Tijdens de Nationale Buitenspeeldag op woensdag tien juni hebben de zes buurtcoaches en JOGG-regisseur van Goed Bezig! Miriam Blom de kinderen in Leidschendam-Voorburg gestimuleerd om buiten te spelen op demooie speelplekken die de gemeente rijk is. Aan de oproep is massaal gehoor gegeven, want op de speelplekken was een gezellige drukte! JOGG-regisseur Miriam Blom: “Het was super om zoveel kinderen te zien buiten spelen. Buiten spelen is een mooie manier van gratis bewegen. En in de gemeente zijn meer dan voldoende plekken om dit te doen. Zo blijven de kinderen vanzelf vitaal”.
Speeltuin Stompwijk
De buurtcoaches waren aanwezig op de verschillende locaties om de kinderen te stimuleren met spelen. Zij hadden extra speelmateriaal, stoepkrijt en bellenblaas bij zich. Voor alle kinderen was een doosje Goed bezig! stoepkrijt beschikbaar en daar werd direct dankbaar gebruik van gemaakt. In de Prinsenhof was de Smoothiefiets aanwezig. Veel kinderen hebben hun eigen smoothie kunnen mixen. Combinatiefunctionaris Henk van Dorp was op bezoek in Stompwijk: ”Buiten spelen is altijd goed. Ook al regent het. Je doet dit om fit te blijven en je verbetert je weerbaarheid”.
Wethouder Stemerdink is ook bij drie plekken op bezoek geweest en heeft met de kinderen gesproken. De jongeren op de skatebaan hebben haar uitgebreid verteld hoe gaaf ze de skatebaan vinden en wat er verbeterd kan worden. Wethouder Nadine Stemerdink: “Het vernieuwen van een speelplek in onze gemeente doen we altijd met grote inbreng van de kinderen. Want wie weten beter hoe die eruit moet zien dan de gebruikers zelf? Het is belangrijk dat zij lekker kunnen buitenspelen, bewegen en plezier maken. Daarom mogen zij meedenken en een eigen ontwerp voor een gezellige en actieve nieuwe speelplek maken. Dat kan op verschillende manieren: online, met plak- en knipvellen, op locatie of bij een wijkvereniging. Superleuk om te zien dat hun ideeën en wensen op die manier in de nieuwe speelplek terugkomen.”
Grootschalige ingrepen in de Meeslouwerpolder bij Stompwijk zijn voorlopig niet nodig. De kassen tussen de Kniplaan en de Tuinbouwweg zijn verhuurd of in eigendom van bedrijven in de tuinbouwsector. Er zijn nog wel enkele kleine initiatieven zoals om het gebied te verbeteren zoals de sloop van een oude kippenloods aan de Meerburgerlaan 2.
Dat hebben B&W de gemeenteraad laten weten. Er wordt wel doorgewerkt aan een nieuw bestemmingsplan voor de polder. Dat zou nog dit jaar klaar moeten zijn. Eerder concludeerde de gemeente dat er iets met de Meeslouwerpolder moest gebeuren. De veelal kleinschalige glastuinbouw in de polder had weinig toekomstperspectief. De gemeente streefde naar een combinatie van grotere tuinders, andere lokale bedrijvigheid en wonen om economische waarde aan het gebied toe te voegen.
We zijn alweer twee weken open en hebben wat pech gehad met tegenvallende weersomstandigheden. Op zonnige momenten worden onze terrassen goed gevonden, maar helaas hebben we pas een paar mooie dagen van het terras kunnen genieten.
Verder wordt er gelukkig nog steeds veel eten afgehaald en komen er gelukkig ook veel mensen bij ons eten. Waarvoor dank. We houden ons in het restaurant en op het terras aan de coronaregels en dat leidt nog wel eens tot discussie. Mensen komen met elkaar in één auto aan en mogen dan vervolgens niet bij elkaar aan tafel of mensen kiezen er liever voor om thuis met elkaar te gaan eten als ze horen dat het bij ons niet kan. Wij vinden het allemaal enorm vervelend om niet soepeler om te kunnen gaan met de regels. We weten dat er veel horecaplekken zijn waar ze de regels veel soepeler hanteren en dat maakt de discussie dan ook extra moeilijk.
Eerlijk gezegd hadden we gehoopt (en er eigenlijk ook op gerekend) dat nu, twee weken na het heropenen van de horeca en het uitblijven van impact op de zorg, de regels zouden versoepelen en we wat meer mensen aan één tafel zouden mogen toestaan. Zeker op het terras.
Voor mij is het echt onbegrijpelijk en frustrerend dat deze stap niet gezet wordt door het kabinet, maar helaas telt mijn mening niet in deze discussie. Het maakt ons werk soms wel iets minder leuk op dit moment. Het zit niet in onze gastvrije bedrijfscultuur om geen oplossing te kunnen vinden voor behoeftes en wensen van onze gasten, maar in dit geval kan dat niet en zullen we blijven verzoeken om verder uit elkaar te gaan zitten en accepteren we dus niet teveel gasten aan dezelfde tafel. Hoe vreselijk we het ook vinden om dat te moeten doen. Het is helaas de wetgeving en daar zullen we ons aan houden. Wij vragen uw begrip en uw medewerking. Neem het ons niet kwalijk, wij zouden het zelf ook graag anders zien. Ik zou graag kunnen schrijven dat het allemaal voor uw en onze veiligheid is, maar door de inconsistente keuzes van het kabinet een de schijnbare willekeur aan versoepeling geloof ik daar persoonlijk niet meer in.
Bezorgen
Het terras in coronatijden
De reden dat we zijn gestopt met het bezorgen van maaltijden en u alleen maaltijden kunt afhalen bij De Bles is dat we niet iedere dag personeel beschikbaar hebben om eten weg te brengen op de drukke momenten. De collega’s met rijbewijs staan immers weer volop in de bediening en keuken. Het soms wel en soms niet kunnen aanbieden van bezorging leek ons inconsequent en daardoor verwarrend en daarom hebben we beslist daar nu mee te stoppen. Bent u vanwege gezondheidsredenen echt niet in staat om eten af te halen, bel dan even ruim van tevoren om te overleggen of we toch een uitzondering kunnen maken. We willen altijd zorgen voor de ouderen en zieken in het dorp en vinden dan vast een oplossing.
De wereld draait doorrrrrr!!! Niet alleen de naam van een televisie programma maar mijn inziens momenteel ook de situatie waar we in de wereld mee te maken hebben. Het corona virus natuurlijk, ruzie tussen landen, wel of niet de grenzen open, discriminatie, moord, demonstraties over de hele wereld en standbeelden worden overal kapot gemaakt of beklad. Moet dat nu zo? Laten we toch met zijn allen proberen een beetje vredig te leven. Natuurlijk, ik weet wel, het kan niet altijd maar de laatste tijd loopt het toch de spuigaten uit. Ja we zijn beperkt in sommige dingen, maar als je eens verder kijkt dan hebben we het zo slecht nog niet. Alles kon altijd maar, nu moet even de rem erop en meteen barst de bom!!
Het wordt zomer, de zon schijnt, er zijn zoveel kleine dingen om van te genieten, als je ze maar wilt zien.
Zondag is het Vaderdag. Ik hoop dat de vaders onder onze leden een leuke dag zullen hebben, ondanks de beperkingen. Het is gelukkig allemaal wel wat soepeler dan toen het Moederdag was. Toen waren de regels nog strenger. Ik ben benieuwd of er nog vaders/opa’s zijn die zelfgemaakte cadeautjes krijgen, zoals een gekleide asbak van hun (klein) kinderen.
Dat was zo spannend vroeger, weken van te voren waren we er op school al mee bezig, volgens mij heeft elke vader ooit wel eens zo’n zelf gekleide asbak gekregen. Tegenwoordig is het eigenlijk meer een commercieel feest, maar ja de tijden veranderen en dat dus ook. In elk geval een hele fijne dag en gewoon van genieten.
En dan gaan we toch heel voorzichtig richting zomervakantie. Er is een aantal landen vrijgegeven waar je naar toe mag en ook vakantie in eigen land wordt volop gepromoot. Zelf heb ik een midweekje geboekt met mijn moeder en twee zussen eind september op de Veluwe. Ik hoop dan toch dat het virus wel zover teruggedrongen is dat we gewoon kunnen gaan. Je kan daar heerlijk wandelen en als dat niet gaat dan pakken we gewoon de auto want daar mag je ook door de bossen mee. Lekker eten en drinken, zelf koken doen we niet aan en tafeltje dekje komt daar niet, dus we gaan gewoon lekker elke avond uit eten. Spelletjes mee ( mijn moeder mag trouwens alleen mee als ze haar Skibbo kaarten thuis laat, wat een … spel is dat. En en passant maakt ze dan ook nog even haar eigen regeltjes als ze dreigt te verliezen haha dus u begrijpt wel….boycotten die handel). Dat is vakantie, de voorpret is begonnen.
En tot slot nog iets om over na te denken: “Wacht niet op de juiste persoon om in je leven tegen te komen, maar maak van jezelf de juiste persoon om in iemands leven te komen “
Een hartelijke groet namens het bestuur van de Ouderen Soos Stompwijk,
Het woord ‘diamant’ stamt uit de Griekse tijd en betekent onverslaanbaar. Kees en Riny Schrader waren op 14 juni 60 jaar getrouwd, een diamanten huwelijk, en blijken dus een onverslaanbaar koppel. Kees en Riny wonen nu alweer meer dan 5 jaar heel fijn in Voorburg, maar hebben het grootste deel van hun leven in Stompwijk gewoond. Kees is er in 1933 geboren en Riny woonde er sinds hun huwelijk in 1960.
Zondag jongstleden was precies de huwelijksdag. De Bles was al een tijd geleden gereserveerd, maar helaas gooide corona roet in het eten. Daarom werd de dag op een andere manier ingevuld. Na koffie en taart in de tuin samen met kinderen, kleinkinderen en aanhang, kwam als verrassing Piet Turkenburg, vergezeld door Linda Overdevest, met zijn prachtige aangespannen rijtuig voorrijden voor een tochtje met het bruidspaar, langs diverse plekken in Stompwijk en Zoeterwoude waar zij vele herinneringen hebben.
De eerste stop was bij Dr. van Noortstraat 178, het ouderlijk huis van Kees, waar het jonge stel na hun huwelijk ging wonen. Let wel, ze gingen er pas wonen na het kerkelijk huwelijk in juni 1960, terwijl ze op 30 december 1959 al volgens de wet getrouwd waren.
Daarna ging de route door de Meer en Geer naar de St. Jan’s kerk in de Zuidbuurt, waar het huwelijk precies 60 jaar geleden werd voltrokken. Daar werd het Ave Maria ten gehore gebracht, het lied dat Kees 60 jaar geleden zelf had gezongen. Dit liet de aanwezige familieleden en vrienden niet onberoerd.
Vervolgens werd koers gezet naar de Weipoort; de plek waar Riny is geboren. Hier had de familie Ammerlaan een meelbedrijf en een kruidenierswinkel. De volgende stop was iets verder in de Weipoort bij de boerderij waar Riny als jong meisje als dienstmeisje lange zware werkdagen had gemaakt met poetsen, kaas maken etc. Op dit punt werd gekeerd en werd de terugweg via Zoeterwoude dorp ingezet.
Een stop bij Tiny, de weduwe van Henk Schrader met wie Kees zo lang z’n aardappelbedrijf heeft gerund, mocht natuurlijk niet ontbreken.
Bij terugkomst had het paar 6 herinneringsdocumenten en 6 x 10 rode rozen verzameld, die door de kleinkinderen bij de diverse stops waren overhandigd.
‘In een woord schitterend’ was de conclusie van Kees en Riny. Daar viel niets op af te dingen, dus werden er maar gauw een paar flessen met de nodige knallen ontkurkt. Aansluitend werd er nog lekker Italiaans gegeten met kinderen en kleinkinderen. Zo lang samen, zoveel mooie herinneringen, dat is het waard om gevierd te worden, ook in Corona-tijd. We wensen Kees en Riny nog vele gelukkige jaren samen.
De fietsbrug voorbij het tunneltje richting de Meerpolder werd afgelopen vrijdag open gesteld. Van afstand was al te zien dat er een aardige slinger in kwam en dat is dus ook zo. Wat mij betreft had het wel wat minder lus mogen zijn, ik ben bang dat er in de toekomst regelmatig fietsers de bocht uit zullen vliegen. De hekken staan er nog. Nu maken de meeste wielrenners al gebruik van de rotonde en zolang ze daarmee wegkomen zal dat alleen maar toenemen denk ik.
Misschien kan het fietspad iets breder gemaakt worden en iets minder bocht, dan is het bruggetje een mooie nieuwe aanwinst. Dit weekend was het in ieder geval al druk met wandelaars en fietsers. Misschien kan er ook nog een afvalbak geplaatst worden zodat de mensen die het anders zomaar weggooien het hierin deponeren.
Met Scotty op pad heeft hij dagelijks wel een leeg blikje of sigarettendoosje te pakken. Vol mee, dan kun je het ook leeg mee terug nemen of deponeer het in een bak! Alvast bedankt voor het netjes houden van de omgeving en het prachtige gebied rondom ons. Dan kunnen we blijven genieten!
Zondagavond om ongeveer 21.45 uur aan mijn voordeur 2 egels. Dit is erg vroeg om egels waar te nemen en de voorste had bepaald geen vlucht- of oprol gedrag, dus mogelijk zwak of ziek.
Mijn vader, helaas veel te jong overleden. Een lieve, rustige man, op zijn best bij zijn beestjes en in de natuur, daar was hij het liefst. Hij kwam zelden in huis, ja om te eten, koffie te drinken en te slapen, maar verder was hij altijd buiten en genoot van alles wat er op de boerderij gebeurde.
Hij zei nooit zo veel, maar hij was er als je hem nodig had. Hij bemoeide zich ook nooit zoveel met onze opvoeding, de weinige keren dat hij dat wel deed wist je dat je het echt te bont had gemaakt haha.
Zijn beestjes, okay de koeien waren voor het brood op de plank maar van het jongvee genoot hij pas echt. De kalfjes, heel vroeger nog de biggetjes maar vooral de lammetjes zaten in zijn hart. Dan zag je hem smelten en kwam er een uitdrukking op zijn gezicht die ik nu na al die jaren nog zo voor mij kan halen.
Ik weet nog dat we een keer een koe naar huis moesten halen die op het land bij van Santen stond. Dus mijn vader en ik lopend daar naar toe en lopend weer terug. We waren bijna thuis toen de koe ineens op hol sloeg en zo mijn vader de Stompwijksevaart in duwde. Mijn vader kon niet zwemmen, gelukkig is de vaart niet diep, maar het was echt een komisch gezicht.
Het voorjaar en zomer waren drukke tijden, het land moest bewerkt worden zodat het gras weer ging groeien, er werden veel beestjes geboren, er moest gekuild en gehooid worden en we moesten allemaal helpen. Als we dan boven op de hooiwagen mochten zitten terwijl we naar huis reden dan waren we de koning te rijk. Dat we daarna moesten helpen de balen in de barg te krijgen was weer wat minder, maar dat hoorde er ook bij.
Toen er kleinkinderen geboren werden veranderde hij heel langzaam. Hij was gek op die kleintjes, oh wat was hij trots als de oudste van 2 in haar kleine blauwe overalletje, rode laarsjes en rode zakdoek om haar nek mee naar de kalfjes ging. Daar kon hij zo van genieten. Hij wist ineens van het bestaan van lange vingers en roosvice en haalde zelf de peertjes uit de kelder.
Het was vertederend te zien hoe hij de kleine, jongste baby vasthield. Niet gewend, onhandig zo’n klein kindje in zijn grote handen. Maar de liefde straalde van zijn gezicht. Helaas heeft hij veel te kort van hen mogen genieten. Het is een troost dat hij gestorven is midden in de natuur, waar hij het liefste was, in het land waar hij net een koe van haar kalfje had verlost.
Alleen veel te vroeg.
Pa, ik ben er trots op uw dochter te mogen zijn, want ook al bent u er niet meer, dat gaat gewoon door. Ze zeggen dat het verdriet slijt, maar dat voel ik niet. Bedankt dat u mijn vader bent geweest en ooit zien we elkaar weer, als mijn tijd er hier op aarde ook opzit.
Stichting Amigos steunt al sinds 2003 diverse projecten in voornamelijk Bolivia op het gebied van educatie en gezondheid. Wij willen u graag op de hoogte houden hoe het een en ander verloopt in deze coronatijd.
In tegenstelling tot Nederland, waar de quarantaine maatregelen nu langzaamaan worden versoepeld, moet het overgrote deel van de bevolking in Bolivia nog steeds binnenshuis blijven.De bevolking heeft het economisch en mentaal enorm moeilijk.
Eind vorig jaar had Bolivia na de verkiezingen te kampen met hevige politieke onrust. De president Evo Morales is afgetreden en met de interim-regering keerde de rust min of meer weer terug en toen dook COVID-19 op. De slechte toestand van de gezondheidszorg verklaart waarschijnlijk de snelle reactie van de regering. De staatsziekenhuizen hebben veel te weinig middelen, waardoor dokters en verpleegsters in meerdere ziekenhuizen weigeren om patiënten met het coronavirus te verzorgen.
Nadat op dinsdag 10 maart de eerste persoon met COVID-19 in Bolivia werd gediagnosticeerd, gingen op donderdag 12 maart de scholen en universiteiten dicht en kwam er een verbod op samenscholing. Sinds 26 maart mogen de Bolivianen één ochtend per week naar buiten om lopend inkopen te doen afhankelijk van het laatste cijfer van je identiteitskaartnummer. Het is niet bekend tot wanneer de maatregelen nog gelden.
Ondanks de strenge lockdown zijn de cijfers niet hoopgevend. Het aantal gediagnosticeerde patiënten blijft stijgen, net zoals het aantal overlijdens. De mortaliteit ligt relatief hoog, omdat er zeer weinig testcapaciteit is in Bolivia.
In Bolivia werkt 83 procent van de Boliviaanse bevolking in de informele economie: zonder contract, zonder ziekteverzekering, zonder vangnet. Ze leven van dag tot dag: wat op één werkdag in het laatje komt, wordt de volgende dag uitgegeven aan eten en noodzakelijk transport.
De impact van de genomen maatregelen is dus niet te overzien. Ook omdat er geen statistieken worden bijgehouden van het aantal huishoudens, waar de schulden zich opstapelen, die geen eten meer kunnen kopen, die hun geneesmiddelen niet meer kunnen aanschaffen bij chronische ziekte en waar er sprake is van geweld of mishandeling. Het psychosociale effect op kinderen en jongeren is enorm, vooral in de steden, waar slechts een handvol mensen over een tuintje of een terras beschikken. Leven tussen vier muren, vaak met verschillende generaties families samen, zorgt voor heel wat spanningen en mentale onrust. Er is onrust en protest in bepaalde regio’s van het land: “We sterven liever aan corona, dan van honger.”
Doet de regering dan helemaal niets? Toch wel. Sinds het begin van de quarantaine maatregelen werden economische pakketten in de vorm van voedselmanden en bonussen beloofd. In eerste instantie gingen deze bonussen naar ouderen en families met schoolgaande kinderen. Na het meermaals opvoeren van deze pakketten, heeft op dit moment bijna elke volwassen Boliviaan recht op één bonuspakket. Althans in theorie, want de verdeling ervan verloopt chaotisch. Mensen moeten hun bonus opvragen bij de bank en dat zorgt voor trieste taferelen: ellenlange rijen overdag en (vaak oudere) mensen die ’s nachts onder een deken kamperen voor de bank. Diegenen die op het platteland wonen en het aankunnen, lopen urenlang naar de dichtstbijzijnde bank.
De organisaties waarmee Stichting Amigos werkt, hebben door de lockdown maatregelen de werkzaamheden moeten aanpassen. De werknemers van het weeshuis worden elke dag opgehaald en weer thuisgebracht. De mobiele school en Yanapasayku/Sol in Casa hebben via het internet en de telefoon contact met de kinderen. De organisaties doen wat ze kunnen maar hebben het zwaar. De saamhorigheid onder de bevolking is gelukkig groot. De mensen helpen elkaar in deze moeilijke en bizarre tijden. De steun vanuit Stichting Amigos is nu meer dan ooit goed besteed.
Wordt vervolgd … en hopelijk de volgende keer met betere berichten.
In het kader van het Coronavermaak op de zaterdag, had Petra dit keer aan mijn buurman Marco de Groot gevraagd of hij wilde optreden. Bij veel mensen,
zeker bij de Raad van Elf van de Gaanders is het een publiek geheim dat Marco over een prachtig stemgeluid beschikt. Zelf hoor ik hem weleens zingen als hij onder de douche staat, je bent buren of niet toch? Even heeft hij getwijfeld, maar gelukkig heeft hij de stap genomen om voor groter publiek op te treden. Het begon op de Pinksterbloem en door de harde wind was het in het hele dorp al te horen, daarna naar de Akkermunt waar ook al redelijk wat mensen zaten of stonden. Alfons Belt music verzorgde de muziek en hij deed dat weer voortreffelijk, hij is er elke zaterdag mee in de weer om het leven in Coronatijd even wat aangenamer te maken. Deze keer werd ook het terras bij de Bles aangedaan en het was even heel gezellig, veel wind maar droog gelukkig.
Marco zingt Hazes met heel zijn hart en dat kun je horen, we hebben genoten Marco. Goed van jou, dat jij het aangedurfd heb om zonder een biertje (nou ja, met eentje om de keel te smeren), buiten op te treden. Van mij mag het herhaald worden, maar er is zoveel talent in Stompwijk dat er misschien wel meer mensen zijn die de uitdaging aan durven gaan. Ik kom wel kijken en klappen, maar laat mij niet zingen, want dan lopen de mensen weg en dat is niet de bedoeling.
Marco bedankt voor de leuke optredens, Alfons voor de muziek en Leo en Petra voor het elke week toch maar weer wat regelen en Jeroen voor het openen van het terras.
