Afgelopen week werd het dorp (en daarbuiten) weer verwend met een toneelavond van de Stompwijkse toneelvereniging. Dat was lachen. Dinsdag een bijna uitverkochte zaal en donderdagavond, waarschijnlijk vanwege de enthousiaste verhalen, geheel uitverkocht. 6 debutanten stonden er op de planken en twee oude rotten in het vak. Natuurlijk kennen we El Knebel al jaren in de meest uiteenlopende rollen. Koen draaide voor de derde keer mee en hoe! Wat een gigantische rol had hij. Hij kon zich helemaal uitleven als chaoot. Met vlagen met neurotische, maar ook romantische trekken. Dit kwam doordat hij regelmatig zijn hoofd verloor aan een deur. (Je moet het gezien hebben om dit te begrijpen.) De romantiek wordt steeds echter, waren het vroeger toch wat voorzichtige kusjes nu werd er lekker voluit gezoend. Complimenten, nee een staande ovatie voor alle debutanten. Je moet echt lef hebben om zo letterlijk te kijk te staan en plein publique. Neem nu Rianne Lelieveld, die voor de één zo vreselijk aanwezig was, en voor de anderen totaal afwezig. Dat vergt de nodige oefening, want er moet recht door haar heengekeken worden. Anne Vincenten, een blèrende bruid, die telkens dacht: nu komt het toch weer goed en telkens liep het weer anders. (Witte) Sjaak van Santen zette een verwarrende opa neer, die behoorlijk in de weer was met zijn sokken en zo heerlijk onnozel kon doen er zo stoïcijns bij te staan. Koen heeft duidelijk een aartje naar zijn vaartje of andersom, maakt niet uit, een glansrol voor Jan Havik. Jan is door Koen overgehaald om ook eens mee te doen en met succes. Gerda van Wijk heeft haar stoute schoenen aangetrokken en stond voor het eerst op het toneel en heeft nu iets gedaan wat ze nooit gedurfd heeft. Dit is dus echt lef hebben. Wim de Groot is tijdens de Rock en Roll lessen overgehaald om een rolletje op zich te nemen. Op zijn werk speelt hij al jaren de goedheiligman. Dit moet een goede oefening geweest zijn, want ook hij stond zijn mannetje en vooral zijn ogen spraken boekdelen. Ik zat weliswaar op de eerste rij, maar dit moet achterin de zaal te zien geweest zijn. Natuurlijk is dit allemaal mogelijk gemaakt door de hulp van Ank v.d.Bosch als souffleur. Regisseur Wil van Leeuwen mag bij zichzelf in de leer als het gaat op optreden. Hij staat het liefst in het donker bij de aankondiging en struikelde daardoor bij het afgaan met de mededeling dat dit er niet bij hoorde. En hij laat zich met moeite naar voren roepen als het gaat om het in ontvangst nemen van de bloemen. Susanne Kappetein zorgde voor de schmink en Arjan van Steen voor de techniek. Natuurlijk gaat er veel dank uit naar de decorbouwers (Adri en Theo en vele anderen staat er in het boekje), want het podium was flink vergroot zodat er voldoende ruimte was om te spelen. Het was weer een avondje ouderwets lachen, bedankt.

Petra