Het woord ‘diamant’ stamt uit de Griekse tijd en betekent onverslaanbaar. Kees en Riny Schrader waren op 14 juni 60 jaar getrouwd, een diamanten huwelijk, en blijken dus een onverslaanbaar koppel.  Kees en Riny wonen nu alweer meer dan 5 jaar heel fijn in Voorburg, maar hebben het grootste deel van hun leven in Stompwijk gewoond. Kees is er in 1933 geboren en Riny woonde er sinds hun huwelijk in 1960.  

Zondag jongstleden was precies de huwelijksdag. De Bles was al een tijd geleden gereserveerd, maar helaas gooide corona roet in het eten. Daarom werd de dag op een andere manier ingevuld. Na koffie en taart in de tuin samen met kinderen, kleinkinderen en aanhang, kwam als verrassing Piet Turkenburg, vergezeld door Linda Overdevest, met zijn prachtige aangespannen rijtuig voorrijden voor een tochtje met het bruidspaar, langs diverse plekken in Stompwijk en Zoeterwoude waar zij vele herinneringen hebben.

De eerste stop was bij Dr. van Noortstraat 178, het ouderlijk huis van Kees, waar het jonge stel na hun huwelijk ging wonen. Let wel, ze gingen er pas wonen na het kerkelijk huwelijk in juni 1960, terwijl ze op 30 december 1959 al volgens de wet getrouwd waren.

Daarna ging de route door de Meer en Geer naar de St. Jan’s kerk in de Zuidbuurt, waar het huwelijk precies 60 jaar geleden werd voltrokken. Daar werd het Ave Maria ten gehore gebracht, het lied dat Kees 60 jaar geleden zelf had gezongen. Dit liet de aanwezige familieleden en vrienden niet onberoerd.

Vervolgens werd koers gezet naar de Weipoort; de plek waar Riny is geboren. Hier had de familie Ammerlaan een meelbedrijf en een kruidenierswinkel. De volgende stop was iets verder in de Weipoort bij de boerderij waar Riny als jong meisje als dienstmeisje lange zware werkdagen had gemaakt met poetsen, kaas maken etc. Op dit punt werd gekeerd en werd de terugweg via Zoeterwoude dorp ingezet.

Een stop bij Tiny, de weduwe van Henk Schrader met wie Kees zo lang z’n aardappelbedrijf heeft gerund, mocht natuurlijk niet ontbreken.

Bij terugkomst had het paar 6 herinneringsdocumenten en 6 x 10 rode rozen verzameld, die door de kleinkinderen bij de diverse stops waren overhandigd. 

‘In een woord schitterend’ was de conclusie van Kees en Riny. Daar viel niets op af te dingen, dus werden er maar gauw een paar flessen met de nodige knallen ontkurkt. Aansluitend werd er nog lekker Italiaans gegeten met kinderen en kleinkinderen. Zo lang samen, zoveel mooie herinneringen, dat is het waard om gevierd te worden, ook in Corona-tijd.  We wensen Kees en Riny nog vele gelukkige jaren samen. 

Ted Schrader

De fietsbrug voorbij het tunneltje richting de Meerpolder werd afgelopen vrijdag open gesteld. Van afstand was al te zien dat er een aardige slinger in kwam en dat is dus ook zo. Wat mij betreft had het wel wat minder lus mogen zijn, ik ben bang dat er in de toekomst regelmatig fietsers de bocht uit zullen vliegen. De hekken staan er nog. Nu maken de meeste wielrenners al gebruik van de rotonde en zolang ze daarmee wegkomen zal dat alleen maar toenemen denk ik.

Misschien kan het fietspad iets breder gemaakt worden en iets minder bocht, dan is het bruggetje een mooie nieuwe aanwinst. Dit weekend was het in ieder geval al druk met wandelaars en fietsers. Misschien kan er ook nog een afvalbak geplaatst worden zodat de mensen die het anders zomaar weggooien het hierin deponeren.

Met Scotty op pad heeft hij dagelijks wel een leeg blikje of sigarettendoosje te pakken. Vol mee, dan kun je het ook leeg mee terug nemen of deponeer het in een bak! Alvast bedankt voor het netjes houden van de omgeving en het prachtige gebied rondom ons. Dan kunnen we blijven genieten!

Ria Luiten

Zondagavond om ongeveer 21.45 uur aan mijn voordeur 2 egels. Dit is erg vroeg om egels waar te nemen en de voorste had bepaald geen vlucht- of oprol gedrag, dus mogelijk zwak of ziek. 

Groetjes, Peter Janson, van Santhorststraat

Kees van Dijk

12-03-1934 – 11-05-1996

Mijn vader, helaas veel te jong overleden. Een lieve, rustige man, op zijn best bij zijn beestjes en in de natuur, daar was hij het liefst. Hij kwam zelden in huis, ja om te eten, koffie te drinken en te slapen, maar verder was hij altijd buiten en genoot van alles wat er op de boerderij gebeurde.

Hij zei nooit zo veel, maar hij was er als je hem nodig had. Hij bemoeide zich ook nooit zoveel met onze opvoeding, de weinige keren dat hij dat wel deed wist je dat je het echt te bont had gemaakt haha.

Zijn beestjes, okay de koeien waren voor het brood op de plank maar van het jongvee genoot hij pas echt. De kalfjes, heel vroeger nog de biggetjes maar vooral de lammetjes zaten in zijn hart. Dan zag je hem smelten en kwam er een uitdrukking op zijn gezicht die ik nu na al die jaren nog zo voor mij kan halen.

Ik weet nog dat we een keer een koe naar huis moesten halen die op het land bij van Santen stond. Dus mijn vader en ik lopend daar naar toe en lopend weer terug. We waren bijna thuis toen de koe ineens op hol sloeg en zo mijn vader de Stompwijksevaart in duwde. Mijn vader kon niet zwemmen, gelukkig is de vaart niet diep, maar het was echt een komisch gezicht.

Het voorjaar en zomer waren drukke tijden, het land moest bewerkt worden zodat het gras weer ging groeien, er werden veel beestjes geboren, er moest gekuild en gehooid worden en we moesten allemaal helpen. Als we dan boven op de hooiwagen mochten zitten terwijl we naar huis reden dan waren we de koning te rijk. Dat we daarna moesten helpen de balen in de barg te krijgen was weer wat minder, maar dat hoorde er ook bij.

Toen er kleinkinderen geboren werden veranderde hij heel langzaam. Hij was gek op die kleintjes, oh wat was hij trots als de oudste van 2 in haar kleine blauwe overalletje, rode laarsjes en rode zakdoek om haar nek mee naar de kalfjes ging. Daar kon hij zo van genieten. Hij wist ineens van het bestaan van lange vingers en roosvice en haalde zelf de peertjes uit de kelder.

Het was vertederend te zien hoe hij de kleine, jongste baby vasthield. Niet gewend, onhandig zo’n klein kindje in zijn grote handen. Maar de liefde straalde van zijn gezicht. Helaas heeft hij veel te kort van hen mogen genieten. Het is een troost dat hij gestorven is midden in de natuur, waar hij het liefste was, in het land waar hij net een koe van haar kalfje had verlost.

Alleen veel te vroeg.

Pa, ik ben er trots op uw dochter te mogen zijn, want ook al bent u er niet meer, dat gaat gewoon door. Ze zeggen dat het verdriet slijt, maar dat voel ik niet. Bedankt dat u mijn vader bent geweest en ooit zien we elkaar weer, als mijn tijd er hier op aarde ook opzit.

Liefs, Agnes

In het kader van het Coronavermaak op de zaterdag, had Petra dit keer aan mijn buurman Marco de Groot gevraagd of hij wilde optreden. Bij veel mensen,

zeker bij de Raad van Elf van de Gaanders is het een publiek geheim dat Marco over een prachtig stemgeluid beschikt. Zelf hoor ik hem weleens zingen als hij onder de douche staat, je bent buren of niet toch? Even heeft hij getwijfeld, maar gelukkig heeft hij de stap genomen om voor groter publiek op te treden. Het begon op de Pinksterbloem en door de harde wind was het in het hele dorp al te horen, daarna naar de Akkermunt waar ook al redelijk wat mensen zaten of stonden. Alfons Belt music verzorgde de muziek en hij deed dat weer voortreffelijk, hij is er elke zaterdag mee in de weer om het leven in Coronatijd even wat aangenamer te maken. Deze keer werd ook het terras bij de Bles aangedaan en het was even heel gezellig, veel wind maar droog gelukkig.

Marco zingt Hazes met heel zijn hart en dat kun je horen, we hebben genoten Marco. Goed van jou, dat jij het aangedurfd heb om zonder een biertje (nou ja, met eentje om de keel te smeren), buiten op te treden. Van mij mag het herhaald worden, maar er is zoveel talent in Stompwijk dat er misschien wel meer mensen zijn die de uitdaging aan durven gaan. Ik kom wel kijken en klappen, maar laat mij niet zingen, want dan lopen de mensen weg en dat is niet de bedoeling.

Marco bedankt voor de leuke optredens, Alfons voor de muziek en Leo en Petra voor het elke week toch maar weer wat regelen en Jeroen voor het openen van het terras.  

Ria Luiten 

Was ik een boodschap vergeten, dus even naar de Coop om dit te verhelpen. Gelijk een wandeling gemaakt met Bas, onze labradoodle. Kom ik terug lopen over het Hazepad hoor ik me toch een gezellige muziek vanaf..? Ga er toch maar eens op af. Staat op het terras van De Bles Marco de Groot te zingen. Geweldig wat een optreden gaf hij daar weg. Alfons Belt zorgde voor de

muziek en de versterking. Het terras werd steeds voller en het werd steeds gezelliger. Ik heb ervan genoten en met mij nog heel veel mensen. Dit is weer zo’n geweldige actie van Petra Oliehoek- van Es. Die weet toch iedere keer iets heel leuks te organiseren in deze coronatijd. Dank jullie wel, wij hebben er heel erg van genoten.

Willem Overdevest en Dorien Mulckhuijse

Zondag 7 juni de kerk is weer open. Na een heel gepuzzel zijn ze er toch uit gekomen. Hoe gaan we het allemaal regelen om in zo’n grote kerk 30 mensen een plaatsje te bezorgen. Het mooiste was dat we mochten kiezen, waar we wilden zitten, om toch de 1.5 m afstand te bewaren.

Daarna nummertjes drukken en op de banken te plakken Tafeltje om je handen te ontsmetten neer gezet. En n u maar kijken of het allemaal gelukt is.

Marianne had een mooie viering in elkaar gezet, die begon met het naar binnen brengen van de Paaskaars. Jammer dat we nog niet mee mochten zingen. Maar verschillende parochianen hadden toch nog  mee geneuried.  Er werd daarna nog geen koffie werd geschonken. Maar over een paar weekjes hoop ik dat, dat ook weer gaat gebeuren.

Hiermee wil ik iedereen bedanken, die eraan mee heeft gewerkt om bij deze viering aanwezig te zijn.

De volgende viering is op Sacramentsdag zondag 14 juni.

Blijf gezond en de hartelijke groetjes, Ria v. Dijk