Donderdag speelden wij een absolute kraker tegen ODB uit Den Haag. Deze club had zichzelf vooraf aan het seizoen al uitgeroepen tot kampioenskandidaat. Stompwijk 92 had diezelfde ambitie, maar die moest na een slechte seizoensstart helaas even in de ijskast. Echter is in november een reeks overwinningen geboekt die ons terug heeft gebracht naar de bovenste regionen (met als kanttekening dat dit tegen vrijwel allemaal laaggeklasseerde ploegen gebeurde).
In principe stond deze krachtmeting al enkele weken geleden op het programma. Wij hebben toen verstek moeten laten gaan vanwege een golf aan corona-besmettingen in de selectie. Ironisch genoeg was het deze keer hoofdtrainer Patrick die geveld was door griep. Zuur voor hem, en hij kon niets anders doen dan ons via de telefoon informeren en instrueren.
Vanaf het moment dat de scheidsrechter had gefloten voor het beginsignaal bleek dat het vertrouwen in het kampioenschap van ODB niet was overdreven. Het is een uitstekende ploeg met op iedere positie wel een prima speler, en op sommige posities een uitblinker. Zoals verwacht zetten zij ons vol onder druk, en lagen de kansen voor ons vooral in de omschakeling. Die kansen kwamen er zeker, al hadden de Stompwijkers moeite om elkaar goed te vinden. Dit was duidelijk een hoger niveau dan dat wij de afgelopen tijd gewend waren.
Ondertussen zorgde de aanvalsdrang van ODB voor een aantal hachelijke situaties voor ons doelgebied. Ook bestookten ze ons met bloedlinke vrije trappen en corners, waarbij ze gebruik maakten van hun fysieke kracht en lengte. Kevin en Jaco hadden hun handen vol aan de pijlsnelle vleugelspelers en Rico vocht duel na duel uit met hun boomlange spits.
In de rust werden de koppen bij elkaar gestoken. Hoewel ODB ontegenzeggelijk het betere van het spel had, waren ze kwetsbaar met ruimte in hun rug. Ze probeerden dat gevaar te neutraliseren door gebruik te maken van de buitenspelval in combinatie met een makkelijk vlaggende grensrechter.
De tweede helft ging verder zoals de eerste geëindigd was, al kwam Stompwijk er steeds beter in. ODB had veel overtredingen nodig om de aanvallers en middenvelders van de uitploeg af te stoppen. Na de zoveelste van die overtredingen kregen wij een vrije trap op een meter of 25 van het goal. Kite ging achter de bal staan, en produceerde een zwabberbal met een lastige stuit die de keeper te machtig bleek. Een jubelstemming bij de Stompwijkers, al werd die 2 minuten later bruut afgekapt toen de gelijkmaker viel.
De laatste twintig minuten waren zenuwslopend. ODB had een boost gekregen na hun goal en namen het Stompwijkse doel constant onder vuur. Jesper had een paar geweldige reddingen, waaronder een driedubbele save en toonde aan dat hij zonder twijfel de beste keeper uit onze competitie is. Ook aanvoerder Rico stond op en onderscheidde zichzelf zowel in de verdedigende duels als in balbezit, door de rust te bewaren en de juiste keuzes te maken.
Doordat ODB steeds aggressiever op zoek ging naar een doelpunt kwamen er voor ons ook meer kansen. Kite, Rick en Nick kwamen veelvuldig voor de goal maar het laatste zetje ontbrak. Uiteindelijk viel de beslissing acht minuten voor tijd. Rick de Haan gaf voor de tweede keer deze wedstrijd een weergaloze dieptepass over de verdediging. Hierover hebben deze 2 vaak discussies, maar deze wedstrijd kwam alles samen. Nick wist de bal te controleren en onder de keeper door te schuiven, wat leidde tot grote blijdschap bij Stompwijk en ultieme frustratie bij de opponent.
Het restant van de wedstrijd was nagelbijtend spannend. Met vereende krachten wisten we gelukkig ons doel schoon te houden en de overwinning over de streep te trekken. Bij het eindsignaal maakte een explosie van vreugde zich meester over de spelers (sommige spelers werden er zelfs door overmeesterd). Ook trainer Patrick werd via een videoverbinding in het feestgedruis betrokken, wij hopen dat hij er zondag weer bij kan zijn.
Deze verslagen zijn meestal geschreven met een kwinkslag, en zijn een mooie gelegenheid voor kleine steekjes onder water. Deze keer verdienen de spelers, wisselspelers en coach alleen maar een gigantisch compliment. De strijdlust, bereidheid en teamspirit was vandaag ongekend. Aanstaande zondag hopen wij dit voort te zettten op bezoek bij Voorschoten 97.
Nick Ammerlaan