Vandaag 19 april is onze eigen Leo jarig. De regelneef en it-ondersteuner van dit blad. Ook is hij volop bezig met de Adviesraad en de Stexit. En verder nog oppas opa en beheerder van het Dorpspunt. Wij als redactie van de Dorpsketting willen hem dan ook graag een keer in het zonnetje zetten en hem voordragen voor de pluim.
Bij deze dus….
GGD Haaglanden bereidt de opening voor van een vaccinatielocatie in de gemeente Leidschendam-Voorburg, aan de Appelgaarde 2 in Voorburg. In dit (voormalige) kantoorpand start naar verwachting vandaag de zesde vaccinatielocatie in de regio Haaglanden.
Aantal bezoekers per dag
Naar het zich laat aanzien wordt er in eerste instantie gestart met het vaccineren van ongeveer 400 personen per dag. Naarmate er meer vaccins beschikbaar zijn, worden er ook meer personen per dag gevaccineerd. De locatie aan de Appelgaarde 2 is op termijn geschikt voor maximaal circa 1350 vaccinaties per dag. Mensen kunnen zich uitsluitend op afspraak laten vaccineren. Ze ontvangen daarvoor een oproep van het RIVM.
Verkeersdrukte
Er is voor deze locatie gekozen vanwege de bereikbaarheid en de goede parkeermogelijkheden. Parkeren is gratis en kan voor de deur (op eigen terrein). Om alles in goede banen te leiden worden verkeersregelaars ingezet. Er is voldoende openbaar vervoer in de directe nabijheid van de vaccinatielocatie. En de locatie is goed bereikbaar op de fiets.
Openingstijden
De vaccinatielocatie is zeven dagen per week open, in eerste instantie van 9.00 tot 17.00 uur. Mogelijk worden de openingstijden verruimd als er meer mensen per dag kunnen worden gevaccineerd. In dat geval is de Appelgaarde open van 8.00 tot 20.00 uur. Of dat ook echt nodig is, is op dit moment onbekend. Naar verwachting wordt deze locatie tot het einde van het jaar gebruikt.
Vaccinatie bij de GGD
Mensen kunnen zich alleen op afspraak laten vaccineren. Iemand die van de huisarts, werkgever of van het RIVM een uitnodiging heeft gekregen voor een coronavaccinatie bij de GGD, maakt een afspraak via het landelijke telefoonnummer uit de uitnodigingsbrief. Bij het maken van de afspraak kan degene – op basis van beschikbaarheid – zelf kiezen naar welke locatie hij/zij gaat.
Aan de binnenkant van de rouwkaart stonden deze prachtige woorden van Lenie zelf, opdat we niet vergeten. De woorden heeft ze zelf samengesteld uit gedichten waar zij door geïnspireerd was:
Ik wens jullie,
de tijd om van de kleine dingen te genieten
Rust om stil te staan bij de mooie momenten
Sterkte om de tegenslagen te overwinnen
Vriendschap om je hart te verwarmen
Humor om wat somber is te kleuren
Een glimlach om elke dag mee te beginnen
Veel liefde en geluk in de toekomst.
Lenie de Jong
Zij was het die mij leerde lopen
Die stap voor stap stil naast mij ging
En elke keer als ik zou vallen
Mij in haar beide armen ving
Zij was het die mij leerde eten
Toen ik nog amper slikken kon
Zij liet mij reeds haar liefde weten
Nog voor mijn levensweg begon
Zij was het die met enkele woorden
Mij moed en zelfvertrouwen bood
En mij ook zelfs nog als een kind zag
Toen ik volwassen werd en groot
Vandaag wil ik haar nog eens zeggen
Met bloemen uit mijn hart omrankt
Voor alles wat U hebt gegeven
Voor alles wat ik ben Bedankt.
Gelezen door zusje Nellie (namens Bob)
Bron niet bekend, uit het uitvaartboekje.
Nu ik er niet meer ben, laat me los, laat me gaan,
ik heb zoveel dingen gezien en gedaan.
Je moet je niet met teveel tranen aan mij binden,
maar dankbaar zijn, voor de vele goede jaren samen.
Ik heb je mijn liefde gegeven en je zult nooit weten,
hoeveel je mij aan geluk hebt geschonken.
Ik dank je voor de liefde, die je hebt getoond,
maar nu moet ik alleen verder reizen.
Rouw om mij, als het echt niet anders kan,
maar laat je troosten door vertrouwen.
Het is niet voor altijd dat wij scheiden moeten,
dus koester de herinneringen in je hart.
Ik ben niet ver weg en het leven gaat door
en als je me nodig heb, roep en ik ben er.
Hoewel je me niet kan zien, noch voelen, ik ben vlakbij
en als je luistert met je hart, zul je het horen.
Al mijn liefde rond om je, zacht en zuiver,
en wanneer je hier heen komt, hellemaal alleen
zal ik je begroeten met een glimlach
en een ‘welkom thuis’
Gelezen door broer Sjaak (schrijver Robert Bryndza)
Ingetogen, weggevlogen,
deze weg was al bekend,
alle angsten meegewogen
Telt de rust, waar je nu bent.
Dag lieve Leentje ♥♥
van zusje Ankie (uit eigen werk)
Op 13 april zijn bij de afscheidsviering van Lenie de Jong prachtige gedichten voorgedragen, die de familie graag met u wil delen.
Lieve Lenie,
Hier staan wij dan, voor de vijfde keer als familie bij elkaar, om afscheid te moeten nemen van een geliefd persoon uit onze familie. Eerst gold het voor onze ouders, toen voor Thijs, toen voor Piet en nu geldt het voor jou Lenie, ons jongste zusje. Nog veel te vroeg, om afscheid te moeten nemen van het leven.
Wat hield jij van het leven, je genoot er met volle teugen van en wilde niets missen. Je wilde overal bij zijn, alles wilde jij vieren en keek daar naar uit. En achteraf nog heerlijk herinneringen er over ophalen. Dat was jij ten voeten uit. Ik wil graag een gedicht voor dragen, dit gedicht komt uit het boekje “Zusjes ” dat ik van Lenie gekregen heb op mijn verjaardag.
Het geeft de verbondenheid weer, die wij voor elkaar voelen.
Banden,
Vader Moeder,
Zuster Broeder,
Ieder met allen verbonden
Elk met elkaar
Banden zo solide,
Als massief staal,
Banden zo onzichtbaar
Toch heel voelbaar
Maak verre reizen
En je beseft dan,
Oersterke banden
Die niemand breken kan.
Vader Moeder,
Zuster Broeder,
Ieder met allen verbonden
Elk met elkaar.
Lieve Lenie, die verbondenheid blijft, ook nu jij niet meer lijfelijk aanwezig bij ons bent. Je laat vele herinneringen en verhalen achter. Wees niet bang, je zal niet vergeten worden. Want jij was altijd Groots aanwezig in onze familie.
Rust zacht, Lieverd.
Gelezen door zusje Hennie
(Banden uit een Helen Exley cadeauboek. Schrijver Tony Bradman)
Deze week hebben we afscheid genomen van een geliefd koorlid, Lenie de Jong. Ze is na een kort ziekbed rustig ingeslapen op woensdag 7 april 2021.
Lenie was bijna 25 jaar lid van ons E.M.S koor. We kenden haar als een vrolijke en enthousiaste sopraan, tijdens de repetities kon ze soms een aria geven. Geweldig!
Ze heeft het nooit gedurfd om solo te zingen maar ze kon het wel!
Lenie was jarenlang de secretaris en maakte de handgeschreven notulen/jaarverslagen. Ook de verjaardagskaarten verzorgde zij enige jaren. Binnen ons koor was Lenie altijd degene die positief was over een moeilijk lied waar anderen zuchtten zei Lenie: Kom op dit gaat ons heus wel lukken.
De eerste fase van haar ziek zijn werd goed afgesloten wat was ze blij. En wat waren wij blij dat ze er was met de afsluitavond van ons koor bij Aa-Zicht in 2019.
Lenie had altijd veel plezier op deze avonden, zie en hoor ons gaan in een boot over de Vliet. Lenie hoorde je er bovenuit!
Helaas kwam de ziekte terug. Deze laatste periode is het heel snel verslechterd en is ze gestorven in haar vertrouwde omgeving met Ben aan haar zijde.
Het koor had graag qua muziek en zang een mooie bijdrage aan haar afscheid willen verlenen, maar door de corona maatregelen was dit niet mogelijk. Marianne Turk leidde de uitvaart. Heel fijn dat Lia, ons koorlid, heeft bijgedragen aan dit afscheid door het lied, De Roos, te zingen. Ook was er een opname te horen van ons koor welke Lenie zelf had uitgekozen dus toch een bijdrage van ons koor waar ze zich zo bij thuis voelde!
Met elkaar hebben we afscheid genomen in de kerk door een kring te vormen om haar heen. Op 13 april, na de uitvaart was er met elkaar een laatste groet.
Nooit meer zingen in het koor
Nooit meer haar stem horen
Nooit meer haar aanstekelijke lach….
Lenie, je gaf ons nog goede raad op je overlijdenskaart, dit nemen wij mee.
Dank,
Dankjewel dat jij er was.
Wat zullen we je missen!!
We wensen de familie en in het bijzonder Ben en Nel veel sterkte de komende tijd.
Eigentijdse Misviering Stompwijk
Het E.M.S
Ik werk in de gemeente Capelle aan den IJssel en daar zorgt, net als bij ons, de gemeente veelal voor straatreiniging. Bewoners kunnen en willen een handje meehelpen. Ook hier willen inwoners hier graag bij helpen en maken een opruimommetje. Dat kun je in deze Dorpsketting nog lezen.
Daar (in Capelle) werd door meerdere bewoners aan de gemeente gevraagd of het mogelijk was om opruimmateriaal te krijgen, zodat zij bij de (dagelijkse) wandeling een afvalgrijper en een vuilniszak(je) mee kunnen nemen om het zwerfvuil op te ruimen. Nou, dat vind ik een erg goed idee.
Zeker in combinatie met de pas gelanceerde app het Ommetje, Stompwijk loopt, inlogcode 3BEBP. Dan snijdt het mes aan twee kanten.
Ik wil mij hier best hard voor maken en achter dit materiaal aan gaan. Laat even weten of je een grijper en een ring voor het afvalzakje wilt hebben. Laat het dan even aan de redactie weten. Net als Lisa lopen mensen vaak eenzelfde rondje. Een bijzonder goed voorbeeld hiervan zijn Thomas en Tiny Lelieveld, die samen al meer dan 25 jaar de Vogelplas rotzooi vrij houden. Geweldig toch. Samen kunnen we hier sterk in zijn.
Petra
Op het laantje van Van Kampen, oftewel het laantje van de Dokter, doet Greet Romijn haar verhaal.
Het coronavirus? Tja, het maakt het leven wel een stuk saaier. Normaal ging ik altijd naar de Soos en tennissen en badmintonnen maar dat gaat nu niet meer. Als we tennisten dan dronken we halverwege koffie en daarna gingen we nog even drie kwartier door. Nu is alles stopgezet.
Ik vind wel dat ze je een beetje bang maken voor het virus, je moet zorgen dat je er niet teveel van hoort. Het is wel belangrijk dat er informatie gegeven wordt maar na de 10e keer weet je het wel, hoewel sommige mensen wel hardleers zijn.
Zelf ben ik niet zo bang voor het virus en ik vermaak me goed. Ik mis wel de handbal of voetbal op t.v. maar ze zenden veel oude wedstrijden uit en dat is ook leuk om naar te kijken. Ik wandel en fiets ook nog graag. Ik heb wel een computer maar daar ben ik niet zo handig mee. Ben bang dat ik iets verkeerds doe en dat ik dan een virus naar iemand anders stuur of dat anderen bij mij in de computer inbreken. Dus daar doe ik niet zoveel mee.
Vroeger in de oorlog waren er ook regels en daar moest je je gewoon aan houden. Toen had je niets, als je geluk had dan had je een bal maar verder moest je het doen met wat blikjes ofzo en buitenspelen op tijden dat het mocht. Nu hebben ze van alles, computers, t.v., spelcomputers en lappen ze alle regels aan hun laars. Misschien dat ik daarom geen moeite heb om me nu ook aan de regels tegen het corona virus te houden. Ik was automatisch mijn handen als ik iets gedaan heb, ik loop vaak naar buiten de tuin in, en als de kinderen en kleinkinderen komen dan houden ze goed afstand. De kleinkinderen zijn ook op een leeftijd dat ze goed snappen dat er regels zijn en dat ze oma niet kunnen knuffelen. De scholen zijn weer gedeeltelijk begonnen maar één kleinkind blijft nog steeds thuis om lessen te volgen. Dat vindt ze heerlijk, hoewel het natuurlijk niet zo gezellig is als op school.
Wat we leren van dit virus is hoe goed we het eigenlijk hebben. We worden daar nu bewust van, het was altijd maar normaal maar nu mogen er een heleboel dingen niet en dan ga je het merken.
Ik ben niet zo gezond momenteel dus moet zorgen dat ik het virus niet krijg. De behandelingen in het ziekenhuis gaan wel gewoon door, mijn dochter rijdt maar doet in de auto wel een mondkapje op. Ze mag ook gewoon mee het ziekenhuis in maar verder moet ze in de wachtkamer blijven en mag niet mee de behandelkamer in.
Ik vind het fijn dat de kapper weer mag beginnen, die komt thuis maar wil wel dat wij allemaal mondkapjes dragen. Nu vond ik nog een hele doos van de tuin dus dat is nu een gelukje. Het is ook raar, mijn zoon werkt op de tuin, dan komt er een busje met een aantal medewerkers die in dat busje dicht op elkaar zitten maar zodra ze uit het busje zijn moeten ze anderhalve meter uit elkaar werken.
Ik denk wel dat het virus wat minder erg wordt, maar het kan wel terug komen. Dat is net als met de Spaanse griep, die is geloof ik 3 x terug geweest en er zijn toen veel meer mensen overleden dan nu. Al die ziektes komen uit China. Medisch kunnen ze nu nog niet veel, want ze weten niets. Maar ik ben er van overtuigd dat het wel weer over gaat, ook al duurt het nog wel een jaar of twee. Dan is alles weer gewoon. Als het mogelijk is dan kom ik gewoon weer naar de Soos, dat vond ik altijd zo gezellig dat kan ik niet missen.
Een hartelijke groet van Greet Romijn
(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)
Lieve Leden van de Ouderen Soos,
Wat duurt de tijd toch lang als je op de ijsheiligen zit te wachten. Tenminste, ik wacht er niet zozeer op, maar mijn man wel want dan mogen eindelijk de plantjes in de grond. Degene die mijn stukjes wekelijks volgt, weet dat we vorig jaar een paar wonderplantjes van een van onze lieve leden hebben gekregen. Ze groeiden als kool, aan het eind van het seizoen de zaadjes eruit gehaald, de hele winter op de aanrecht laten staan en opgekweekt. Ging allemaal goed totdat in februari die hele mooie week kwam. Mijn man was niet meer te houden, de plantjes moesten en zouden de grond in. IJsheiligen? Nog nooit van gehoord. Nou ja, ga je gang. Maar zoals ik al dacht daarna kregen we nog een week met veel sneeuw en strenge vorst….daaaag wonderplantjes! Want ze mogen dan wel zo heten, ze hebben nog niet het wonder bij zich dat ze van dood gevroren weer levend worden hihi. Maar gelukkig hebben we weer een paar nieuwe gekregen met het uitdrukkelijke verbod ze buiten te planten voor de IJsheiligen. Ben benieuwd of mijn lieve echtgenoot het geduld deze keer wel op kan brengen.
Maar wat zijn dieIJsheiligen nou eigenlijk en waar komt het vandaan? De IJsheiligen zijn de naamdagen van een aantal katholieke heiligen die vallen in de periode van 11 tot en met 15 mei. Volgens de volksweerkunde zijn dit de laatste dagen in het voorjaar waarop nog nachtvorst kan optreden. De IJsheiligen ontlenen hun benaming aan het gevaar van koud voorjaarsweer voor het gewas, dat in deze tijd in volle bloei staat. Een late vorstnacht kan in deze periode veel schade aanrichten. Het is echter niet zo dat tijdens de IJsheiligen de kans op een overgang naar koud weer groter is dan op andere dagen in het voorjaar. Er zijn 4 IJsheiligen maar aangezien drie het heilig getal is en daarom rekent men in de meeste landen maar drie katholieke heiligen tot de IJsheiligen.
Als u de bijgevoegde foto ziet zult u begrijpen dat dit niet meer goed gaat komen, dus we gaan weer vrolijk opnieuw beginnen. Maar het was zo leuk dat deze plantjes helemaal zelf van pit tot plant zelf waren opgekweekt. Maar goed, alle begin is moeilijk en we hebben wel voor hetere vuren gestaan. Zo hebben we ook een avocado pit in de grond gestopt en na een goed begin vielen alle blaadjes eraf en zijn ook nooit meer teruggekomen. Zie foto. Ook hier hebben we weinig hoop dat er nog een avocado gaat groeien maar ook hier geldt, we geven niet zomaar op. We zijn niet behept met groene vingers maar gelukkig hebben we een hele goede en lieve vraagbaak waar we altijd terecht kunnen met vragen. Op deze manier doen we wel ervaring op voor volgend jaar. En ook is het een leuke afleiding want de versoepelingen voor de corona schieten niet echt op. Ja, overal schieten de fieldlaps uit de grond, er worden feesten georganiseerd met meer dan 10.000 gasten, terwijl de gewone horeca nog steeds gesloten moet blijven, vakanties georganiseerd, en noem maar op. Het enige wat je moet doen is je voor en achteraf laten testen en bij thuiskomst in quarantaine. Maar we weten denk ik allemaal dat de hoeveelheid mensen die dat doen heel klein is, die nemen gewoon het risico. Erg egoïstisch vind ik het, mensen doen er nog steeds alles aan om het niet te krijgen en dan zal iemand anders het even voor je verpesten. Nou ja, ik probeer me er maar niet druk om te maken, heb genoeg zorgen aan mijn hoofd en genoeg energie nodig om overeind te blijven.
Inmiddels zijn de paasgebakjes met amarenekers al lang en breed op, maar wat waren ze lekker. Ik heb al een paar keer twijfelend bij Wesseling voor de deur gestaan om nieuwe te halen, maar ik heb de verleiding nog steeds kunnen weerstaan. Maar oh wat was dat moeilijk. Nu begrijp ik ook eindelijk waar de term troost eten vandaan komt, zeker als je alleen bent en je hebt zulke lekkere dingetjes in huis dan moeten die op. Niet één per keer, nee gewoon alle 4 achter elkaar en tja dan moet je toch nieuwe halen hihi.
Ik heb een geheim
En niemand mag het weten,
De snoepjes, koekjes en al het snoepgoed
Zijn niet goed verstopt,
Maar gewoon al opgegeten.
Lieve leden wij wensen jullie weer een hele fijne week, blijf gezond en hopelijk te snel.
Namens het bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,
Agnes, secretaris