De provincie Zuid-Holland wil af van De Drie Molens aan de Stompwijkseweg bij Wilsveen. De provincie is beheerder van de molendriegang. Er wordt nu bezien aan welke instantie de molens het best overgedragen kunnen worden. Daarbij gaat zorgvuldigheid voor snelheid, aldus een zegsman van de provincie.

De Drie Molens zijn de laatsten die de provincie in eigen beheer heeft. Ze dateren uit de periode 1650 – 1680. Oorspronkelijk waren er vier molens. Het vierde exemplaar werd in 1840 gesloopt. De overige drie werden in 1951 stilgelegd. De schepraderen waren niet meer nodig om het water van de polder weg te pompen. Dat werd voortaan gedaan door elektrische pompen.

De Drie Molens staan in het gebied dat valt onder hoogheemraadschap Rijnland. Ze zouden onder beheer kunnen komen bij de Rijnlandse molenstichting. Die heeft 46 molens in beheer. Een andere optie is de oprichting van een nieuwe molenstichting in Leidschendam-Voorburg waar dan niet alleen de drie molens onder zouden vallen maar ook De Salamander in Leidschendam en De Vlieger in Voorburg.

De Drie Molens draaien sinds kort weer eens per maand na een restauratie die 3 jaar duurde. Zo moest bij de middelste molen een nieuw betonnen fundament worden aangelegd om scheefzakken te voorkomen. De werken hebben de provincie miljoenen gekost.

De oorspronkelijke vier molens dienden om het water in de Driemanspolder, een moeras en later veengebied van zo’n 1000 hectare, weg te pompen. Aan de Kostverlorenweg stonden er toen ook nog vier.  

Molenaar Vellekoop bezorgd over toekomst 

Leen Vellekoop, molenaar van de ondermolen, deel van de drie Stompwijkse molens, maakt zich zorgen over de toekomst. Dit nu de provincie te kennen heeft gegeven van het beheer van de molens af te willen.

Vellekoop werkte zelf 41 jaar voor de provincie. ,,In mijn tijd hadden ze een eigen molenbureau binnen de afdeling cultuur waar drie man werkten. Toen gaf de provincie ook nog overal subsidie voor. Nu zien ze het beheer van de molens niet meer als kerntaak. Dus wordt het allemaal uitbesteed. Net als bij de wegen. Ik ben er niet blij mee.’’

De molenaar – ,,ik ben ergens midden tachtig’’ – zit al zestig jaar in de Stompwijkse molen, de meest oostelijke van het trio. De afgelopen drie jaren werden de drie molens grondig gerestaureerd. Met name aan de middelste moest veel gebeuren. Die zakte scheef.

Er werd dus een nieuw betonnen fundament aangelegd. ,,Maar helemaal recht krijg je hem toch niet meer’’, aldus Vellekoop, die vanuit het Westland naar Stompwijk kwam, samen met zijn bruid.

,,De molenaar die er toen in zat ging weg. Dat hadden wij gehoord. Dus trokken wij er in. Er was nog geen pad naar de molen. Gas, water, elektra ontbraken. Toen waren de molens nog van het polderbestuur. Later zijn ze door de provincie gekocht. We hebben nog vier jaar moeten wachten op de nutsvoorzieningen. Maar het was een mooie tijd, hoor. We hadden vijf petroleumlampen. Butaangas uit flessen. We vingen regenwater op. Het toilet was toen buiten. Allemaal vergane glorie.’’

Zijn buren in de andere twee molens wonen er nu ook al zo’n 35 jaar. Daarvoor wisselden de bewoners elke paar jaar, mede vanwege de omstandigheden. Het vee dat toen rondom de molens scharrelde zit inmiddels in afgesloten weiden. Echt ‘pompen’ hoeven de molens niet meer; die taak is door een gemaal overgenomen.

Aan onderhoud hoeft Leen alleen het grasveldje rondom te molen te maaien. Hij en zijn twee mede-molenaars hebben wel besloten de molens eens per maand te laten draaien. ,,Voor de show en omdat het goed is voor het raderwerk’’, vertelt Leen. Geruchten dat er sprake is van houtrot nadat de molens drie jaar stil stonden, spreekt hij tegen.

Gemeente weet van provinciaal molenplan

De gemeente is op de hoogte van het voornemen van de provincie om het beheer van De Drie Molens bij Stompwijk af te stoten. Er is echter nog geen overleg met het provinciaal bestuur over geweest. De provincie heeft de gemeente ook niet gevraagd mee te denken over het plan.

Dat stelt een woordvoerder van B&W naar aanleiding van een publicatie van Vlietnieuws.nl over De Drie Molens. Het gemeentebestuur heeft overigens geen plannen om zelf een molenstichting op te zetten die het beheer van de drie molens zou overnemen. In die stichting zouden dan ook de molens De Salamander en De Vlieger opgenomen kunnen worden. Beide laatstgenoemden vallen nu elk onder een eigen stichting.

Ingezonden door Vlietnieuws.nl

Zaterdag 13 augustus vanaf 9.30 uur tot 17.00 uur houden wij garage verkoop aan de Dr. van Noortstraat 97, in Stompwijk.

Een groot aantal gebruiksvoorwerpen moet weg. Hieronder volgt een kleine opsomming van wat u die dag voor een zacht prijsje kan kopen, dit is nog maar een gedeeltelijke opsomming van voorwerpen die aangeboden worden.

Electra apparatuur, huishoudelijke spullen, eikenmeubels (eettafel met 4 zware stoelen een 2.5 zitbankje met een fauteuil, ovale eikentafel met 4 stoelen eiken z.g.a.n.) eikenkast met onderkast, kleine meubelen, kastjes enz. veel gereedschappen en machines.

Messing fittings, soldeer en klemfittings 15 – 22 mm, soldeerapparatuur, buigijzers 12- 15- 22 mm enz.

Alles tegen elk aannemelijk bod.

Antoon en Corrie van Santen

De komende maanden hebben we veel activiteiten gepland staan bij de Bles. Enerzijds trekken de feesten en partijen verder aan en mogen we weer steeds vaker feesten organiseren voor feestelingen, anderzijds organiseren we zelf ook van alles. De komende maanden staan de volgende activiteiten gepland:

• 21 augustus       – pannenkoekenfeest ivm einde zomervakantie
• 28 augustus       – Grasmaaierrace (catering door de Bles)
• 14 september – nieuwe BBQ workshop
• 14 oktober – optreden van The Amazing Stroopwafels
• 6 november – diner concert Jennifer Ewbank

Tevens wordt er nog gewerkt aan een gezellige ladies night, maar daar zijn de exacte datum en invulling nog niet van bekend.

Het betere weer werkt gelijk door in het aantal dagelijkse bezoekers van de Bles. Dagen waarop we overdag 30 mensen of meer mogen ontvangen zijn geen uitzondering meer. En dan gaan we ’s avonds weer lekker verder met nieuwe gasten in zowel de brasserie als in het restaurant. Het gaat dus al met al goed met de Bles.

We krijgen meer aanloop en maken steeds minder fouten, maar helaas gaat er nog steeds wel eens wat mis. Bijvoorbeeld te weinig personeel als het ineens erg druk wordt. Met al die dingen zijn we druk bezig. We zijn pas een half jaartje bezig en hebben daarin veel geleerd en nog meer verbeterd, maar we zijn er nog niet helemaal.

Ik ben trots op de stappen die we gezet hebben en vooral op alle medewerkers van de Bles. Ik ben ervan overtuigd dat we die laatste verbeteringen met elkaar ook snel zullen realiseren.

Jeroen de Gier

Door Henny van Beek

Onze dochters Odinda en Nona zijn paardengek en daardoor veel met paarden en pony’s bezig. Het gevolg is dat mijn echtgenote en ik vaak op locaties komen, waar iets met paarden wordt gedaan. Shows, springwedstrijden, cross, dressuurproeven etc. Onze dochters doen graag overal aan mee en daarom zijn we ook al enige jaren de vaste bezoekers van de Stompwijkse Paardendagen.

Dit jaar reden zij beiden mee in de optocht van de opening. Ook deden zij mee met de springwedstrijd, waar de jongste de 2e plaats behaalde. Zij reden mee in de ponyrace waar de pony van de oudste, met Romy Schoon als berijdster, de 4e plaats behaalde. Je gaat na verloop van tijd automatisch vergelijkingen maken met andere paardenevenementen. We hebben na 4 jaar ervaring vast kunnen stellen dat de Stompwijkse Paardendagen met grote voorsprong op de eerste plaats eindigen!

De Stompwijkse Paardendagen werden dit jaar voor de 107e keer georganiseerd. Je kunt dat merken, want het evenement staat echt als een huis. De vele vrijwilligers, die voor het merendeel uit Stompwijk komen, spannen zich ieder jaar weer enorm in om er een fantastisch evenement van te maken. Ook zijn er vele sponsoren die het mede mogelijk maken om een mooi evenement neer te zetten.

Tijdens het feest staat de paardensport natuurlijk centraal. Daarnaast is er ook nog van alles te zien, te doen en te beleven. Een vrij grote kermis en ook andere onderdelen zoals dit jaar: de Landleven Fair, een demonstratie met honden en schapen, allerlei kinderactiviteiten en WhipeOut.

Op het programma voor de paardensport staat steevast de menwedstrijd, de springwedstrijd, de ponyrennen en natuurlijk het hoogtepunt op de laatste dag de korte baan draverij. Ook kunnen de kinderen ezeltje rijden op het evenemententerrein achter de tribunes. Het programma is dus heel divers en ook voor de inwendige mens wordt goed gezorgd. Er zijn voldoende mogelijkheden om wat te eten en te drinken. Kortom een heel goed en strak georganiseerd evenement. Echt een aanrader om een kijkje te nemen volgend jaar. De toeschouwers kunnen vrij rondlopen bij de verschillende wedstrijden. Ook is er ieder jaar een mooie tribune, waarvan je zittend een goed overzicht hebt op alle paarden activiteiten die plaatsvinden.

Zondagmiddag waren de ponyrennen: tevens de ontmoetingsplaats van familie, vrienden en paardenliefhebbers. Het is dan behoorlijk druk en er heerst altijd een ontspannen en gezellige sfeer. De Stompwijkse paardendagen beginnen op vrijdag en eindigen op maandag. De paardensport is voornamelijk overdag en iedere dag is er kermis en ’s avonds in de grote feesttent is er tot in de kleine uurtjes muziek.

Zoals altijd werden ook deze keer de Stompwijkse paardendagen op maandagavond weer afgesloten met een prachtig vuurwerk. Het blijft een mooi evenement en wij zijn er volgend jaar ook zeker weer bij!

Met dank aan Vlietnieuws.nl

Op de maandagochtend van de kermis nog even de laatste boodschappen gedaan in de COOP. Hier kwam ik ‘n paar Stompwijkers tegen, die ook gingen lopen in Nijmegen. Dat was alvast ’n leuk begin. Daarna reed ik naar mijn logeeradres in Nijmegen. ’s Middags ging ik naar de Wedren om mijn inschrijving op te halen en nog ’n paar kleine zaakjes af te handelen. Ik was er klaar voor.

Dinsdagochtend om kwart voor acht ging ik door de start voor de vier keer 30 km. Het werd al gauw warm. In Elst kwamen alle afstanden weer bij elkaar. Het werd steeds warmer. Op de dijk nabij Oosterhout trof ik gelukkig ’n windje. Dus ik kon deze dag goed aan.

Woensdagochtend mochten we vanwege de voorspelde warmte ’n half uur eerder starten. Om 07.15 werd ik gescand. Rustig wandelde ik naar Wijchen. Tjonge wat werd het warm. ’s Middags had ik tussen 13.00 en 15.00 uur wel ’n echte dip. Ik heb toen twee kleine rustpauzes extra genomen. Even 5 à 10 minuten zitten en verder niks! Ik was best blij, dat ik deze dag had volbracht. Om 18.00 uur kregen we een fikse bui en heel veel wind. Gelukkig duurde het niet zo lang. Er waren heel veel takken van de bomen gewaaid.

Donderdag was het de dag van Groesbeek en de Zevenheuvelen. Het ging met mij deze dag erg goed. Maar wat was het weer warm, warm en nog eens warm. Het onthaal in Nijmegen was net zo warm en feestelijk.

Vrijdag de finale dag. Deze begon met veel regen. Ik liep de eerste 2,5 uur in de regen. En daarna …. ja weer warm. Toen ik op de dijk langs de Maas liep, was het gewoon erg drukkend. In de verte onweerde het nog, maar gelukkig kreeg ik geen bui meer. Op 7 km voor de finish stond Fried met een delegatie vanuit Stompwijk mij op te wachten. Ik had tijd genoeg om ’n klein uurtje bij hun te blijven. Rustig liep ik naar de finish, vergezeld door vele militaire groepen, muziek korpsen en vele feestelijke wandelaars. Geweldig! Toen ontving ik mijn Gouden medaille voor de 10e keer uitlopen van de vierdaagse. Hoe mooi was het, dat Linda deze bij mij kon opspelden.

Alle dagen stopte ik tweemaal voor ’n verzorgingspauze bij de militaire post. Dan vroeg ik zakjes ijs om te koelen. Drie keer mocht er ’n half uur later gefinisht worden. De eerste drie wandeldagen had ik ’s avonds een sportmassage gereserveerd. Super fijn. De wachttijd is altijd lang, maar voor mij is dat geen enkel probleem. Woensdag avond ontmoette ik bij de massage Sonja Duyvestijn. Zij was ’n dag vrijwillig bij de vierdaagse ingeroosterd. Ze zal ’n grote ervaring meegekregen hebben uit Nijmegen. Op donderdag avond had ik ook nog een EHBO afspraak. Ik had geen blaren maar wel druk op mijn grote tenen. Die werden vakkundig afgeplakt. De hele week bleef ik paracetamol en ibuprofen vrij. Op zaterdag naar huis, daar wachtte mijn jarige Fried

Ik eindig met ‘n spreuk, die ik onderweg las: “Vier dagen ff de pijn; de trots is eeuwig!”

Mee eens!

Groetjes, Lia de Jong-Zwetsloot