Toen horecaondernemer Reno Hilgersom half december vorig jaar een kijkje kwam nemen kon hij niet vermoeden dat hij op één januari de nieuwe eigenaar zou zijn van Restaurant & Party Herberg De Bles. Toch is niets minder waar. Na 2 maanden de tijd te hebben genomen om wat kleine aanpassingen te doen gaat onze Bles weer open. Hilgersom en het team zijn er helemaal klaar voor om u weer te ontvangen.

“Het is allemaal heel snel gegaan, zeventien december kreeg ik mijn eerste rondleiding en twee weken later, één januari mocht ik de sleutel van deze bijzondere locatie al in ontvangst nemen.” De Bles bleek verrassend goed bij Hilgersom te passen. “Het complex beschikt over een warm en sfeervol Voorhuys en heeft in totaal vijf verschillende zalen”, vertelt hij. “Die zijn bij uitstek geschikt voor bruiloften, partijen, privédiners en vergaderingen. Daar hebben we als team veel kennis en ervaring in.” Naast het verzorgen van feesten en partijen en het restaurant beschikt de Bles over een prachtig buitenterras tegenover het water. Een geweldige plek in het centrum van het dorp. En de Herberg, Anno 1685, ligt natuurlijk langs een drukke fietsroute. Hilgersom hoefde dan ook niet lang na te denken en kon, door snel schakelen en fijn overleg van alle betrokken partijen, op één januari van dit jaar de sleutel al in ontvangst nemen.

Januari en februari was de Bles gesloten om de puntjes op de spreekwoordelijke I te zetten. Ook schafte Hilgersom een TukTuk aan als multi-inzetbare blikvanger tijdens feestjes en andere gelegenheden in de Bles. “Alles zag er keurig uit dus van een grootscheepse verbouwing was gelukkig geen sprake.” De medewerkers van De Bles zijn ook overgenomen. “Ook het team is blij dat ze kunnen blijven bij de Bles en we kijken ernaar uit om te starten met elkaar.” Hilgersom kende de locatie nog van vroeger. “Mijn opa woonde hier om de hoek in Stompwijk dus ik kwam hier met de familie ook weleens”, vertelt hij. “Dat speelde zeker een rol toen ik hier voor de eerste keer binnenstapte.” Hilgersom woont zelf in Leidschendam en is bekend met het dorp en veel ondernemers binnen het dorp. Hij heeft in korte tijd al veel contacten mogen leggen. “Iedereen is enthousiast.” Natuurlijk blijft de Bles ook de locatie voor lokale feesten zoals carnaval en de elf-dorpen-tocht. Fijn dat de coronatijd eindelijk achter de rug lijkt en dat we ook deze prachtige feesten op korte termijn kunnen en mogen organiseren met elkaar!

Op twee maart gaat De Bles officieel weer open als restaurant, reserveren kan via de rode button op de website.

Kijk voor meer informatie op www.debleshoreca.nl

Een dorpsmonument is geveld

De oude boom is bij veel huwelijken getuigen geweest. Er zijn zoveel foto’s gemaakt op het witte bruggetje voor de boom. Ook wij hebben deze foto in ons album zitten. De boom op de achtergrond sierde de bruidsparen naar geluk. Nu heeft de oude boom het leven verloren door een zware storm. En de monumentale boom verliest zijn oudheid, takken, omtrek en prachtige bladerendek en laat een lege plek achter waar de boom meer dan 3 honderd jaar een ijkpunt was in het bos. Misschien is er nog een stekkie neer te zetten om een nieuw leven voor te zetten.

Wybo Suijten

Afgelopen zaterdag mocht ik een rondje meefietsen vanuit het buitengebied Wilsveen naar ons dorp. Coert Bregman, kandidaat voor de CristenUnie bij de Gemeenteraadsverkiezing van 16 maart, had dit georganiseerd om het landelijk karakter van Stompwijk al fietsend te tonen aan zijn partijgenoten. En hen te attenderen op de noodzaak van een goede verbinding tussen stad en land, zodat dit in harmonie gaat.  Er werd gefietst vanaf de begraafplaats in Wilsveen en stil gestaan bij een aantal unieke plekken richting het dorp. Een aantal leden van de Adviesraad was hier ook bij aanwezig en er werd volop informatie uitgewisseld. Laten we hopen dat het effect heeft op een leefbaar Stompwijk en dat het agrarische karakter behouden blijft, maar wel met de mogelijkheid dat de jongeren en de ouderen een reële kans krijgen om zich hier te vestigen.

Het rondje werd afgesloten bij de nieuwe ruimte van de jeugd in de kelder onderin het Dorpspunt. Door allerlei oorzaken heeft het even geduurd (vanaf 2004 werd er al over gepraat), maar wat hebben ze er een prachtige plek van gemaakt. Een mooie houten bar was mede mogelijk dankzij de hulp van AVS. En ook andere donateurs hebben ervoor gezorgd dat het gemaakt kon worden zoals het nu is. Er werd afscheid genomen van de oudere groep van de Base en de nieuwe naam werd onthuld door het neerhalen van de vlag met Summerland….en de nieuwe naam is …. Club Destiny! Hopelijk kan de jeugd nu weer gezellig bij elkaar komen en samen genieten in dit mooie thuishonk.

Daarna door naar Oud-Prins Marcel die van zijn baas een nieuwe vrachtauto ter beschikking heeft gekregen en wat voor een, een prachtexemplaar. Dat betekent wel dat hij nog 7 jaar aan de bak moet om bestellingen rond te brengen voor Van der Mey BV, maar eerst was het tijd voor het dopen van de auto. Normaal was het de dag van de Carnavalsoptocht en daarom wilde Marcel er toch een feestje van maken en besloot hij voor familie, vrienden, Prins Ruud de 2^e, Opper Lennert en Page Marian en de Raad van Elf  in de loods bij Ted de Haas, muziek, een hapje en een drankje  te regelen.  

Het was super geregeld en dan wel geen Carnaval, maar gezellig was het zeker. Marcel veel veilige km’ers met jouw mooie vrachtauto en je kunt hem ook goed schoon houden, want je kreeg een mooi pakket om hem helemaal spic en span te poetsen!

Ria Luiten     

Er wordt weinig gesproken over de dood (het is een kennelijk nare gedachte dus “liever niet”; “je gaat voorlopig toch nog niet dood”; “dat zien we dan wel weer” zijn veel geuite dooddoeners.) Ik wil een pleidooi houden om dat te verbeteren, probeer het kort te houden, zou graag twee kanten willen bespreken en vind het zelf nuttig om dat om de 5 of 10 jaar te herzien, herhalen.

1: Wat wil ik na mijn overlijden en

2: Wanneer en hoe wil ik dood gaan

Voor 1 ben ik gauw klaar. Voorkom dat de aanstaande nabestaanden moeten gissen of kibbelen over hoe en wat. Paar zinnetjes is al genoeg. Ook als jou het niet uit maakt en je aanstaande nabestaanden moeten het maar uitzoeken: schrijf dat op met datum en deel het uit.

2. Mijn beweegreden is tweeledig:

a Ik zag om mij heen een aantal schrijnende gevallen van door Chemo en bestralingen uitgemergelde lichamen, dwarslaesie en uitzichtloos revalide ren, zo dement als een deur… Hoe goed bedoeld deze levensduur rekkende pogingen en de laatste strohalm vast willen houden, ik snap dat goed,  echter vind voor mijzelf ongewenst dat je niet zelf mag beslissen nu is het mooi geweest, ik kijk terug op een fijn leven, laat mij nu maar gaan.

b Ik zag om mij heen een aantal gevallen van zelfdoding die ik als uitingen van wanhoop (of hopeloosheid), triest, schadelijk voor omstanders en na- bestaanden heb ervaren. Verhangen, voor de trein, verdrinking: wie gaat je vinden, wie ruimt het op, wat is het psychische gevolg voor diegenen die jou zo moeten aantreffen? In mijn ogen afschuwelijk. De personen die de zelfdoding uitvoerden hebben vermoedelijk geen betere weg geweten of weten te bereiken door welke omstandigheid dan ook. 

Wat ik gedaan heb: Een wilsbeschikking opgesteld en met de huisarts en naasten besproken. Lid geworden van de NVVE en van de CLW (Ned Ver v Vrijwillig levens Einde en Coöperatie laatste wil) Ik wil het “laatste wil middel“ in huis hebben, ik heb een medaillon “reanimeer mij niet” omdat ik onder geen voorwaarde als een kasplantje in leven gehouden wil worden. Het hebben van dat middel is legaal, het verstrekken of helpen bij het toedienen niet.

Ik heb aan mijn naasten uitgelegd, dat ik niet suïcidaal ben en niet van plan ben om er op enig moment even tussenuit te stappen. Het beschikbaar hebben van het laatste wil middel geeft rust in de bovenkamer. Vermindert depressieve gedachten.

Wat is een beter moment dan met je naasten het glas te heffen alles gezegd hebbende afscheid te nemen: als je morgen terugkomt, ben ik overleden.

Iedereen zal mijn wens waarschijnlijk respecteren, zeker als ik dit van te voren, nog volledig bij mijn positieven, heb besproken..

Eric Fontein