Voor het 2e jaar hebben Thea en ik zitting genomen in de plaatselijke supermarkt om, voor de toonbank van het vleeswaren en naast de karbonades, aan de klanten uitspraken te ontfutselen waarin zij geloven. Tafeltje, twee stoelen, kopje koffie en we zijn er klaar voor.

Lydia Luiten is de eerst aan wie ik de vraag stel waar zij in gelooft Ze zegt direct: ‘De paus!’. Kijk en daar geloof ik nu helemaal niets van. Na even nadenken geeft ze aan: ‘Ik wóu dat ik kon geloven in het vertrouwen van de mens.’
Onze eigen collega Gré Luk voelt zich wat overvallen door de vraag en zegt dan: ‘Rechtvaardigheid en dat het soms zo wezen moet. Hoewel het wachten op die rechtvaardigheid soms wel erg lang duurt’.
Ik zie Amy in het winkelwagentje zitten, kluivend aan een heerlijk stukje worst en ik zie aan haar oogjes dat zij nog heilig in St. Nicolaas gelooft.

Ik volg het gesprek naast mij en hoor een bekende naam vallen. Hé, had ik die mevrouw maandag niet aan de telefoon voor het doorgeven van een advertentie? Ik informeer of de advertentie succes heeft gehad. Ze geeft bevestigend antwoord. Ze heeft het nog niet gezegd of de koopster komt net met haar winkelwagen tje de hoek omzetten. Het is een kleine wereld, dat Stompwijk.

Ik vraag aan Rosina Hilgersom waar zij in gelooft. ‘In God’. Ze merkt dit aan kleine signaaltjes en zegt dat je hier wel voor open moet staan. Zo denkt ze regelmatig: ‘Hoe is het mogelijk, dat komt zo maar op je pad.’ Ze gelooft dat er meer is tussen hemel en aarde en dat houdt haar op de been bij ziekte of verdriet.

Ook Jan van der Helm gelooft dat er meer is tussen hemel en aarde. ‘Alles wat hier op aarde loopt is goed, behalve de mens. Wij maken er echt een zooitje van. En het leven kan soms zó gemeen zijn!’.
Agnes van Boheemen hoopt op een betere wereld voor haar kinderen en kleinkinderen. Het is nu zo ’n rommeltje op de wereld. Ze heeft bewondering voor mensen die in deze tijd denken aan het krijgen van kinderen of het opstarten van een bedrijf. Daar is moed voor nodig! Ze wenst ruimte en een plek voor iedereen.Ook kleine Maud vindt het allemaal wel goed, zolang ze maar een stukje worst krijgt.

Mariska Lelieveld vraagt enige bedenktijd en doet eerst haar boodschappenronde daarna geeft ze aan in zichzelf te geloven, je moet het toch zelf doen en natuurlijk gelooft zij in haar kinderen. Riet Olyhoek gelooft in haar kinderen en is ontzettend blij dat zij met de kerst bij haar thuis komen.

Het is even rustig en pas nu heb ik even tijd voor Thea Ambagtsheer zelf en zij geeft het aan in volgorde van belangrijkheid: liefde, vriendschap en in de kracht van humor.

Jos Luiten gelooft in al het goede dat er is en zij hoopt dat het dorp, het dorp blijft. Ze heeft jaren in Zoetermeer gewoond, het lijkt dichtbij maar het is zo anders.
Mariska Zandbergen gelooft in de goedheid van de mens en haar zoon Falco gelooft in een plakje worst.

Corrie van Santen gelooft dat de wereld ooit een keertje beter wordt. Ze is blij dat de jeugd toch weer wat meer naar de kerk trekt. Het zou beter zijn als de mensen wat meer voor elkaar over moeten hebben en minder egoïstisch zijn.

Tine Vergeer vangt in haar vlucht de vraag op en roept over haar schouders dat ze in de wereld gelooft en ze snelt gauw verder.
Stien Granneman gelooft in de kerk en dat er later ‘wat’ is. Als ze ergens mee zit, voelt zij zich gesteund en geholpen. Tevreden zijn met jezelf en dat doorgeven aan anderen. Ze heeft zin in ’t leven en geniet van haar kinderen.

Elly Knebel gelooft ook dat er meer is tussen hemel en aarde. Er gebeuren soms dingen dat ze denkt: ‘Hoe is het mogelijk! Het kan toeval zijn, maar toch erg frappant’. En ze gelooft in haar kinderen en in haar kleinzoon Kevin.

Antoinette v.d.Bosch gelooft niet in God, maar …. ergens moet er toch iets zijn, iets voorbestemd. Ze hoopt dat ieder wel iets van geluk krijgt.
Tamara gelooft, zeker nu haar moeder pas is overleden, dat er meer is tussen hemel en aarde.

Wil Schoonderwoerd, gelooft in zoveel dingen: ‘In God, de goedheid in de mens, in vriendschap, niet in doemdenken, in de positiviteit van jongeren.’ Ze heeft dit ervaren na het overlijden van haar man. Ze heeft van vrienden van haar kinderen heel inhoudvolle reacties ontvangen. Echt héél bijzonder. Ze sluit af met de mededeling dat ze ook gelooft in inzet in ontwikkelingslanden.

Sjaak Jansen: ‘Ik geloof dat het in Zoeterwoude wel leuk wordt.’
Adrie Onderwater: ‘Ik geloof in meer respect voor de medemens, geloof in jezelf en probeer niet zo snel oordelen.’

Dirk Elkhuizen geeft aan dat naarmate hij ouder wordt het steeds moeilijker het wordt. De jeugd heeft goede bedoelingen maar wordt vaak teleurgesteld. Hij is nu 70 jaar en heeft de laatste jaren van de oorlog bewust meegemaakt, hij heeft meegeholpen aan de heropbouw van het land. Toen woonden er 8 miljoen mensen in Nederland, dat was toen al erg veel. Er werd hard nagedacht over emigreren. Nu met 16 miljoen mensen is het geen wonder dat je vertragingen oploopt in het openbaar vervoer en in de files op de weg. Maar ja, rijkdom lokt!

Margreet en Sacha, moeder en dochter. De vraag wordt doorgespeeld aan haar dochter. Sacha kijkt verlegen, slaat de armen om har moeders nek en duikt met haar hoofd weg achter haar moeders hoofd. Dat is duidelijk, ze gelooft in haar moeder en haar moeder in haar en in een leuke kerst én in God én in brood. Ze gelooft dat ze honger heeft.

Ramona: ‘Ik geloof in mij zelf.’ Het doet me goed om te horen dat de jeugd in zichzelf gelooft.
Ook Anita Haan gelooft in zichzelf en in alles wat zichtbaar is. We moeten er met z’n allen wat van kunnen maken.

Arletta Wagemaker gelooft in haar die kinderen, die op hun beurt weer geloven in een stukje van de gevulde koek die ligt te geuren op tafel, alleen Bram gaat voor een plakje worst.
Mary Koeleman gelooft dat het toch nog een keer goed komt, met het zorgstelsel en de regering. Zoon Jan Kerkvliet gelooft in het wonen op de boerderij want pas dan krijgt hij een hondje.

Jona van der Meer loopt dik ingepakt voorbij en geeft in het voorbijgaan aan dat ze gelooft nooit meer van die migraine af te komen.

Sylvia van den Bos gelooft niet meer in het vertrouwen van de mens, maar wel in echte vrienden. Overdaad en cadeautjes met de kerst daar gelooft ze niet in, dan loop je je doel voorbij, dat past niet bij het christelijk geloof.

André Suyten gaat voor meer natuurlijke producten en meer verdraagzaam zijn naar elkaar. Hij wenst een ieder veel gezondheid toe en wil u volgend jaar weer zoveel mogelijk van dienst zijn.

Ik wil iedereen graag bedanken voor hun bijdrage aan dit kerstnummer .

Petra Oliehoek van Es