Juf Tineke is een lieve juf van de Maerten van den Velde. Wij hebben nog bij haar in de klas gezeten.
Ze heeft echt pech want ze heeft een ziekte genaamd Parkinson (een trilziekte) daardoor kan ze jammer genoeg niet meer lesgeven.
Ze werkt hier al 26 jaar en ze heeft ook nog 10 jaar op een andere school in Oegstgeest gewerkt.
Ze heeft ook een man hij heet Coert. Hij werkt bij de WUR, waar ze dingen onderzoeken.
Ze heeft drie zonen allemaal tussen de 20 en 30 jaar oud.
Ze heeft bij ons in groep 1/2, 3, 6 en 7 gewerkt. En ze hoopt zeker nog te komen op school, misschien om Bijbelverhalen te vertellen. En wij hopen dat natuurlijk ook!
In 1956 stond er in de Maasbode (soort Dorpsketting maar dan van Rotterdam) een advertentie geplaatst door Pater Scholten met het verzoek voor leidsters om kinderen uit Katendrecht, die het niet zo breed hadden, 4 weken lang te begeleiden op een kamp in Denekamp/Beuningen (Overijssel).
En hoewel mijn moedertje, Ria van Dijk, een rasechte Haagse was kreeg zij deze advertentie onder ogen en toestemming van haar ouders om mee te gaan. Met bussen vol met kinderen van diverse leeftijden vertrok ze dus in 1956 voor de eerste keer naar Denekamp/Beuningen wat, naar later bleek, ze 9 jaar lang zou doen.
Ze was begeleidster van de kabouters / kleine meisjes. Die sliepen op de boerderij van de familie Austie. De jongens sliepen op de boerderij van Looman, de grote meisjes op de boerderij van Damhuis en tussen de middag werd er gezamenlijk warm gegeten op de hoofdboerderij van de familie Scholtes. Jarenlang hebben wij als kind de verhalen aangehoord wat ze allemaal beleefd hadden, teveel om op te schrijven maar wij konden er geen genoeg van krijgen.
In 1995 gingen mijn moeder en ik voor de eerste maal terug en het was een feest van herkenning. We gingen de boerderijen af van Austie, Scholtes en Damhuis en genoten van de Dinkel waar ze met de kinderen vele uren gespeeld en gezwommen hadden.
Dit jaar moest het er maar weer een keer van komen en vertrokken wij samen weer richting Denekamp/Beuningen. Qua weer hadden we het niet beter kunnen treffen, maanden regen en wij gingen weg met een complete hittegolf. Onze aankomst ging zoals gepland en bij de watermolen van Singraven deden we ons tegoed aan een heerlijke lunch. Daarna zochten we onze B&B op in Rossum. Via de mooiste achteraf weggetjes, de mooiste vergezichten en boerderijen reden we er zo naar toe.
Het overtrof al onze verwachtingen. Prachtige kamers, eigen badkamer, alles gelijkvloers en we werden hartelijk ontvangen. Nadat we ons geïnstalleerd hadden stapten we de auto weer in om verder de omgeving weer te gaan verkennen. Onze volgende stop was het Mariakapelletje waar het kamp vroeger elke dag naar toe ging om te bidden. Nog niets veranderd en een aantal mooie foto’s gemaakt.
Daarna door naar de meisjesboerderij van Austie. Die staat momenteel leeg en is helemaal aan het instorten. Eeuwig zonde, maar het is verkocht en er schijnt een sportcomplex te komen.
Ook hier haalden we weer halsbrekende toeren uit voor de mooiste foto’s. Echt honger hadden we niet maar we hadden wel gezien dat er in Denekamp een ambachtelijke ijssalon was ‘De IJskuip’ van wielrenner Hennie Kuijper. Genoten van een heerlijk ijsje en even het museum bekeken. Daarna weer richting B&B waar we nog tot 22.30 uur op het terras hebben gezeten.
Het was nog te lekker om naar bed te gaan. Na een verkwikkende nachtrust en een heerlijk ontbijt vertrokken we richting Oldenzaal waar ik een kennisje heb wonen. Ook daar was het reuze gezellig en na een heerlijke lunch vertrokken we aan het eind van de middag richting de Kerk van Denekamp. Daar hebben we een aantal kaarsjes aangestoken voor diverse mensen in ons hart en zijn we ook nog even over het kerkhof gelopen. Prachtig, hoe gek dat misschien ook klinkt.
Daarna richting het Lutterzand. Dat is een prachtig natuurgebied en ook nu werden de herinneringen aan vroeger weer opgehaald. We besloten toch om een stukje via het bos naar de zandverstuiving met het water te lopen. Volgens de serveerster van het Paviljoen was het maar 10 minuten lopen. En zowaar, 12 minuten en daar was ons einddoel. Beetje jammer dat we opgevreten werden door de muggen maar het was het meer dan waard. Na een poosje uitrusten liepen we weer rustig terug en besloten we nog een keer zo’n overheerlijk ijsje te halen. Het was toch te warm om te eten. Ook deze avond was het nog lang warm en daar hebben we heerlijk van genoten. Maar ja, eens is het toch bedtijd en nadat we de foto’s van deze dag nog een keer hadden bekeken vielen we in een diepe slaap. De volgende morgen eerst de koffers in gepakt en toen weer lekker ontbijten. We mochten brood, beleg en fruit meenemen voor onderweg als we wilden, daar maakten we dan ook dankbaar gebruik van. Na het inladen van de auto gingen we op bezoek bij twee kinderen van de boerderijen waar ze vroeger sliepen. Reuze gezellig en ook hier kwamen er weer allerlei herinneringen boven. Na het afscheid en een pannenkoek bij Bolle Jan in Denekamp was het toch echt tijd om naar huis te gaan. Vroeger kwam mijn moeder na 4 weken thuis met een koffer vol met stinkende kleren maar wel met een hele grote krentewegge van 7 gulden. Wij reden na een aantal dagen Stompwijk weer binnen met een koffer vol schone kleren en 2 plakken krentewegge. Ongelooflijk genoten, van het weer, even geen gepieker en een heerlijk leeg hoofd, van de rust, van het lekkere eten en vooral van de vriendelijkheid van de mensen. Wie weet kunnen we nog een keertje terug als het ons gegeven is. Aan ons zal het niet liggen in elk geval.
Vrijdag 28 juni stonden de deuren wijd open om de gasten van Jetty’s eettafel te verwelkomen. Deze keer zelfs met een welkomstgroet. Kom je dan als eerste binnen en staat jouw naam ook nog als eerste vermeld, dan moet je natuurlijk even op de foto met de vriendinnen.
Kokkin Denise had met ondersteuning van Gera en het team voor een heerlijk diner gezorgd, volledig in het teken van de courgette. Te beginnen met koude courgettesoep, gevulde courgette met gehakt, salade, tortillachips en crème fraiche en een toetje van brownie waarin ook courgette verwerkt was, met ijs en slagroom. Een aantal gasten had zelf courgettes in de tuin en het dus vaker gegeten, maar voor sommigen was het een nieuwe ervaring. Alle, of in ieder geval de meeste borden waren leeg, een teken dat het lekker was.
Volgende maand is er ondanks de vakantietijd gewoon weer een Jetty’s eettafel, op 26 juli. Hou deze datum dus vrij om gezellig aan te schuiven.
Wat er dan op het menu staat is nog even afwachten, het wordt vast weer een gezellige middag met elkaar.
We naderen de zomervakantie. Met onze telefoon maken we graag kiekjes van bijvoorbeeld uitgestrekte witte stranden met een hangmat tussen twee palmbomen en het warme zonnetje op de achter-grond. Dat zijn van die momenten die je jaren later graag wil terugzien. Of misschien zijn het zulke mooie foto’s geworden, dat je ze graag in een fotoal-bum wil bewaren. Hoe doe je dat?
Een back-up maken van je foto’s
Op mijn Android smartphone en tablet gebruik ik de Google Foto’s-app. Deze is gratis te downloa-den in de Google Play store. Hieruit kan een back-up gemaakt worden van alle foto’s op het apparaat. Dat is superhandig omdat de map met foto’s wordt gesynchroniseerd op zowel mijn smartphone als op mijn tablet. Ook is dit fijn voor het geval ik een van mijn apparaten kwijt zou raken of gestolen zou worden.
Zodra je de app opent (nadat deze geïnstalleerd is), worden alle foto’s op je smartphone weergegeven. Klik vervolgens rechts bovenin op je gebruikersicoontje of initiaal. Een nieuw venster zoals hier links is weergegeven, verschijnt.
Log eerst in met je Google-account (mocht dit al dan niet automatisch gebeurd zijn)
Klik op Instellingen voor Foto’s –> Back-up
In dit venster kan je de back-up aan- of uitzet-ten. In ditzelfde venster kunnen ook instellingen voor de back-up aangepast worden:
A) Back-upkwaliteit: Deze laat ik altijd staan op oorspronkelijke kwaliteit.
B) Gebruik van mobiele data: Voordat je deze instellingen aanpast, controleer eerst je databundel van je telefoonabonnement. Zelf heb ik een ruim data-bundel waardoor ik deze instelling aan kan zetten. Desondanks heb ik de li-miet op 10 MB per dag gezet. Mocht ik onderweg heel veel foto’s maken, dan wordt niet meteen mijn hele data abonnement opgeslokt. Op deze manier weet ik zeker, mocht ik onverhoopt mijn telefoon kwijtraken of gestolen wor-den, dat ik niet alle nieuwe foto’s kwijt ben geraakt.
C) Een back-up van apparaatmappen maken: Elke app op je telefoon gebruikt zijn eigen map om foto’s op te slaan. Het voordeel met de Google Foto-app is dat je niet door al deze mappen hoeft te zoeken om je foto’s terug te vinden. Met deze instelling kan aangegeven worden welke mappen (dus welke app) de foto’s meegenomen moet worden in de back-up.
Controleren of de back-up gelukt is
Klik vanuit het hoofdscherm rechts bovenin opnieuw op je gebruikersicoontje of initiaal. Een nieuw venster verschijnt (zie de afbeelding in de vorige para-graaf). De voortgang van de back-up wordt onder je gebruikersaccount weergegeven.
Als de back-up klaar is, heeft deze de status Back-up voltooid
Als de back-up bezig is, wordt aangegeven hoeveel foto’s nog geback-upt moet worden.
Als de back-up uitstaat, zie je de sta-tus Back-up staat uit.
Waar de back-up opgeslagen wordt
Om de back-up in te zien, kan je op je computer surfen naar het webadres photos.google.com/login Van daaruit kunnen foto’s bewerkt, verwijderd of gedownload worden naar je computer. Superleuk om die ene mooi foto af te laten drukken voor in de woonkamer of die ene mooie foto als bureaubladachtergrond te gebruiken. Hoe dit precies in zijn werk gaat, leg ik graag uit in de volgende rubriek.
Op 1 juli 1999 startte Tom als zelfstandig schilder na 17 jaar in loondienst te hebben gewerkt. Volgens een klein rekensommetje schildert hij dus inmiddels al 42 jaar!
Tom zat in de 6de klas van de basisschool toen hij, samen met Bob van der Salm, het decor voor de musical mocht schilderen. Tom weet het nog goed, een hele straat met huizen als achtergrond voor de voorstelling. Leuker dan in de klas zitten en ambitie om een rol te vervullen had hij toch niet.
Waarschijnlijk was dat de eerste stap op zijn weg om schilder te worden. Na de basisschool naar de LTS waar hij in het derde jaar de leraar vroeg of hij niet het timmeren mocht laten om zich helemaal op het schilderen te storten. Na vervolgens 17 jaar voor een baas te hebben gewerkt nam hij de stap om voor zichzelf te beginnen. Marjolein’s administratieve vaardigheden kwamen daarbij goed van pas.
Uitbreiding van de VOF
Samen met Marjolein begon het avontuur 25 jaar geleden. Er was toen geen schilder in het dorp en na wat adverteren in de Dorpsketting stroomden de opdrachten binnen. Werk in overvloed en daarom breidde de VOF 5 jaar geleden uit met zoon Ivan.
Hoe leuk is het dat het schilderen ook bij hem in de genen zit. Hij heeft eerst ervaring opgedaan bij een collega schildersbedrijf en trad op 1 april 2019 toe aan het familiebedrijf. Ivan’s toetreding kwam helemaal goed uit toen Tom een paar keer aan zijn enkel geopereerd moest worden en daardoor een poosje uit de roulatie was. Ivan ging zelfstandig door en heeft, toen Tom weer aan de slag kon, de eerste tijd de dakkapellen en het hogere klimwerk voor zijn rekening genomen.
Taakverdeling
Tom en Ivan vullen elkaar op veel punten aan. Ze gaan vaak samen kijken naar een nieuwe klus, overleggen de te maken offerte die vervolgens door Marjolein doorgestuurd wordt.
Er is niet echt een taakverdeling tussen vader en zoon, veel klussen pakken ze samen aan. Het is zo veel makkelijker om samen een steiger op te bouwen en daarnaast ook gezelliger om samen te werken. Omdat er vraag was naar het spuiten van wanden en plafonds hebben ze samen een cursus gevolgd om zich ook hierin te bekwamen. Er werd geïnvesteerd in een spuitapparaat zodat ze ook hiermee de klant van dienst kunnen zijn en een totaalpakket kunnen leveren. Ideaal voor grote oppervlakken en nieuwbouw. Vaak neemt Ivan dit werk voor zijn rekening. Supermooie resultaten en wel vier keer sneller dan met de roller!
Samenwerking
Omdat ze elkaar zo goed kennen weten de schilders wat ze aan elkaar hebben en is het fijn samenwerken. Er wordt goed overlegd en uiteindelijk streven ze allebei naar het zelfde doel; mooi werk afleveren, goede service en een blije klant! Dat maakt het werk zo leuk! In het begin, toen Ivan nog thuis woonde, liepen werk en privé nog wel eens wat door elkaar. Vaak werd onder het avondeten nog wat werk doorgenomen. Geen probleem natuurlijk maar voor de overige huisgenoten wat minder gezellig. Inmiddels woont Ivan sinds anderhalf jaar met zijn vriendin in Hoogmade en overleggen ze op het werk of bij een bakkie koffie. Leuke bijkomstigheid is dat het werkgebied daardoor ook wat uitbreidt richting Hoogmade met zelfs een uitschieter naar Mijdrecht. Wel geven ze aan liefst dicht bij huis te blijven, er is werk zat in de buurt. Door het slechte voorjaar hebben ze wat uitloop met het buitenwerk maar tussendoor hebben ze het weer druk met binnenwerk en nieuwbouw.
Toekomst
Ze hopen nog heel lang samen door te gaan. Tom denkt er niet aan om met de VUT gaan. Wel vindt hij het heerlijk nu wat makkelijker een dagje vrij te kunnen nemen. Samen met Marjolein gaat hij er graag met de camper op uit. Met inmiddels twee kleinkinderen is het natuurlijk ook fijn om af en toe een opa-dagje te nemen.
Boodschap
Tot slot; als je plezier hebt in je werk is het eigenlijk geen werk.
Van harte proficiat met dit jubileum! Namens redactie Dorpsketting, Wilma
Vorig jaar startten we met de rubriek ‘Deze week kookt …’ in onze Dorpsketting. Ontzettend leuk om kennis te maken met heel gevarieerde recepten van verschillende bekende of minder bekende Stompwijkers die we hierbij meteen een beetje leren kennen. Dat de rubriek gelezen wordt door jong en oud, blijkt wel uit de reacties die we horen. Van 80-plussers die het recept van Jan-in-de-zak nog kennen uit hun jeugd, leden van VrouwActief die actief de recepten uitproberen tot een groep vrienden die bedachten dat het leuk is om beurten een recept te bereiden en samen te eten. Hierbij een kort verslag van hun ervaringen.
Simon neemt de aftrap en duikt de keuken in om een heerlijke kip-kersentaart naar het recept van Carla (Dorpsketting 2715) te maken. Drie maal het recept want de jongens kunnen lekker eten! Klein minpuntje, even vergeten dat één van de jongens glutenintolerant is dus die moest lastminute nog een eigen pizza meenemen. Als afsluiting maakt Simon het favoriete BBQ toetje van Ijole (Dorpsketting 2737).
De mannen hebben genoten, hun verwachtingen zijn ruimschoots overtroffen! Ook zij geven onderling de pollepel door en volgende week is het de beurt van Nick. De lat ligt hoog. Wat hij gaat maken is nog een verrassing. Wellicht een recept uit de Dorpsketting maar misschien ook een Nepalees gerecht uit zijn eigen archief. Wij van de Dorpsketting houden ons uiteraard aanbevolen voor nieuwe inspiratie vanuit deze hoek.
Koken en samen eten is niet alleen lekker maar ook leuk en gezellig. Succes jongens, leuk dat we dit verhaal mochten delen.
Zoals jullie vorige week hebben kunnen lezen, werd ik op 16 juni, 87 jaar oud.
Naar aanleiding van de oproep (van mijn dochter Agnes), heb ik dus heel veel kaarten, mails en telefoontjes gekregen. Van vrienden en dorpsgenoten en familieleden.
Hiermee wil ik iedereen, die op haar oproep gereageerd heeft, van harte bedanken. De postbode had het er maar druk mee. Het is toch altijd gezelliger, als je niet voor niets naar de brievenbus loopt.
Na een nat voorjaar is nu de zomer begonnen en daarmee eindelijk ook betere weersverwachtingen. Het lijkt er op dat met het zomerse weer ook de vakanties zijn begonnen. We telden zo’n 50 fietsers slechts aan de start. Voor de A-groepen stond Vogelenzang op de kalender. De A1 vertrok met 9 man en reed vanaf Wassenaarseslag tot aan De Zilk door de duinen. Altijd een mooie route en het viel door het vroege tijdstip gelukkig nog mee met de drukte. Aangekomen bij ’t Pannenland was het nog vrij rustig op het terras en werden we snel geholpen. Ook de A2 en A3 waren niet zo groot en vonden een plekje. Voor de terugweg staken we over naar de Ringvaart en dan is het voorlopig met het water aan je rechterhand alsmaar rechtdoor. De geopende brug bij Nieuwe Wetering reden we voorbij om bij Oude Wetering weer terug richting Stompwijk te gaan.
Arno van Rijn
C1
De zomer is begonnen! Goede planning om vandaag de rit naar Katwijk strand te maken. Blote armen en benen, natuurlijk wel ingesmeerd met zonnebrandcrème, werd de rit gestart richting Meijendel, dat werd betreden ter hoogte van Scheveningen. Mooie rit dwars door het mooie duingebied naar de Kievit in Wassenaar. Bij een stoplicht werd onze groep door een Wassenaarse man hernoemd tot de Motorclub Satudarah, afdeling Stompwijk. Hoezo? Verzin het maar. Door de duinen van Wassenaar naar De Zilt in Katwijk om lekker met uitzicht op zee van de koffie met borrels te genieten. Na een lange pauze, je wil daar gewoon niet weg, gingen we toch maar de thuisreis aanvaarden. Precies om 12 uur stonden we weer ons karretje thuis te parkeren na een heerlijke toch van 50 km.
Het is aan de provincie Zuid-Holland om, als zij dat wil, iets te doen met een alternatief plan voor de bouw van 222 recreatiewoningen in natuur- en recreatiegebied Vlietland. Dat heeft wethouder Bianca Bremer de gemeenteraad bericht. Het gaat om een voorstel van ChristenUnie om de 222 woningen niet in Vlietland neer te zetten doch in Stompwijk (kassengebied Meeslouwerpolder).
Op last van de gemeenteraad legde de wethouder het plan van ChristenUnie voor aan de provincie (eigenaar van Vlietland), ontwikkelaar DLR en grondpachter Recreatiecentrum Vlietland (RCV). De schriftelijke reactie van de provincie was al eerder bekend (https://vlietnieuws.nl/2024/06/01/vlietland-provincie-wil-onderzoek-alternatief-bouwplan/ ); die wil nader onderzoek naar het plan.
DLR en RCV wijzen het plan af, zo blijkt uit hun schriftelijke reacties. DLR noemt het ‘geen realistisch en uitvoerbaar plan’. Men stelt dat het eigen plan nodig is voor de kwaliteit van Vlietland en een duurzame toekomst van het gebied. Het is bovendien specifiek voor Vlietland (Noord) ontwikkeld en niet uitvoerbaar op een andere plek.
DLR verwijst verder naar het geldende bestemmingsplan Vlietland dat de bouw toestaat, de stand van zaken met het bouwplan (laatste toetsing loopt, de voorbereidingswerkzaamheden starten) en dat de provincie geen grootschalige ontwikkelingen in het buitengebied (Stompwijk, red.) wil.
RCV sluit zich bij DLR aan. Met verwijst naar bestaande overeenkomsten over de bouw en stelt dat het alternatief ‘onvergelijkbaar’ is met het voorliggende plan.
Bremer namens B&W: ‘De reacties van de drie partijen gelezen hebbend, wil het college zelf een korte reactie geven ter duiding aan de raad. De provincie verwijst in haar brief naar verschillende onderzoeken die plaats moeten vinden om inzichtelijk te maken of een alternatief plan uitvoerbaar is’.
‘Het zou voor de hand liggen als de provincie het voortouw neemt voor die onderzoeken. De provincie is immers eigenaar van het gebied en heeft in het verleden altijd het initiatief gepakt voor de ontwikkeling van Vlietland. Dit wordt ook onderschreven door de uitkomsten van het feitenonderzoek dat door onafhankelijke journalisten is uitgevoerd (publicatie Vlietnieuws https://vlietnieuws.nl/2024/05/29/u-zegt-het-maar-anatomie-van-een-hoofdpijndossier-60-jaar-touwtrekken-om-vlietland/ )
‘Verder is van belang dat een vrijwillige kavelruil de basis vormt voor het alternatief. Dat betekent dat de provincie als eigenaar van de betrokken te ruilen gronden niet alleen bestuursrechtelijk, maar vooral ook privaatrechtelijk een sleutelpositie heeft bij het verder brengen van dit alternatief. De provincie moet immers zowel de gronden in het glastuinbouwgebied aankopen als gronden bestemd voor uitplaatsing van de glastuinbouwbedrijven uit de Meeslouwerpolder’.
