Gearchiveerd

vrijwilligersorganisaties

Vrijwilligers maken balans op tijdens kenniscafé

Op woensdag 14 december 2005 vindt een kenniscafé plaats voor bestuurders van vrijwilligersorganisaties in Leidschendam Voorburg. Het kenniscafé staat in het teken van het terugblikken en vooruitblikken op de ondersteuning van het vrijwilligerswerk door de gemeente. Tijdens het kenniscafé zal wethouder mr. E.P. Beimers zijn visie op het verloop van het project ´Vitaal Vrijwilligerswerk´ geven. Ook zal hij een schets geven van het vrijwilligersbeleid in de komende jaren. ´Sinds de start van het project Vitaal Vrijwilligerswerk hebben we als gemeente al een aantal slagen gemaakt in het ondersteunen van de vele vrijwilligers in deze gemeente. Maar dat betekent niet dat het werk nu gedaan is. Het belang van vrijwilligers zal in de toekomst alleen nog maar toenemen. Hierbij hoort een passend antwoord van de gemeente´, vindt Beimers.
Stemmen
Tijdens de avond krijgen de aanwezigen de gelegenheid hun mening te geven over de uitgevoerde en geplande activiteiten. Dit gebeurt met zogenaamde stemkastjes. De resultaten uit de zaal worden direct voor alle aanwezigen zichtbaar in beeld gebracht.
Vergrijzing verzilveren
Bij veel vrijwilligersorganisaties in Leidschendam Voorburg zijn de vrijwilligers ouder dan vijftig. Hetzelfde geldt soms ook voor hun cliënten, doelgroepen of leden. Christine Kuiper, adviseur bij Civiq verzorgt een presentatie waarin een methodiek wordt beschreven om meer senioren bij vrijwilligersbeleid te betrekken. In haar presentatie ´De Zilveren Kracht: Verzilver de Vergrijzing´ gaat zij in op de betekenis en de kansen van vergrijzing voor organisaties.
Tijdens dit kenniscafé wordt ook een presentatie gegeven van de nieuwe dienstverlening van het Vrijwilligerspunt Leidschendam Voorburg.
Project Vitaal Vrijwilligerswerk
Het kenniscafé wordt gehouden in theater De Tobbe. In dit theater is een ringleiding voor slechthorenden aanwezig. Het programma begint om 19.00 uur. Aanmelden kan tot vrijdag 9 december bij de afdeling Welzijn van de gemeente.
De kenniscafés hebben gebleken in een behoefte te voldoen. Zij hebben als doelstelling informatie uitwisseling, netwerkvorming en signalering en vormen een onderdeel van het project Vitaal Vrijwilligerswerk. Meer informatie over dit project vindt u op www.leidschendam voorburg.nl

Gearchiveerd

Muizenissen

Youri heeft zijn beugel en wij leven allemaal met hem mee. Want geloof me, het is niet makkelijk al dat metaal in je mond. Toen hij na de laatste afspraak met de Orthodontist (‘Ortho’ in de volksmond..) weer op school kwam, moest hij direct aan zijn klasgenoten gaan vertellen wat ze nou precies bij hem gedaan hadden. Toen hij thuis kwam en wij hem allemaal met open mond aanstaarden, brak hij uiteindelijk de stilte en zei dat hij een spreekbeurt over beugels wilde houden… Toen ik de rekeningen binnen zag komen dacht ik nog dat voor dát geld, Youri wel de Orthodontist mee naar school mocht nemen maar dat had ik toch een beetje verkeerd begrepen.Tijdens het eten begon Sven met zijn broer ‘Beugelbekkie’ te noemen maar Youri antwoordde zoals een grote broer dat hoort te doen: “Wacht maar tot jij aan de beurt bent!” Hierop deed Sven snel zijn mond dicht want ik wilde al naar zijn tanden gaan kijken om de conclusie te kunnen trekken dat ook hij scheven tanden had. Gelukkig zijn beugels niet meer stom. Nee, ze zijn juist stoer heb ik begrepen. Je hebt tegenwoordig zelfs ‘pretbeugels’! Dat zijn beugels die eigenlijk niet echt noodzakelijk zijn maar als de klant ze wilt dan kan men die krijgen….Nu hij die beugel heeft is het feest nog niet klaar want we moesten ook een spoelwatertje halen bij de Apotheek en een soort van ragertjes bij de drogist (ja, zo kom je nog eens ergens!). Rest nog drie keer een klein kwartiertje vrije tijd om zo alles schoon te kunnen houden, alleen schiet dat er nog wel eens bij in.. In het prille begin ging het praten hem ook niet zo goed af, het was meer een soort lispelen, en hadden wij daar de grootste lol om. Maar na een paar dagen klonk hij weer normaal en waren wij enigszins gewend geraakt aan onze ‘Jaws’ van de familie. Wel krijgen we elke dag nog de vraag van hem of hij iets wel of niet mag eten of drinken, cola is bijvoorbeeld uit den boze en kleverige snoepjes liever niet. Ik belegde zelfs dagenlang zijn brood met kaas omdat ik dacht dat Pindakaas niet meer mocht maar dat bleek een fabeltje. Jammer voor de Kaasboer. Het snoepgoed wat Sint in hun schoenen heeft gedaan heeft hij allemaal zonder problemen kunnen eten en ik bewonder de Goedheiligman dat hij dat allemaal weet. Dat de marsepeinen muizen door Youri geruild werden tegen pepernoten kwam puur omdat hij niet van marsepein houdt. Ja, Sinterklaas is weer vertrokken en wij verwachten weer wat rust in huis te krijgen. Afgelopen zaterdag was de Sint op mijn werk en de jongens waren door een van Sint’s volgelingen, uitgenodigd om een leuk feessie te bouwen en daar hadden de mannen, Sven en Sil eigenlijk, wel oren naar. Natuurlijk was Sint niet direct ter plaatse en moest het kroost eerst vermaakt worden door mensen uit ’t Land van Ooit die het overigens erg leuk deden. Sven en Sil zaten vooraan en Youri stond bij zijn ouders, achteraan, want de kinderen gaan voor! Na een uurtje van zingen en springen wist iemand in de zaal te
vertellen dat Sint mét de Hoofdpiet in aantocht was dus even daarna stonden er 130 kinderen buiten te rillen van het gure weer, écht Sinterklaas weer zou ik zeggen, en wachten wij vol verwachting af. En ja hoor, daar kwam hij aan op zijn witte schimmel en Sven ging wat dichter bij me staan. Sil deinsde ook wel even achteruit maar toen Sint eenmaal gelijkvloers stond, dorst hij er wel naar toe te lopen om deze goedgeefse man een hand te geven. Daarna liep hij snel weer naar mij en ik tilde hem op en vroeg hem hoe het was gegaan. Hij gaf toen een antwoord waardoor ik mijn lachen amper nog kon inhouden: “Nou, Sint is lelijk!” Is niet de echte Sinterklaas!”Maar toen Sinterklaas even later in zijn sinterklaasstoel zat, een beetje niveau á la de stoel waarin de Troonrede in voorgelezen wordt, en Sil hem weer een handje ging geven om hem te bedanken voor het prachtige cadeautje (‘n walkie talkie…ik ‘verheugde’ me al op de resterende dagen van het weekend…) zag ik in Sil’s ogen toch ontzag voor deze bebaarde grijsaard.En zo hóórt het ook! Arjen Veldhuizen

Gearchiveerd

Sint Nicolaas bracht bezoek aan school

In deze, voor Sint Nicolaas, wel héél drukke tijd, heeft hij toch nog tijd kunnen vinden om een bezoek te brengen aan de Maerten van den Veldeschool. En als je het al zo druk hebt moet er echt niets tegen zitten. Nou dat viel tegen! Toen Sinterklaas vanmorgen wakker werd, waren zijn trouwe Pieten nergens te vinden. ‘Wat nu’, dacht Sinterklaas, ‘hoe moet ik nu op school zien te komen?’ Gelukkig vond hij Linda Overdevest bereid om hem met paard en wagen naar Stompwijk te brengen. Hij hoorde de kinderen al van verre zingen, want het gezang moet aan de andere kant van het dorp te horen zijn geweest. De Sint sprak zijn wanhoop uit tegen meneer Witteman, want hij was nog steeds zijn Pieten kwijt. Gelukkig kon deze hem geruststellen, want de Pieten hadden onderdak gevonden in het kleutergebouw en in de basschool. Alle kinderen hadden hen zien slapen en ik heb het zelf gezien, ze waren zwaar vertrokken. Ik hoorde er eentje snurken en hoe de kinderen ook riepen, ze waren niet wakker te krijgen. Ik snap het wel, die Pieten hebben het afgelopen nacht hartstikke druk gehad, de wekker stond stil en ze waren compleet uitgeteld. Er hebben een paar kinderen geholpen om hen wakker te krijgen, één Piet (Pedro) kwam in zijn pyjamabroek naar buiten en Trappedoelie had zich snel aangekleed, maar had alles achterstevoren en binnenste buiten aan!
Het is gelukkig allemaal goed gekomen, alle jongste groepen zijn op audiëntie geweest bij Sint Nicolaas en de oudste groepen hebben onderling surprises voor elkaar gemaakt, en hierdoor werd het een heerlijk ochtendje. Voor meer foto’s, kijk even in ons fotoalbum op de site.
Petra Oliehoek van Es

Gearchiveerd

PRESENTATIE VAN BOEK OVER ZORGBOERDERIJEN

REGIONALE PRESENTATIE VAN BOEK OVER ZORGBOERDERIJEN IN NEDERLAND
Woensdag 30 november was een dag met een feestelijk karakter op de boerderij van John en Paulien van Rijn te Zoeterwoude. Zij zijn veehouders en zorgboer en in die gecombineerde hoedanigheid boden zij onderdak aan de presentatie van het boek Een ploeg van goud. Het boek gaat over mensen die een ‘zorgtraject volgen op een boerderij’. Over mensen dus die op één of andere manier niet helemaal gezond zijn of anderszins problemen hebben en die dankzij begeleid werken op een boerderij zinvol bezig zijn.
De ontwikkeling van zorgboerderijen is een snelgroeiend verschijnsel. Dit komt omdat de vraag naar zorg op maat toeneemt terwijl veel boeren op zoek zijn naar nieuwe mogelijkheden. De zorgboerderij voorziet in de behoefte van mensen die zorg nodig hebben en biedt nieuwe kansen voor boer en platteland.
Het was een drukte van belang, die woensdagochtend op de zorgboerderij aan de Geerweg. John en Paulien konden zeven wethouders begroeten, een gemeenteraadslid, de burgemeester van Zoeterwoude, een stuk of wat journalisten en een handvol mannen met camera’s. En natuurlijk de andere zorgboeren en boerinnen hier uit de regio.
Zorgboeren zijn mensen met een heldere blik heb ik uit eigen waarneming vastgesteld. Zij kunnen niet alleen veraf goed kijken, maar ook dichtbij. Hoe valt het anders te verklaren dat zij tijd en energie willen steken in de begeleiding van mensen die het om wat voor reden dan ook minder gelukkig hebben getroffen, of die minder goed in hun vel steken dan zijzelf. Wat motiveert hen?

Antoon en Paula van Haastert verklaren het als volgt: ’Wij hebben een kleinschalige veehouderij en voelen ons in veel opzichten bevoorrecht. We hebben zoveel ruimte om te leven en te werken dat we die graag met iemand anders willen delen. Vandaar dat we op een keer naar een voorlichtingsavond zijn gegaan over het leerwerkproject bij Parnassia. En toen waren we opeens zorgboer! Nu ontvangen we één keer in de week een meneer die psychische problemen heeft. Hij helpt ons met allerlei karweitjes en wij op onze beurt bieden hem ritme en standvastigheid. We zetten hem nooit onder druk. Het is fijn om te kunnen helpen iemand terug op de rails te krijgen. Hij heeft het naar zijn zin bij ons en voelt zich op zijn gemak.’

Je hoeft als zorgboer dus niet persé iedere dag een hele groep mensen bezig te houden. Dat bevestigt Monique van Leeuwen, ook uit Stompwijk. Zij begeleidt vier personen over twee dagen. Het bevalt haar prima. Bij haar kunnen de mensen leren omgaan met paarden en pony’s, kippen, schapen en konijnen. Ze helpen met de verzorging en het voeren en dergelijke. En omdat ze ook een grote groentetuin heeft, kan degene die daar zin in heeft voor zijn welbevinden de spa in de grond steken. Monique: ‘En dan geef ik ze fijn een krop sla mee of wat ze dan ook maar zelf hebben gekweekt.’ Ze ontleent veel voldoening aan de omgang met haar mensen. ‘Ik krijg voldoende professionele ondersteuning van de zorginstelling. Dat is heel belangrijk wil het allemaal goed verlopen.’

Kees van Swieten en zijn vrouw Anneke, die wegens ziekte niet kon komen, begeleiden ook vier mensen in de week. Ze hebben een biologisch bedrijf maar toch was Kees ‘een klein beetje ontevreden’ met zijn leven. Totdat hij formeel zorgboer werd. Hij vertelt: ‘Eigenlijk kwamen er altijd al veel mensen bij ons die problemen hadden. Die lieten we dan meedraaien op het bedrijf. Omdat boeren ook financieel niet meer zo interessant is, zag ik er wel iets in de boel te structureren. Nu zijn wij alweer een poosje formeel een zorgboerderij. Met een contract en al. En het mooie is, nu voel ik me tevreden!’ Kees roept meer boerenondernemers op zich als zorgboer verder te ontplooien.

Na een rondleiding over het bedrijf van John en Paulien was het tijd voor het officiële gedeelte. Paulien hield een korte toespraak. Zij en John ontvangen wekelijks 15 mensen met een verstandelijke beperking, maar ze bieden ook stageplaatsen aan moeilijk lerende kinderen. Er is genoeg te doen met 40 koeien, 15 stuks jongvee,15 schapen en een stelletje geiten, konijnen, kippen, poezen en een hond.

Wethouder Van der Brugge van Leidschendam kreeg Een ploeg van goud als eerste uitgereikt, en wel uit handen van Monique. Het was een mooi moment: de fotografen bogen zich over hun camera’s en er werd geflitst dat het een lust was. Als betrof het hier het kroonprinselijk paar! De wethouder vindt het een goede zaak dat mensen die ‘in de knoei zitten’ op een zorgboerderij terecht kunnen. ‘Bovendien’ zegt hij ‘is het een welkome bron van inkomsten voor boerenondernemers.‘
Alle aanwezige bestuurders kregen tegelijk met het boek een in ‘n rode zakdoek verpakt bundeltje brochures over de zorgboerderijen uit de regio.
De burgemeester van Zoeterwoude, mevrouw Bloemen, had het laatste woord. Ze sprak over een goed en leuk initiatief. Ze opperde een idee over de opvang van probleemkinderen in de zomermaanden. En terwijl ze met haar blik het hele gezelschap omvatte, inclusief de aldaar aanwezige wethouders, sprak ze haar mooiste zin: ‘Als we jullie steun kunnen geven, zullen we dat zeker niet laten!’
In het licht van de aanstaande Wet maatschappelijke ondersteuning – die gemeenten verantwoordelijk maakt voor de financiering van dit soort zorg – klonk haar toezegging als muziek in de oren!
Thea Ambagtsheer
Voor informatie: www.landbouwzorg.nl, tel 0342 450346

Gearchiveerd

Van de redactie

Morgen vertrekt Sint Nicolaas weer echt voor een jaar naar Spanje en 14 dagen hierna moet het kerstnummer alweer in de bus liggen. De kerstdagen vallen in het weekend, zodat we waarschijnlijk op maandag de laatste puntjes op de i zetten en het Kerstnummer valt dan op uiterlijk woensdag op de mat of in uw mailmatje.
Het wordt dus hoogste tijd om over uw wensen voor de kerstdagen en het nieuwe jaar na te denken. Wensen, kerstverhalen en andere inbreng is natuurlijk weer van harte welkom. Wij willen dit jaar in het teken van geloven staan.

Waar geloof jij in?
In eigen kunnen, werk, vrijwilligerswerk, familiebanden, ontwikkeling, sport, liefde, inzet, trouw. Noem maar op. Een paar uitdrukkingen zijn:
Niet te geloven!
Gelóóf je dat?
Geloof in eigen kunnen.
Moet je alles geloven wat er gezegd wordt?
Je moet er aan geloven..
Geloven in je studie.
Eerst zien en dan geloven…
Twee geloven op één kussen
Geloof jij wat zij zegt…
Zien doet geloven…
Geloven is niet zeker weten
Ik geloof er niets van.
Er geloof aan hechten.

Volgens mij kunnen we hier vele kanten me op.
U zult ons de komende weken zo hier en daar kunnen treffen. Het is even schakelen, want aanstaande woensdag om 10.30 uur zijn Thea en ik te vinden in de supermarkt om u de vraag voor te leggen, waar u nu in gelooft. Je mag ons natuurlijk ook mailen.

Verder willen wij u informeren over ons foto album op de site, waar foto’s van diverse gehouden evenementen te vinden zijn. Leo heeft flink zitten knippen en plakken en hierdoor is het album behoorlijk uitgebreid. Met o.a. foto’s van het theaterrestaurant in de Bles, alle medewerkers van de Dorpsketting, scholieren handbaltoernooi, Dorpsketting 35 jaar, de ronde van de burgemeester, openings avond van Carnaval en het miniPietenfestival. Er zal getracht worden om de site zo actueel mogelijk te houden.
Red. Petra

Gearchiveerd

Wijk en wouden

VANL Wijk & Wouden wint Nationale Gruttoprijs!!
Voor de eerste keer is de Nationale Gruttoprijs voor groepsinitiatieven uitgereikt door het project Nederland Gruttoland. De Vereniging voor Agrarisch Natuur en landschapsbeheer Wijk & Wouden heeft deze prijs gewonnen. De vereniging ziet de nominatie als een waardering en aanmoediging van alle boeren en vrijwilligers, alsook voor de participerende bedrijven, die zich inzetten voor de grutto. Mede daardoor steekt het broedresultaat van de grutto’s in het Land van Wijk en Wouden erg gunstig af tegen het algemene beeld. De prijs is uitgereikt in aanwezigheid van minister Veerman op het Gruttogala 30 november jl.
Veel boeren in het land van Wijk & Wouden, bijgestaan door vrijwilligers van de weidevogelwerkgroepen, beschermen de nesten en kuikens van de weidevogels. Bijvoorbeeld met een nestbeschermer, een ijzeren rekje dat boven het nestje met eieren wordt geplaatst. Hierdoor kunnen koeien het nestje niet vertrappen. Ook plaatsen de boeren en vrijwilligers stokken in de buurt van het nest zodat er omheen gemaaid kan worden. Verder wachten boeren vaak met het maaien, totdat de eieren zijn uitgekomen. Daarnaast laat men veelal stroken gras staan als er gemaaid wordt, dan kunnen daar de jonge vogels in het lange gras kruipen, waar ze voedsel en bescherming vinden (zgn. vluchtstroken).

Gearchiveerd

Uitslag kaarten Stompwijk ‘92

1. Paul Knebel en Ernie Klijn 5737
2. Peter van Viegen en Theo Hilgersom 5668
3. Pino v.d.Bos en Sjanie Waaijer 5463
4. Mike en Toby 5455
5. Fred v.d.Poel en Kees Bergen 5332
6. Marieke Moes en Laura Oliehoek 5327
7. Nico Bolleboom en Thijs Vreugdenhil 5117
8. Johan en Rob de Jong 5111
9. Sjaan van Rijn en Lucie v.d.Poel 5067
10. Dennis Soonius en Danny Plug 5016

Troostprijs Arie Geurtsen en Jan Moes 4322
Volgende kaartavond is 23 december, graag tot dan.

Jeugdcommissie Stompwijk ‘92

Dorp van het dorstige hert