Vorige week is een ingezonden stuk van Jim van de Berg cs geplaatst. Misschien heeft u het net als velen niet uitgelezen, omdat u het niet meer kon volgen. Zelfs ik, op de hoogte van alle details, had er moeite mee. Op de inhoud van het stuk ga ik verder niet meer in. Ieder zijn mening zullen we maar zeggen. Een ieder mag reageren of de publiciteit zoeken. Ik heb zelf als lid van de redactie, besloten om het stuk wel te laten plaatsen. Toch heb ik er wel problemen mee. Ik voel me niet (meer) als voorzitter van de afd. handbal, maar wel persoonlijk nog al aangevallen door het stuk van Jim van der Berg cs. Ik voel me beschadigd en in een kwaad daglicht gezet. Vooral vanwege de zaken die erbij gehaald worden, die absoluut niets met het probleem te maken hebben, niet waar zijn of uit zijn verband gehaald zijn. Daar wil ik me wel tegen verweren, omdat die een onjuist beeld van mij suggeren.
De aantijgingen:
1. Citaat van vorige week: “En de familiedag?? Het toppunt van verenigingsgevoel? Wie zal het zeggen, maar hier waren Leo en Jan toch niet zo emotioneel bij betrokken, de meeste keren waren ze weg met hun team” Een mooi voorbeeld van het verdraaien van feiten. We zijn in totaal 5x weggeweest: 1x op Pasen, 3x met Hemelvaart en 1x met Pinksteren op de familiedag. Dat was toevallig de laatste keer omdat het een keer slecht uitkwam. Met Irma van de Bosch had ik persoonlijk afgesproken, dat we op tijd terug zouden zijn en dat ze gewoon bardienst moesten draaien. Toppunt is dat Jim zelf ook wel mee is geweest. ’t Is maar dat u het weet ! De pot verwijt de ketel, dat hij zwart ziet!

2. Citaat van vorige week: “Het scheidsrechters tekort wordt hier ook niet kleiner van. Het ene bestuurslid doet moeite om nieuwe scheidsrechters te werven en onze voorzitter laat ze gewoon weer gaan” De DS incl. de scheidsrechters, zijn zelf opgestapt, ik heb ze niet gedwongen, ze konden gewoon spelen. Wel valt wat anders op: Jim zijn felle kritiek tijdens wedstrijden, vaak tot grote ergernis van het publiek, heeft wellicht bij meer scheidsrechters, de motivatie om te fluiten, zodanig aangetast, dat ze gestopt zijn .De pot verwijt wederom de ketel, dat hij zwart ziet.

3. Citaat van vorige week: “Een speelster van de Al stopt zij is het gekonkel al een jaar zat. 1 speelster vertrekt naar v.d. Voort Quintus”. Door deze twee zinnen aan elkaar te plakken, wordt gesuggereerd, dat DvW ook wel vanwege het gekonkel vertrokken zal zijn. Gelukkig is niets minder waar! Die is na lang twijfelen uiteindelijk door Jan Moes zelf ook geadviseerd om naar Quintus te gaan, omdat wij een dergelijk talent onvoldoende kunnen bieden.

4. Citaat van vorige week: “Kees Toonen, die 2 jaar geleden geprobeerd heeft om de 3 Stompwijkse uit de Haagse selectie naar zijn club toe te trekken. En toen door de heren Moes en Oliehoek helemaal onder de zoden werd geschoven.
Maar goed dat we toen ingegrepen hebben. Anders waren er nog een paar gegaan ook. Ik zal hier niet vermelden wiens dochter daarbij zat. Het laat zich wel raden. Over clubliefde gesproken. Kees Toonen loopt overigens nog steeds rond in Nederland Handballand, dus dat van die zoden viel wel mee.

5. Citaat van vorige week: “er wordt bijvoorbeeld door de voorzitter tegen de dames van het oude senioren team gezegd dat zij de vereniging in de steek laten.”
Dit is het weglaten van feiten. Door Jim cs is bewust weggelaten: “als ze collectief opzeggen.” Het zijn maar een paar woorden, maar het geeft wel een volledig ander beeld van zaken. Overigens komt het tot 3x toe opzeggen van de DS in het hele verhaal niet voor. Dat is het enige waar ik inderdaad echt boos over was.

6. Citaat van vorige week: ” En als ze dan terugkomen van hun uitje zagen ze nog wel kans om onder het genot van een biertje mensen te beledigen”. Dit is eveneens het verdraaien van feiten. Jan Moes werd beledigd. Ten minste als bedoeld wordt het gesprek met een ex trainer van Stompwijk 92 afd.handbal.

Tot slot. Veel ouders bemoeien zich met name bij handbal en voetbal in Stompwijk – met het wel en wee van hun kinderen. Ik erken als geen ander dat het erg moeilijk is, dit uit elkaar te houden. Via je kinderen word je betrokken, kom je in het bestuur, word je coach, scheidsrechter of jeugdtrainer. Ter illustratie: “Alle (ex)bestuursleden hebben kinderen op de handbal”. In het stuk van Jim cs, ontkom ik niet aan de gedachte dat ouderbelang en oud zeer prevaleert boven verenigingsbelang. Maar liefst elf maal kom ik dit tegen.

Wat wil(de) ik wel bereiken:
Ik had me tot doel gesteld om het probleem Senioren – Junioren dit jaar zoals beloofd op te lossen. Ik wilde dit doen zonder iemand te beschadigen en met behoud van alle leden/coaches en trainers. Althans trachten te voorkomen dat leden om deze reden zouden vertrekken.
De aanpak was redelijk eenvoudig:
1. Eerst een beleid vaststellen (het laatste was van 1999)
2. Junioren / Senioren zelf het probleem op laten lossen
3. Naar aanleiding hiervan besluiten.
4. Iedereen water bij de wijn
5. Vooruit kijken en niet terug kijken.

De oplossing dacht ik te vinden in de geleidelijke overgang. Voor Jan Moes gold dan het komende seizoen de A jun wel coachen, maar niet meer primair trainen. Het seizoen daarop niet meer coachen/niet meer trainen. Wel hem het jeugd trainerschap aanbieden. De junioren/senioren wel samen trainen, maar in de competities nog een seizoen in hun eigen klasse. Wel elkaar helpen. Allemaal handballen. Blik vooruit en niet achteruit. Toenadering zoeken en niet vingerwijzen. Ik verwachtte van de kant van Jan Moes hier wel wat problemen mee, de wind kwam echter uit de andere hoek. De DS bleken het toch niet eens te zijn met dit beleid en konden hun opgebouwde zeer niet achterlaten en wensten op dat moment geen water meer bij de wijn te doen. Ze zegden hun lidmaatschap half mei op. Mijn plan in duigen. In een brief eind mei geeft het bestuur nogmaals aan dat de deur voor hen desondanks openblijft tot 6 juni, wel met handhaving van de afspraken. Dit was de deadline naar de bond. Hier is geen gebruik van gemaakt. Uiteindelijk na overleg met de bond bleek de enige oplossing, dat de A jeugd toch DS moesten worden. Dit, gezien over meerdere jaren naar de toekomst toe, het enig juiste. Zo gezegd, zo gedaan. Zomerreces.
Epiloog:
Onder de grond door wortelde “het verzet”. Dit was voor mij oncontroleerbaar. Daarna is alles verkeerd gegaan en uiteindelijk geëscaleerd. Geen wederzijds vertrouwen meer. Een nieuwe verse start, met de blik op de toekomst, met het huidige bestuur was voor mij geen optie meer. Het enige wat overbleef was stoppen. Gewoon weer: Leo Oliehoek