Dat wij een op elkaar afgestemde geoliede machine zijn bleek afgelopen week maar weer. Zodra er  ergens een knik in de kabel komt heeft dat een sneeuwbaleffect. Storing bij printer, kopij is niet uitgeprint en na verwerking buiten beeld. Als de vaste indeler een avondje ander werk en de ander avonddienst heeft, geeft dat enige onrust binnen de gelederen. Als er dan niet gereageerd wordt op alarmerende appjes, telefoontjes en mail, dan wordt het verder knoeien en vergeten we de eindcontrole.

Printjes verdwijnen tussen de wijken van de bezorgers, via een omweg aangeleverde kopij wordt vergeten en gelukkig is daar Facebook om onze fouten weer enigszins recht te treken. 

Kopij graag aanleveren via de mail waar de gehele redactie bij kan en niet via messenger, of privé Whats-appjes met verwijzingen naar eerder ingeleverde kopij dat inmiddels weggezakt is. En aan ons de boodschap, meer elkaars taken overnemen en af te wisselen en niet verzuimen!

Petra

Afgelopen zaterdag zijn de handen weer in elkaar geslagen en de geraniums gepoot. Het ziet er altijd weer fantastisch uit, als de bakken weer ververst zijn.

Voordat het zover is wordt er jaarlijks een beroep gedaan op verschillende fondsen, waarvan inmiddels het Van Ravensteynfonds en Vlietwensen aangegeven hebben dat het een te regulier karakter krijgt en voor dit doel geen beroep meer op hen gedaan kan worden. Gelukkig hebben we Fonds 1818 nog, al hebben ook zij de bijdrage teruggedraaid. Voor volgend jaar zal er dus een aanvullende financiering bedacht moeten worden. Ik leg het alvast maar in de week….

We zijn om 10.00 uur gestart in de achtertuin met koffie en appelgebak. Twee nieuwe gezichten, waar we erg blij mee zijn. Ondertussen hadden Klaas en Els Abelsma zich al in het zweet gewerkt door het door Peet van Leeuwen beschikbaar gestelde vrachtwagentje vol te laden met geraniums. Eerste kwaliteit, geleverd door Ingrid van de Passie.

De wagen van Van Leeuwen werkt altijd zo lekker  omdat de bakken vanaf de auto  gevuld kunnen worden. Veel beter dan op wankele trapjes.

Hier en daar hebben we onderweg een groene container gevuld met afval grondstoffen.  Hiervoor natuurlijk onze dank.

Trouwens, de meeste kerstverlichting was eveneens aan het einde van hun latijn. De speciale batterijen om de verlichting aan te zetten, zijn even duur als nieuwe exemplaren. En hiervoor heb ik nog geen fonds bereid gevonden om te investeren, wel een warmhartige particulier.

Elly en Joke hebben de fietsen voor hun rekening genomen, ook die hebben weer de nodige uitstraling gekregen. De bruggen zijn weer opgefleurd. Kortom, we kunnen er weer een jaartje tegen. 

Veel dank aan genoemde fondsen en Peet van Leeuwen en de vrijwilligers natuurlijk.

Ideeën voor  financiering voor volgend jaar zijn welkom.

Petra