Hallo,

In de   Dorpsketting stond een oproep aan nieuwe bewoners van Stompwijk om zich voor te stellen. Nou daar gaan we dan. Mijn naam is Anja en ik woon samen met mijn man Ferry aan de Stompwijkseweg. We zijn beiden geboren in Zoetermeer en hebben onze kinderjaren beleefd als in een dorp, maar Zoetermeer ging groeien en hoe.

In januari 2019 zijn wij na 59 jaar in Zoetermeer te hebben gewoond verhuisd naar Stompwijk, waarom? De kinderen zijn de deur uit en wij zochten een kleinere woning, maar met meer ruimte om ons heen. Dat is goed gelukt. Verbazend was het dat we ons realiseerden dat er geen stoplichten in Stompwijk zijn, de fiets (vooralsnog) niet met twee dikke sloten vast hoeft, je geen muntje in het winkelkarretje hoeft te doen, als je de Coop binnenkomt mensen goedendag terug zeggen.

We wonen tussen de weilanden en leren het boerenbestaan kennen met in elk jaargetijde fantastische momenten. De buren hebben ons verwelkomd alsof we in een warm bad terecht kwamen. Wat is het bijzonder dat de buurman je belt dat een koe gaat kalven en je daar getuige van mag zijn en manlief zelfs mee heeft geholpen. Of als de schapen lammetjes hebben de buurman belt zodat ik met onze kleinkinderen kan komen kijken. Dat je als buren uitgenodigd wordt met verjaardagen of om gezellig bij te kletsen.

Ik was werkzaam bij een kinderdagverblijf in Zoetermeer, maar ben nu aan het werk bij SKZ als inval medewerkster voornamelijk in Zoeterwoude-dorp bij de babygroepen en de peutergroepen maar ook regelmatig bij de BSO hier in Stompwijk. Hierdoor leer ik veel kinderen en ouders kennen. Zo ook de gezellige Maerten van den Velde school met hun leuke activiteiten, zoals o.a. de boerderij-lessen voor groep 8 en de kippen op het schoolplein.

Wat wij van Stompwijk vinden? Een lief rustig dorp met een hechte gemeenschap. Maar zo van lieverlee leren we steeds meer mensen kennen. We hebben wel gemerkt dat hier heel veel mensen wonen met paarden. Wij vinden het prachtig als er paarden langs ons huis lopen. Wij hebben geen spijt van de overstap van stad naar dorp.

Groet van ons, Ferry en Anja Lamboo- Rotteveel

Tot mijn verrassing lagen er bij mij niet 1 maar 2 uitgeknipte pagina’s van de Dorpsketting in onze brievenbus. Eentje in een enveloppe met een kerstzegel erop, de ander gewoon als los blaadje. Helaas stonden er geen afzenders bij dus ik zal waarschijnlijk nooit weten wie wat meer over mij wil weten. Natuurlijk geef ik graag gehoor aan dit verzoek, hoewel ik in mijn wekelijkse praatjes van de laatste anderhalf jaar al veel over mij verteld heb en ik niet meer in Stompwijk woon. Maar dat er toch nog mensen zijn die meer van mij willen weten er daar ook moeite voor doen door gehoor te geven aan de oproep in de Dorpsketting vind ik erg mooi en zeker in deze donkere tijden.

Voor degene die mij echt nog niet kennen, wie ben ik?

Ik ben Agnes Hofstede- van Dijk, dochter van Kees en Ria van Dijk. Wel geboren in Stompwijk, inmiddels ruim 51 jaar geleden (dan weten jullie meteen hoe ik daar ooit terecht gekomen ben haha) maar nu woonachtig in Hoogmade. Één afslag verder als je bij Zoeterwoude de snelweg opgaat. Hoogmade is wel te vergelijken met Stompwijk, het is echter nog kleiner en heeft nog minder inwoners. We zijn hier 11 jaar geleden terecht gekomen via een advertentie op Marktplaats, daar werd deze woonark te koop aangeboden. De volgende dag zijn we gaan kijken en diezelfde avond nog hebben we een bod gedaan wat geaccepteerd werd. De ark was wel helemaal uitgeleefd en we hebben echt alles moeten verbouwen, maar dat hebben we met heel veel plezier gedaan. Toen we deze ark tegenkwamen woonden we al niet meer in Stompwijk, maar in Leidschendam, wat dat betreft ben ik, een echt dwaler. Dat ik dan nu ook al 11 jaar hier woon is echt een unicum. Maar Stompwijk is en blijft mijn thuis, je kan het meisje wel uit het dorp halen maar het dorp niet uit het meisje!

Mijn moeder woont nog steeds in Stompwijk, evenals mijn beide broers. Als er in het straatje bij mijn moeder een nieuwe bewoner komt, of ergens anders in Stompwijk, ben ik binnen de kortste keren op de hoogte wie het is/zijn, wat ze doen, houden ze van spelletjes, komen ze wel eens een bakkie koffie drinken en noem maar op. Wat dat betreft ken ik in Stompwijk dus veel meer mensen dan in mijn huidige woonplaats, daar ken ik de caissière van de Coop en mijn naaste buren maar dan houdt het ook wel op. Het rare is dat ik daar ook niet zo’n behoefte aan heb terwijl ik van de inwoners van Stompwijk graag op de hoogte blijf van hun wel en wee. Als er een kindje geboren wordt bijvoorbeeld, of als er iemand overlijdt.

Hier in Hoogmade weet ik dat niet maar ik moet ook eerlijk bekennen dat ik er ook geen moeite voor doe. De lezers van de Dorpsketting weten inmiddels al heel wat van mijn leventje, ook weten ze dat wij graag terug zouden willen naar Stompwijk. Maar dat valt nog niet mee, er is een wachtlijst van 7 jaar bij de woningbouw, particulier huren is te duur en dus blijven we maar lekker zitten in ons paradijsje in Hoogmade. Want dat hebben we er wel van gemaakt. Door mijn meerdere chronische ziektes ben ik helaas afgekeurd en tja, wat ga je dan doen. Heel voorzichtig ben ik aan het knutselen geslagen, en dan vooral Diamond Painting. Voor de mensen die dat niet kennen, je hebt een afbeelding op canvas, een kant en klare of eentje van een eigen foto, daar krijg je allemaal steentjes bij en met een pennetje plak je de steentjes op het canvas. De steentjes hebben een nummer die overeen komen met de nummers op het canvas en zo ontstaat een mooie afbeelding. Als voorbeeld zal ik mijn trots erbij doen, de kerststal die ik gemaakt heb. Dat past echt in deze tijd. Momenteel ben ik nog met een kerstkrans bezig, tegen de tijd dat deze ketting uitkomt hoop ik dat ie af is en anders ben ik ruim op tijd voor volgend jaar. Een uitdaging want door een val heb ik mijn rechterpols gebroken en tja als ik dan toch wil painten zal dat links moeten. Maar zowaar, dat gaat goed, net als het maken van de kerstkaarten. Het schrijven van de adressen en onze kerstwens ging een stuk moeilijker met links, dus ik hoop maar dat de postbode het ontcijferen kan haha.

Het mooie van Stompwijk vind ik toch wel de lintbebouwing langs de Stompwijkse vaart, met de Stompwijkse weg/Doctor van Noortstraat die ieder jaar wel ergens een keer opnieuw bestraat moet worden omdat de weg steeds verzakt wegens het vele zware vracht en landbouwverkeer wat er dagelijks overheen gaat.  Voor velen is deze weg een ergernis, maar ik hou er van!

Wat ik ook zo mooi vind is dat iedereen voor elkaar klaar staat. In deze moeilijke corona periode wordt er van alles voor iedereen georganiseerd zodat de inwoners toch het gevoel hebben dat ons dorp niet helemaal op slot gaat. De Ouderen Soos ging regelmatig met een cadeautje langs bij hun leden, er werd muziek gemaakt, toen we eenmaal weer naar de kerk mochten werd er na de mis koffie gedronken. Bij mooi weer in de tuin van de pastorie, bij minder weer achter in de kerk. De gemeente, de Zonnebloem, iedereen deed zijn of haar best om het dorp levend te houden. Dat is het grote verschil met Hoogmade, daar was niets te horen of te zien, alleen de vuilniswagens die op maandag de containers kwamen legen.

Ik ben ruim anderhalf jaar secretaris geweest van de Ouderen Soos, het was voor mij geen discussie, dat deed ik in Stompwijk en niet in Hoogmade. De verbondenheid, ook al ben je er al jaren weg, blijft. Eens een Stompwijker, altijd een Stompwijker. Mocht je zelf een idee hebben om wat te organiseren, geef het aan. Ik was echt verbaasd welke ideeën er allemaal ontstonden en uitgevoerd werden. Er zijn mogelijkheden voor subsidie dus dat hoeft geen spelbreker te zijn. Ik weet ook dat het hele dorp daar van genoten heeft, jong of oud, dat maakte helemaal niet uit. Ook dit initiatief is weer een mooi voorbeeld, zo leert het dorp het dorp kennen want er zijn altijd dingen die je niet van een ander weet. En zoals gezegd, dat hoeft heus niet alles te zijn maar de grote lijnen geven al een heel mooi beeld van je nieuwe buren of van de mensen die er al jaren wonen. Op deze manier houden we Stompwijk levend en dat is toch een doel, mijn doel in elk geval wel.

Ik hoop dat ik de mensen die wat meer over mij wilden weten stof tot nadenken heb gegeven en ik hoop nog heel lang wekelijks in Stompwijk bij mijn moedertje op bezoek te kunnen komen en zo verbonden te blijven met mijn dorp. Tevens willen mijn man Henk en ik hierbij alle inwoners van Stompwijk hele fijne kerstdagen toewensen en een prachtig 2022. Met maar één wens, dat men het Covid-19 virus onder controle krijgt en dat we daardoor ons leventje weer wat op een normalere manier kunnen leven, zonder mondkapjes, anderhalve meter afstand, ontsmettingsmiddel en ga zo maar door.

Henk en Agnes Hofstede

Blauwpolderkade 18

2355 RB Hoogmade