Op 26 augustus zal Ron Verhagen de nieuwe eigenaars voorstellen. Dit zijn Jair de Groot en Lindsay de Niet.
Bij een nieuwe uitbater hoort natuurlijk een nieuwe naam en dit wordt “De Nieuwe Brug”.
Op deze vrijdagavond doen ze graag een hapje en een drankje met u om zich persoonlijk voor te stellen. Ze gaan een nieuwe start maken met deze mooie kroeg en willen zorgen voor een hoop nieuwe gezelligheid.
U bent welkom vanaf 20.00 uur.
Hij woont sinds anderhalf jaar in Zoeterwoude, maar is geboren Stompwijker. Dus ik ga naar Zoeterwoude om herinneringen met hem op te halen. Toen hij vier jaar was overleed zijn moeder. Waarna zijn vader achterbleef met zes kinderen. Hij hertrouwde en er kwamen nog 7 kinderen bij. Zijn ouders streefden naar een goede opleiding voor al hun kinderen. Zo ging Leo met zijn vier jaar jongere broer Arnold naar Den Haag. Door sneeuw en kou op één fiets. In Den Haag afgehaakt en toen naar Leiden op het V.G.L.O. En naar B.N.S. in Voorhout waar hij ook leerde voor timmerman. Tot zijn vader een medewerker zocht. Zo kwam hij als zestienjarige thuis te werken. Bij de keuring voor militaire dienst protesteerde zijn vader bij de burgemeester. Hij was onmisbaar thuis. En dat lukte: hij hoefde niet in dienst. Hij kreeg nog wel een bijzondere dienstplicht. Als er oorlog zou komen kon hij nog opgeroepen worden. De rest van zijn leven heeft hij in de botenbouw gezeten.
Verschillende bootjes en boten
Zijn vader maakte verschillende ontwerpen zoals jeugdbootje Pluis.
En een amateurontwerper kwam met het idee van de Kolibri. Het werd een groot succes waarmee ze ook op de Hiswa stonden. En exporteerden. Het waren bouwpakketten. Dus kwamen er ook instructieavonden in Het Blesse Paard met film en dia’s. Ze bedachten steeds iets nieuws. Zoals molenwieken voor windmolens.
Op vrijers voeten
Tijdens een leuk boottochtje leerde hij zijn vrouw Will kennen. Het klikte meteen. In 1957 trouwden ze. Ook zij was een echte fan van de bootjes. Ze kregen vier kinderen. Ton, Petra, Pim, en de veel te vroeg overleden dochter Helma. En ook nog vier fijne kleinkinderen. Later vond Leo het helemaal geweldig toen Pim in het bedrijf kwam. Heel veel jaren werkten ze samen. Pim is ook meubelmaker. Hij maakte onder andere de bar- balie in de sporthal van Stompwijk ’92.
Hobby’s
Leo had van lieverlee ook wat meer tijd voor hobby’s. Vooral filmen deed hij graag. Samen met Cor Jansen van Gyversto maakte hij een film in en over Stompwijk en de Stompwijkers. Om van de opbrengst van de vertoning materialen te kunnen kopen voor de gym. Ook maakte hij onder andere in 2011 een film tijdens de grote restauratie van onze kerk. Die ook in de kerk werd vertoond. Op een groot scherm. Bij die restauratie hoorde ook Kringloopwinkel De Stal; opgezet om geld bijeen te krijgen voor de verbouwing. Leo was een trouwe vrijwilliger. Omdat hij graag leest voelde hij zich het beste thuis bij de boekenafdeling. Boeken sorteren; alles werd netjes. Maar ook ging hij met Aad van Boheemen mee om spullen op te halen of weg te brengen. En natuurlijk kleine reparaties aan de meubelen waren hem wel toevertrouwd.
Een paar jaar geleden repareerde hij nog het Maria- altaar dat achter in onze Laurentiuskerk staat. En hij maakte vier gedenktekens om namen op te plaatsen van graven die zijn geruimd. Twee voor het kerkhof van Stompwijk en twee voor Zoeterwoude. Ook zat hij samen met Frans Oliehoek, Jack Luiten en Sjaak Jansen in de Stichting Stompwijkse Filmgroep. Met zijn vieren maakten ze twee films over het dorp Stompwijk.
Besturen
Ook daar kom je Leo tegen. Hij zat 20 jaar in het bestuur van de Rabobank: in de raad van toezicht en de bouwcommissie. Ook was hij jarenlang lid van het kerkbestuur en het PCI.
Sporten
Hoe hij zo lang fit blijft hoef je niet te vragen. Leo is altijd een fanatieke sporter geweest. Fietsen en hardlopen als de beste. Ook aan de Nieuwjaarsloop van Stomwijk ’92 heeft hij jarenlang meegedaan. En geschaatst met andere Stompwijkers. Nu nog fietst hij elke dag en zonder ondersteuning.
Alleen is maar alleen
Het is hier al eerder geschreven. In november 2010 overleed, na veel verzorging, zijn lieve vrouw Will. Na een poosje alleen kwam de vraag: Wat nu? Leo plaatste een advertentie in het blad van de KBO: Nestor. En hij ontving een aantal reacties uit de omgeving. Onder andere van weduwe Joke van der Horst uit Rijswijk. Na wat wandelingetjes en kopjes koffie bleek bij allebei de behoefte om samen meer te gaan doen. Ze hadden veel dezelfde interesses en besloten samen te gaan wonen in Stompwijk. Toen ze daar een poosje samen waren nodigden ze een heel aantal familie en kennissen uit in het Blesse Paard voor een etentje. En zoals dat hoort bij vaarliefhebbers, was er ook een origineel Captains diner met onder andere; kapucijners en spek.
Zoeterwoude
Ja en dan, na een aantal jaren, komen er toch wel wat kleine gebreken. Joke is verschillende keren aan zware hernia geopereerd. En ook Leo heeft af en toe kleine lichamelijke klachten. En dan worden er in Zoeterwoude leuke appartementen gebouwd. Waar ze voor in aanmerking kwamen! Helemaal naar hun zin. Ieder een eigen plekje. Maar ontbijten, koffiedrinken en eten doen ze samen. Joke kookt en Leo doet de vaat.
Iedere avond samen een wandelingetje en soms nog wat TV kijken. Verder lezen ze allebei veel. En Leo doet in het najaar nog een cursus filosofie. Terwijl hij ook nog graag bij zoon Pim met hout aan het prutsen is. Even een eigen kastje maken voor de badkamer bijvoorbeeld. Te timmeren blijft er altijd wel iets. Er wordt in hun omgeving ook veel georganiseerd. Maar voorlopig hebben ze samen nog leuke dingen genoeg om te doen.
Leo en Joke van harte gefeliciteerd
en nog veel mooie jaren toegewenst!
Agnes van Boheemen- Vollebregt
PS.: Meer over Leo’s vader is te lezen in het boek Antoon van den Brink 1904-1987 schrijvers L.J.H en A.A. van de Brink.
Het is te leen in alle bibliotheken van Bibliotheek aan de Vliet.
1972, toen nog zo klein en fijntjes,
nu een beer van een vent.
Met hier en daar in ‘t gezicht wat beginnende lijntjes,
maar één met een heel groot hart als je hem goed kent.
Onze familie klusser,
is nu dan toch écht een 50 plusser
Ééntje die houdt van veel plezier,
dat vaak gepaard gaat met een lekker potje bier.
Koos van harte gefeliciteerd, proost op je gezondheid.
Familie van den Bos
Beide inlaten in Stompwijk waren zaterdagmiddag open om water door te laten naar de Driemanspolder. Daar was de waterstand blijkbaar ook veel te laag.
Het is best wel een mooi gezicht hoe het water afgevoerd wordt.
Ria Luiten
Een twintiger met rolkoffer is een opvallende verschijning op de smalle plattelandsweg in de polder bij Zoetermeer. Hij heeft met vrienden overnacht in een van de hooiberghutten van Arjan en Yvonne Berg. ‘Het loopt boven verwachting goed.’
Een keukentje, vijf (stapel)bedden, een douche en een toilet op 20 vierkante meter. De twee hooiberghutten aan de rand van het erf van de melkveehouderij van Arjan en Yvonne Berg in het Zuid-Hollandse Stompwijk doen het meest denken aan riante, kleurig aangeklede trekkershutten.
Terwijl Yvonne Berg het beddengoed afhaalt, vermaken twee Franse meisjes uit de andere hooiberghut zich goed. Uitgelaten rennen ze achter elkaar aan op het erf. ‘Voor veel kinderen is dit de eerste keer dat ze op een boerderij komen. Ze kijken hun ogen uit’, glimlacht Berg.
Vrijdag is de wisseldag voor de gasten. Anderhalf uur rekent de recreatieboerin voor het schoonmaken van de locaties. Deze keer zal dat langer duren, want de gasten hebben de afwas op het aanrecht laten staan. ‘Dat snap ik echt niet’, verzucht ze.
Het tweetal nam vijf jaar geleden het bedrijf van Arjan Bergs ouders over. Al een tijd lang liepen ze met ideeën voor een recreatietak rond. ‘Het mooie aan deze hutten is dat alles erin zit, terwijl je wel een kampeergevoel hebt. Bovendien blijven we baas op ons eigen erf met dit concept. Er zit geen commercieel bedrijf tussen’, beredeneert Yvonne Berg.
Sinds januari ontvangen de melkveehouders vakantiegangers. Iets wat Arjan Berg toen hij in maatschap ging met zijn ouders nooit had kunnen bevroeden. Groeien met het aantal koeien was zijn idee. In 2012 bouwden ze een stal voor 110 koeien en investeerden ze in twee melkrobots. Daarvoor molken ze nog in een grupstal. ‘We wilden van 380 ton melkquotum naar 1 miljoen ton. Het fosfaatbeleid en de regels rond grondgebondenheid zetten hier een streep doorheen, het was moeilijk rond te rekenen’, verklaart Berg.
Om op een andere manier meer inkomsten uit het bedrijf te halen, legden de ondernemers na de bedrijfsovername driehonderd zonnepanelen op het dak van de ligboxenstal.
Geschrokken van energieverbruik
‘Ik schrok me rot van het energieverbruik, zo’n 60.000 kilowattuur per jaar. We hebben dat terug kunnen brengen naar zo’n 50.000 kilowattuur. We investeerden in warmteterugwinning en voorkoeling. De aanleg van zonnepanelen vond onze adviseur niet zo’n goed plan. Hij vroeg zich af of het rendabel zou zijn. Maar wij konden de terugverdientijd halveren, doordat we subsidie kregen via de jongelandbouwersregeling. En nu houden we er geld aan over. De stroomprijs schiet door het dak’, zegt Berg.
Met de opbrengsten uit de zonnepanelen en de overwaarde van hun verkochte woning in Stompwijk, financierden de ondernemers de twee hooiberghutten. Over de investeringskosten willen ze liever niets kwijt. Ze kregen voor het realiseren van de hutten € 20.000,— POP-subsidie.
Hooiberghutten terugverdienen
De Zuid-Hollandse melkveehouders verwachten de hooiberghutten over drie tot vier jaar te hebben terugverdiend. Een overnachting kost € 75,— per nacht, exclusief de huur van bedlinnen en handdoeken. Toeristen moeten minimaal twee nachten boeken. De ondernemers willen de prijzen volgend jaar wel wat verhogen. ‘We zien deze tijd ook als een proefperiode. En met de huidige inflatie is een prijsverhoging ook nodig’, geeft Arjan Berg aan.
Het Zuid-Hollandse stel kijkt terug op een ‘heel goed eerste halfjaar’ met de hooiberghutten. De afgelopen weken en enkele weken in het voorjaar zaten ze alle dagen vol. Ook de weekenden zijn goed bezet. Naast een eigen folder van de hooiberghutten, was het een gouden greep om te adverteren op de onlinemarktplaats Airbnb voor de boeking van accommodaties van particulieren.
Adverteren op Airbnb levert echter wel een ander soort toerist op dan ze hadden verwacht. ‘Wij gingen er vooral van uit dat we Nederlandse gezinnen en wandelaars zouden trekken. Maar nu komen er vooral buitenlanders. Fransen, Duitsers, maar ook Mexicanen en Amerikanen. Zij bezoeken Den Haag, Rotterdam, het strand van Scheveningen en in het voorjaar de Keukenhof in Lisse. Sommigen kijken even in de stal, maar er zijn ook mensen die we helemaal niet zien’, zegt Yvonne Berg. Of ze dat niet jammer vinden? Arjan Berg schudt zijn hoofd. ‘Iedere betalende gast is er een.’
Hoewel Yvonne Berg een toekomst voor hen ziet weggelegd als recreatieboeren in de Zoetermeerse Meerpolder, blijft het bij Arjan Berg kriebelen om meer koeien te melken. ‘Ik wilde na de middelbare agrarische school heel graag naar Friesland. Daar was de grond een stuk goedkoper en konden we nog een slag maken. Maar ook in Noord-Nederland zijn de grondprijzen flink gestegen, dus dat is eigenlijk geen haalbare kaart meer.’
Bron: Nieuwe Oogst
Foto’s: Roel Dijkstra
Sinds jaar en dag werd, op de boerderij van mijn dochter en schoonzoon de grote vakantie af gesloten met een soortement feestweek, iedere dag een andere bezigheid.
Maar zoals bekend, kwam hier ook de corona roet in het eten gooien. Nu alles weer mag, werd deze traditie weer in ere hersteld. Vroeger was er b.v. een springkussen en een trampoline en een zandbak met een heleboel emmertjes en schepjes. Opa’s, oma’s, vriendjes en vriendinnetjes iedereen was welkom. Met op de laatste dag een groot pannenkoeken festijn. Spek, kaas en naturel al dan niet belegd met stroop, poedersuiker of hagelslag. Nu de jeugd ouder is geworden, is er aan springen en zandkastelen bouwen geen behoefte meer. Dus werd er iets anders uitgezocht.
Afgelopen zondag begonnen we (ondanks de hitte) met een lekker bakkie koffie of thee, onder de enorme kastanje boom.
Dat was goed uit te houden, vooral omdat het windje ook wel eens om de hoek kwam kijken.
Tegen etenstijd kwamen er vier lange bakplaten op tafel, zodat iedereen zijn gangetje kon gaan. Op een aparte tafel stonden alle benodigdheden zodat het een gezellige drukte werd. De vorm van de pannenkoeken waren niet mooi rond (zie foto) maar dat hindert niet als het maar smaakt.
Na de maaltijd gingen we quizzen. SST…SST…hoorde je menig maal tussen de verschillende tafels, want iedereen wilde natuurlijk winnen.
Ons groepje werd tweede, ik nam een rode boerenzakdoek want ik wilde natuurlijk de boeren nog steunen.
Na een poosje kwam er nog ijs met slagroom en na de koffie werd het tijd om op te stappen.
Hiermee wil ik iedereen bedanken voor deze gezellige dag.
Groetjes, Ria van Dijk
