kindpakket (www.lv.nl/kindpakket). Voor de Schoolspullenpas wordt samengewerkt met Stichting Leergeld Leidschendam-Voorburg. De gemeente financiert de pas, de stichting verzorgt de uitvoering.

Sport, toerclub

Natte winderige Elfdorpentocht…

Met de zonovergoten Paasdagen nog vers in het geheugen verkneukelden wij als organisatie ons alvast een beetje op een net zo mooie 5 mei. Wat zou het weer een heerlijkheid zijn om met 20 graden plus, de Elfdorpentocht te kunnen rijden. Maar tussen de gedachten in de aanloop en de werkelijke uitvoering van het feest was een zeer groot verschil zicht- en voelbaar..
Donder en bliksem, aangekondigde natte sneeuw en hagel gooide een flinke dot roet in het eten bij de organisatie en aspirant deelnemers. De opgeborgen borstrokjes, geitenwollen sokken en gewatteerde laarsjes moesten weer uit de mottenballen gehaald worden. Het scheelde niet veel of er werd in het voorjaar nog even snel een aankomende ijstijd afgekondigd. Zou de Elfdorpentocht dan zijn oude baas de Elfstedentocht toch nog een eerbetoon gaan brengen? Gaan we zondag nog even hetzelfde gevoel als in 1963 beleven? Klimt Reinier Paping op de fiets met een dikke krant onder zijn jas…? Zo erg is het gelukkig niet geweest. Toch was het koud en nat genoeg. Het nodigt niet uit om eens een lekker rondje te gaan fietsen. Deze mineurstemming in de weersverwachtingen vertaalde zich direct naar het deelnemersveld. We weten dat we geen oude records gaan breken met deze omstandigheden.

Toch zijn er (met alle respect) maar liefst 710 bikkels vertrokken van de start! Velen kwamen als vanouds weer van heinde en ver om deel te nemen aan onze mooi tocht. Mijn paradepaardje is zoals u weet: veilig de weg op en veilig weer thuis. Bij een evenement als deze is dat toch iets complexer dan de reguliere ritten op de zondag. Mooi is het te vermelden dat er uit de 9 beschikbare EHBO-kits slechts twee pleistertjes zijn geplakt. Volgend jaar gaan we dit trachten te reduceren met 50%. De bezemwagen heeft de gehele dag stand-by gestaan en is niet ingezet. Op een gegeven moment kwam er een melding van een deelnemer wiens zadelpen gebroken zou zijn. Hij is door onze toercoördinator Frans telefonisch geadviseerd voorzichtig door te rijden naar de volgende post, en als hij niet meer verder zou kunnen, werd vervoer voor hem geregeld. Tot op heden hebben we niets meer van hem gehoord. Dat kan twee dingen betekenen: a) hij is staande op zijn pedalen naar huis gefietst of b) hij is per ongeluk gaan zitten, kan niet meer afstappen en rijdt nu nog rond.. Zodra hier meer over te melden is, laten we het u weten.
In de middag arriveerden de deelnemers weer terug aan de startplaatsen. Verbeten gezichten van kou en nattigheid, afgestoffeerd door een bak tegenwind op het laatste traject, kortom, er is flinke strijd gestreden om de eindstrepen te behalen. Maar dan…, een warm onthaal in thuisbasis de Bles en het Wapen van Maeslant. Kou, wind en nattigheid werden hier buiten de deur gehouden. Een bakfiets met muziek uit het tijdperk van ergens tussen de roem van Reinier Paping en het heden was opgetrommeld en zorgde voor ‘de oude bekenden’ ; een loterij georganiseerd door onze meerijdende leden in Cycle Paris voor de Hartstichting; een buffet en een drankje…, dit alles zorgde voor een uitstekend sfeervolle derde helft. De prestaties werden uitvoerig besproken, daarmee waren de barre weersomstandigheden weer snel vergeten. We kunnen de 28e editie van de Elfdorpentocht in de boeken vermelden als een geslaagd evenement.
Een speciaal woord van dank wil ik tenslotte uitspreken naar al onze vrijwilligers. Liefst 49 (!) mensen zijn actief geweest in de organisatie om voor u dit evenement mogelijk te maken.
De formule is verdraaid simpel: zonder inzet van vrijwilligers geen Elfdorpentocht!
Vrijwilligers, Hartelijk dank voor uw medewerking aan de organisatie van de Elfdorpentocht!
Hans Nieuwland.

De C-groep
De 28e Elfdorpentocht gaat waarschijnlijk de boeken in als de koudste ooit, met zijn 10°C! Met een krachtige noordwesten wind, (kracht 5) was het soms echt afzien, vooral op de terugweg. Goed ingepakt dachten we dat we de kou wel konden trotseren, maar het viel nog niet mee. Wij fietsten dit jaar de Toerroute van 80 km. en de koffiepauze was bij “het Wapen van Maeslant”. Daar konden we in de warme serre weer op temperatuur komen. Alles bleek weer goed geregeld met overal de bekende stempels. Onderweg vielen de vele wapperende vlaggen goed op en stonden wij zo even stil bij de Bevrijdingsdag. Het was een hele mooie route met hier en daar een wijziging en het was heel gezellig met ons clubje van 7. Rond 16.00 uur kregen we de laatste stempel in de Bles.
Annie van Rijn

De C2 startte met vier fietsers, regen, veel wind, kou, wolken en uiteindelijk ook nog zon voor de 75 km route naar Nieuwveen. Vanwege vakantie, blessure en stempelen in Maasland was onze groep gehalveerd. Deze keer gewoon de pijlen volgen door het mooie Groene Hart. Al ging dat in het begin een beetje fout. De captain dacht dezelfde route te rijden als vorig jaar, maar de route was nu tegengesteld. Geen probleem want al gauw pikten we de pijlen weer op. In Hazerswoude Rijndijk bij het Spookverlaat sloeg de 25 km links af. Nadat de 45 km bij ’s Molenaarsbuurt richting Hoogmade ging, maakten wij nog een extra lus en kwamen met 37 km bij de eerste stempelpost in Nieuwveen. Daar genoten we van een heerlijk bakkie en een over lekkere zelfgemaakte warme appelpunt. Met heerlijke wegen door de polders met jonge zwaantjes en kleine pijltjes, die ondanks de kou toch moesten zwemmen van moeder eend, kwamen wij bij de 2e stempelpost de Kromme Does in Hoogmade aan, waar ook fietsers van de 45 km zaten. Omdat het vandaag Bevrijdingsdag was, werd er overal gevlagd. Volgens ons was de winnende straat Het Watertje in Zoeterwoude. Hier haakte de 25 km weer aan, die ondergetekende reed. Ik startte als laatste en kwam ook als laatste bij de Egelantier in Hazerswoude Dorp aan. Daar wachtte mij een groots onthaal door de stempelaars. Zij konden nu immers ook weer naar huis. Rest mij nog om de organisatie van de Elfdorpentocht te bedanken voor deze prachtige dag, die wij nog menig uurtjes in de Bles voortzetten met een hapje, drankje en een praatje over de fietsbelevenissen. Het verslag is ook namens Fried.

Groet, Lia de Jong-Zwetsloot

Aanstaande zondag is het Moederdag en dan fietsen we gewoon weer een mooie clubrit. De A en B hebben Snelrewaard op de kalender staan. De C groepen kunnen niet naar Klein Giethoorn, die zijn in het weekend gesloten. We proberen het dan misschien bij Theetuin `t Woutje.

In het fietskarretje, de jongste deelneemster
ooit van de Elfdorpentocht:

Mette van Rijn, 3 maanden jong, heeft de 45 km,
veilig gefietst met haar papa.

instellingen, vrouw actief

VrouwActief ….. mei

Dinsdag 14 mei gaan we Jeu de Boulen bij Grand Cru’82 in Leidschendam. Gezamenlijk vertrek vanaf het kerkplein om 19.30 of wees om 20.00 uur aanwezig in Leidschendam op het Fluitpolderplein, naast zwembad de Fluit.
We beginnen om kwart over acht met de instructies en de eerste ronde. We krijgen begeleiding van de kenners, dus aan het eind van de avond weten we alle spelregels en gaan we de strijd aan met elkaar.
Het is de laatste avond van dit seizoen. We hebben veel leuke, leerzame, actieve, creatieve avonden gehad, maar gelukkig hebben wij ook een aardig programma bij elkaar voor het volgende seizoen. Deze avond krijgen jullie het
programma en we hopen uiteraard dat iedereen lid wil en kan blijven. We hebben op het moment meer dan 50 leden, maar nieuwe leden zijn welkom. Wij komen 9 avonden elke tweede dinsdag van de maand bij elkaar in de Brasserie van de Bles om onszelf in een gezellige ambiance een avond te vermaken. Kosten € 35,-. Denk er eens over na. Natuurlijk is er weleens een avond die je minder interessant vindt, maar over het algemeen worden de avonden zeer goed bezocht.

Bestuur VrouwActief
Ria Luiten

duiven, Sport

Close finish!

Afgelopen weekend stond er, net als vorige week, een vlucht uit Peronne, 264 kilometer, op het programma. Zaterdag was het slecht weer met buien die naar het zuiden trokken en dus ook over het gebied waar de duiven moesten vliegen. De vlucht werd daarom uitgesteld naar zondag. Toen was het gelukkig beter weer en om 9.00u konden de duiven beginnen aan hun weg naar huis.

Er stond een noordwestenwind. En waar de eerste duiven er vorige week iets meer dan 2 uur en 15 minuten over deden met een zuidwestenwind, deden ze er nu iets meer dan 3,5 uur over. Om 12.33u was het de 18-459 van Hilgersom-Tijssen die met 74,3 km/uur de eerste plaats pakte. Hij werd op de hielen gezeten door de 18-401 van Wim v.d. Bosch die 3 seconden later landde met 74,2 km/uur. En om 12.35u was het de 18-784 van Comb. van Leeuwen die de derde plaats pakte. En ook in het samenspel (9 verenigingen samen) deden deze duiven het goed. Ze waren respectievelijk 1e, 2e en 4e van 2.911 duiven.

Uitslag 5-5-19                                             Tussenstand

1 Hilgersom-Tijssen           10               1 Comb. van Leeuwen 46
2 W. v.d. Bosch                        9                2 Hilgersom-Tijssen      44
3 Comb. van Leeuwen        8                3 W. v.d. Bosch                 42
4 J. v.d. Bosch                          7                 4 G. Luk-Vork                   34
5 G. Luk-Vork                         6                  5 J. v.d. Bosch                   34
6 W. van Benten                   0                  6 W. van Benten                0
Hilgersom-Salm                0                      Hilgersom-Salm             0

Cheyenne v.d. Bosch

ingezonden

Herdenkingsvaart

Zaterdag 4 mei werden er herdenkingsvaartochten georganiseerd door Floravontuur en Rondvaart Zoetermeer met de Meervaarder met vertrek vanaf het Geertje. Er waren twee vaarten waar je voor in kon schrijven en op de boot werd het verhaal verteld van de bommenwerper, de Liberator B24H oftewel the Jolly Duck, die op 22 februari bij zeer koud weer in de Geerpolder vlak naast de boerderij van Tinus en Neeltje Janson een noodlanding moest maken na geraakt te zijn door afweervuur. Met name ging het verhaal over de boordschutter John McCormick. Laurens de Groot, een echte verhalen verteller, nam ons mee terug in die tijd op de laatste vlucht. Wij hadden ons aangemeld voor de tweede sessie en we gingen dus eerst vanaf het Geertje te voet naar het herdenkingsmonument vlak naast of eigenlijk op de boerderij van Jan Groenewegen en Gerda van Zon- Oudshoorn. Ter plekke werd een bloemstuk neergelegd bij het monument en er werd een woordje gedaan door de heren Cees van Lochem, Laurens de Groot en Jan Groenewegen. Een grote groep geïnteresseerden, waaronder ook aardig wat kinderen met zelf geplukte bloemen, luisterden vol aandacht naar het verhaal over de noodlanding. Hoe boer Janson tegen iedereen vertelde dat er een vliegtuig in zijn wei lag en er heel veel mensen kwamen kijken, want een bommenwerper van zo dichtbij bekijken, die kans was erg klein. De Duitsers hadden maar liefst 600 gallons kerosine uit het vliegtuig gehaald en ook alle bruikbare onderdelen waren gestript, dus kwaad kon het niet dacht iedereen. De Duitsers hielden de wacht bij het vliegtuig en lieten de kinderen spelen. Op maandag kwam er een geallieerd vliegtuig laag overvliegen en wat niemand wist, ze hadden de opdracht het vliegtuig op de grond te vernietigen. Het vuur werd geopend en helaas zijn daarbij 5 doden gevallen, de kinderen Gerrie en Joop van Bemmelen, de boer Tinus Janson, de huishoudster Maria den Elsen- Zonderop die aan kwam fietsen en een onbekende Duitse soldaat die de wacht hield. Elk jaar wordt dit herdacht en volgend jaar is het dus al 75 jaar geleden en wordt hier extra aandacht aan besteed. Een groot drama in de altijd zo rustige polder. Na deze herdenking gingen wij met de boot mee en werd aan boord het verhaal verteld van de boordschutter John McCormick, hij was samen met acht bemanningsleden aan boord van het vliegtuig en wist te ontsnappen door de polder, kwam aan bij een boerderij, waar de boer en boerin hem melk en brood gaven en verder brachten naar het verzet van Zoetermeer. Later heeft deze heldhaftige boerin de Duitsers kunnen overtuigen dat zij hem niet gezien hadden en liet hen zelfs iets drinken uit dezelfde beker waar kort daarvoor John McCormick uit gedronken had. John kwam terecht bij een jachthuis in Zevenhuizen, ook the Jolly Duck genoemd, waar hij ging deelnemen aan het verzet. Helaas is hij daar in een vuurgevecht met de Duitsers op 29 april 1945 gestorven, hij ligt begraven op de begraafplaats bij oude Dorpskerk in Zoetermeer, waar elk jaar een kranslegging is. Alle andere acht bemanningsleden hebben levend weten te ontkomen en ook zij hebben ieder een eigen verhaal. Dit is een korte samenvatting van de herdenkingsvaart, het werd mooi verteld door Laurens en het was super koud en nat, zo ongeveer moet het weer ook geweest zijn ten tijde van de noodlanding en de daarop volgende ontsnappingsvlucht door de polder. Een barre tocht en wij konden hem doen in vrijheid dankzij hen die toen hun leven gewaagd hebben voor ons.

Ria Luiten
Foto’s Jack Luiten

fanfare, instellingen

Sprookjesconcert 1001 Nacht komt eraan!

Ik heb de afgelopen dagen (4 en 5 mei) een aantal indrukwekkende verhalen gehoord.
Verhalen die vertellen van wat mensen overkomen is.
Verhalen die inspireren. Verhalen die maken dat je je afvraagt wat jezelf gedaan zou hebben als….
Verhalen, zeker als ze goed vertelt worden, doen wat met mensen.

De leden van fanfare Juliana zijn ook al enige tijd bezig met verhalen. Niet allemaal verhalen die echt gebeurd zijn. Een deel van de verhalen gaan over fantasiewerelden, over lang vervlogen tijden, over dieren die kunnen praten. Maar al de verhalen inspireren. Op zijn minst tot een glimlach, maar meestal zetten ze je aan het denken.
En de muziek die erbij hoort versterkt dat nog eens. De muziek geeft de tijd om het verhaal te laten bezinken of om erover door te fantaseren.
Als u zich ook wilt laten inspireren moet u zorgen dat u erbij bent op
zondagmiddag 19 mei om 3 uur in de kerk. Want dan houden we het Sprookjesconcert 1001 nacht.

Fanfare Juliana

ingezonden

Opnames gestart voor ‘Boeren tussen Steden’

‘Boeren tussen Steden’ is de titel van een serie documentaires, waarvoor onlangs de eerste opnames in Stompwijk en Leidschendam zijn gemaakt. Boeren, hun partners en hun gezinnen spelen de hoofdrol; zij runnen elk op hun eigen manier een bedrijf in het groene buitengebied van de gemeente Leidschendam-Voorburg. De serie zal in het najaar lokaal en regionaal worden uitgezonden.
De serie is een burgerinitiatief van de werkgroep Boeren tussen Steden. De meeste boeren in Stompwijk en omgeving zijn actief in de melkveehouderij. Met de serie portretten van nog actieve boeren wil de werkgroep laten zien hoe agrarische ondernemers anno 2019 te werk gaan en hoe ze tegen hun eigen toekomstperspectief aankijken.

Nieuwe wegen
Achterliggend doel is een bijdrage te leveren aan de visievorming voor deze agrarische uitloper van het Groene Hart in de provincie Zuid-Holland.
Overheden, maatschappelijke organisaties, waterbeheerders enz. hebben
onvoldoende scherp in beeld, waar het met dit weidegebied naar toe zou moeten en welke mogelijkheden en nieuwe wegen bereikbaar zijn. Het blijkt voor velen een zoektocht naar (nieuwe) verbindingen met omliggende
steden.
Het aantal boeren in het oostelijke weidegebied van de gemeente – tussen de A4 en de gemeenten Zoetermeer en Zoeterwoude – is de afgelopen decennia sterk verminderd. Ruim twintig boeren, groot en klein, zijn nog overwegend actief in de melkveehouderij in Wilsveen, aan de Stompwijkseweg, Oostvlietweg, de Onder- en Bovenmeerweg en in de Westeindse polder en de Meeslouwerpolder. Sommigen hebben een neventak op het erf of hebben er een (halve) baan buitenshuis bij.

Agrarisch erfgoed
Enkele ondernemers overwegen om er ‘iets anders bij te gaan doen’ met het oog op voortzetting van het bedrijf op termijn. Bij meerdere families is er een bedrijfsopvolger, bij een aantal niet. In de docu’s wordt ingezoomd op de
ondernemers, terwijl ook ingegaan op kansen én beperkingen voor hun
bedrijfsmatige activiteiten. Uiteraard komt ook het agrarische en historisch erfgoed in beeld. Boeren tussen steden wil met de documentaires een discussie op gang brengen, waaraan ook andere groepen uit de samenleving aan kunnen meedoen.
Boeren tussen Steden is voortgekomen uit het Midzomer Molendijk Ontbijt in 2018. Het ontbijt had als doel inwoners uit drie buurschappen dichter bij elkaar te brengen en het unieke, landelijke buitengebied tussen de groeiende steden zichtbaar te maken. Het College van B en W van Leidschendam-Voorburg is onlangs aangehaakt bij het initiatief en brengt binnenkort, samen met enkele leden van de Stompwijkse Adviesraad een werkbezoek aan zeven bedrijven, die ook in de serie aan bod komen.

Meer info op facebook Boerentussensteden

Jack Luiten,
mede namens overige leden werkgroep : Leo en Petra Oliehoek,
Vicky v.d. Krogt, Jacques en Desi van Herten

Dorpspunt in wording, redactioneel

Bouwer Kulturhus failliet

Soap rond Kulturhus mondt uit in faillissement ‘slimme’ scholenbouwer

Slimscholenbouwen (SSB) heeft faillissement aangevraagd. De initiatiefnemers achter het veelbelovende concept om frisse energieleverende schoolgebouwen te realiseren èn exploiteren lijken er bij hun eerste project in Stompwijk een potje van te hebben gemaakt. “Met slim bouwen heeft het allemaal niks te maken en ze hebben hun kennis van de bouw schromelijk overschat.”

In een persbericht dat SSB deze week verstuurde, klinkt het allemaal heel plausibel. De overspannen bouwmarkt en sterk gestegen prijzen lijken het bedrijf de das te hebben omgedaan. “Ondanks een tussentijdse aanpassing van het budget hebben onverwachte kostenstijgingen geleid tot een tekort dat aan het eind van het bouwproces door SSB niet meer kon worden opgevangen”, staat er te lezen.

Daarna gaat het verder met: “Een door SSB voorgestelde budgetneutrale oplossing om het project snel af te ronden bleek door de gemeente afgelopen vrijdag vanwege procedurele en politieke aspecten niet acceptabel. In concreto betekent dit dat de DBFMO-overeenkomst wordt ontbonden en dat SSB helaas faillissement heeft moeten aanvragen.”

De toegangsbrug is één van de opvallende zaken die nog moet worden afgewerkt. Maar zolang SSB de facturen niet betaald is er weinig animo om het werk af te ronden.

Tot zover de officiële lezing. Wie een beetje verder zoekt en belt met wat onderaannemers en adviseurs krijgt een compleet ander beeld van wat er aan de hand is bij de bouw van de nieuwe huiskamer van Stompwijk, een dorpje in het Groene Hart dat valt onder de gemeente Leidschendam-Voorburg. De meeste betrokkenen willen alleen anoniem spreken, want ze beramen zich nog op hun juridische positie en willen zichzelf niet in de voet schieten. Het faillissement is immers nog niet uitgesproken, de gevolgen van al te stellige uitspraken nu kunnen ze nog niet overzien.

SSB nam de bouwklus in 2017 aan voor een dikke 3 miljoen euro. Ze kregen die opdracht onder andere door hun scherpe prijs. Die konden ze afgeven, zo hielden ze de opdrachtgever en de gemeenteraad voor, doordat ze het bouwproces organiseerden volgens de systematiek van Slimbouwen. Zoals bedacht door geestelijk vader Jos Lichtenberg zouden ze het bouwproces ontrafelen waardoor casco-bouwers, installateurs, gevelbouwers en afbouwers elkaar niet in de weg lopen. Bij Slimbouwen heb je geen hoofdaannemer maar een bouwregisseur die werkt met nevenaannemers of partners. Door zo te werken zou SSB 25% goedkoper uit zijn, dat verklaarde de scherpe bieding. SSB zou de school annex dorpshuis, annex kinderdagverblijf, annex bibliotheek niet alleen bouwen, maar ook dertig jaar lang beheren en onderhouden volgens het DBFMO-contract.

Zonder bestek, zonder uitgewerkte details zonder coördinatie werd iedereen het bos ingestuurd

Maar de kernprincipes van Slimbouwen zijn volgens diverse betrokkenen losgelaten vanaf het moment dat de eerste paal in de grond ging. Alleen aan de 25% lagere kosten werd strak vastgehouden en de bouwplaats verwerd daardoor meer tot een soort boksring. Zonder bestek, zonder uitgewerkte details en zonder enige coördinatie werd iedereen het bos in gestuurd en tegen elkaar uitgespeeld. Er vond maar één keer een complete bouwvergadering plaats, verder was het verdeel en heers. Het uitknijpen van onderaannemers, wat bij Slimbouwen juist niet zou moeten voorkomen, was op de bouwplaats in het centrum van Stompwijk juist aan de orde van de dag.

Op de plek van het oude schoolgebouw komt het schoolplein. Het oude pand brandde vlak na de verhuizing af. Onderzoek wees uit dat de brand was aangestoken.

Op het moment dat de eerste schop de grond in ging was namelijk al duidelijk dat een realistische prijs bijna twee keer zo hoog zou uitvallen. Dat bleek volgens ingewijden uit een studie van bouwmanagement bureau Alpha-plan. Omdat er geen bestek was, details niet waren uitgewerkt en plannen aan alle kanten rammelden waren de kosten veel te rooskleurig ingeschat.

Bouwmanagement-bureau werd de laan uit gestuurd

Met die boodschap durfde SSB echter niet bij het bestuur van gemeente Leidschendam-Voorburg aan te kloppen. Alphaplan werd de laan uitgestuurd en de directie van SSB nam het management zelf ter hand. Met veel pijn en moeite kreeg het de wethouder wel zover om 3 ton extra los te krijgen bij de gemeenteraad. De raad realiseerde zich dat SSB bij de gunning scherp had ingeschreven. De plannen voor een huiskamer van Stompwijk kenden immers een lange geschiedenis en waren al jaren stuk gelopen op veel te hoge kosten.

Bij de onderaannemers dwong SSB vanaf de eerste paal af dat ze er niet op moesten rekenen dat ze ook maar één euro meer zouden krijgen dan de prijs uit hun offerte. En die was, op het moment dat SSB de definitieve handtekening eronder plaatste, vaak al meer dan een jaar oud. Tandenknarsend gingen de onderaannemers ermee akkoord.

Door gebrekkige coördinatie en oude tekeningen pasten bouwdelen niet

Vanaf dat moment heerste een politiek van verdeel en heers op de bouwplaats. Alle onderaannemers en adviseurs zaten met veel te kleine opdrachten aan tafel, waardoor er gaten vielen op de raakvlakken. Bouwdelen sloten niet op elkaar aan omdat niet iedereen over de laatste tekeningen beschikte. Goede coördinatie ontbrak bovendien. Iedereen kreeg de schuld van de problemen, behalve SSB.

De schatting is dat er op dit moment nog zo’n vier tot vijf ton openstaat aan onbetaalde facturen. Heel veel hoeft er niet meer te gebeuren, maar niemand staat nog te popelen om de laatste punten af te werken, zolang SBB niet met geld over de brug komt. De onderaannemers hebben een gesprek aangevraagd bij de wethouder om hun standpunt uit te leggen, grieven op tafel te leggen.

Er is maar één complete bouwvergadering geweest

Architect Eric Vreedenburgh van Van Archipel ontwerpers bevestigt dat er flinke problemen zijn op de bouwplaats van het energieleverende schoolgebouw dat hij ontwierp. Ook hem is het dilettantisme opgevallen. “Er was een goed verkoopverhaal, maar geen bouw- en proceskennis. Zo sterk heb ik echt nooit eerder meegemaakt. Er is in totaal één volledige bouwvergadering geweest, daarna was het ieder voor zich op de bouwplaats. Een fatsoenlijk bestek is nooit opgesteld.”
Het gebouw is overigens bijna af. De Maerten van den Veldeschool is begin maart in het Kulturhus getrokken. Daarna brandde het oude schoolgebouw overigens af, dus een weg terug is er niet meer. Ook de bibliotheek heeft al zijn intrek genomen in het nieuwe pand. Maar er zijn nog ontelbaar veel afwerkpunten. De toegangsbrug ontbreekt nog, het trappenhuis moet gerepareerd, overal liggen leidingen open en de installaties werken nog lang niet naar behoren. In totaal zijn er nog zeker honderd afwerkpunten. Maar veel animo om die aan te pakken is er niet. Er staan immers nog voor kolossale bedragen rekeningen open. En dan heeft de gemeente begin dit jaar nog zelf de aanleg van het speelplein en de sloop van het oude pand uit het DBFMO contract gehaald. Dat doet de gemeente nu voor eigen rekening na een hoogoplopende ruzie met SSB of dat nu wel of niet tot de scope van het contract behoorde.

Slimbouwen systematiek misbruikt

Oud-hoogleraar Jos Lichtenberg van de TU Eindhoven, schrikt als hij hoort hoe er in Stompwijk met zijn gedachtengoed is omgesprongen. De geestelijk vader van Slimbouwen heeft inderdaad aan het begin van het traject een training gegeven aan SSB en haar partners. Maar daarbij bleef zijn betrokkenheid ook. Dat het zo mis is gegaan in Stompwijk is nieuw voor hem.

“Het ene bedrijf huurt mij in voor een intensief begeleidingstraject tijdens de hele bouw, het andere vraagt mij er alleen aan het begin bij. Dat is aan hen. Maar dit wel heel zuur”. Lichtenberg geeft aan netjes te zijn betaald en is geen schuldeiser. “Maar mijn reputatie en die van Slimbouwen staat hiermee natuurlijk wel op het spel. Ze hebben daar altijd mee geschermd en doen dat nog steeds intensief op hun site. De claim dat ze tegen 25% lagere kosten kunnen werken komt ook rechtstreeks van Slimbouwen. Maar dat is natuurlijk alleen reëel als je je aan alle uitgangspunten houdt. Slimbouwen vereenvoudigt het proces, maar ontslaat je niet van organisatie en communicatie. Als ik hoor dat er maar één bouwvergadering is geweest: is daar wel iets mis gegaan. Slimbouwen vraagt om regie gebaseerd op gedegen open overleg met gebruikmaking van kennis, glasheldere afspraken, wederzijds respect en vertrouwen. Kortom: samenwerking. De verwijten zullen wel wederzijds zijn, maar ik vind het vreemd dat er vanuit de regie niet veel eerder een hulpvraag is gekomen. Dat zal wel te maken hebben met het vermijden van de kosten. Een verkeerde bezuiniging lijkt me. Zo te horen heeft dit weinig te maken met Slimbouwen.”,

Het Kulturhus (links) staat centraal in het lintdorp in het Groene Hart, pal naast de kerk.

“We zijn gestrand in het zicht van de haven”

“Nadat er beslag was gelegd op onze tegoeden zat er niets anders meer op dan zelf faillissement aan te vragen”, zegt directeur Dick Groenenberg van Slimscholenbouwen (SSB). “In het zicht van de haven, want het Kulturhus voor Stompwijk is klaar, op een paar afwerkingspuntjes na. Het beslag werd door een paar onderaannemers gelegd toen wij volop in onderhandeling waren met de gemeente over een betaling. Twee dagen later betaalde de gemeente alsnog, maar toen konden we al niet meer bij het geld.” Ook een poging om langs een andere weg de zaak vlot te trekken liep volgens Groenenberg spaak. “Wij hebben bijvoorbeeld nog recht op teruggave van BTW, en dat gaat om serieus geld. Als de gemeente dat even had voorgeschoten, was alles nu helemaal af geweest. Maar de gemeente wilde niet meewerken. De inrichting van de speeltuin, waarover begin dit jaar nog een geschil was met de opdrachtgever, heeft overigens     nooit in het plan van eisen gezeten. Dus daar moesten ze sowieso extra voor betalen, zoals ze uiteindelijk ook gedaan hebben.”

Groenenberg, in het dagelijks leven vooral actief als commercieel adviseur bij Weka Daksystemen, zegt nog steeds in het concept van Slimscholenbouwen te geloven. Het is een prima concept voor gemeenten om tegen lage initiële investering over een hoogwaardig, duurzaam, gezond gebouw te kunnen beschikken dat zelfs energie levert. Ik geloof ook nog steeds dat we eruit moeten kunnen komen met de onderaannemers. Overigens noem je die in de systematiek van Slimbouwen niet zo. De bedoeling is dat je meer als partners opereert.”
Veel problemen zijn volgens Groenenberg te wijten aan de sterk gestegen bouwkosten na ondertekening van het contract begin 2017. “Die proberen ze op ons te verhalen, maar zo werkt het niet bij Slimbouwen. En toen bedachten ze ineens allerlei andere trucs. In het contract van binnenafbouwer Julo stond bijvoorbeeld dat ze alle kolommen moesten afwerken. Toen wilden ze ineens een extra opdracht voor een paar kolommen buiten en dienden daar een meerwerk factuur voor in. En zo kwamen er vragen over de afwerking, materiaalkeuze, brandveiligheid, enzovoorts. Allemaal vragen die de partners, binnen de gekozen systematiek juist zelf moesten oplossen en die ze ook binnen hun eigen begroting rond moesten krijgen. En dergelijke disputen hadden we met meer partners”

Het eerste project van Slimscholenbouwen moest een icoon worden en dat is volgens Groenenberg royaal gelukt als je kijkt naar wat er nu staat in Stompwijk. “Het zijn echt nog maar een paar kleine afwerkpuntjes die moeten plaatsvinden. Het overeengekomen werk zullen we betalen, maar naar de geclaimde meerwerk-facturen kunnen ze fluiten. Al kunnen we momenteel niet bij het geld en kan de gemeente ook wel eens wat toeschietelijker zijn. Politieke motieven spelen daar ook een grote rol. De wethouder durft steeds dingen niet voor te leggen aan de raad. Wat er lokaal politiek allemaal speelt, weet ik ook niet precies. Evenmin als ik durf te zeggen hoe de rechtbank in Den Bosch besluit over onze faillissementsaanvraag. Die moesten we doen toen we echt geen uitweg meer zagen.”

Bron: Cobouw (utiliteitsbouw)

ingezonden

Een feestelijk jaar voor schildersbedrijf Tom Janson Schilder en Wandafwerking

Voor schildersbedrijf Tom Janson is 2019 een feestelijk jaar. Het familiebedrijf viert alweer zijn 20-jarig bestaan. Maar dat niet alleen. Vanaf 1 mei treedt ook zoon Ivan Janson (21) in de voetsporen van zijn vader. Hoog tijd voor een interview met Tom, Marjolein en Ivan zelf.

Allereerst, van harte gefeliciteerd met deze mijlpaal! Hoe kijken jullie op de afgelopen jaren terug?
Tom: Dankjewel, het is snel gegaan. We zijn op 1 juli 1999 gestart en nu alweer vele jaren verder. Eigenlijk is het heel goed gegaan. In de eerste jaren was het heel gemakkelijk. Toen ik begon, was er namelijk geen schilder meer in Stompwijk. Toon van Maren en Sjaak Disseldorp waren toentertijd al gestopt. En Stompwijkers willen toch graag een bekende over de vloer. Bij mijn baas in Leidschendam vroegen ze ook vaak al om die jongen uit Stompwijk. Toen ik voor mezelf begon, konden we dan ook een vliegende start maken. In de crisisjaren die later volgde, was het wel wat rustiger qua werk. Maar ik heb gelukkig nog nooit een dag zonder werk gezeten.

Jullie hebben het bedrijf samen, hoe zit dat precies?

Marjolein: We hebben een heel heldere rolverdeling. Tom schildert, werkt wanden af en behangt. En ik ben de achterkant van het bedrijf. Dat betekent dat ik de offertes uitwerk, facturen maak, promotieactiviteiten bedenk en de gehele boekhouding doe. Al met al ben ik er toch een aantal uur mee bezig, naast mijn dagelijks werk als financieel adviseur. Samen praten we over welke keuzes we willen maken binnen het bedrijf. En ja, dat gaat natuurlijk vaak gewoon aan de keukentafel.

En nu is er ruimte voor uitbreiding. Jullie zoon komt in het bedrijf!
Tom: Jazeker, een bijzonder moment voor ons allemaal. En we hebben er zin in. Een tijdje terug heb ik hem voor een grote klus ingehuurd van zijn toenmalige werkgever. Dat werkte prettig. Toen hij zelf na een aantal jaar op zoek wilde gaan naar een nieuwe uitdaging, heb ik hem gevraagd of hij die niet bij mij aan wilde gaan. Ik heb veel werk en vind het leuk om samen te werken. Ook maakt het ons bedrijf wat flexibeler. Inmiddels hebben we de eerste klussen samen gedaan en ik merk dat ik het heerlijk werken vind met hem erbij. Hij werkt nauwkeurig en met plezier. Natuurlijk is het altijd spannend of je als zoon met je vader kunt werken, en andersom. Ik laat hem heel vrij en hij brengt allerlei kennis mee van nieuwe schildertechnieken en verfsoorten. Ik leer daar op mijn beurt ook weer van. Ik vind zo’n frisse blik wel prettig.

Maar wat vindt de zoon er zelf eigenlijk van?

Ivan: Ik ben nu alweer zo’n vier jaar schilder en vond het tijd voor iets nieuws. Het is een nieuwe uitdaging om samen met mijn familie het bedrijf in te gaan. Natuurlijk ken ik het schilderen van dichtbij. Als ik me als jongen van 13 jaar verveelde, nam mijn vader me gewoon mee naar een klus. Zo leerde ik wat er allemaal bij komt kijken. Toch wilde ik niet meteen schilder worden, dat kwam pas tijdens een snuffelstage bij een schildersbedrijf. Toen wist ik
het zeker. Ik ben toen van mijn toenmalige school overgestapt naar de vakopleiding.

Kijk je ernaar uit om met je ouders een eigen bedrijf te hebben?

Ivan: Ja, want ik ben benieuwd naar het ondernemer zijn. Mijn ouders leren mij hoe je een goede offerte maakt, hoe je je uren berekent en hoe je het contact met klanten onderhoudt. Daarnaast vind ik het heel leuk dat je als eigen ondernemer met de producten kunt werken waar je achter staat. Goede materialen werken toch het prettigst. Je ziet echt het resultaat daarvan terug. Het maakt me trots als ik ergens langs loop waar ik heb geschilderd en dat alles nog mooi in de verf staat. En natuurlijk vind ik het ook superleuk dat ik nu mijn eigen auto van de zaak heb. Mét natuurlijk de naam van ons bedrijf erop.

Gaan jullie het jubileum nog vieren?
Misschien een leuk personeelsfeest?

Marjolein: Haha, zo’n personeelsuitje hoort er zeker bij. Al moeten we zeggen dat de rest van de familie dan ook mee mag, hoor! En vanwege ons jubileum willen we onze klanten een verrassing aanbieden. We vinden het toch leuk om hier aandacht aan te besteden. We kijken uit naar een feestelijk jaar!

Dorp van het dorstige hert