De evenementenkalender op de site is weer helemaal bijgewerkt voor het komende seizoen. Als je iets wilt plannen kijk dan even op de site om te zien of er iets op die dag al iets georganiseerd wordt. Verder kun je de site altijd gebruiken om de Dorpsketting als een boekje te lezen, dit staat in de rechter bovenhoek. Het gehele archief gaat dan voor u open en zijn er inmiddels 389 Dorpskettingen tot uw beschikking.
Om de geschiedenis niet verloren te laten gaan hebben we een extra item, In Memoriam, die u via de zoekopdracht kunt vinden op of rond datum van overlijden. U kunt ons vragen om uw geliefden hier op te plaatsen, zonder dat dit in de Dorpsketting komt. En zolang je een vriend of familielid nog herinnert, zal hij nooit helemaal verdwenen zijn. Soms is zo iemand voor even weer heel dichtbij door de verhalen die je weer terugleest.
En dat vierde Leo van den Brink samen met zijn vrouw Joke, verdere familie, kennissen en vrienden. Laatst moest hij helaas afscheid nemen van zijn werk in De Stal. Waar we hem hier nog op een mooie foto in actie zien……
speciale test afleggen. Hiervoor werd met vereende krachten de zeegod Neptunes opgeroepen. Dat lukte en Leo kreeg een alternatieve zeedoop tijdens een sprong over de staf van Neptunes die in dit speciale geval symbool stond voor de evenaar van het leven. Niets stond meer in de weg om er een heel gezellig feest van te maken.
Omdat je op de Doctor van Noortstraat niet zo lekker fietst, ga ik meestal over het Hazenpad naar onze supermarkt. Dan zie je ook nog eens wat. Het afbreken van de school schiet nog niet op, maar wel het afbreken van het schoolplein. En daar waren ze deze week volop mee bezig. Op de plaats van de schooltuin en de kippenhokjes van Kees van den Bos wordt een tijdelijk schoolplein aangelegd. Met een berg nieuw zand en de tegels van het oude 
schoolplein ziet het er voorlopig keurig uit.
Nog even over de zoektocht naar de geschiedenis van het herinneringsbord: de wapenschilden heb ik ondertussen allemaal gelokaliseerd. In het midden is Voorburg. Vanuit 1928 meedraaiend met de klok, achtereenvolgend de ooievaar van Den Haag, het hert is van Stompwijk, de derde (in mijn ogen de letter C) is van Voorschoten en als laatste de takjes van Rijswijk. Blijft natuurlijk de tekst op de achterkant: waar is die afkorting van. Heeft wellicht iets met verzekeringen te maken. Op de achterkant staat: ‘Huldeblijk van de Leden aan het Bestuur der O.V.V.Z. 1938’. Ik hoop dat er de nodige reactie na plaatsing zullen komen.
De zon schijnt en ook al is het vakantietijd er zal toch hier en daar gewerkt moeten worden. We maken van de nood een deugd en genieten van de zomerse warmte in de prachtige bloementuin achter de pastorie. Hartverwarmend!
Op 22 juni was de school nog even open voor publiek. Iedereen is door de school in de gelegenheid gesteld om afscheid te nemen en zijn jeugdherinneringen aan school op te halen. De opkomst was niet spectaculair. Het weer was opgeslagen en het tijdstip misschien niet echt optimaal, toch waren er genoeg mensen op af gekomen. Twee zonnige parasols staan op het schoolplein opgesteld, groot genoeg om bescherming tegen zon te beiden, maar die is vandaag ver te zoeken. Knabbels hier en daar opgesteld en een drankje. Voor school betekende dit een extra organisatie naast de drukke afsluitweken, waarin van alles moet gebeuren.
Er lijkt niets veranderd, de piepkleine wc-tjes, de waterbak en zandbak zijn er nog steeds. Herinneringen borrelen boven, veel fijne maar ook nare, zoals bij mijn vriendin. De kapstok, bevestigd onder het randje siertegeltjes, was naar beneden komen zetten en mijn vriendin kreeg de schuld. Toen ze zei wie het wel gedaan had, kreeg ze straf. “Ook nog een ander de schuld geven!” Ze werd 4 uur in een donker hok opgesloten en dat als kleuter van 4 jaar, dat maakt een onuitwisbare indruk. Ik had het hok zelfs nooit gezien. Het bewijs was er nog, dezelfde donkere tegels op de vloer, alleen was de wasbak inmiddels verdwenen. De relatie met de schuldige, die haar mond hield, is nooit meer goed gekomen. Bij de wc’s hing ook altijd zo’n grote bol gele zeep. Iemand had eens zoveel zeep gebruikt dat de juffrouw het van de handen af moest schrapen.
Ik kom 5 zussen Verhagen (v.l.n.r. Jacqueline, Angelique, Elly, Marry en Hubertine) tegen, die nog even aan de watertafel willen spelen, het zusje uit Nieuw Zeeland ontbreekt. We zoeken de poppenhoek voor een herhalingsfoto, we nemen genoegen door onze benen in de nek te vouwen en op de kleine stoeltjes achter de tafeltjes plaats te nemen.
We ontvingen deze mooie plaatjes van Riet Lelieveld. De gelegenheid is het leggen van de eerste steen van de nieuwe kleuterschool in 1959. Uit een krantenbericht blijkt dat alle kinderen een steen mochten aandragen en deze in een keurige formatie mochten metselen. Het meisje op de foto is Lenie Lelieveld, maar heet inmiddels Hélèn. Ze legt niet de eerste maar wel de zoveelste steen. Het jongetje achter haar staat al klaar met de volgende. Ze draagt 
een schattig, feestelijk hoofddeksel zoals ik die nog nooit gezien heb, wellicht voor de gelegenheid zelf geknutseld op school. Het elastiekje is op de originele foto goed te zien in haar haar. De rand is vast beplakt met zelf geknipte rondjes en feestelijke lintjes eraan geniet. Het woord ‘mirliton’ heb ik even gegoogeld en een plaatje van bijgevoegd. Het is dus een soort 
toetertje. De groepsfoto is gemaakt voor het muurtje richting fietsenstalling. De raampjes zijn al jaren afgedekt tegen verdwaalde voetballen. Het jongetje uiterst rechts is dolblij en gooit beide armen in de lucht. Ze zitten op hun knieën of platte kont met de armen braaf 
over elkaar zoals een goed leerling betaamt. De nieuwe kruiwagens worden in gebruik genomen en het jongetje in de donkere trui in Joop Lelieveld. De foto is genomen met zicht op de Dr. van Noortstraat. De ingang zit nog aan de voorzijde. En we sluiten af met het gescheiden zwemmen van de jongens en meisjes. De meisjes poseren op de foto en de jongens kijken vanaf het hellinkje toe. Nog even geduld jongens jullie mogen zo. Het schoolplein bestaat nog 
deels uit gras en de tegels rondom de zwemvijver is al flink nat gespetterd. Wat heerlijk deze foto’s uit de oude doos. Fijn om zo nog even herinneringen op te halen en de fantasie los te laten gaan. Ga zo door!