Er komen 90 kaarsjes op de taart, als dat zou passen. Jan is in mei dit jaar 90 geworden en Mieke wordt dit op 9 november. En ze waren in september dit jaar (voor de wet) 65 jaar getrouwd geweest. In februari 2024 is dit voor de kerk, maar de kerk is wet!

Jan denkt dat hij volgend jaar niet gaat halen, de diagnose was niet best. De chirurg kan niet zeggen hoe lang hij nog heeft, het kunnen 3 dagen, 3 weken of 3 maanden zijn. Jan merkt het aan zijn lijf, dat niet meer wil, zijn hoofd wil nog verder. Hij heeft nog zoveel te doen. Hij zou wel 160 jaar moeten worden om al zijn plannen vorm te geven.

Hoe het begon

Jan ontmoet Mieke voor het eerst tijdens een dansavond in de Bles. Mieke heeft op dat moment een los-vast vriendje. Op het moment dat het meer los dan vast is, grijpt Jan zijn kans. Zijn vriend Theo van der Zijden weet hem dat te vertellen, want hij heeft verkering met het zusje van Mieke. Ja, Jan is bijzonder gecharmeerd van haar en met een plantje in zijn hand fietst hij van Stompwijk naar Zoeterwoude, waar Mieke van Leeuwen woont, om verkering met haar te vragen. Het plantje is voor haar moeder. Mieke weet nog precies wat voor plantje het was, met een rode bloem in het midden. Haar ogen glinsteren bij de herinnering. Ze wist het zeker: ‘Dit is ‘m’!.

Hun eerste feestje is in het Patrimonium op de Schenkel. Ze piepen eerder weg bij het feest en Jan brengt Mieke lopend naar huis. Men had destijds geen sleutel van het huis. Gelukkig stond het schuurtje open en daar op een fauteuil zette Jan Mieke op schoot. Hier werden de eerste kusjes uitgewisseld, totdat moeder van Leeuwen binnen kwam “Zoohoo”, zitten jullie hier!” vertelt Jan glunderend.

Van verkering naar huwelijk

Jan wordt opgeroepen voor de herhaling van zijn dienstplicht. Hij werkt en als je thuis woont krijg je niets doorbetaald en moet je dus salaris missen. Door te trouwen kreeg hij wel soldij. Hiervoor geven zij na 4,5 jaar verkering elkaar op 18 september 1958 het ja-woord op het stadhuis. Op 5 februari 1959 wordt een dubbel huwelijk voor de kerk gesloten. Vriend Theo van der Zijden trouwt met Corrie van Leeuwen en Jan Boogmans met zijn Mieke van Leeuwen. Het huis op de hoek van de Meerlaan is dan net af en Mieke en Jan mogen op de bovenverdieping wonen. Er was destijds subsidie beschikbaar op het aantal kamers. Immers hoe meer kamers, hoe meer kinderen. De pater was destijds ook heel tevreden!

Ze hebben er 6,5 jaar gewoond en toen kwam er nieuwbouw in de Van Santhortstraat. Eerst op nummer 27 en later op nummer 141. Hier wonen ze nog steeds. Ze krijgen 4 kinderen en 7 kleinkinderen.

Mieke was coupeuse en altijd achter de naaimachine te vinden, zij heeft tientallen bruidsjaponnen gemaakt voor het Bruidshuis. Jan was gek op auto’s en motoren en werd automonteur en keurmeester. Ook daar zijn heel veel verhalen over te vertellen.

Maar, ik ben op zoek naar hun geheim. ‘Tja’, zegt Mieke ‘dat is toch liefde en vertrouwen’. ‘De wil om samen te zijn en te blijven’, zegt Jan na enig nadenken..

Hun samen zijn ziet er uit als een geoliede machine. ‘Schat, je koffie wordt koud’. ‘Ja, lieffie’.

Dagelijks ritme

Ze zetten geen wekker, Mieke is de wekker. Jan staat op, kleedt zich aan, zet thee, smeert het brood en pelt een mandarijntje. Mieke voegt zich hierbij en belegt de boterham en samen ontbijten ze.

Dan doen ze 20 minuten oefeningen. Elke dag! Been heffen, knie heffen, armen heffen, door de knieën zakken. Soms zijn er klachten en wordt er een oefening van de fysio toegevoegd, zoals het draaien van de nek. Het lijf oprekken en strekken enz. Dan is het tijd voor een ochtendwandeling. Nee niet zo ver meer, maar toch nog 3 kwartier de polder in. Tot Van Marwijk en weer terug, hand in hand zijn ze daar dagelijks te vinden.

Weer thuis wordt Mieke in de watten gelegd. Ze neemt plaats op de bank, kussentjes gesorteerd en haar benen worden door beenhoezen omhuld. Ze houdt vocht vast en de huid is erg dun. De huid wordt op deze manier door luchtdruk gemasseerd en het vocht afgevoerd. Daar houdt ze 40 minuten rust op de bank. Jan serveert een kopje thee, met 2 zakjes groene thee, een mix, dat vindt ze lekker! Zelf pakt hij een koffie. Met alle gemak trekt zij haar kousen aan, bewijzend dat de oefeningen baat hebben.

Dan gaan ze aan het eten beginnen. Jan haalt nog even champignons voor door het gehakt en hakt de uien, beetje zoetzuur door de jus. Heerlijk.

Na het eten wordt de administratie bijgewerkt, er wordt wat gerommeld in de tuin, het straatje achter van bladeren ontdaan of de bomen naast het huis gesnoeid. In het voorjaar zag ik Jan nog hoog in de boom zitten om te snoeien. Mieke draait een wasje, strijkt of pakt een boek. Eenmaal per week komt de thuishulp om in 2 uur het huis nog meer aan kant te maken. Eind van de middag kijken ze graag naar Natuur op 2. ‘Dat is altijd zo mooi’. Dan een boterhammetje en altijd ’s avond het journaal.

’s Avonds neemt Jan de tijd om zijn vele mappen en verzamelingen bij te houden. Hij heeft een voorraad voor Oud Stompwijk en veel boeken, met knipsels over de oorlog, daar heeft hij scherpe herinneringen aan. Het verzamelen heeft hij niet van een vreemde, zijn vader knipte jarenlang de berichten over Stompwijk uit de Sursum corda en plakte deze in schriftjes.

Vooral de postzegelverzameling van de motoren is indrukwekkend. Hij duikt met gemak onder de kast om weer een boek tevoorschijn te toveren. Zo verzamelt hij veel geschiedenis om zich heen. Maar de mooiste is met zijn Mieke.

Jan was 17 jaar geleden ook zwaar ziek en bijna opgegeven, die jaren heeft hij er maar mooi bijgekregen en hij blijft optimistisch in het leven staan. Mieke wil hier graag blijven wonen en via de huisarts is hiervoor WIJdezorg ingeschakeld, zodat ze de zorg krijgt die ze verdient en dat geeft Jan rust.

Mieke haar verjaardag is gevierd met een high tea met het hele gezin.        

Petra Oliehoek- van Es

Ook dit jaar willen wij meedoen met Wereldlichtjesdag. Na vier jaar op rij geven we op zondag 10 december voor de vijfde keer graag een vervolg aan dit mooie evenement op het Dorpspunt in Stompwijk.

Wereldlichtjesdag
Op Wereldlichtjesdag steken mensen wereldwijd op de tweede zondag van december om 19.00 uur kaarsjes aan ter nagedachtenis aan overleden kinderen. Met het aansteken van de kaarsen wordt de wereld letterlijk wat lichter voor iedereen die een kind verloren heeft. Ook besef je dat je niet alleen bent met je verdriet.

Het maakt daarbij niet uit hoe oud je kind is geworden. Het kan bijvoorbeeld gaan om een ongeboren baby die niet heeft geademd, maar ook om een volwassen kind dat overleden is. Uiteraard maakt het ook niet uit hoe lang het geleden is. Je kind blijft immers je kind. Voor altijd in je hart en gedachten.

Samen herdenken

Omdat ook in Stompwijk en omgeving mensen wonen die één of meer kinderen moeten missen, herdenken we op Wereldlichtjesdag met alle families onze kinderen. Dat doen we door samen een kaarsje te branden en door de namen van de kinderen voor te lezen.

Ook in Stompwijk

Het initiatief van Wereldlichtjesdag in Stompwijk is vijf jaar geleden genomen door Vera en Frans Hendriks. Zij hebben hun oudste dochter Tamara verloren toen het meisje vijf maanden oud was. Nadat ze in Wassenaar een bijeenkomst hadden bijgewoond, besloten ze deze speciale dag ook in Stompwijk te organiseren.

Veel van de aanwezigen bij de vorige bijeenkomsten vonden het heel bijzonder om mee te maken. Dit jaar organiseren we alweer de vijfde bijeenkomst voor ouders en familieleden van de kinderen.

Ook aandacht voor jouw kind?

Kunnen we ook een lichtje aansteken voor jouw kind? Laat het ons dan weten! Aanmelden kan via lichtpuntstompwijk@gmail.com.

Fijn als we de naam en een foto van je kind mogen ontvangen. Dan zorgen we ervoor dat ook jouw kind op deze avond de aandacht krijgt die het verdient.

Heb je nog vragen, dan kun je die uiteraard ook stellen via de mail, of bel Vera via 06 – 38 46 21 93. We willen er met elkaar weer een heel mooie avond van maken.

Warme groeten,

Frans, Vera, Jerney en Chantal Hendriks, Vera van Houten en José van Santen

De collecteweek 2023 is begonnen!

Deze week komen onze enthousiaste Stompwijkse collectanten weer bij u aan de deur in de week van 5 t/m 11 november!

Er kan er contant geld in de bus gedaan worden, en/of de QR-code op de bus kan gescand worden. Via deze QR code komt u in de app van Alzheimer Nederland, hier kiest u zelf een bedrag, en vervolgens komt u in een beveiligde iDEAL betaalomgeving.

Deze collecteweek is ontzettend belangrijk voor het werk van Alzheimer Nederland. We halen geld op voor onderzoek naar een toekomst zónder dementie en betere ondersteuning van mensen met dementie en mantelzorgers.

De groep mensen met dementie groeit snel en is erg kwetsbaar. Doorbraken om de ziekte te stoppen zijn van levensbelang. Wij hebben uw gift, méér dan ooit nodig, voor ons doel:`Een toekomst zónder dementie`!

Dit jaar, kunnen wij, collectanten, ook zien hoeveel Stompwijk totaal digitaal heeft gedoneerd.

Onze Stompwijkse collectanten zijn reuze fanatiek, hopen dat de Stompwijkers weer  gul geven én dat we het mooie bedrag van vorig jaar gewoon  gaan overtreffen!

Bij voorbaat héél hartelijk dank voor uw gulle gift.

Enne……natúúrlijk houden wij u op de hoogte van de totale opbrengst.

Namens Alzheimer Nederland,

Coby van Boheemen-Heemskerk

Coördinator Stompwijk

Alles goed? Vast wel! Eindelijk is het mij weer gelukt even een kijkje te nemen bij Annie, Keesje, opa en oma! Wat hadden die twee kleine schatjes toch weer een hoop te vertellen! Ik mocht niet eerder weg gaan alvorens niet alles gehoord te hebben! Dus had ik geen keus en luisterde naar alles wat ze aan mij kwijt wilden zijn!

Het waren allerhande verhaaltjes, zoals hoe het in de herfstvakantie is geweest, met al ’t zoeken naar eikeltjes, kastanjes, beukennootjes enz. Het was zelfs zo dat tijdens een wandeling door het bos, het opeens begon te regenen en oma haar paraplu moest open zetten. Wat gebeurde er nu? Er kwam plotseling een rukwind aangewaaid en………die rukte oma’s paraplu gewoon mee de lucht in nog voordat zij zich hiertegen kon verzetten.

O jé, wat nu? Ze konden met z’n allen nog net de paraplu een boom in zien waaien, die daar gewoon tussen de takken in bleef steken!

Wat eigenlijk het leukste van dit alles was, was dat er notabene twee eekhoorntjes rustig onder de paraplu op de takjes gezeten, van hun gevonden eikeltjes zaten te genieten! Is dat nou niet grappig? Natuurlijk ! Ha, ha, ha, ha, daar moeten ze nog steeds smakelijk om lachen, vooral omdat oma kletsnat was geworden, terwijl de eekhoorntjes lekker hoog en droog onder grootmoeders paraplu aan ’t knabbelen waren! Ha, ha, haaaaa,! Dat vond ik ook enig hoor, toen ik dit verhaal hoorde!

Eveneens, hadden zij het ook over Halloween! Annie en Keesje vonden het best wel een leuk feest, maar toch ook behoorlijk griezelig!

Oma en opa die hadden een mooie zilveren beker gewonnen voor de grootste pompoen die zij speciaal voor de wedstrijd hadden gekweekt!

“Gefeliciteerd opa en oma,!” zeg ik zachtjes, omdat ik weet dat onze Here Jezus, deze feestjes niet goed voor ons vindt! We vieren het wel hoor, maar ja een ieder mag voor zich zelf kiezen, om wel of niet mee te doen! Daar is iedereen vrij in!

“Zeg, Annie en Keesje, hoe staat het met een derde wonder van Jezus?” vroeg ik nieuwsgierig. Nou, dat hadden ze nog niet gevonden, dus nam oma spontaan het woord, terwijl wij van een heerlijk kopje thee en boerentaart genoten! “ Ja, dat wonder kan je lezen in de Bijbel bij Marcus 2:1-12, “ zei oma en vertelde verder: “Ik koos dit verhaal, omdat het de vorige keer ook over genezing ging, dus luister maar. “Jezus was nu in Kafarnaum, dat is een stadje dichtbij het Meer van Galilea in Israël. Alle mensen die dit hoorden, gingen daar naar toe om Jezus te ontmoeten. Het was er heel druk en overvol, zelfs tot buiten rond het huis! Er kon niemand meer naar binnen toe, dat was wel jammer, want er waren nog 4 mannen met een draagbed, waarop een vriend van hen lag, die helemaal niet kon lopen. Ze geloofden met z’n allen dat de Here Jezus zou kunnen helpen, maar nu konden ze niet naar binnen. Wat een pech! “Weet je wat,” zei de ene man, “ laten wij naar boven op het dak gaan en daar een gat maken, om zo toch bij Jezus te komen!” “Wat een goed plan! Het dak loopt niet schuin af, maar is gewoon plat, dus dat moet lukken!” zei de andere man. Ze konden nog net zien waar Jezus zat en maakten precies boven het hoofd van Jezus een gat in het dak!”

Oma stopte even met praten en zei, “ Weten jullie wat, ik verklap de afloop van dit verhaal niet. Jullie weten al waar dit verhaal te vinden is en ook dit mogen jullie zelf gaan opzoeken!”

Ja, Annie en Keesje wilden wel door naar oma luisteren, want die kan ook spannend vertellen hoor, maar zelf zoeken is ook goed. Daar wordt je nog knapper van!

Toch had Keesje nog een vraag: “Zeg oma, Kafarnaum ligt toch in Israël?” “Ja, mijn jongen” zei oma. “Waarom is er zoveel oorlog in Israeël?”vroeg hij daarna. “Nou, nou, dat is een heel lang verhaal! Volgende keer zal opa een klein beetje over vertellen. Wat wij voorlopig alleen kunnen doen, is bidden, zingen en aan de Here Jezus vragen dat er vrede komt tussen al die landen die in oorlog met elkaar zijn! Vraag ook aan mama en papa om mee te bidden en om een bijdrage te leveren, voor al die onschuldige mensen die hierdoor in nood zijn geraakt!, ”zei oma ernstig.

“Weet je wat? ” zei Keesje, “ ik ga alvast een gebedje maken voor de vrede in de wereld! Doe je mee Annie ?” “Ja, ik doe ook mee !” zei Annie en opgetogen gingen zij samen aan de slag!

Nou, lieve kinderen, dat doen jullie vast wel ook, maar eerst even dit:

*Vertel eens wat:

– Weet je nog wat het eerste en tweede wonder van Jezus was?

– Hoe ging dat verhaal ook weer?

– Hoe ging het met jouw “ Boekenfeestje “ tijdens de Kinderboekenweek?

*Creatief bezig zijn:

– Probeer ook dit verhaal over een derde wonder van Jezus te vinden in de Bijbel.

*Muziek:

– Omdat we bidden en zingen voor de vrede, heb ik voor dit liedje gekozen, nl: Nederland zingt: Vrede van God. 6 oktober 2017

YouTube Nederland zingt ( EO )

Nou lieve kinderen, dat was het ook weer, Gods zegen, succes en tot de volgende keer!

Veel liefs,

Olivia (voorleesjuf)