We hebben er lang op moeten wachten, maar afgelopen weekend was het toch eindelijk zover, de klok ging weer vooruit. Heerlijk, het voorruitzicht van langer licht, van warmere temperaturen, van zwoele zomeravonden (hoop ik dan want het lijkt wel of die de laatste jaren er niet meer zijn) Ik denk dat ik wel voor de meeste mensen spreek als ik zeg dat we wintermoe zijn en toe aan het voorjaar. Beetje jammer alleen dat we een uurtje korter konden slapen maar dat halen we de volgende avond wel weer in!!
Aankomend weekend is het Pasen en bij ons komt de paashaas al dagelijks langs, we vinden elke dag verse eitjes in het kippenhok. Dus ook de paashaas en de kippies hebben het voorjaar in hun hoofd. Het is jammer dat we ook met Pasen niet meer gasten mogen ontvangen, maar we maken er toch wat gezelligs van. Pasen is het belangrijkste feest in het liturgische jaar dat volgt op de goede week. Christenen vieren deze dag vanuit hun geloof dat Jezus is opgestaan uit de dood, op de derde dag na zijn kruisiging. De precieze viering is in de loop der eeuwen wel wat veranderd. Er bestaan verscheidene lentefeesten die sterk op elkaar lijken. Het christendom zou ook een aantal symbolen daarvan hebben ontleend. Het is eigenlijk een combinatie geworden van een lentefeest en oude symbolieken. Een feest van de lente, waarbij het ontwaken van de natuur na de winter werd gevierd. Maar laten we vooral de oorsprong van Pasen niet vergeten, net als met Kerst waar het oorspronkelijk draaide om de geboorte van het kindje Jezus maar door de jaren heen meer een eet en drinkfeest is geworden, geldt dat ook voor Pasen. Vaak is men weken van te voren al bezig wat er gegeten en gedronken moet worden, maar wordt de Kruisweg bijvoorbeeld vergeten. Maar goed, het is in deze Corona periode een welkome afleiding dus daar maken we ons niet druk om.
Helaas gaat de Corona periode nog steeds door en in plaats van minder te worden stijgen de cijfers van besmettingen per dag. Daarom vond ik onderstaand berichtje wel toepasselijk, ik weet hoe fijn en belangrijk het is als er iemand aan je denkt en je dat laat weten. Helaas moeten we nog steeds anderhalve meter afstand houden, maar ik zal eerlijk bekennen dat ik dat wel eens ‘vergeet’. Dan heb ik behoefte aan die knuffel of die kus en ik weet zeker dat er met mij vele andere zijn die dat ook zo ervaren. Zolang het geen dagelijkse gewoonte wordt is het volgens mij geen probleem, maar toch voor alle zekerheid blijf wel voorzichtig, ook na het lezen van mijn wens van deze week.
Soms kan een klein gebaar
van hele grote waarde zijn
soms voelt een aardig woordje
voor iemand al superfijn
een knuffel of een schouderklopje
wat liefde en een beetje aandacht
het doet voor sommige mensen
soms meer dan wordt gedacht
dus geef zo af en toe
zo’n klein gebaar aan anderen
dat zal niet alleen onszelf
maar misschien de wereld
ook een beetje positief veranderen
Namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,
Trees, Aad, Jan, Agnes, Sjaan en Marijke