Met drie echtparen uit Stompwijk zijn we o.l.v. de VNB Nationale Bedevaarten naar Lourdes geweest. Wat een indrukwekkende belevenis was dat! Samen met Cisca en Nico van Boheemen en Arend en Toos v.d. Voort stapten wij op zondag morgen kwart vóór negen aan boord van het vliegtuig richting Tarbes in Frankrijk. Aan boord was ook het bijna complete parochiekoor uit Hazerswoude Dorp. In het vliegtuig werden we welkom geheten door de bedevaartleider en daarna sprak de bedevaartpastor een reisgebed uit. Dat was maar goed ook, dat reisgebed, want toen we na ander halfuur wilden landen in Tarbes, lukte dat niet. Tot twee keer toe zette de piloot de landing in en steeg toen weer op, met de mededeling dat het te mistig was om te landen en dat we een defect aan een vleugel hadden. We moesten uitwijken naar een ander vliegveld met een langere landingsbaan. Op het vliegveld van Pau kwam het toestel met enorm gierende remmen vlak vóór het einde van de landingsbaan tot stilstand. Het applaus was dik verdiend, want we konden ongedeerd het toestel verlaten. Na twee uur wachten en een bustocht van drie kwartier arriveerden we in ons hotel. Daar werden we onthaald op een heerlijk warme lunch. Omdat één van de vliegtuigen uit Eindhoven, met aan boord Mgr. Bär, vier uur vertraging had, kon de geplande openingsviering niet doorgaan. We zijn toen met een groepje pelgrims alvast Lourdes gaan verkennen. Dat was een hele belevenis. Vele, vele, vele souvenirwinkels, barstensvol prullaria, rozenkransen, beelden, regenjassen, stokken, sieraden en flesjes voor Lourdeswater. En verder waren er die vele hotels! Er zijn er in Lourdes ruim 450, alleen Parijs heeft er méér! Ná al die straatjes met commercie komt men in het gebied van de heiligdommen. Die zijn met hekken van de rest van Lourdes afgesloten. Dáár zijn geen winkeltjes, géén hotels en géén auto’s. Er staan ook wachters, die er op toezien dat men gepaste kleding draagt. Men moet zich bewust zijn van de heilige plaats die men betreedt. Het meest indrukwekkende van de heiligdommen was voor ons “De Grot”, de plaats waar Maria is verschenen.
Als je bij “De Grot” bent, voel je echt dat dit een heilige plaats is. Het doet je wat om dáár te zijn! Mensen raken de rotswand aan en vooral de zuiderlingen kussen de rots veelvuldig. Het is er heel rustig, echt een plaats van bezinning. Je voelt daar dat er méér is tussen hemel en aarde! We hebben er gebeden, kaarsen aangestoken en onze flessen gevuld met het geneeskrachtige water uit de bron.‘s Avonds zijn we nog even naar de prachtige lichtprocessie wezen kijken en toen zat onze eerste bedevaartsdag erop. De andere ochtend was in de Pius X basiliek de uitgestelde openingsviering. We voelden ons met 400 Nederlanders wel wat verloren in die grote Basiliek, want er is plaats voor zo’n 25 tot 35000 mensen. De basiliek is 200 meter lang en 80 meter breed, een enorm ondergronds gebouw,waarvan boven de grond alleen maar een groot grasveld is te zien. ‘s Avonds was de lichtprocessie, georganiseerd door de Nederlandse pelgrims. Het koor uit Hazerswoude zong op de trappen van de Rozenkransbasiliek en Nederlandse pelgrims droegen het Mariabeeld mee.Wij liepen ook voorop in de processie en dat was heel indrukwekkend, want we voelden ons één met al die duizenden zingende en biddende pelgrims uit de hele wereld.De hele week werden er door de VNB Nationale Bedevaarten vieringen georganiseerd o.l.v. Nederlandse priesters en natuurlijk Mgr. Bär. Er was een boeteviering, een viering bij de grot, een sacramentsprocessie, een heel mooie en emotionele viering met handoplegging, een kruisweg, de grote internationale Eucharistieviering in de Pius X basiliek en op de laatste avond de slotviering.Bij al deze vieringen zong het koor uit Hazerswoude Ook bij de viering in de Basiliek zongen ze mee in het grote internationale koor. Deze viering was overigens niet wat wij ervan verwachtten. Het was daar enorm druk! Méér dan 35000 mensen. Het was er zelden zó druk geweest, dit kwam, doordat er duizenden Italianen waren. Ze vierden het 100 jarig bestaan van “Unitalsi”. Nou, dat hebben we gemerkt! De Italianen namen bezit van heel Lourdes. Ze bezetten de liften, claimden plaatsen in de Basiliek, namen bezit van De Grot en zetten straten af voor hun eigen vieringen. De laatste drie dagen in Lourdes zag het letterlijk zwart van de Italianen, je werd compleet door hen onder de voet gelopen! Dus ook de viering in de Basiliek was eigenlijk niet internationaal, maar Italiaans. Met een preek van een uur door een Italiaanse kardinaal. Het was er ook zo onrustig, dat die kardinaal telkens tot stilte moest manen. Héél jammer, we hadden ons zo verheugd op deze viering. Gelukkig waren er ook heel fijne momenten, momenten waarop we ons echt “bedevaartgangers” voelden. Ook aan “ontspanning” is gedacht deze week. We zijn met onze groep de molen en het cachot, waar Bernadette later woonde, wezen bekijken en we zijn naar het Bernadettemuseum geweest. Ook bezichtigden we een beeldenfabriek, echt alle heiligen stonden er! De laatste dag maakten we met een bus een uitstapje naar de Pyreneeën. Een prachtige dag was dat! We bezochten o.a. een groot bergmeer, de grootste watervallen van de Pyreneeën en de col d’Aubisque, bekend van de Tour de France. Heerlijk rustig in die bergen en we konden even de drukte van Lourdes vergeten. Alles bij elkaar hebben we een onvergetelijke reis gehad en we kunnen iedereen aanraden eens mee te gaan met de VNB Nationale Bedevaarten. Voor alles werd prima gezorgd en u zult wel hebben gemerkt, dat we ons geen seconde hebben verveelt. Als u gaat, neem dan wel goede wandelschoenen mee!

Aad en Riet van der Ham