Gehoord in de kerk: “Kun je zakken voor de 1e Heilige Communie?”
Voor onze zoon Youri en 31(!) andere kinderen was het afgelopen zondag zover. Na een intensieve voorbereiding, zo’n 12 zondagen kwamen de communicantjes bij elkaar, was dan eindelijk de grote dag. Mijn Vaderdag liep dus wat anders dan andere dagen: niet uitslapen maar om halfnegen al gewekt worden door drie kinderen! Met een mok koffie….
Sven had een pennenbakje gemaakt. Dat maken ging niet over één nacht ijs. Ten eerste omdat zijn vader steeds aan zijn hoofd zat te zeuren of hij al bezig was op school met een vaderdagcadeautje (“Néééééééé, ik ben niks aan het maken! Dat is geheim….Ja hé mam, dat is geheim hé!?”) en ten tweede heeft het hem een keertje een natte broek bezorgd omdat hij er zó mee bezig was dat hij vergat om naar de wc te gaan.
Van Youri kreeg ik een zelfgemaakte stropdas inclusief een vaderdagversje. Zoon Sil had kennelijk geen zin in knutselen want hij kwam met een nieuwe zonnebril, precies zo’n eentje die zijn vader enkele dagen daarvoor nog in de winkel gekocht had….
Dit alles maakt Vaderdag nou zo leuk alleen het feit dat ik niet kon uitslapen zat me toch wel dwars…. Om negen uur kreeg Youri zijn nieuwe kleren en schoenen aan en om halftien bracht ik hem al naar de kerk want daar wachtte een fotograaf voor de fotosessie. Een uurtje later begon de mis. Sil werd in de crèche ‘gedumpt’, uiteraard nadat wij de leidsters uitvoerig ingelicht hadden over hóe Sil te overleven….Met andere woorden: Deuren en ramen gesloten houden en binnen een straal van één meter bij hem in de buurt blijven! Na een ‘Veel sterkte!’ voegden we ons bij de andere ouders in de kerk, de rest van de dienst wel steeds de deur van de crèche in de gaten houdend want we verwachtten elk moment een overspannen leidster die gillend naar buiten zou rennen….
De communicantjes lieten duidelijk zien dat ze goed geïnstrueerd waren en daardoor vielen de twee uurtjes op de harde banken alleszins mee. Maar wat wil je ook, de kerk zat vol met Opa’s en Oma’s, Ooms en Tantes, neefjes en nichtjes, Juffen en Meesters en natuurlijk vriendjes en vriendinnetjes. Dan wil je wel je best doen!
Youri vond het allemaal prachtig. Volgens zijn begeleiders van het communie project vroeg hij hun de oren van het hoofd. Logisch, want zijn papa wist niet meer precies hoe alles zat. Dus hij kon na elke bijeenkomst zijn vader weer bijpraten.
Na de dienst gingen we snel huiswaarts om broodjes te smeren en koffie te zetten want zo’n ochtend maakt wel hongerig. Gelukkig bleek onze jongste zich prima vermaakt te hebben in de crèche en er werden ons geen rekeningen van kapot meubilair en dergelijke voorgeschoteld. De dag kon niet meer stuk! In de tuin genoten alle familieleden van de lunch, het prachtige weer en werden zondagse pakken en rokken verruild voor zomerse kleding. Youri werd onder het toezicht van zijn broertjes gefeliciteerd en verwend met leuke en stichtelijke cadeautjes, dus van play station spelletjes tot en met kinderbijbels. Wij gaven hem een horloge, met de boodschap dat het toch wel eens tijd werd dat hij zich eens wat meer ging verdiepen in de tijd. Maar aan de andere kant hoeft dat van mij ook weer niet: Want in de belevingswereld van een kind zónder horloge duren de dagen véél langer en kan hij misschien later, wanneer de tijd vliegt en wanneer hij is ingeburgerd in onze 24 uur’s maatschappij, nog vaak terugdenken aan een fijne kindertijd!
Arjen Veldhuizen
