Op woensdag 9 juni is het buiten speeldag voor kinderen. In 2019 heeft een ouder iemand in Zwijndrecht aangegeven ”Ik wil ook buiten spelen”.  Met dit thema zijn verschillende gemeenten aan de slag gegaan, nu gaan we het een beetje mixen.

Op woensdag 9 juni proberen we 4 oude fietsen een kleurtje geven. Wie heeft er oude fiets voor dit doel beschikbaar. De fiets hoeft geen dienst meer te doen, alleen maar straks mooi te zijn.

Deze worden naast Elly de Waal, op het pad tussen het Hazepad en Waterviolier 1, door de kinderen geverfd, mede onder begeleiding van Sven van de Brede School. Iedereen is welkom van 13.00 tot 15.00 uur. Trek wel je oude kleren aan.

Op zondag 13 juni willen wij vragen aan de ouderen om dit project af te maken. Heeft u oude fietsmanden, – tassen, emmers, bakjes, tuinaarde of stekjes, neem die dan mee, dan kunnen we met elkaar de fietsen versieren.  Naderhand gaan we dan een mooie plek voor de fietsen in het dorp zoeken. Wie weet een mooie plek voor deze kunstfiets.

Verder gaan we werken aan de hinkelbaan. In eerste instantie gepland op het Akkermunt, maar bij nader inzien willen we kiezen voor het Haze/achterpad, dat immers door jong en oud dagelijks veelvuldig gebruikt wordt, om veiliger op de bestemming te komen. 

De hinkelbaan biedt, zodra deze af is, kinderen de gelegenheid om figuren in te kleuren met stoepkrijt, denk aan vlinders en vogels.

Verder wordt er gewerkt aan een Buiten speeldag voor ouderen. En tja wat is oud. Vul dat zelf maar in, we rekenen ruim en denk ik de -plusser, waar het kind al geruime tijd in verborgen zit en er nodig weer eens uit moet. Vooral kinderen worden uitgedaagd om samen met hun grootouders te gaan spelen.

De voorbereidingen zijn in volle gang, denk aan kuppen onderweg naar Stompwijk ’92 waar een team bezig is met de voorbereidingen of aan een speurtocht in de rondom liggende polders op zoek naar de big five, als ze nog niet gevlogen zijn. Het laat in het broedseizoen en de eerste vogels zijn al weer op de vlucht. En natuurlijk het opleuken van de fietsen.

Je hoeft niet mee te doen, je mag ook langs de kantlijn zitten en genieten en weer in contact te zijn. Wat hebben we elkaar lange tijd niet gezien bij een kopje koffie. Voorlopig to-go, maar je mag er wel bij zitten.

Dus wie heeft er een oude fiets die hij beschikbaar wil stellen, dan gaan we er met zijn allen iets moois van maken.

Petra

Gezocht 4 oude fietsen om op te fleuren

Reactie graag naar redactie@dorpsketting.nl

Donderdag ging het gerucht door Stompwijk dat er een kameel zou overnachten op de boerderij van Joost en Annemarie Juffermans. Nou dat is natuurlijk iets wat je niet dagelijks tegenkomt.

Vanuit de Dorpsketting op pad, maar ook Midvliet samen met Frans.

De nog geen jaar oude kameel Einstein heeft de looks en Tamar Valkenier heeft the looks and  the talks. Het was nog dringen geblazen in de lounge. Twee studenten van de opleiding forensisch onderzoek waren haar aan het interviewen toen wij aansloten en later meldde ook het Leids dagblad zich aan.

Kampioen loslaten

Tamar is een bijzondere vrouw die alles achter zich heeft gelaten om een leven als fulltime avonturier te gaan leven, dit was ze trouwens niet van plan. Ze had een prachtige baan als recherchepsycholoog bij de politie waar ze  veel geleerd heeft.  “Altijd een open houding aannemen en zonder oordeel” het gesprek aangaan is de boodschap. En natuurlijk lopen er vreemde wezens rond, zeker als je bij de (zeden)politie en bij afdeling moordzaken gewerkt hebt. Dit is percentagegewijs zo weinig dat zij zich hier onderweg niet door van de wijs laat brengen. Ze laat zich niet regeren door angst. Met een baan die 24 uur per dag en 7 dagen per week beslag op haar legde en haar vertelde wanneer ze met pensioen kon gaan. Dit strakke keurslijf benauwde haar, ze wilde meer van de wereld zien. Ze heeft ontslag genomen en alles achter zich gelaten. Alle spullen verkocht, weggegeven of weggegooid en met een kleine bagage op reis gegaan. In eerste instantie voor 1 jaar, maar ze is nu al 6 jaar onderweg.

Eerst is zij met de fiets vanuit Nederland richting Istanboel gefietst en later met kameel, paard en een hond door Mongolië en met een ezel door Jordanië. En samen met een ander vrouw doorkruist ze het hoog gebergte van Nieuw Zeeland, terwijl ze leven als jager-verzamelaars om in leven te blijven.

Ze heeft over haar avonturen een boek geschreven dat in april is uitgebracht. Om deze te promoten (in coronatijden) is ze de ontdekkingsreis in Nederland aangegaan. Ze heeft een kameel gekocht en de naam Einstein gegeven en vanuit Venray reist ze door heel Nederland op zoek naar avontuur en genietend van haar vrijheid.

Het met dieren en verder lege handen op reis gaan brengt haar de mooiste ontmoetingen of dit nu de bedoeïenen of rijke stinkerds zijn. Het opgaan in de ander zijn leefomgeving is het mooiste. Het heeft haar ook leren omgaan met dieren en het bijstellen van verwachtingen. Als een dier iets niet wil, ligt het aan jouw verwachtingen en niet aan het dier.

Ze heeft onderweg een gitaar bij zich, want ja muziek verbindt en ballonnen om in contact te komen met kinderen die altijd nieuwsgierig zijn. De gastvrijheid die zij ervaart is enorm, óók in Nederland. Ook zonder gastvrijheid in bijvoorbeeld de wildernis weet zij zich met tent en een paar pannen ook te redden.

Het vinden van een overnachtingsplaats is geen punt, zij is overal welkom. Vooral kinderdagverblijven, zorginstellingen stellen een bezoek zeer op prijs. Het leven met de dag gaat haar goed af, niets plannen het loopt zoals het loopt. Dat bleek de volgende dag al. Het adres Stompwijkseweg wijzigde in Wassenaar en ja dat is wat verder lopen. Maakt niet uit.

Ik loop nog even met haar op. Einstein eet onderweg van het malse gras in de berm of Stompwijkse Vaart en bepaalt het tempo. Nog even een rondje op het schoolplein maakte het helemaal af en dan de Kniplaan af richting Wassenaar waar nieuwe ontmoetingen wachten.

Wat fijn dat ze Stompwijk heeft aangedaan en dat ik kennis mocht maken met deze inspirerende vrouw, naar wie je wel uren kunt luisteren.  Tip: dat kan, als je haar boek koopt, het leest als een trein weg, even samen met haar op pad en over haar schouders meekijken. Dank je wel Tamar.

Petra

Tamar

op een

eerdere

reis.

Een heerlijk zonnetje, warme appeltaart, koffie en een leuk team om samen de handen uit de mouwen te steken. NL doet staat voor de deur. Natuurlijk heeft iedereen eigenlijk wel iets anders te doen, de eigen tuin bijvoorbeeld. Toch is het nog leuker om samen aan de slag in de voor- en zij tuin van het Dorpspunt onder leiding van Jos van Santen. Aanvankelijk waren er niet veel spontane aanmeldingen maar gelukkig konden we toch met een club van 10 personen aan de slag, met een extra compliment voor Henriette met haar dochter Kim en zoon Simon, die zelfs na een voetbalwedstrijd nog energie overhad.  Na een kort bezoek van Midvliet, die erg veel projecten op het programma had, kwam onze eigen Stompwijks burgemeester Marcel nog plantjes uitreiken aan mij als initiatiefneemster.

De regen heeft gezorgd voor groeizaam weer en dat was te merken, het onkruid tierde welig. We hebben kruiwagens vol geplukt en geschoffeld. Het is niet helemaal gelukt, maar we zijn wel erg tevreden over het resultaat. Goed om te weten dat er ook bij Stompwijk ’92 werd gewerkt en ook de kerkhofgroep in pastoors bos aan de slag was.

Door LV Voor Elkaar (voormaling vrijwilligersloket) kregen we allemaal een klein presentje als dank voor onze helpende handen.

Verder is door de krachten van de gebruikers van het Dorpspunt/school te bundelen, het balkon van het Dorpspunt versierd met 8 plantenbakken met rode hanggeraniums. Straks zullen ze uitbundig bloeien en dan is het helemaal af.

Veel dank aan de harde werkers!

Petra

Kijk nog even naar de metamorfose hieronder.