Vissen is een sport voor mannen en voor vrouwen, voor jongens en voor meisjes. De vissport wordt omlijst door groothandels, speciaalzaken, vak en hobbybladen. En het visgereedschap is in voortdurende ontwikkeling. Ziehier in kort bestek de strekking van een gesprekje met Tom en Yvonne van HOT SPOT, de nog vrij nieuwe winkel aan de Dr. Kortmanstraat nummer 8. Aan het begin van dit stukje past een bekentenis: Ik ben een absolute leek op visgebied. Het enige dat ik van vissen weet, is dat een goed geprepareerd forelletje lekker smaakt. Een mooi glas wijn aan zijn zijde verhoogt de eetgenoegens. Maar verder dan dat strekt mijn kennis niet. Het enige visgesprek dat ik ooit voerde was met Ruud van José van De Gouden Leeuw. Dat is alles. Het bezoek aan HOT SPOT heeft mij iets wijzer gemaakt en meer dan één vooroordeel uit mij weggenomen.

Vissen en vrouwen
Zo dacht ik dat vissen een typisch mannelijke aangelegenheid was. Een beetje met een hengeltje lanterfanten aan de waterkant terwijl in het achterhoofd van de hengelaar het idee huist dat hij met de jacht bezig is. Yvonne verwijst dit vooroordeel onverwijld naar de prullenbak: ‘Hoe kom je erbij. Er zijn tegenwoordig heel wat vrouwen en meisjes die vissen, hoor! Soms zelfs beter dan mannen. Hoe dat komt? Waarschijnlijk omdat vissen gedeeltelijk met intuïtie te maken heeft. En een gevoel voor situaties. Je moet kunnen observeren; ‘zien’ hoe het wateroppervlak zich gedraagt. Vrouwen kunnen goed waarnemen, vandaar waarschijnlijk dat ze het goed doen in de hengelsport.’

Een vooroordeel
Ai!, dat was geen beste binnenkomer. Toch had ik heel even zin om tegen te sputteren want in mijn beleving zitten er altijd alleen maar mannen onder die grote parapluis naar dobbertjes te turen. Maar oké . Ik heb wel eens ergens gelezen dat het “moeilijker is een vooroordeel te kraken dan een atoom” en aangezien ik binnen redelijke grenzen bereid ben alles aan te horen van mensen die ergens verstand van hebben, geef ik me bij nader inzien gewonnen.

Een oude wens
Tom en Yvonne delen samen de winkel en, zoals ze zelf zeggen, het dekbed. Met HOT SPOT is een oude wens om een eigen zaak in visgerei te hebben in vervulling gegaan. Vóór de winkel had Yvonne al wel een groothandel op de zolder van haar huis maar dat werd toch wat bewerkelijk, alsmaar die trappen op en af. Juist toen het idee van een winkel een uitweg zocht, reden ze onderweg naar Amsterdamse klanten langs een bordje ‘te huur’ aan de Dr. Kortmanstraat. Binnen twee weken was de zaak beklonken en prijkte het bord HOT SPOT aan de gevel. Ziezo, ze waren er helemaal klaar voor.

Roof en witvis
Tom vertelt ‘Een hot spot is een plek waar veel en vaak vis ligt. Een plek dus waar je bij voorkeur je hengeltje uitgooit. Yvonne en ik verkopen uitsluitend spullen waar we zelf achter staan. We zijn gespecialiseerd in visgerei voor roofvis maar voor witvis kunnen de mensen hier ook terecht.’ Oh, ho, wacht even: Roofvis? Witvis? Wat bedoel je? Vissen zijn toch vissen? In mijn beleving ligt het onderscheid enkel en alleen in de afmeting. Maar neen zo zit de vissenwereld niet in elkaar. Tom: ‘Je kunt het ruwweg zo indelen: een roofvis is een vleeseter en een witvis eet plantjes. Beide soorten vereisen specifiek materiaal om ze te vangen. Ook de locatie stelt eisen aan het gerei.’ Hij vervolgt ‘Een snoek is bijvoorbeeld een roofvis en hij heeft zo’n 220 tanden, kijk maar. Ter illustratie houdt hij zijn hand op en ik zie een aantal dunne littekens. Mijn ontzag stijgt: dat zijn nog eens interessante trofeeën uit een rijk visverleden.

Vissers met visie
Tom en Yvonne verkopen alleen visgerei waar ze verstand van hebben. Ze voelen geen enkele behoefte zich groter voor te doen dan ze zijn. Het zijn liefhebbers in hart en nieren. Vissers met een visie. Ze scheppen er genoegen in hun klanten het juiste materiaal te verkopen en geven graag goede voorlichting. En mocht een klant aarzelen over de aanschaf van een type hengel dan is Tom ook niet te beroerd om met klant en hengel de weg over te steken om aan de wallenkant een lesje in de praktijk te geven. ‘Kunnen ze voelen hoe de hengel in de hand ligt. Hij moet goed passen, als het ware.’ Service en aandacht, daar willen ze de winkel groot mee krijgen. ‘Vooral omdat er zoveel vooroordelen omtrent de sport zijn. De mensen vinden het prettig om ergens te komen waar ze waardering en erkenning krijgen.’

Dierenleed en dierenvriend
Ik stel maar eens een heikele kwestie aan de orde: Hoe staat het met het dierenleed en hoe rechtvaardigen jullie je tegenover dierenvrienden? Tom benadrukt dat iedere goede sportvisser weet hoe hij een vis fatsoenlijk van de haak moet nemen en wat de juiste manier van vasthouden en terugzetten is. En dierenvrienden? Ah, ik ben er zelf ook een en als iemand commentaar op mijn hobby heeft, vraag ik altijd of hij misschien een paar leren schoenen in de kast heeft staan.’

Aas met haar
Tom en Yvonne zijn beiden als kind aan de hengel geraakt. Niet dat ze bij hun thuis met aas zijn opgegroeid. Integendeel, in beider geval geldt dat geen van hun ouders uit vissen ging. ‘Het heeft met nieuwsgierigheid te maken’ zegt Tom. ‘Als kind wil je weten wat daar onder het oppervlak zit, en hoe een vis eruit ziet. Je wilt dat wat niet direct zichtbaar is zichtbaar maken. ‘Klopt’ knikt Yvonne. Ik krijg een rondleiding langs alle rekken met aas. Kunststof aas, wel te verstaan. Geen wormpje te zien. Alweer een openbaring. Ik dacht dat vissers alsmaar bezig waren met wurmpjes aan haakjes te prutsen. Mis! Aas is van kunststof tegenwoordig en het is er in soorten en maten. Hard of zacht, rood, groen of geel, het kan allemaal. Ik sta stil bij dingen met fel gekleurde haren. Is ook aas. Verbazingwekkend. Op zich mooi om te zien. Je zou ze zo in de kerstboom hangen; het haakje zit er al aan. ‘Die maakt Tom zelf’ zegt Yvonne. ‘De mensen komen er speciaal voor langs.’ Tom vult aan ‘Ik hou van kwaliteit. Visgerei is voortdurend in ontwikkeling. Er is een theorie die zegt dat vissen wennen aan een bepaald soort aas. Vandaar dat er voortdurend aan vernieuwing wordt gewerkt.’ Ik ben er stil van.

Een breed publiek
Vissen is een sport voor rijk en arm. Met een hengel in de hand is iedereen gelijk. Vroeger had je nog wel een elitaire afdeling; mensen die in wild stromende bergbeken tot over hun knieën in het water staan om zalm of forel te vangen. Maar de situatie is veranderd ten gunste van een veel breder publiek.

Een hengeltje
Tot slot lopen we langs de standaard met hengels. Ze staan er in soorten en maten en prijsklassen. Voor 15 euro kan je er al eentje uitwerpen. Ik vraag ‘Als ik nou straks een kleinzoon heb, kan ik dan voor zijn eerste hengeltje bij jullie terecht?’ Dat kan. ‘Maar’ zegt Yvonne fijntjes verwijzend naar het begin van ons gesprek ‘met je kleindóchter kan ook hoor’.
En zo is het maar net.

Thea Ambagtsheer