Als het aan het Bisdom Den Bosch ligt niet. Verleden week werd op de televisie duidelijk dat het Bisdom paal en perk stelt aan de inhoud van de uitvaartdienst. Persoonlijke inbreng zoals gedichten, toespraken of liedjes van een cd mogen niet meer. Het Bisdom heeft geen behoefte aan persoonlijke inbreng tijdens de uitvaartliturgie, die bedoeld is om de overledene aan te bevelen aan Gods barmhartigheid. Uitsluitend liturgische of religieuze muziek is welkom.
Misschien ben ik te simpel, maar ik snap het niet. Hebben kerken in al die tijd die achter ons ligt, nog niets geleerd. Natuurlijk moet er worden vastgehouden aan de liturgische rituelen, maar dit kan ook met persoonlijke inbreng van familie en kennissen. Zij staan zo dicht bij de overledene. Zij weten wat belangrijk was en is voor deze mens. Laten wij eerlijk zijn, het is niet alléén een aanbeveling van de overledene aan God. Het is ook een afscheidsritueel wat maakt dat wij allemaal even bij elkaar kunnen komen. Met elkaar beleven hoe de overledene is geweest, waarvan die hield en wat belangrijk was voor hem/haar in dit leven. Hier kan geen enkele God op tegen zijn. Op die manier ben je samen kerk en maakt het helemaal niet uit welk lied er uit welke keel komt. Belangrijk is de saamhorigheid, het even stil staan bij de mens die je verlaten moet en het uit handen geven van dit lichaam. Op welke manier hoeft eigenlijk helemaal niet aan de orde komen. Ik weet zeker dat God er niet wakker van ligt, hoe wij afscheid nemen van onze doden. Of dit nu lopend is met de kist of gereden worden op een bakfiets, begraven of gecremeerd worden of misschien zijn/haar lichaam beschikbaar stelt aan de wetenschap, het is niet belangrijk. Wat wel belangrijk is, is hoe wij afscheid nemen van onze geliefde. Dit maakt deel uit van het verwerkingsproces en is belangrijk voor diegenen die achterblijven.
Een paar jaar geleden overleed mijn moeder, als ouder van 13 kinderen had zij een zwaar maar waardevol leven achter de rug. Wij vroegen naar een avondwake, echter de bemensing liet niet toe een avond tevoren een dienst voor haar te houden. Wat ontstelt zochten wij naar een oplossing, want Ma begraven zonder dat er een avondwake was geweest, kon in onze beleving niet. Met mijn vrouw Carla, heb ik in de tijd die ons nog restte een dienst in elkaar gezet. In de avondwake hielden wij constant de link naar God vast, echter hadden geen liturgische muziek. Het nummer van Herman v. Veen ‘Weet je nog’ geeft aan hoe moeilijk het is om uit elkaar te gaan, elkaar te moeten verlaten. De inhoud van dit lied geeft sterker dan welk liturgisch lied aan, wat zij heeft betekend voor ons. Ik moet eerlijk bekennen, het was voor ons de eerste keer dit zo te doen. maar in het overvolle ouderlijk huis zo sfeervol en zo’n eenheid uitstralend, kon mijn 96 jarige Heeroom alleen nog maar uitbrengen: ‘dit is pas echt Kerk zijn’. Laat het Bisdom hier eens van leren.
Leo Wijnhoven…., u weet wel, die van de Zustersdijk