Ik hoef niet na te denken wat voor ons de belangrijkste gebeurtenis was in het jaar 2004: het veels te vroeg overlijden van mijn schoonvader, een gebeurtenis waar we voortaan élke dag, élke week en élke maand mee geconfronteerd zullen worden. Want sinds hij te horen kreeg dat het niet lang meer zou duren is alles anders geworden, is het plaatje niet meer compleet en dragen wij dat grote verlies met ons mee als een enorme zware last. Natuurlijk hebben wij de afleiding van het gezinsleven maar mijn schoonmoeder moet het allemaal alleen zien te redden en dat maakt het allemaal nóg moeilijker. Want het is zo gewoon om thuis te komen en tegen iemand aan te kunnen praten….Het blijft onwerkelijk maar hoe je het ook wendt of keert, we zullen toch door moeten en aangezien ik over het algemeen positief ingesteld ben, kan aan dit dieptepunt ook weer een groot pluspunt gehangen worden namelijk dat er in onze omgeving ineens mensen opstonden die ons op allerlei manieren steunden. Daar was ik diep van onder de indruk en het laat maar weer eens zien dat menselijkheid nog steeds niet uitgestorven is, al suggereren de media een ander beeld maar dat doen ze nu eenmaal om te scoren.
Na zo’n gebeurtenis tel je je zegeningen en ben je blij dat wij gezond door het leven mogen gaan, een groot goed wat, helaas, niet voor iedereen weggelegd is.
2004 Gaf ons ook een tweede zoon die op voetballen ging en onlangs zelfs in de Arena (ja, op het knollenveld van Ajax!) zijn kunsten mocht vertonen in een mini toernooitje. Dat hij meer bezig was met het bekijken van zijn nieuwe voetbalschoenen was niet belangrijk. Wat wel belangrijk was dat hij veel plezier had en heeft van deze sport en daardoor staan we met plezier elke zaterdag op de sportvelden. 2004 was ook het jaar dat ik veertig jaar mocht worden en mijn angst dat ik in een midlife crisis terecht zou komen, is ongegrond gebleken. Wel ben ik wat meer op mijn gezondheid gaan letten door minder te roken en te eten. Vroeger naar bed te gaan en heb ik geprobeerd het hardlopen weer wat regelmatiger te beoefenen. Het bleef helaas bij proberen dus dit jaar heb ik dan ook het voornemen om in 2005 alsnog de hardloopschoenen weer ‘onder te binden’.
Het afgelopen jaar stond ook in het teken van het feit dat onze Benjamin naar de Basisschool zou gaan en dat wij ons zorgen maakten over zijn manier van praten. Onlangs is hij daarvoor getest en na onderzoek door een KNO arts blijkt nu dat hij aan de bekende buisjes moet. Als die buisjes er in zitten zal Sil een ander kind worden, tenminste, dat zei de arts, maar op de vraag of hij zijn streken zal verliezen wist de goede man geen antwoord op….
Nog een hoogtepuntje dit jaar was de dag dat mijn vrouw de vaatwasser ’s morgens leeg aantrof…. Nee, het had niets te maken met een inbraak maar met drie jongetjes die helemaal uit zichzelf de machine leeg hadden geruimd! En er was niets gebroken! Later hebben ze ons voorgedaan hoe dat gegaan was: Sven zat op de grond en pakte de spullen uit de machine en gaf die vervolgens aan Sil die ze weer op zijn beurt doorgaf aan Youri want die kon bij de bovenste keukenkastjes. Prachtig! Zei hun moeder, en ik antwoordde: Dat zouden ze meer moeten doen! Maar dat ging mijn vrouw weer nét even te ver maar daar is ze ook moeder voor…
En om nog even bij mijn vrouw te blijven. , 2004 Was ook het jaar dat mijn vrouw weer aan het arbeidsproces ging deelnemen na negen jaar van opvoeden, opvoeden en opvoeden. Natuurlijk is dat nog lang niet afgelopen maar ze heeft nu tenminste weer de mogelijkheid om ook eens gesprekken te voeren met collega’s enzo, in plaats van te informeren naar de stand van ‘Is je broodje op?’ of “Moet je niet naar de wc?’
Tot slot mijn wensen voor het nieuwe jaar: géén voetbal bij de commerciële zenders, een stuk minder haat tegen iedereen die er wat anders uitzien dan je gewend bent, politici die wat meer rekening houden met de wensen van het volk, meer originele spreekkoren op de tribune (“De scheidsrechter is een paarde..bloem!”), wat meer succes voor mensen die niet zoveel succes hebben, nóg eens 25 jaar Dokter Barendse, minder sloopwerk door hangjongeren en de jongeren die niet hangen, meer controles op snelheid binnen de Bebouwde kom, het niet bouwen van 350 huizen in Stompwijk en geen Idols achtige programma’s meer op de televisie.
Prettige Kerstdagen en een Gezond & Gelukkig Nieuwjaar!
Daniëlle, Arjen, Youri, Sven & Sil Veldhuizen