Bedankt voor alle steun! (ruim € 46.000,— opgehaald)

Donderdagochtend 23 mei was het zover. Cycle Paris gaat van start.
De fietsers verzamelden rond 7.00 uur bij het kantoor van de Hartstichting in Den Haag. Hier werd alle bagage ingeladen en kregen we het Cycle Paris shirt uitgereikt. Naast alle bagage ging er ook voor alle dagen eten en drinken mee. Het is bijna niet voor te stellen hoeveel dat is.
Om 8.00 uur precies vertrokken we, uitgezwaaid door veel familie, vrienden en kennissen, met 40 fietsers voor onze fietstocht naar Parijs. Een lang lint van fietsers in het mooie Cycle Paris shirt ging richting Leuven. Een mooi gezicht al die fietsers over de Erasmusbrug in Rotterdam. Onze eerste stop was net voor de Moerdijk. Daar stond de crew al klaar om de inwendige mens te versterken. Zij hebben in vier dagen ontzettend veel boterhammen belegd met kaas, appelstroop en pindakaas. Nadat iedereen weer voldoende had gegeten, gingen we weer op pad. Het lange lint werd nu automatisch gesplitst in groepjes zodat ieder zijn eigen tempo kon rijden. Na nog een tussenstop voorbij Breda doken we België in. Dat was direct te merken aan de slechte wegen. Rond vier uur arriveerden we, met 182 km op de teller, in Leuven. Leuven is een gezellige universiteitsstad met veel pleinen en oude gebouwen. Na een heerlijke douche hadden we tijd genoeg om dat allemaal te ontdekken.
De tweede dag fietsten we van Leuven naar Fourmies in Frankrijk (136 km). Na een goed ontbijt en een briefing van onze enthousiaste organisator Anna vertrokken we voor de uitdaging van die dag. Er was veel gesproken over de “bergen” die we tegen zouden komen. Dat zorgde toch voor wat nervositeit bij enkele deelnemers. Want hoe zou het gaan met klimmen? Uiteindelijk viel het best mee. Ieder reed op eigen tempo naar boven. Boven werd op de minder snelle klimmers gewacht en konden we weer gezamenlijk verder. Ook deze tweede dag hadden we weer twee tussenstops waar we werden voorzien van de boterhammen, fruit en andere versterkende voeding. Voor wie het moeilijk had waren er opbeurende woorden van de crew. En de fietsenmaker was paraat om een mankement aan een fiets te verhelpen. Na een iets kortere tocht dan gisteren (in km maar niet in tijd) kwamen we aan bij ons hotel in Fourmies. Het hotel lag een beetje buiten de stad en er waren geen restaurantjes in de buurt. Een groot aantal fietsers besloot daarom maar een pizza te laten bezorgen. De pizzakoerier leverde uiteindelijk ongeveer 20 pizza’s, een aantal salades en pasta’s af bij het hotel. Fietsen maakt hongerig. Het weer was goed en dus konden we gezellig met zijn allen op het terras het eten soldaat maken. Pizza’s op schoot, weer eens wat anders dan in een restaurant. Na een goede nachtrust waren we weer klaar voor alweer de derde dag. Vandaag was de eindbestemming Soissons (136 km). Ook nu weer lagen er een aantal klimmetjes in het verschiet. Iets geruster dan de dag er voor konden we daar aan beginnen. Onze weg konden we vinden met de vele gps’en en telefoons waarin velen de route hadden geladen. Maar ondanks dat reden we toch nog weleens verkeerd. Bij de gebruikelijke ochtendbriefing van Anna waren er wat zorgelijke mededelingen. Na twee dagen van mooi weer was de
voorspelling dat er in de middag wat buien met onweer zouden overtrekken. We kregen instructie wat te doen als het zover was (zorgen dat je, door extra hard te fietsen, voor de bui binnen was, was geen optie omdat dit te gevaarlijk zou zijn volgens Anna). In de loop van de dag begon het inderdaad te regenen. Gelukkig duurde dit niet lang en zijn we uiteindelijk toch weer droog in ons hotel aangekomen. De regen zorgde wel voor problemen bij het navigeren. De GPS systemen bleven het doen, maar navigeren met een telefoon werd lastig. Hierdoor werden de groepen vanzelf weer wat groter. Ook de crew bij de verzorgingspost had last van de regen. De bakjes met pinda’s voor de deelnemers regenden vol met water. Geweekte pinda’s zorgden voor veel hilariteit. In Soissons waren weer voldoende restaurants te vinden. Wel moesten we daarvoor een drukke weg oversteken. Het alternatief om daar te komen was een omweg. Na 135 km fietsen was er niet veel animo om de omweg te nemen. Gelukkig is iedereen veilig heen en weer gekomen.
De vierde en laatste dag naar Parijs (129 km) mochten we uitslapen. Het vertrek was pas om negen uur (normaal was de start al om acht uur). De organisatie had aangegeven dat we deze laatste dag alleen zouden dalen. Een blik op de GPS zorgde wel voor enige twijfel hierover. De twijfel bleek terecht. We begonnen al direct met een flinke klim. Tijdens deze laatste dag waren de meegereisde fotograaf en filmer, net als de dagen hiervoor, weer heel actief. Veel actiemomenten zijn vastgelegd. De fotograaf en filmer doken op de meest onverwacht momenten op. Soms rijdend in een auto, soms zittend op de weg en dan weer ergens verdekt opgesteld (want ze wilden niet alleen lachende gezichten op de foto/film, ook het afzien moest worden vastgelegd).
Deze laatste dag hadden we twee tussenstops. De eerste was zoals gebruikelijk op de eerdere dagen. Maar de tweede stop was in Clichy Sous Bois, ongeveer 25 km voor Parijs. Hier werden we ontvangen door “le Marie”, de locoburgemeester, de Nederlandse ambassadeur in Frankrijk en de militair attaché. De burgemeester had onze groep uitgenodigd voor een uitgebreide lunch. Deze was werkelijk super lekker met vis, pasta, salade en taart en franse kaas als dessert.
Vanaf deze stop werden we naar Parijs begeleid door de Militair attaché en een medewerker van de ambassade. Zij fietsten met ons mee. Zij kennen Parijs op hun duimpje en brachten ons door de drukte van Parijs naar de Eiffeltoren. Fietsen met een groep van 40 fietsers door Parijs is een mooie belevenis. Deels gingen we over een fietspad dat dwars door Parijs gaat. Ook fietsen we op de oevers langs de Seine. Daar gingen we zigzag langs wandelaars en steppers. Maar soms moesten we ook wegen met heel veel rijbanen oversteken, dwars door al het autoverkeer heen. Toch wel fijn dat we achter kunnen vaststellen dat dit allemaal toch goed gegaan is.

Uiteindelijk was daar dan toch de Eiffeltoren. Het einddoel van onze tocht. Daar was ook een ontvangstcomité uit Stompwijk. De familie Soonius stond ons, tot onze grote verrassing, op te wachten met een mooi spandoek. Super leuk. Bij aankomst stonden de bubbels gereed en konden we proosten op een geslaagde tocht. Daarna kwam het belangrijke moment. De bekendmaking van het opgehaalde bedrag van ruim €46.000. Hiervoor is een symbolisch een cheque overhandigd aan de Hartstichting en is er nog een laatste groepsfoto gemaakt met de cheque en een aandenken aan de tocht.

Na alle officiële momenten was het tijd om het laatste hotel van de tocht op te zoeken. Helaas moesten onze supporters uit Stompwijk dezelfde avond weer naar huis. Maar het was onvergetelijk dat zij er waren. De laatste avond in Parijs was erg gezellig. Alle fietsers hebben nog lang nagepraat over de belevenissen van de afgelopen vier dagen. Iedereen was het er over eens, een ervaring die we niet hadden willen missen.
Aan alles komt een eind, dus ook aan de fietstocht naar Parijs. Na vier dagen fietsen zijn we maandag in drie uur met de Thalys weer teruggekomen in Nederland.
Wij kijken terug op een mooie, afwisselende reis en we willen iedereen nogmaals heel hartelijke bedanken voor de steun. Door de bijdrage van alle donateurs is het ons gelukt ruim € 46.000,— bij elkaar te krijgen voor meer onderzoek naar hart- en vaatziekten. Een heel mooi bedrag en nog steeds komen er donaties binnen (www.cycleparis.nl).

Heel hartelijk bedankt!!!!!!!! Vier het leven……….

Lauw, Marja, Martien en Theo

……….was weer een feestje om mee te fietsen. De startplek was dit jaar bij Kolibri Jachtbouw aan de Dr. van Noortstraat waar de familie v.d. Brink al vele jaren de prachtigste (zeil)boten bouwt. Wat een vakwerk straalt ervan af en ook de waterski’s waren met liefde voor het hout gemaakt. Inmiddels is de 3e generatie aan het werk op dit plekje aan de Stompwijkse Vaart en Pim kan er dus ook met veel enthousiasme over vertellen. Het was er al vroeg druk en volgens mij is er de hele dag voldoende belangstelling geweest. Zelf kan ik niet zeilen, maar het lijkt mij heerlijk om de zeilen te hijsen en je lekker door de wind mee te laten voeren. Eigenwijs als wij zijn, gingen wij tegen de stroom in en belanden al snel bij de dikbillen bij Groene Hart Rund in de Meerpolder gerund door de familie Witteman- Verhoog. Keurslagerij Reas uit Zoetermeer stond hier heel lekkere kalfsvleesburgers te bakken en die hadden al vroeg aftrek, Jaap en Annelies waren vandaag stand-by en dat was wel nodig ook want er was veel te zien en  je mocht raden hoe zwaar een van de dikbillen was, bijna 900 kg schatte ik hem wel, of het goed is? Waarschijnlijk was hij nog wel wat zwaarder. Het Gelderwoudse Kerkpad konden wij niet af omdat Aad met de scootmobiel was en dat wel een erg hoge brug is, maar een omweg door de Bent was zeker geen straf. In de Weipoort mocht de ijssalon van de Jong natuurlijk niet overgeslagen worden en het was goed toeven op het terras. Vele bekenden kwamen en gingen met een ijsje weer verder, wij hebben op het terras een heerlijke tosti genuttigd. Daarna nog even helemaal naar het einde van de Weipoort naar de kaasboerderij De Keizershof waar een gezellig bandje aan het spelen was en je roomboter kon maken. De Meervaart was al weg, dus met de fiets over het Kerkepad naar de Kaasboerderij de Vierhuizen waar de nieuwe kaaswinkel te bezichtigen was met een heuse kaas-automaat kan er tegenwoordig dus altijd een stukje heerlijke Wilde-Weide kaas gekocht worden. Ook hier muziek en heerlijke pannenkoeken. De zorgboerderijen hebben wij helaas niet meer kunnen aandoen, wel gehoord dat het daar ook super interessant en druk was, dus hopelijk een ander jaar weer open dag hier, dan gaan we daar zeker langs. Soms moet je keuzes maken.
Organisatie en bedrijven bedankt voor de mooie dag!

Ria Luiten

De verrommeling op het Achterpad is bij vele gebruikers al tijden lang een doorn in het oog. Dit betreft niet alleen de vele hoge brandnetels in de berm en de overhangende takken maar ook de rotzooi die achtergelaten wordt rond het bankje. Daar is nu als ludieke actie een prullenbak geplaatst en dit heeft direct resultaat opgeleverd want hij zit al halfvol! Dus laten we hopen dat de gemeente hier snel een échte prullenbak plaatst zodat mensen hierin hun rommel kunnen achterlaten.

Hopelijk
heeft dit ook als positief
Resultaat dat er minder
ratten rond het Achterpad worden gesignaleerd. Een probleem dat door diverse bewoners reeds is aangekaart bij de gemeente.

Naam bij redactie bekend

Het tweede lesblok van de Brede School Stompwijk is al een tijdje bezig. Voor leerlingen van de Maerten van den Veldeschool organiseert buurtcoach Martijn de Zoete (Sport en Welzijn) ‘Music Monday’ in samenwerking met Zangstudio The Voice en Fanfare Juliana Stompwijk.

Na de succesvol verlopen eerste naschoolse lesperiode heeft Martijn ook voor het tweede lesblok leuke en leerzame activiteiten geprogrammeerd. Leerlingen van de Maerten van den Veldeschool spelen na schooltijd met boekverhalen op het Leerplein, doen mee met de Kinderkunstclub of volgen een stoere Bootcamptraining. De maandag staat in het teken van muziek.

Music Monday
Tijdens ‘Music Monday’ is het muziek wat de klok slaat! Kinderen uit groep 5 t/m 8 krijgen zangles en leren blokfluit spelen (groep 3 en 4). De muzikanten in de dop leren de basisbeginselen van de instrumenten, zoals wat melodieën betekenen en ritmes spelen. Zangcoach Marian Pijnaker van Zangstudio
The Voice heeft veel ervaring met lesgeven aan de jeugd. Ze werkt al een aantal jaren voor de Brede School Leidschendam-Voorburg. De lessen in Stompwijk zijn een thuiswedstrijd voor de enthousiaste zangcoach. Marian Pijnaker: “Het is een heerlijke groep om mee te werken. We zijn hard aan het repeteren voor het optreden van 3 juni. Erg leuk om de meiden te kunnen ontvangen in onze eigen zangstudio!”