Hallo allemaal,

de kermis is alweer voorbij, foto’s staan op Facebook en er zijn al wat verhaaltjes over gezet in de Dorpsketting. Wij willen ook nog graag een verhaal vertellen over Celeto en de kermis.

Ja, een stukje schrijven in de Dorpsketting, hoe begin je dan?

Dat is niet zo eenvoudig. Maar ik doe het toch met veel nadenken hoe ik en wat ik zal gaan schrijven. Ik heb er naar mijn weten iets moois van gemaakt. Het gaat over de Stompwijkse kermis.

Ja, wie komt daar nou niet? Vier dagen feest voor jong en oud. Vakanties worden er omheen gepland. Je wil het gewoon niet missen. Eigenlijk is de voorpret al leuk, het opbouwen van de kermis. Geweldig is dat! Met veel vrijwilligers, super is dat gewoon. Jong en oud is daar mee bezig om er wat moois van te maken.

Eén daarvan was Remco van den Bosch. Hij reed daar altijd met de shovel van Arno van Santen rond om de spullen overal neer te zetten of te verplaatsen. Hij was er altijd te vinden om zo veel mogelijk te helpen. En dat deed hij zo goed als hij kon samen met vader Jan.

Jullie weten wel dat er op zondag altijd de ponyrace is en dat is altijd gezellig. Leuke pony’s die rijden zo hard mogelijk om een prijsje te winnen.

Nou lopen er op die dag ook mannen rond van Celeto. Naar mijn weten waren dat voorheen altijd Cees van Veen en Leen Rotteveel en volgens mij Guus van den Bosch. Misschien zijn er voor hun ook wel anderen geweest maar dat kan ik mij niet herinneren, zoals Mark Rutte altijd zegt.

Je kan dan op de pony’s gokken, wie er wint en daar hoort dan een prachtige beker bij. Die werd dan zo rond een uur of zeven uitgereikt. Cees, Leen en Guus hebben dat heel wat jaartjes gedaan, maar na een tijd vonden ze dat het stokje overgedragen moest worden. En ze vonden twee nieuwe Celeto-mannen. Remco van den Bosch en Mike Turkenburg. Die wilden dat graag doen. Ze namen het stokje met trots over.

Maar zoals de meesten wel weten is dat Celeto groeide en groeide. Dus de mannen vonden dat er een derde persoon bij moest komen. De meeste kennen mij wel als de zingende Stompwijker. Ik vond het een eer om bij de club te komen. En zo gingen wij met zijn drietjes verder met Celeto 2.0.

Prachtig was dat. De hele dag over het kermisterrein lopen om de winnende pony’s op te schrijven. En dan na de ponyrace hebben we de uitreiking van de beker. Dat doen we onder het genot van een drankje. Deze beker gaat soms de hele wereld over. Naar Stompwijkers die over de grens wonen. Super gaaf is dat! Daarna drinken we nog wat drankjes. De Celeto mannen regelen dat allemaal en dat gaat door tot in de late uurtjes. Cees en Leen hebben af en toe nog moeite om Celeto los te laten en ze lopen dan ook graag nog mee. Prachtig is dat! Een afsluiting van een mooie en fantastische dag.

Helaas op 15 januari 2022 kregen we een verschrikkelijk bericht. Ons maatje en vriend van iedereen, zoon van Jan en Marja van den Bosch was niet meer onder ons. Wat een vreselijk nieuws. Stompwijk was in diepe rouw. Iedereen die Remco kende ging een zware en moeilijke tijd in. Een grote klap voor Jan, Marja en de andere familieleden van den Bosch. Gelukkig hebben ze veel steun gekregen van iedereen die hun een warm hart toedragen. Maar hoe dan verder met Celeto?

Mike en ik hadden besloten dat er twee mannen bij moesten komen. En onze ogen waren gericht op Dennis Soonius, een rasechte Stompwijker en Ruud van Vliet, de grote knuffelbeer uit Zoeterwoude (hij woont bijna in Stompwijk). Dennis vond het een zeer grote eer om het stokje van Remco over te mogen nemen, aangezien hij dicht bij de familie staat.

Vorig jaar hebben ze voor het eerst meegelopen en ze vonden het geweldig allemaal. Alleen de beker, ja. Die heette de wisseltrofee. Die naam moest veranderen. Na veel overleg vonden wij een toepasselijke naam voor de beker en deze werd omgedoopt naar de CocoCup. Coco, zo werd Remco ook genoemd door iedereen. In goed overleg met Jan en Marja.

Dus de Celeto beker gaat van nu af aan door als de CocoCup. Een mooie herinnering aan Remco van den Bosch zodat hij er toch nog een beetje bij is. Zeker niet vergeten en zeker in ons hart.

De beker is vorig jaar gewonnen door Ank van den Bosch. Hoe mooi kan dat zijn! En dit jaar is hij gewonnen door Margret Vurens.

We hopen dit nog wat jaartjes voort te kunnen zetten met z’n viertjes en dat de CocoCup nog lang mag blijven bestaan. En als wij er in de toekomst mee stoppen dan hopen we dat het stokje wordt overgenomen. Maar dat komt vast wel goed.

Het was weer een mooi feestje. Bedankt Harddraverij “Nooit Gedacht”.

Tot volgend jaar, dan zijn wij er vast wel weer.

Groetjes, de mannen van Celeto 2.0.

Oftewel Proost op z’n grieks!!

Hoewel het weer niet echt meewerkte hadden ruim 40 mensen wel trek in een heerlijke Griekse maaltijd, de zon en tradities verzonnen we er zelf wel bij. En dus was het weer volle bak in het Dorpspunt afgelopen vrijdag. De tafels waren weer feestelijk gedekt en toen we het Dorpspunt betraden kwamen de meest heerlijke geuren ons al tegemoet. We begonnen met een glas heerlijke ouzo, aangevuld met jus d’orange en een framboos met een blaadje munt erin. Best sterk spul haha en aangezien sommige het drankje van de buurman of buurvrouw ook achterover sloegen was het al snel een gezellige boel.

De keukenbrigade serveerde het voorgerecht, een heerlijk pitabroodje met tzaziki en griekse gehaktballetjes in tomatensaus. Dat vond gretig aftrek. Aan het hoofdgerecht was men de dag ervoor al begonnen, kip met cognac, ui, champignons in een saus en een heerlijke salade met fetakaas. Als toetje een geweldige notentaart met ijs. We hebben heerlijk zitten smullen met elkaar, onder het eten was er ook tijd genoeg om even met iedereen bij te praten of even naar een ander tafeltje te lopen.

Wat is het fijn dat Jetty’s eettafel in de zomerperiode gewoon doorgaat. Liggen de meeste verenigingen lekker op het strand en zijn de deuren dicht, het Dorpspunt gaat gewoon door en juist in deze periode is dat zo belangrijk. Veel mensen zijn op vakantie, maar net zo vele niet en die hebben juist nu behoefte aan een praatje en iets gezelligs. Dus chapeau voor alle vrijwilligers, die dan ook na het dankwoord, uitgesproken door Ria Luiten, een daverend applaus ontvingen van de eters. De traditie van het stukgooien van het servies sloegen we even over, maar we mochten wel de kartonnen bordjes van de tafel pakken en op de grond gooien ter compensatie.

De volgende eettafel is 25 augustus en de keukenbrigade riep ons op om mee te denken over het menu. Seizoensgebonden, misschien iets uit de moestuin, alle ideeën zijn welkom. Ook ik heb weer mee mogen genieten van de gezelligheid en het heerlijke eten, het is mij toch steeds weer een raadsel hoe men het voor elkaar krijgt om voor zo’n 40 personen elke maand weer iets anders op tafel te toveren. Het smaakt altijd, het is warm en iedereen krijgt nagenoeg op het zelfde moment het eten, zodat niet de een nog aan het voorgerecht zit terwijl de ander al aan het toetje toe is. Dus uit de grond van mijn hart, heel erg bedankt voor jullie inzet en ik hoop weer tot een volgende keer.

Agnes Hofstede

In aanloop voor de Galerie des Animaux die op dierendag zal openen op het terrein van Stichting Nationale Dierenzorg in Wassenaar, heeft metaalkunstenaar Patrick Visser deze poes of kat over laten komen van de Hermitage in Amsterdam. Tijdens de kunstexpositie Galerie des Animaux zullen diverse kunstenaars hun dier gerelateerde werk exposeren. Zowel op het terrein als in de boerderij zullen schilderijen, tekening, sieraden, sculpturen etc. te zien zijn.

Maar voor het zover is zijn we op zoek naar een naam voor deze poes of kat die zo prachtig staat te zijn op ons terrein! Stuur voor 15 augustus jouw naam voor deze poes of kat naar info@ndz.nl en wie weet wordt jouw naam gekozen! Patrick Visser, de maker van dit prachtige object zal zelf de naam kiezen uit de vele inzendingen en heeft voor de bedenker hiervan een leuke miniatuur in petto!