Vorig jaar juni deelde je me tijdens een etentje mee dat ik op jouw uitvaart een woordje voor je ging doen. Je overviel me er wel mee, maar dat ben jij wel, Jetty, ten voeten uit. Je was altijd iedereen een stap voor. Je was al een tijdje ziek en je wilde je uitvaart in grote lijnen zelf regelen. Dat gaf je rust. Ik vond het een eer, dat jij zoveel vertrouwen in me had, dat ik van jou over jou mocht spreken.
Lieve Jetty, we kennen elkaar via het Dorpshuis. Ik als vrijwilliger van de hobbyclub en later beheerder van het Dorpshuis en jij als zeer enthousiast bestuurder. En enthousiast was je. Je was met geen tien paarden tegen te houden. Je kwam bij het Dorpshuis op een moment dat de geldpot nagenoeg leeg was. Je kwam in een bestuur met louter mannen. Je moest jezelf bewijzen en je wilde jezelf bewijzen, en dat heb je gedaan. Je ging aan de slag als secretaris. Verslagen schrijven, en subsidies aanvragen, je hebt het jezelf allemaal aangeleerd. Je was transparant en eerlijk naar iedereen. Door je doortastende manier van schrijven wist je door de jaren heen heel wat subsidiegeld binnen te slepen.
Wat was je trots toen je het eerste subsidiebedrag kreeg toegewezen. Een subsidie voor een te geven computercursus. Het gaf je een enorme boost.
Er konden computers worden aangeschaft en wat was je trots op de computerlessen die vervolgens in het Dorpshuis gegeven konden worden. Het halve dorp heeft, volgens jouw eigen zeggen, computerlessen gevolgd. Je zorgde niet alleen voor de financiën van de computerlessen, maar ook voor deskundige leraren, de inschrijvingen en zelfs voor de koffie. Dat was je eerste succes. En dat was nog maar het begin.
Vervolgens zette je een bridgeclub op in Stompwijk. Een subsidie werd aangevraagd voor klokken, kleedjes, en speelkaarten. Alles kreeg je voor elkaar. Elke maandagmiddag bridge. Je ging eerst de tafels klaarzetten, nadat je eerst ’s ochtends de verwarming al had aangedaan. De koffie werd door jou gezet, en de gasten werden ontvangen. Eigenlijk was je er een hele maandag mee bezig, maar altijd op de achtergrond.
Yogalessen in het Dorpshuis, schilderen in het Dorpshuis, je woonde bijna in het Dorpshuis. De plannen voor het nieuwe Kulturhus kwamen. Er werd over vergaderd en vergaderd. Maar jij zat niet stil. Je schatte in dat dit nog wel jaren kon duren. Je zorgde voor subsidies om alsnog de zalen van het oude Dorpshuis op te knappen, de keuken, de toiletten. Mede dankzij jou zitten we er in het Dorpshuis nog altijd netjes bij. Je kon dan ook echt tevreden in de zaal zitten en zeggen dit is mijn tweede huis. En gelukkig had Piet daar ook vrede mee. Hij gaf jou de ruimte om dit allemaal te kunnen en mogen doen.
Wat was het Dorpshuis je leven. Het regelen en het mensen met elkaar verbinden zat in je bloed. Vele mensen heb je benaderd voor vrijwilligerswerk, vaak hoorde je “Nee” maar daar liet jij je niet door tegen houden, je bleef enthousiast en positief.
Je startte een koffieochtend op de vrijdagmorgen waar je samen met Lies v.d. Bosch vele jaren de inloop organiseerde. Je benaderde mensen persoonlijk om ook naar het Dorpshuis te komen, al dan niet voor vrijwilligerswerk. Je zat altijd vol met nieuwe ideeën, wist elke keer weer een nieuw subsidiepotje te vinden. Grote en kleine activiteiten werden er door jouw inzet georganiseerd in het Dorpshuis. Zomerpret voor de kinderen, een theater in het Dorpshuis voor jong en oud, en zoals het laatste jaren ‘Het Gezellig Samen Eten’ wat een groot succes is.
Door jouw inzet konden we de kosten voor onze bezoekers altijd laag houden. Je zorgde ervoor dat de bewoners van Stompwijk een plek hadden om elkaar te ontmoeten. Zoals je zelf zei, ik heb een mooi werkzaam leven gehad, maar het vrijwilligerswerk bij het Dorpshuis was voor mij een kers op de taart.
Een paar maanden voor je ziek werd, was er gestart met de bouw van dit Kulturhus. Een gebouw waar niet alleen jaren over vergaderd is, maar waarvan ook de opening steeds weer wordt uitgesteld. Jouw wens was dat jouw uitvaartplechtigheid in het nieuwe Kulturhus zou plaatsvinden. Mede doordat de opening elke keer weer werd uitgesteld, maar bovenal voor Piet, pakte je alles aan wat je werd geboden om toch nog wat langer te blijven leven. Maar Jetty, zei ik dan, al ziende hoe ziek je was, we kunnen toch ook in het Dorpshuis je afscheid doen, daar heb je zoveel uren doorgebracht, maar nee, dat wilde je niet. Zoals je zelf zei, mijn afscheid is een nieuw begin. En hoe mooi zal dat zijn in het nieuwe Kulturhus.
Een paar weken geleden hebben we nog gelachen om het feit dat er misschien niet genoeg toiletten waren in het Kulturhus. Dan zetten we toch gewoon een paar Dixies neer, zei je. Jij had echt overal een oplossing voor. (er zijn echt wel genoeg toiletten)
Je positiviteit was je grote kracht. Hoe ziek je ook was, je had altijd belangstelling voor een ieder die bij jou op bezoek kwam. Je was dankbaar voor de mensen om je heen, de bloemen, de bezoekjes en de lieve kaarten.
Lieve Jetty, namens heel veel bezoekers van het Dorpshuis en namens het bestuur en vrijwilligers van Stichting Dorpshuis Stompwijk, bedanken wij je. Dank je wel voor je geweldige inzet, je enthousiasme en je positiviteit.
Zelf ben ik dankbaar dat ik je heb mogen kennen. Jij bent voor mij een coach, maar vooral een hele lieve vriendin, waar ik de rest van mijn leven fijne herinneringen aan zal hebben. Dank je wel voor je eerlijkheid, je steun en je vertrouwen. En ook al moest ik je wel eens afremmen, ik ben super trots op je en zal altijd met een glimlach aan je denken.
Dag lieverd. Dank je wel!

Anneke van Bemmelen

Het laatste project wat Jetty heeft helpen opstarten is ‘Het Gezellig Samen Eten’ wat één keer per maand op de vrijdagmiddag wordt georganiseerd. Het was altijd al een grote wens van Jetty, om een eettafel voor en met anderen te organiseren. Vanaf het begin is dit een groot succes. Oud en jong geniet samen van een gezellige maaltijd. Jetty zou het erg waarderen als U voor deze activiteit een donatie wilt doen. Het project ‘Gezellig Samen Eten” krijgt wel een nieuw naam. Voortaan noemen we het ‘Jetty’s Eettafel’, zodat Jetty er in onze herinnering altijd bij zal zijn.

Het liefst sta ik hier zelf om jullie toe te spreken.

Die vlieger gaat niet op.

Lieve mensen, ik wil jullie graag vertellen dat ik een goed leven heb gehad.

Samen met Piet hebben we alles gedaan om er een leuke tijd van te maken. Het motorcrossen, waarbij ik met een gereedschapskist langs de kant stond.

De 7 of 8 boten die we verbouwd hebben en waarmee we mooie reizen gemaakt hebben. Als klap op de vuurpijl zeilen door de golf van Biskaje, om nooit te vergeten. De ‘Let’s go’ vaart nu de wereld rond. Voor mij iets te pittig. Piet had het wel gewild. Het kamperen met de vouwkar was een belevenis op zich we hebben genoten van elkaar het Franse landschap en het lekkere eten.

Van de gezellige etentjes met familie, vrienden, buurtgenoten daar kon ik niet genoeg van krijgen en ze waren voor mij de kersen op de taart.

Nu moet ik van alles loslaten mijn familie, vrienden, buurtgenoten, het Dorpshuis maar vooral ook jou Piet.

Voor jou hoop ik dat je nog een goede tijd tegemoet gaat. Ook zonder mij kan dat hoor. Je hebt voldoende mensen om je heen, je saxofoon kwartet en bands waarin je met veel plezier speelt.

Ik wil een ieder bedanken die er voor me was. Ik hou van jullie. Het ga je goed. Piet dank je voor je onvoorwaardelijke steun. Je bent en blijft mijn kanjer.

Herinner mij zoals ik was en ga door met je leven.